Evangelisch-Gereformeerd

De Opwekking komt eraan

NBV recensies

Waar was God?

Abortus - Euthanasie
  Klompvoetje
  De pillenmoordenaar
  500.000 abortussen
  Interview Dorenbos

Kerkgeschiedenis

Satan

www.schreeuwomleven.nl | www.vbok.nl

Reformatorisch Dagblad - 8 april 2005

Interview met Drs. L.P. Dorenbos
 
Blij als een kind

Met onverwoestbaar optimisme treedt drs. L. P. Dorenbos op tegen de verloedering van de samenleving. In zijn kruistocht tegen abortus provocatus, euthanasie, drugsgebruik en pornografie deinst hij niet terug voor grote woorden. Zijn uitspraken zijn soms zo boud, dat niet christenen het gesprek afbreken en de eigen broeders en zusters in de gemeente zich van hem vervreemd voelen. Maar hij geniet ook respect. Alleen blijven degenen die het betuigen, zelf al te vaak aan de zijlijn staan, vindt hij. "Christenen moeten tevoorschijn komen. Om te getuigen van de hoop die in hen is!'

Ben Tramper

Bert Dorenbos (62) is altijd in voor een gesprek. Dit keer kiest hij voor een afspraak vroeg in de ochtend, acht uur, kort nadat hij stille tijd heeft gehouden. De rest van de dag zal hij besteden aan diverse bijeenkomsten voor stichting Schreeuw om Leven, waarvan hij dit jaar twintig jaar voorzitter is. Tussen de bedrijven door moet Dorenbos zich ook nog voorbereiden op een reis naar India. Namens de pro lifebeweging gaat hij bij de autoriteiten pleiten voor de beschermwaardigheid van het ongeboren leven.

"Meestal sta ik om zes uur op en zonder ik mij af voor gebed en bijbelstudie", zegt Dorenbos. "Vanmorgen heb ik het vierde hoofdstuk van 1 Kronieken gelezen, en ook het vijfde. Ik liep een hoofdstuk achter." Hij pakt zijn Bijbel erbij en leest de verzen nog eens voor die hem het meeste aanspraken. "Bij het doornemen van de geslachtsregisters stuitte ik opeens op de naam van Jabes. Hij riep de God van Israël aan, staat er. Heel bijzonder, heel apart."

Er ligt een verse dag voor u. Enig idee hoeveel vrouwen er vandaag naar een abortuskliniek gaan?

"Ongeveer honderd. Per dag rukken aborteurs in Nederland honderd kinderen uiteen. Verschrikkelijk. Wereldwijd komt elke seconde een kind in de moederschoot om het leven."

Hoe hebt u vanmorgen voor die honderd vrouwen gebeden?

"Ik heb hen niet concreet genoemd. Maar zij liggen natuurlijk wel opgesloten in het grote geheel van mijn gebed tegen abortus en voor het ongeboren leven. Mijn echtgenote doet de hulpverlening aan vrouwen die een abortus hebben laten plegen. Voor dat werk heb ik vanmorgen wel gebeden. Ook houd ik geregeld met anderen een wake bij de klinieken."

Helpt bidden?

"Ik heb er geen enkele aanvechting over. God hoort het gebed. Dat heb ik nu juist vanmorgen gelezen. Ik ben zo blij als een kind dat ik dit werk mag doen. De Heere Jezus zegt dat Hij is gekomen voor de zwakken. Welnu, hoe dichter wij bij de vrouwen en hun kinderen zijn, hoe dichter we bij Jezus Zelf zijn. En hoe veiliger we dus ook zijn. Vrijdag nog haalde een man in Den Haag zijn vrouw terug uit de kliniek. Hij wachtte buiten, toen een medewerker van onze stichting met hem in gesprek raakte en hem overtuigde van de waarde van het ongeboren leven. jk moet mijn vrouw terughalen", zei hij. Dat komt regelmatig voor."

"Opnieuw stijging aantal abortussen", kopte de krant vorige week.

"Je moet voorzichtig zijn om dat wat je om je heen ziet gebeuren, in verband te brengen met je gebed. Voor je het weet, doe je tekort aan de grootheid en heiligheid van de Heere God. De Heere Jezus zegt: Zou een vader een kind stenen geven als het hem om brood vraagt? Het antwoord op die vraag is: Natuurlijk niet. Zo is het ook met mijn gebed of God handelend wil optreden tegen abortus. Ik weet zeker dat Hij mij geen stenen voor brood zal geven. Het heeft vele jaren geduurd voordat het gebed om afschaffing van de slavernij werd verhoord. Maar het gebeurde wel, net als bij Jabes. Ook zijn gebed werd verhoord: God liet komen wat hij begeerde."


