Onthoofdingen - Leren van de stichter van de islam
Shiloh,
Israel - 4 september 2014 -
door David Rubin
"Amerika en de islam sluiten elkaar niet uit en hoeven zich niet te meten. In plaats daarvan overlappen ze elkaar en delen de gemeenschappelijke beginselen van rechtvaardigheid en vooruitgang, tolerantie en de waardigheid van alle menselijke wezens." (de Amerikaanse president Barack Obama)
"Wij (moslims) zullen de wereld veroveren, want... 'Er is geen God dan Allah, en Mohammed is de profeet van Allah' zal zegevieren over de koepels van Moskou, Washington en Parijs... Wij zullen Amerika vernietigen." (Iraakse ayatollah Ahmad Al-Husseini Baghdadi)
Het politieke leiderschap van de westerse wereld, uiteraard met inbegrip van de huidige bewoner van het Witte Huis, heeft lang gezocht om overeenkomsten met de islamitische wereld te vinden, ondanks, of misschien wel dankzij, alle bedreigingen die ervan uitgaan. Is het een oefening in nutteloosheid geweest?
Het fenomeen van de Islamitische Staat (IS of ISIS), zoals voorgesteld in de recente gruwelijke onthoofdingen van Amerikaanse journalisten,
zond door de hele westerse beschaving schokgolven, op een niveau dat ongeëvenaard is sinds de World Trade Center aanslagen van 9/11. De verontrustende vragen die door velen worden gesteld, en hieronder samengevat, onthullen de diepe verwarring over hoe te reageren:
1. Wat drijft mensen om hoofden van andere mensen af te snijden?
2. Hoe kan iemand die is opgegroeid in de vrijheid van de VS of het Verenigd Koninkrijk kiezen om een actief lid van een dergelijke radicale islamitische groep te worden?
3. Kan dit fanatisme daadwerkelijk worden gemotiveerd door een grote religie, zoals de islam, of is het gewoon: radicale islam?
Om het fenomeen van de Islamitische Staat te begrijpen, moet men gaan naar de wortel van de islam, oftewel de oprichter, Mohammed, die 1400 jaar geleden een nieuwe religie stichtte.
Mohammed was een boze weesjongen, grotendeels opgevoed door zijn oom Abu Talib, een textielhandelaar die vaak met kameelkaravanen naar andere landen
reisde en dan zijn neef met zich meenam. Het was op deze reizen met zijn oom dat de jonge Mohammed leerde over de verschillende culturen en religies. Aangezien hij analfabeet was, werd deze kennis alleen gekregen door te luisteren naar verhalen en mondelinge overleveringen over het jodendom, het christendom, het zoroastrianisme, en de verschillende Arabische heidense religies die in die tijd veel voorkwamen. Hij zou uiteindelijk stukjes en beetjes ervan nemen en zijn nieuwe religie creëren. Zelfs zou hij proberen om hen naar zijn nieuwe godsdienst te lokken
door een beroep te doen op bepaalde belangrijke overtuigingen, zoals een korte verwijzing naar de joodse gewoonte om richting Jeruzalem te bidden.
Maar toen zijn profetische aanspraken door de Joden werden afgewezen, onder andere, richtte hij officieel de richting van het gebed weg van Jeruzalem, naar Mekka.
Na Mohammed's pijnlijke afwijzing door de joden en de christenen van die tijd, maar ook door vele heidense Arabieren in Mekka, vluchtte hij naar Medina, waar hij officieel zijn godsdienst stichtte in het jaar 622. Een aantal van zijn volgelingen, die in tegenstelling tot hun leider geletterd waren, begonnen zijn uitspraken en verhalen op te schrijven, wat uiteindelijk uitgroeide tot de Soera en de Hadith, de geschreven Koran en de geschreven mondelinge traditie, gebaseerd op het voorbeeld van Mohammed van hoe een goed leven te leiden.
