16 september 2009 - Nederlands Dagblad - www.nd.nl 

De lastige balans in gebedsgenezing

door onze redacteur Daniël Gillissen 

In een discussie over gebedsgenezing ontliepen charismatische kenners Kees van der Kooi en Willem Ouweneel elkaar niet zo. Hoewel: ,,Zo zou ik het nooit zeggen’’.

UTRECHT – Ze moesten als ‘gereformeerde’ en ‘evangelicaal’ botsen over gaven van de Geest, maar dat gebeurde gisteravond nauwelijks tijdens een debat bij theologische studentenvereniging Voetius in Utrecht.

Prof.dr. Kees van der Kooi en prof.dr. Willem Ouweneel mengen zich al enkele jaren in discussies over gebedsgenezing. Van der Kooi laat zich doorgaans kennen als een gematigde stem, Ouweneel de laatste jaren als uitgesproken voorstander; hij is ook actief tijdens genezingsbijeenkomsten.

In het zogenaamde dispuut ontliepen ze elkaar weinig; beiden benadrukten de balans – al vinden ze die lastig te vinden. Niettemin deden ze hun best enkele verschillen te benoemen.

Ouweneel stelde dat christenen niet gezonden zijn om voor zieken te bidden, maar hen te genezen.
,,In Nieuwe Testament klinkt niet in het gebed ‘wilt u’, maar wordt genezing geproclameerd over ziekte. Jezus stuurt discipelen uit in zijn voetspoor te gaan.
We zullen meer resultaten zien als we gewoon doen wat de Here Jezus ons heeft geleerd.’’
,,Zo zou ik het nooit zeggen’’, antwoordde Van der Kooi. ,,Dan kan ik mij voorstellen dat de hele gereformeerde gezindte kopschuw wordt van gebedsgenezing, want dit is biblicisme (de Bijbel zeer letterlijk lezen, red.).
Een discussie op het niveau van teksten brengt ons niet verder.’’

In het gesprek benadrukte Ouweneel een aantal keren dat gereformeerden en de gereformeerde theologie te lijdelijk zijn. Zondag 10 van de Heidelbergse Catechismus – waarin staat dat zowel ziekte als gezondheid de mens vanuit de vaderlijke hand van God toevalt – moet daarom worden herzien. ,,Daardoor krijg je dat mensen wel naar de dokter gaan, maar niet naar een genezingsdienst. Want als God ziekte stuurt, kun je daar niet uit alle macht tegenin gaan.’’
Van der Kooi: ,,U geeft te veel aandacht aan de berusting in de gereformeerde theologie. Ik geloof dat God kan worden gevraagd en gesmeekt om genezing. Dat is helemaal geen berusting, maar wel de wetenschap dat Jezus is gestorven in een wereld die vatbaar is voor de zonde. Ik hoor bij collega Ouweneel niet terug dat wij moeten sterven. We kunnen falen. We kunnen genezing en herstel niet claimen.’’
,,Van genezing claimen moet ik ook niet veel hebben’’, benadrukte Ouweneel. ,,Wij kunnen nooit aan iemand genezing garanderen.’’

Op een vraag antwoordde Ouweneel dat genezing kan uitblijven door een blokkade die er bij de zieke is. Van der Kooi reageerde geprikkeld. Hij vond dat teruggeworpen worden op jezelf ,,zeer gevaarlijk, een moderne vloek’’ – daar is geen balans mogelijk. Hij wilde het individu niet benadrukken, maar de gemeenschap. Ouweneel: ,,Volgens mij zeg je met een heleboel andere woorden wat ik ook vind. Je hebt het veel zwaarder gemaakt.’’ Van der Kooi: ,,Natuurlijk’’. Ouweneel: ,,We moeten dus de balans zoeken.’’