www.vergadering.nu De Leesmap www.vergadering.nu

Religie.blog.nl - 29 mei 2007

Ouweneel schrijft over de betekenis van Pinksteren onder christenen

Willem Ouweneel

De afgelopen twee dagen was het Pinksteren!! Ik kan me voorstellen dat u dat niets zegt. U hebt geen pinksterboom in huis en geen pinksterklokken opgehangen - zelfs geen vaasje pinksterbloemen in de kamer gezet. Er is geen pinksterhaas en er zijn geen gekleurde pinkstereieren. Van een pinksterdiner is totaal geen sprake. En om het wat christelijker te benaderen: u kunt zich misschien nog wat voorstellen bij een kindje in een kribbe en desnoods bij een dode die weer levend is geworden. Maar een 'geest' die wordt 'uitgestort' - wat moeten we daarmee beginnen? Zelfs de meeste christenen weten er niet veel mee aan te vangen.

Je hebt echte Kerstchristenen, vooral in de vroege Kerk en de Rooms-Katholieke Kerk, die met name aansluiten bij de menswording van Christus; in deze traditie heeft het Kerstfeest altijd grotere nadruk gekregen dan het paasfeest (uiteraard zonder Goede Vrijdag en Pasen te miskennen). De nadruk op het ‘vleesgeworden Woord' leidde onder andere tot het concept van Maria als ‘moeder van God' en de verering van de Madonna met Kind als symbool van vroegchristelijke en katholieke vroomheid.




Je hebt onder de protestanten ook echte Goede-Vrijdagchristenen, vooral in de lutherse traditie met haar ‘theologie van het kruis', uiteraard zonder te kort te willen doen aan Kerst en Pasen. In lutheranisme én calvinisme (en zich sterk daarnaar richtende evangelicalen) staat Jezus voorop als Verlosser, degene die aan het kruis voor onze zonden gestorven is. De vroomheid sluit hierbij aan: herdenking van het lijden van Christus in het avondmaal, navolging van de lijdende Christus.

Dan heb je de echte Paas- en Hemelvaartschristenen, vooral in de oosterse orthodoxie: niet alleen is het Paasfeest hier veel belangrijker dan Kerst, maar ook is de orthodoxe blik niet zozeer gevestigd op een crucifix, maar op Christus Pantokrator, de triomferende Christus aan de rechterhand van God (zie slechts hoe Christus in de doorsnee katholieke resp. orthodoxe kerk wordt afgebeeld). Niet de schuld en de bevrijding ervan staan centraal in de orthodoxie, maar het bereiken van de heerlijkheid van Christus. Hier is de schitterende liturgie van de kerk op aarde slechts een ‘icoon' (beeld, voorafschaduwing) van de hemelse liturgie.

Maar ten slotte heb je ook de Pinksterchristenen, vroeger vooral in de pinkster- en charismatische beweging, maar vandaag in heel veel verschillende denominaties. Zij miskennen uiteraard Kerst, Goede Vrijdag en Pasen niet, maar sluiten bij voorkeur aan bij de uitstorting van de Heilige Geest, dus bij de verhoogde Christus. Maar men zou ook kunnen zeggen: bij de aardse loopbaan van de wonderen werkende Jezus, die genezing en bevrijding biedt, die doopt met de Heilige Geest en mensen profetieën en klanktaal schenkt. 

Het gaat hier nog steeds om een echte christologie: de nadruk ligt nog steeds meer op Christus dan de Heilige Geest, zoals het ook hoort (Jh16:4) - maar dan op Christus als de redder, de doper met de Geest, de heiligmaker, de genezer en de spoedig terugkomende Koning, zoals het ‘vijfvoudige' (of ‘volle') evangelie van de pinksterbeweging Hem omschreef. 

Als je het mij vraagt, zou ik wel iets van allemaal willen: het wonder van God die mens werd, het wonder van de dode Jezus die weer levend werd, het wonder van de goddelijke persoon van de Heilige Geest die op aarde kwam wonen - het is me allemaal even dierbaar. Maar met Pinksteren staat toch even de Geest heel bijzonder in het zonnetje. Mag Hij alsjeblieft? De rest van het jaar komt Hij toch al zoveel tekort...

De Leesmap-index


 

www.vergadering.nu