www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

2 RECENSIES

Waarom ik een christen ben
John Stott
Uitgeverij Novapres
Hoenderloo 2007
144 blz., € 12,90.
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl

In een kleine, donkere kapel, jaren geleden, gaf een eenzame student zijn leven aan Christus. Het bleek de meest ingrijpende beslissing die hij ooit maakte. Zonder Christus zou zijn leven op de afvalhoop van vergooide en onbetekenende levens terecht zijn gekomen. Daarentegen werd zijn leven gebruikt om wereldwijd talloze anderen te leiden naar dat nieuwe leven en een dieper inzicht in Degene die zijn leven gaf zodat wij mogen leven. 
John Stott vertelt zijn geestelijke reis en geeft ons zijn reden voor die eerste levensverandere stap op de weg die hij sindsdien bewandelt. Het was niet zozeer dat hij Christus vond, maar dat Christus hem vond. Niet omdat het christelijk geloof zo aantrekkelijk is, maar omdat het waar is. Niet omdat hij het verdiende gered te worden, maar omdat Christus zijn, en onze zonden droeg. Omdat de sleutel tot ware vrijheid en voldoening enkel en alleen in Jezus Christus gevonden kan worden.

2 RECENSIES

2. Opbouw - 18 januari 2008

Verantwoording van een christen

Recensie door J. Lakerveld

Bescheidener titel kan haast niet: Waarom ik een christen ben. John Stott, in al zijn geleerdheid, schrijft geen stoere verdediging van het christendom, maar vertelt vanuit zijn liefde voor de Heer waarom hij zich vol overtuiging aan Jezus heeft toevertrouwd. Het boek is geen felle reactie op Bertrand Russell's Waarom ik geen christen ben; Stott valt geen ongelovigen aan, hij laat zien waarom voor hem het christelijk geloof de enige mogelijkheid is. Persoonlijk, niet zweverig, helder argumenterend. Het resultaat is een boek dat overzichtelijk is, met een duidelijke structuur; met functionele voorbeelden en citaten. Uiterst leesbaar.

Met liefde
De auteur kent alle tegenwerpingen van ongelovigen en zoekenden. Hij weerlegt ze en maakt duidelijk waarom ze niet vol te houden zijn. Altijd met liefde, zonder zwaar in de aanval te gaan. Natuurlijk kom je een hoop bekende dingen tegen, het zou slecht met ons gesteld zijn als dat niet zo was, maar Stott gaat diep en weet alles een plaats te geven.

Hemelse Jager
Aan het eigenlijke betoog gaat het hoofdstuk Een hemelse jager vooraf. 'Op een bepaald moment nam ik de beslissing een volgeling van Christus te worden. Op die avond opende ik mijn hart voor Christus, dat is waar, maar het is slechts één kant van de waarheid.' De andere kant is dat de hemelse Jager zelf hem gevangen heeft. Het initiatief lag bij Christus. Die heeft hem achtervolgd tot hij zich overgaf. Met opzet vertelt hij dit op deze manier. Tot troost van mensen die het jammer vinden dat ze niet als Saulus een 'Damascus ervaring' hebben, laat hij zien dat bekeringen helemaal niet zo plotseling plaats vinden. Bij Saulus zelf ook niet. Christus verwijt Saulus bij Damascus zijn halsstarrigheid (Handelingen 26:14).

Betrouwbaar
Stott is een christen omdat de aanspraken van Christus betrouwbaar zijn. In Hem zijn Oudtestamentische profetieën vervuld: Hij is de Mensenzoon waar Daniël het over heeft en de lijdende knecht uit Jesaja 53. Bovendien is Hij aantoonbaar dé Zoon van God. Stott laat ook zien hoe hij overtuigd is geraakt door het gezag waarmee Christus spreekt en de macht die Hij heeft om te verlossen en te oordelen. En vooral door de merkwaardige paradox dat Jezus met zijn geweldige pretenties zo nederig en zachtmoedig blijft en de voeten wast van zijn dienaren, terwijl Hij hen zojuist gezegd heeft dat Hij hun meester en Heer is.