Bert Dorenbos voert niet alleen strijd tegen abortus provocatus. Met zijn stichting Schreeuw om Leven komt hij ook veelvuldig in actie tegen het oprekken van de grenzen bij euthanasie, het gedogen van de verkoop van softdrugs, de verspreiding van pornografie en onzedelijke reclame, seksuele uitspattingen onder jongeren en overmatig drankgebruik in keten en discotheken.

Dorenbos' ervaringen bij de Evangelische Omroep, waar hij twaalf jaar lang directeur was, komen hem goed van pas bij het bedenken van mediagevoelige acties. Keer op keer weet hij de aandacht voor zijn pro lifebeweging op te eisen. Zo plantte hij in het Zuiderpark in Amsterdam ooit 30.000 kruisjes, voor elke abortus in dat jaar in Nederland één. Op het Binnenhof liet hij een kleine wietplantage neerzetten en bij de geboorte van prinses Amalia schonk hij kroonprins Willem Alexander en prinses Maxima een Oranjekinderbijbel.

Voor verbaal geweld deinst Dorenbos niet terug. "Het CDA is een heel gevaarlijke partij", zei hij bij het aantreden van het kabinet Balkenende II. "Nederland gaat kapot aan drugs. Gedogen noemen ze dat, maar het is de jeugd de vernieling in helpen." En: "Als wij ons niet bekeren, zullen er zeker nog meer rampen dan Enschede, Volendam en mkz over Nederland komen."

U bent opgegroeid in vrijgemaakt gereformeerde kring. Hoe werd er bij u thuis in Assen over het geloofgesproken?

"Mijn ouders spraken er veel over, met elkaar, met ons. Mijn vader was actief in de kerkenraad en het verenigingsleven. Soms vragen ze aan mij wanneer ik tot geloof gekomen ben. Dan zeg ik: Dat weet ik niet. Ik kan me niet anders herinneren dan dat ik heb geloofd. Ook in de roerige jaren zestig, toen ik economie studeerde in Amsterdam, heb ik geen twijfels gekend. Er was eerder sprake van een verdieping."

In hoeverre heeft u zich toen de verbondstheologie eigen gemaakt?

"Ik was het helemaal eens met wat mijn kerk leerde. De doop was voor mij een bevestiging van Gods trouw en Gods liefde. Ik vond het geweldig om Psalm 105 vers 5 na een doopdienst te zingen: God zal Zijn waarheid nimmer krenken, maar eeuwig Zijn verbond gedenken. Ik wist niet beter dan dat ik het heil van God ontving. Hij gaf het, ik mocht het aannemen.
Later ontdekte ik dat er in bevindelijk gereformeerde kring erg met de toe-eigening van het heil wordt geworsteld. Vooral toen ik directeur was bij de EO heb ik er ook veel met mensen over gesproken. En nog. De problematiek op dit punt heeft naar mijn gevoel alles te maken met de levensstijl. Ik ben ervan overtuigd dat de onzekerheid onder dit deel van de christenen tot lauwheid leidt."

"Ik denk dat wij ontzettend voorzichtig moeten zijn om de liefde en genade van God tot mensen te blokkeren. Want als je die liefde gaat ontdekken, krijg je sowieso problemen met de toe-eigening van het heil. Hoe meer ik ga zien wie ik in Gods heilig oog ben, hoe meer ik mij afvraag hoe het mogelijk is dat de Heere naar mij omziet. En toch is het zo. Hij ziet naar mij om, Hij wil met mij verder. Daarover kan ik me enorm verwonderen."

U bent zo'n tien jaar geleden in een vrij evangelische gemeente herdoopt. Waarom eigenlijk?

"Het heeft te maken met het feit dat ik meer en meer oog heb gekregen voor het profetisch perspectief voor het joodse volk. Ik kon niet langer instemmen met de passage van het doopformulier waarin wordt gezegd dat de doop in de plaats is gekomen van de besnijdenis. Mijn vrouw zag dat al eerder zo. Het is niet zozeer gebeurd uit afwijzing van de kinderdoop, maar veeleer als een gevolg van een toenemend verlangen om de Heer te dienen. Natuurlijk, er waren broeders die teleurgesteld waren. Zij vroegen zich af of ze nog wel met mij konden samenwerken."

