|
www.vergadering.nu Recensie-index www.vergadering.nu 2 RECENSIES
‘Niet enkel ik, ook jullie vechten dagelijks. Misschien hebben jullie een gebroken hart, of gaan de zaken niet goed, of een ongelukkige jeugd, of zijn jullie niet zeker van jezelf. Dat gevecht is niet slecht. Hoe groter de strijd, hoe groter de triomf.’ Nick Vujicic is een waar fenomeen. Hij brak door op YouTube en spreekt regelmatig voor grote massa’s mensen all over the World. Van schoolkinderen tot zakenlui. Veel mensen voelen zich door zijn boodschap geïnspireerd. Nick is een man die zonder armen en benen is geboren als gevolg van een zeer zeldzaam syndroom. Sinds zijn 18e is hij begonnen voor groepen mensen te spreken. Nadat hij op zijn 24ste verhuisde van Australië naar Los Angeles nam zijn bekendheid een vlucht. De man van hoop brengt in Leven zonder beperkingen een duidelijk christelijk geïnspireerde boodschap. Hij verkondigt dat grenzen relatief zijn en dat je je niet moet laten beperken door je schijnbare fysieke of mentale onmogelijkheden. Zijn leven laat zien dat je zaken kan bereiken, al is het met vallen en opstaan. 2. Christenleven - 20 juli 2023 - https://christenleven.blogspot.com 1. Friesch Dagblad - 21 mei 2011 -www.frieschdagblad.nl Geen armen, geen benen, maar wel hoop
Hij is eerlijk dat zijn ouders nogal schrokken toen hij geboren werd. ‘Mijn ouders zijn oprechte christenen, maar toen ik na mijn geboorte geen armen en benen bleek te hebben, vroegen ze zich af wat Gods plan was toen hij mij schiep. Ze dachten aanvankelijk dat er geen hoop en geen toekomst zou zijn voor iemand als ik. Dat ik nooit een normaal of productief leven zou kunnen leiden.’ Heel veel mensen die hij ontmoet heeft of die zijn filmpjes hebben bekeken stelden de vraag: Nick, hoe komt het dat je zo gelukkig bent? Hij is er zelf duidelijk over: ‘Ik werd gelukkig op het moment dat ik me realiseerde dat ik misschien niet perfect ben, maar wel de perfecte Nick Vujicic. God heeft mij geschapen volgens zijn plan. Dat wil niet zeggen dat er niets te verbeteren valt. Ik probeer het altijd beter te doen, zodat ik Hem en de wereld nog beter kan dienen.’ Hij meent dat velen hun dromen hebben opgegeven en God in een kader hebben gestopt. De geboren Australiër meent dat iedereen een keuze heeft. ‘We kunnen ervoor kiezen om te blijven zeuren over onze teleurstellingen en tekortkomingen. We kunnen ervoor kiezen om verbitterd te zijn, boos of verdrietig. Maar we kunnen er als we het moeilijk hebben of als anderen ons pijn doen, ook voor kiezen van deze ervaring te leren en door te gaan, de verantwoordelijkheid te nemen voor ons eigen geluk.’ Leven zonder beperkingen is niet een boek dat een soort eigen ‘geluksdenken’ verkondigt. De weg die Vujicic en zijn ouders moesten gaan was niet zonder hobbels. ‘Mijn moeder was de eerste maanden na mijn geboorte bang dat ze niet voor mij kon zorgen. Mijn vader zag geen gelukkige toekomst voor mij en maakte zich zorgen over het soort leven dat mij te wachten stond.’ Ze overwogen een aantal opties, inclusief adoptie. Dat Vujicic een klein linkervoetje had, bleek een van de grootste verrassingen te zijn die hem nu helpen. ‘Ik bleek er controle over te hebben. Ik gebruikte hem instinctief om mezelf ermee om te rollen, ermee te schoppen, te schuiven en op te steunen.’ De twee tenen die eraan zaten werden na een operatie gescheiden en die gebruikt hij nu min of meer als vingers: hij kan nu zijn op maat gemaakte elektrische rolstoel, een computer en zelfs een mobieltje zelf bedienen. Onvoorwaardelijk ‘Hoe ouder ik word, hoe beter ik me ervan bewust ben dat het een geschenk is dat er mensen zijn die van mij houden. Al voel je je soms alleen, weet dat er ook mensen zijn die van jou houden en besef dat God je geschapen heeft omdat hij van je houdt. Je bent dus nooit alleen. Zijn liefde voor jou is onvoorwaardelijk.’ Hij vertelt ook over zijn twijfel. ‘Waarom gaf u mij dan niet gewoon één arm?’, vroeg ik aan God. ‘Denk u eens in wat ik allemaal zou kunnen doen met één arm!’ Hij bad als jongetje nachtenlang om armen en benen. ‘Dan viel ik huilend in slaap en droomde dat ik wakker werd en, o wonder, armen en benen had. Dat gebeurde natuurlijk nooit.’ Hoe Vujicic ontdekte dat hij een gave heeft om mensen te bemoedigen is een wonderlijk verhaal. ‘Op een dag hield ik een praatje voor een groep van ongeveer driehonderd scholieren, zo’n beetje de grootste groep waarvoor ik tot dan toe had gestaan. Ik deelde mijn gevoelens en mijn geloof met hen en toen gebeurde er iets geweldigs.’ Het geweldige was dat er een meisje zo geraakt werd dat ze in huilen uitbarstte en velen met haar. Ze liep vervolgens naar voren om Nick een knuffel te geven. ‘Ik hield het helemaal niet meer toen ze in mijn oor fluisterde: ‘Nog nooit heeft er iemand tegen me gezegd dat ik prima ben zoals ik ben. Nog nooit heeft er iemand tegen me gezegd dat hij van me houdt. Door jou is mijn leven veranderd en jij bent ook een prachtig iemand’.’ Het was voor hem erg belangrijk, zo blijkt, want ‘tot dat moment twijfelde ik nog steeds voortdurend aan mijzelf (...) Dit meisje veranderde mijn perspectief. Misschien kan ik echt iets bijdragen, dacht ik. Ik merkte dat mensen bereid waren om naar mij te luisteren, omdat ze alleen maar naar me hoefden te kijken om te zien dat ik de uitdaging was aangegaan en mijn problemen had overwonnen. Mijn verhaal was geloofwaardig.’ Mensen voelden instinctief aan dat hij misschien wel iets te zeggen had dat hen zou kunnen helpen hun eigen problemen te overwinnen. ‘God gebruikt mij om overal in scholen, kerken, gevangenissen, weeshuizen, ziekenhuizen, stadions en ontmoetingszalen mensen te bereiken.’ Vujicic is nu directeur van de organisatie Life without limbs en leidt zijn eigen bedrijf Attitude is Altitude. Je kunt zelf kiezen met welke houding je in het leven staat, is Vujicics boodschap. Hij noemt er vier: dankbaarheid, actie, empathie en ten slotte vergeving. Dat laatste was voor hem niet gemakkelijk. ‘Ik kon God niet vergeven voor wat een grote vergissing leek, namelijk het feit dat ik geen armen en benen heb. Ik was boos en legde de schuld volledig bij hem. Het woord ‘vergeving’ kwam niet in mijn woordenboek voor.’ Toen hij dat wel kon voelde hij zich bevrijd. Klimmen Het boek is een opsomming van hoe hij dingen wist te overwinnen. Uiteindelijk draait zijn leven om geven en laten zien dat niets onmogelijk is. ‘Elk koord dat je kunt vastgrijpen moet je vastgrijpen, om vervolgens van al deze koorden een touw te vlechten waarlangs je omhoog kunt klimmen.’ Zijn boodschap van hoop is niet te missen, en Nick hoopt dat anderen ook ontdekken hoe ze de ander tot zegen kunnen zijn. ‘Christenen krijgen vaak te horen dat ze ‘de handen en voeten van Christus’ op aarde zijn. Als ik dat letterlijk zou nemen, zou ik me een beetje buitengesloten kunnen voelen. Ik zie het spiritueel. Ik dien Hem door te proberen met mijn getuigenis en door mijn voorbeeld zo veel mogelijk levens te raken. Mijn doel is aan iedereen duidelijk te maken dat Christus van ons houdt.’ |