Het woord 'kruis' alleen al
Stott is ook overtuigd door Jezus' missie: zijn sterven aan het kruis. Objectief bekeken is het merkwaardig dat Jezus' dood zoveel aandacht krijgt: Lucas besteedt er een kwart van zijn evangelie aan; Matteüs en Marcus een derde en Johannes de helft. Notabene de kruisdood waarvan Cicero gezegd heeft 'dat een Romeins burger zich verre moet houden van het woord 'kruis' alleen al, dat hij het uit zijn gedachten, zijn ogen, zijn oren moet verbannen.' En dat kruis is symbool geworden voor het christendom. Niet de kribbe of de droogdoek van de voetwassing. Het kruis dat laat zien hoe God trouw bleef aan zijn rechtvaardigheid en zijn liefde door in zijn zoon zelf de straf te dragen. En daarmee tegelijkertijd de macht van de zonde overwonnen heeft. 'Ik denk dat ik nooit in God zou hebben kunnen geloven als het kruis er niet geweest was. Het is het kruis dat God zijn geloofwaardigheid geeft. Hij is onze wereld van vlees en bloed, tranen en dood binnen gekomen.

Vrijheid
Een heel hoofdstuk wijdt Stott aan de 'paradox van het mens zijn'. De mens die product is van schepping en zondeval. Aan de ene kant glorieus als evenbeeld van God met al zijn mogelijkheden met aan de andere kant de schande, de onreinheid die binnen in ons zit, ons egocentrisme. Heerlijk dan de boodschap van het evangelie: Christus reinigt ons en kan door de werking van de heilige Geest in ons hart komen wonen, ons nieuw maken en omvormen tot zijn beeld. En dat brengt hem bij de volgende reden. Dat Jezus Christus de sleutel is tot echte vrijheid. Vrijheid die inhoudt dat de mens tot de bestemming komt waarvoor hij geschapen is, namelijk om lief te hebben, zowel God als zijn naaste.

Vervulling van verlangens
Het evangelie betekent ook de vervulling van onze verlangens. In de eerste plaats, het verlangen van de religieuze mens naar iets dat de stoffelijke wereld ontstijgt. Stott herkent het en vindt de vervulling in de persoonlijke relatie met God. Hij noemt als andere verlangens, het zoeken naar de zin van het leven en de behoefte aan gemeenschap en liefde. Het is de drievoudige zoektocht waar elke mens mee bezig is; het is eigenlijk de zoektocht naar God, naar zichzelf en naar de naaste. Het is Christus die onze aspiraties vervult en ons zo naar de volheid van het leven leidt.

John Stott heeft met dit boek zijn vijftigste? een warm boek geschreven. Met geweldige pretenties en toch bescheiden. Uitnodigend. Eigenlijk zonder dat hij dat expliciet zo zegt, lokt hij de lezer ermee naar Christus toe.

Jan Lakerveld is neerlandicus, lid van de NGK te Emmeloord en redacteur van Opbouw.

1. CV-Koers - januari 2008

Waarom ben je christen?

Recensie door Aad Kamsteeg

"Als protestanten een paus zouden moeten kiezen, zouden zij waarschijnlijk John Stort kiezen." Die niet al te oude uitspraak van een columnist in de New York Times illustreert de grote betekenis van de internationaal bekende schrijver, spreker en zendingsleider uit Engeland, nu 86 jaar oud. De in zijn jeugd als agnost begonnen Stott schreef zo'n vijftig boeken. De bekendste zijn De basis van het christelijk geloof, Het kruis van Christus en Uitdagingen van deze tijd in bijbels perspectief.
Aan die indrukwekkende lijst is nu toegevoegd: Waarom ik een christen ben. In een tijd dat het christelijk geloof in grote delen van de westerse wereld op zijn retour lijkt en velen niet langer geloven dat er objectieve waarheden bestaan, is Stotts getuigenis beslist actueel.

