Van verder uitgaan die avond en natuurlijk ook in de vele weken die volgden was natuurlijk geen sprake. Je neemt dan de in bovenstaand artikel gestelde vraag: ,,Is dat een signaal van Gods leiding in mijn leven'' al gauw over. Ook in ons geval gelovigen die een ernstig auto-ongeluk krijgen, die echter ook gespaard blijven en daaruit dan moeten gaan zien te concluderen dat God ons leven leidt. 

Andere invalshoek 
Op Reina's laatste opmerking ('Bezinning') zeg ik amen, wij spreken nu ook uit ervaring. Alleen zou ik er nog een gedachte die mij sinds die elfde december bezighoudt aan toe willen voegen. Daarmee wil ik niet zeggen dat het commentaar van 19 mei jl. niet volledig zou zijn, integendeel, maar ik zou er nog van een andere invalshoek op willen inzoomen. 

Wat had Job nu eigenlijk van Godswege te duchten, de man die zo godvrezend en voorbeeldig leefde, die zelfs nog voor z'n kinderen opkwam? De eigenaardige voorstelling van feiten die in het eerste hoofdstuk van het boek dat zijn naam draagt aan de orde komt, wijst op zaken die volkomen buiten ons opmerkingsvermogen om gaan. Wat 'boven' bedisseld wordt, ontgaat Job volkomen en dat gaat hem blijkbaar ook niets aan. God is God en Die handelt autonoom zonder iemand verantwoording verschuldigd te zijn. Hij heeft voor wat Hij doet zijn redenen en doelen. 

In Job 2:9 en verder (NBG) vindt Jobs vrouw dat hij er maar de brui aan moet geven en er een eind aan moet maken, waarop hij antwoordt: ,,Zouden wij het goede van God aannemen en het kwade niet? In dat alles zondigde Job met zijn lippen niet!'' Had hij het er niet moeilijk mee? Nou en of! Lees de noodkreten maar die hij uit. Maar... hij zondigde met zijn lippen niet. 

Hebben mijn vrouw en ik het niet danig te kwaad gehad? Nou en of! En het is na zes maanden nog steeds niet over. 

Job hebben we maar geprobeerd na te doen, ook al viel het ons niet mee (en het was niet eens te vergelijken met wat Job overkwam). Er zijn volgens ons geen zaken die God uit de hand lopen en er zijn ook geen zaken die de mens zonder doel overkomen. God heeft er de hand in en Hij weet er van. 

Mijn conclusie op Jobs verhaal is dat de satan het onderspit moet delven met het getuigenis van Job ,,als tegenzet''. Misschien zegt God wel iets tegen satan in de zin van: ,,Heb je die en die op de Straatweg en daarna wel gezien?'' 

Ik schrijf dit niet om eens te tonen hoe sterk ik in het geloof wel ben; God echter geeft kracht. 

Overigens: er is uit dit voorval een prachtig contact ontstaan dat anders wellicht nooit het geval zou zijn geweest. De hoogbejaarde automobilist die er minstens zo onder te lijden had als wij, vroeg aan de politie of hij mijn telefoonnummer mocht krijgen, dan zou hij mij bellen. Daarvoor gaven we toestemming en de volgende morgen belde hij op om zich nog eens te verontschuldigen. Hij zei onder meer: ,,Ik weet niet of u gelovig bent, wij zijn katholiek en we hebben vannacht maar voor u gebeden.'' 

Sindsdien houden we contact. We laten de technische afwikkeling aan politie en verzekering over, wij wisselen zaken over het geloof uit. 

Cadeau 
Toen Deo Cantemus in april weer een uitvoering zou geven in De Doelen, heb ik gevraagd of we de beste plaatsen konden reserveren, we hadden namelijk wat te vieren. 

In een enkel woord had ik bij de bestelling van de tickets toegelicht hoe het was gelopen in december en wat schetst onze verbazing... We ontvingen prompt daarop de dvd van de kerstuitvoering uit medeleven. 

Welnu... analogie met het Jobsverhaal of niet, de satan haalde ook hier bakzeil. 

Ik herhaal nog Reina's slotzin: 'Aan Gods zorg voor mij zal die gebeurtenis niets toe- of afdoen, ook al beleef ik het wellicht anders. Daarom is geloven tegelijk zo gemakkelijk en zo moeilijk.'