www.vergadering.nu Recensie-index www.vergadering.nu
'Ongelooflijk' (Medema) oktober 2000 Misty Bernall schreef een
aangrijpend boek over haar vermoorde dochter Cassie Cassie was een gewone tiener van 17 jaar. Die dinsdagochtend begon zoals de
meeste dagen. Het kostte haar moeite om op tijd op te staan en naar school te gaan. Aan het eind van de morgen ging ze naar de
schoolbibliotheek om haar huiswerk voor Engels te maken. Ze was nog maar net bezig toen er een leraar binnen kwam stormen, die riep
dat er jongens met geweren in de gang waren. Er klonken schoten, steeds dichterbij. Twee jongens kwamen binnen. Een van hen vroeg Cassie of ze in God geloofde. Ze
was even stil, maar zei toen vastberaden: 'Ja'. Daarna vroegen ze haar waarom, maar wachtten niet op antwoord. Ze schoten haar van
dichtbij door het hoofd. Cassie was een van de dertien jongeren, die op 20 april 1999 werden vermoord
door twee medescholieren, die daarna zelfmoord pleegden. Haar moeder schreef een boek over dit drama en over Cassies leven uit wat ze
hoorde van medestudenten en vrienden van Cassie. Het is een eerlijk verhaal geworden over een tienerdochter die een moeilijke puber
was. Het is ook het verhaal van de pijn van een moeder en van haar vragen over een zinloze moord. Cassie groeide met haar broer en ouders op in een gelukkig gezin. Maar in haar
tienerjaren begon ze zich extreem af te zetten tegen haar ouders. Dit werd zo erg dat ze hen zelfs wilde doden. Met een paar vrienden
was ze gefascineerd door moord, hekserij en experimenteerde ze met drugs. Toen haar ouders dit ontdekten, stuurden ze Cassie naar een
andere school en gingen ze haar streng controleren. Cassie was woedend. Uiteindelijk zijn ze zelfs verhuisd omdat Cassies oude
vrienden het gezin treiterden en aan Cassie bleven trekken. Verandering Langzamerhand kwam er verandering in deze moeilijke periode. Cassie ging naar
een jeugdgroep van de kerk. De eerste avond was ze ontzettend afstandelijk en onzeker; herinnert een van de jongeren zich. Ze droeg
een spijkerbroek en legershirt met een marihuanablad aan een kettinkje om haar hals. Ze had een harde uitdrukking op haar gezicht en
wilde niet praten met de anderen. Maar ze kwam wel terug. Op een jeugdweekend van de kerk in maart 1997 kwam de ommekeer: Cassies
muren gingen omver. Ze vertelde God alle dingen waar ze spijt van had. In een opstel schreef ze later: 'Pas op dat moment zag ik
werkelijk in dat ik de verkeerde kant was opgegaan. Ik had slechte keuzes gemaakt en er was niemand die ik daarvan de schuld kon
geven, behalve mezelf - iets wat ik tijdens mijn verdrietige periode voortdurend ontkend had.' Tienervragen Ze werd een tiener die zich druk maakte over haar gewicht en uiterlijk, die
zich afvroeg of andere jongeren haar mochten en al dat soort gewone tienervragen. Haar moeder concludeert aan het eind van het boek: 'Toch weet ik dat Cassies
dood niet voor niets is geweest, dat het een overwinning van eerlijkheid en moed was. Voor mij betekent Cassies leven dat het beter is
om te sterven voor wat je gelooft, dan om te leven met een leugen'. |