Wat zou u vroeger zelf hebben gezegd van mensen die zich nogmaals lieten dopen?

"Ik zou hebben gezegd: Dat kan niet, dat mag niet. De doop is immers in de plaats van de besnijdenis gekomen. Ik ben echter gaan inzien dat de beloften voor Israël nog volop overeind staan. En dat de lijnen vanuit het Oude Testament naar het joodse volk door de vervangingstheologie zijn doorgesneden. Weliswaar zeggen sommigen in de gereformeerde gezindte tegenwoordig dat die beloften nog steeds van kracht zijn, maar wat ik jammer vind is, dat zij er ten opzichte van hun verbondsvisie geen consequenties aan durven te verbinden.
De veranderende blik op Israël heeft mij erg verrijkt. Wat ik ook heb ontdekt, is het verband tussen Israël en het leven. Israël en Juda offerden hun kinderen aan de moloch. Om die oorzaak zijn ze verspreid onder de volken. Wij offeren eveneens kinderen: 50 miljoen per jaar wereldwijd. Abortus beschouw ik daarom als een apocalyptisch oordeel. De tsunami en het terrorisme hebben er alles mee te maken."


Dorenbos gaf in 1974 zijn carrière in het bankwezen op en ging aan de slag bij de Evangelische Omroep. "Ik herinner me nog goed dat ik voor het eerst mensen uit allerlei gemeenten en kerkverbanden bijeen zag. Ik dacht: Dit kan helemaal niet, dit is een wonder. Aan de groeiende eenheid tussen christenen wilde ik graag meewerken. Het was niet moeilijk om mijn baan op te geven. Ik zag er de leiding van de Heere in."

De EO had in die tijd een sterk antithetisch en polemisch profiel. Te?

"Nee, helemaal niet. De huidige EO directeur Ad de Boer is die mening wel toegedaan. Maar dat is meer zijn probleem dan het probleem van de EO. Hij heeft na verloop van tijd een andere visie op homoseksualiteit gekregen. Terugblikkend op de geschiedenis van de EO zegt hij vervolgens dat wij te antithetisch waren. Dat ben ik in het geheel niet met hem eens. Wij hadden toen wel degelijk een goede lijn te pakken. Het was een fantastische periode waarin we slechts één doel hadden: het Evangelie uitdragen."

U steekt uw kritiek op de EO niet onder stoelen of banken. Is dat wel fair voor een oud directeur?

"Ik vind van wel. Heb ooit tegen Andries Knevel gezegd: Andries, hoor eens, eenmaal directeur, altijd directeur."

Had u niet meer recht van spreken als u was gebleven?

"Jaja, zo ken ik er nog een paar. Nee, kijk, ik wist heel zeker dat ik geroepen was voor het werk van
Schreeuw om Leven, een beweging die zich richt op alle terreinen in de samenleving. De EO neemt daarin een belangrijke plaats. Ik signaleer dat de EO in een identiteitscrisis verkeert. Dat wil ik aan de kaak stellen. De omroep moet inhoudelijker worden. Het Evangelie moet meer centraal komen te staan."

Heeft u de tv de deur uitgedaan omdat u van mening bent dat de EO u ook niets meer te bieden heeft?

"Nee, nee, zo is het niet. Wij hebben de televisie jaren geleden al weggedaan. Ik zie de tv als het boze oog in de huiskamer. Er zit een knop aan het ding, zeggen ze, maar dat is echt een drogreden. Mijn stelling is altijd geweest dat je absoluut geen tv moet nemen omdat de EO er is. Dan vergis je je deerlijk in de verlokkende werking van de boze. Mensen vallen als lucifershoutjes voor het kwaad op de buis."


Niet alleen de EO, maar ook bijbelgetrouwe kerken stelt Dorenbos onder kritiek. Hij verwijt medechristenen gebrek aan bereidheid tot actie tegen abortus, zedelijk verval en euthanasie. "We moeten oppassen voor gewenning. Dat merk ik ook bij mezelf. Onlangs las ik het bijbelboek Jeremia nog eens helemaal door. Wat heb ik in vergelijking met hem weinig vuur. Wat raken we snel onze liefde voor de Heere kwijt."