Het leven van Mohammed is bij moslims bekend als "de Sunna", wat betekent "de gebruikelijke praktijk" of "het voorbeeld". In de islamitische terminologie verwijst het naar het leven en de manieren van Mohammed. Met andere woorden, de moslims hebben altijd gekeken naar het leven van Mohammed voor aanwijzingen over hoe om te gaan met andere mensen en
met andere landen. Voor deze informatie kijken moslims naar de Soera, dat de belangrijkste tekst van de Koran is, of naar de Hadith, wat de schriftelijke versie van de mondelinge moslimtraditie is, die hoofdzakelijk bestaat uit wat de moslims beschouwen als de waardevolle lessen over hoe het leven te leven, volgens "de profeet".
Dit is de sleutel voor het begrijpen van de islamitische mentaliteit,
die, net als van een organisatie als de Islamitische Staat (of IS of ISIS),
bestaat uit het afhakken van hoofden. De filosofie van de jihad, of de heilige oorlog, tegen wat Mohammed noemde "de ongelovigen", staat centraal in de islam. Dit is een verplichting voor elke moslim. En de "heilige" islamitische teksten van de Koran en de Hadith zijn vol met verzen die de gelovigen vermanen om de gewelddadige, heilige oorlog te voeren tegen de "ongelovigen", en in het bijzonder de joden en de christenen, die de valse claims van
Mohammed's profetie hadden afgewezen.
"Als je de ongelovigen ontmoet op het slagveld, sla hun hoofden af". (Soera 47: 4)
De onthoofdingen van westerse journalisten, hoe beangstigend ze ook zijn, zijn niets vergeleken met de wreedheid die Mohammed
bepleit en in feite ook heeft uitgevoerd. In het jaar 627 belegerden Mohammed en zijn strijders de joodse stam die bekend staat als de "Banu Qoeraiza" in Medina. Hij gaf opdracht tot de bouw van loopgraven rond de stad. Ibn Ishaq, de vroegste islam-biograaf van Mohammed beschrijft wat er daarna gebeurde:
"Toen gaven zij (Banu Qoeraiza) zich over... daarna zond hij tot hen en sloeg uit hun hoofden af in de loopgraven toen ze tot hen
uit werden gebracht in groepen... Ze waren in totaal met 600 of 700, hoewel sommigen deze cijfers zelfs op 800 of 900 stellen... Dit ging door totdat de apostel een einde aan hen maakte."
Wanneer de monsters van de Islamitische Staat westerse journalisten onthoofden, volgen ze gewoon het voorbeeld van "De Sunna". Dit is niet een of andere uitloper van de islam, die "radicale islam" of "islamisme" heet. De Jihad en de onthoofdingen komen rechtstreeks uit de kern van de islam. Die is radicaal.
Niet elke moslim is gewelddadig jihadistisch, maar de weinige moslims die tegen hen zijn, zijn meestal bang om zich uit te spreken, uit angst voor hun leven.
Het is absoluut noodzakelijk dat we ons herinneren dat die Amerikaanse moslims of die Britse moslims, die zich aansluiten bij de Islamitische Staat, gewoon "De Sunna" volgen. Door dit te doen, houden ze vast aan een zieke ideologie, die gevaarlijker is dan het nazisme en het communisme ooit waren, omdat het beweert een religie te zijn. En daarom weten mensen in het Westen, die geloven in vrijheid van godsdienst, niet hoe om dit het hoofd te bieden.
Maar ze moeten dit het hoofd bieden, want als ze dat niet doen, zullen ze snel ontdekken dat ze zelf verdrinken in deze woeste islamitische tsunami van haat, onverdraagzaamheid en dood. En dan zal het te laat zijn.
David Rubin is voormalig burgemeester van Shiloh, Israël. Hij is oprichter en voorzitter van Shiloh Israel Children's Fund en de auteur van verscheidene boeken, waaronder Vrede voor Vrede en De islamitische Tsunami. Hij is te vinden op www.DavidRubinIsrael.com
of op www.ShilohIsraelChildren.org
(Vertaald door Harry Sleijster)