Sinds hij christen werd, heeft John Stott zich in het centrum bevonden van het evangelicalisme. Hieronder wordt in de Angelsaksische traditie zowel de reformatorische als de evangelische stroming gerekend. Veel meer dan het theologisch modernisme heeft deze beweging binnen het christendom de toekomst. Vergeleken met tijdgenoten als Martyn Lloyd Jones en J.I. Packer is het 'extra’ van Stott dat hij nadrukkelijk ook schreef over allerlei maatschappelijke vraagstukken. De kracht van Stott ligt onder meer in het feit dat zijn leven één is: hij leeft zoals hij schrijft. Is nederigheid een van de belangrijkste kenmerken van christelijk geloven, de Britse voorganger vormt daarvan een verpersoonlijking. Hoeveel bekende christelijke leiders vallen niet voor de verleiding om al te gevoelig te zijn voor eerbetoon en daardoor jaloers te worden op het 'succes' van anderen? Hoe reageerde Stott toen hij Packers befaamde ‘God leren kennen’ voor het eerst las? "De waarheid die hij behandelt, doet het hart ontbranden. ( ... ) Het spoorde me aan even een stap opzij te doen om te bidden en God te prijzen."

Initiatief van God
Die nederigheid als uiting van bescheidenheid tegenover de almachtige en heilige God is er ook in Waarom ik een christen ben. Onder de zeven redenen die Stott noemt, staat namelijk voorop dat het initiatief nadrukkelijk van Christus uitging. Centraal gegeven is in dit verband dat "wij (God en de naaste) liefhebben omdat God ons het eerst heeft liefgehad” (1Joh.4:19). Zoals eens de apostel Paulus en later bijvoorbeeld
kerkvader Augustinus en de apologeten Malcolm Muggeridge en C.S.Lewis door God zelf in de kraag werden gegrepen, zo weet Stott dat dit ook met hem gebeurde. Wèlke gelovige zal dat laatste niet ook van zichzelf kunnen getuigen?

John Stott is binnen de evangelicale wereld niet op alle geloofspunten onomstreden. Zo heeft hij de leer van de annihilatie verdedigd, de opvatting dat goddeloze mensen eens definitief dood zullen zijn en dus nihil = niets – voor eeuwig vernietigd, Er zal geen altijd durend lijden in de hel van volstrekte Godverlatenheid zijn. Daarin wordt Stott echter door slechts een minderheid van de orthodoxe christenheid gevolgd. Dergelijke controverses zullen er beslist niet zijn naar aanleiding van zijn jongste boek. Integendeel, het zal helpen in discussies met onze kennissen en collega’s die toch wat vreemd aankijken tegen het feit dat "verder normale mensen” als wij niettemin gelovigen zijn.

Bevrijding
Waarom John Stott in God gelooft? Voor hem is er niet één doorslaggevende reden. Sommige argumenten hebben te maken met Christus, met zijn kruis en de buitengewone uitspraken die Hij over zichzelf doet. Daarin herken ik de redenering van Lewis die stelt dat je Jezus niet kunt afdoen als een ethisch bewonderenswaardig mens. Iemand die zegt dat Hij de Zoon van God is (“Ik Ben") en erbij was toen satan uit de hemel werd gegooid, is namelijk niet goed wijs of inderdaad degene die Hij zegt dat Hij is.

Andere redenen hebben meer met Stott zelf te maken. Christus helpt hem zijn mens zijn beter te begrijpen. Door Christus vindt hij de vervulling van aspiraties die alle mensen eigen zijn: vergeving van zonden, een Werkelijkheid die onze stoffelijke wereld ontstijgt, een diepe band met anderen, vrijheid van slavernij en angsten, en een doel om voor te leven. Sterk is ook de onderscheiding die hij maakt in de verlossing: a) in het verleden bevrijd van de straf voor de zonde door een gekruisigde Verlosser, b) in het heden bevrijd van de macht van de zonde door een levende Verlosser, en c) in de toekomst bevrijd van de aanwezigheid van de zonde door een komende Verlosser.
Wie zou zo'n geloof willen inruilen voor ongeloof?