Op hun beurt zijn christenen niet zonder kritiek op u . U zou soms te schreeuwerig zijn.

"Maar het kan toch niet zo zijn dat de kerk de zonden toelaat? Er wordt niet opgetreden tegen seksualiteit voor het huwelijk. Als jonge stellen bij elkaar intrekken, wordt er gezegd: Nu ja, ze wonen in elk geval nog samen. Dat is naar mijn overtuiging onbestaanbaar. Dan laat je toe dat er een dijk doorbreekt. Ik denk dat we als christenen juist met des te meer kracht onze boodschap moeten uitdragen. Het punt is alleen dat je zodra je aan heilige huisjes komt de kerk tegen krijgt. De tempel des Heeren, de tempel des Heeren zijn wij, kreeg Jeremia te horen."

Welke kritiek raakt u?

"Wat mij raakt is de wegzetmethode van eigen broeders en zusters. Dat je niet serieus wordt genomen, dat doet je vooral pijn."

Hoe gaat u ermee om?

"Je moet oppassen dat je niet te veel met jezelf bezig bent. Het snijdt mij door het hart als ik bij een kliniek sta en een jong stelletje daar met kind zie binnengaan en zonder kind naar buiten zie komen. Maar het doet des te meer pijn als je dan medechristenen hoort zeggen: Wie gaat er nou voor zo'n kliniek staan?
Gelukkig valt het wel mee wat wij te verduren krijgen. Vorige week stond ik met een stand op de Huishoudbeurs. Dat is voor de vrouwen geen enkel punt. We praten ook met aborteurs. Vorige week kwam een aborteur naar buiten, tussen twee abortussen door. We hadden een openhartig gesprek. Wat mij meer dwarszit, is dat de kerk geen het zoutend zout meer is. Dat weten de tegenstanders. Dat is zeer verontrustend."

Wat is de oorzaak van die lauwheid?

"Ik denk dat die ligt in de prediking. Die is wel bijbelgetrouw, maar niet praktisch. Christenen raken daardoor gefrustreerd. Zij krijgen te horen dat ze het Evangelie moeten verkondigen, maar het gebeurt vervolgens niet. Veel mensen zitten vol met evangelisatiedrang. Het zou fantastisch zijn als dat gevoelen eens loskomt, zodat zij niet meer te houden zijn en allemaal de straat opgaan. Naar zo'n explosie zie ik uit.
Ik vroeg een Koreaanse predikant eens naar de oorzaak van een herleving van de kerk. Toen wees hij me op de vier elementen van Handelingen 2: de prediking, het breken van het brood, de gemeenschap en het gebed. Als die zaken er zijn, is er sprake van een opwekking. Dan worden ook de zonden aangewezen."


Dorenbos werkt voor Schreeuw om Leven nauw samen met rooms katholieken. Bijna legendarisch is zijn relatie met pater Koopmans, die aan het eind van zijn leven bekendheid verwierf vanwege zijn stille protestacties op het Binnenhof tegen abortus provocatus.

Verdient paus Johannes Paulus II waardering?

"Voor pro life heeft hij zich geweldig ingezet. Vijftien jaar geleden was ik bij hem op audiëntie in de Sint Pieter in Rome. Indrukwekkend, al die pracht en praal. We waren met zo'n tachtig mensen bij hem op bezoek. Ik hield me wat op de achtergrond, had er toch wel moeite mee.
Wat ik heel erg vind, is dat deze paus de mariologie enorm heeft gestimuleerd. Pater Koopmans kwam de laatste tijd van zijn leven met een Mariabeeld naar het Binnenhof. Ik zei: Wat doe je nu? We hebben altijd zo goed met elkaar samengewerkt, nu verbreek je alle contacten. Dat gaf hij toe. Hij geloofde in Maria als hemelkoningin.
Mijn rooms katholieke vrienden hebben een groot verlangen en dat is dat ik rooms katholiek word. Dat zal niet gebeuren. Het is de tragiek van de Rooms Katholieke Kerk dat zij meent het offer van de Heere Jezus Christus steeds te moeten herhalen. Terwijl ik zo blij ben dat dat eenmalig is gebracht, aan het kruis van Golgotha. Dat ene offer is immers voldoende, voor eens en voor altijd."