www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

1 RECENSIE

De ideale kerk
Waar onvolmaakte mensen God ontmoeten
Larry Crabb
Kok / Voorhoeve
229 blz. Prijs: 18 euro
9789029795784
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl

Larry Crabb vindt de kerk vaak maar teleurstellend. En boeken over de kerk zijn vaak een beetje vermoeiend.

Crabb onderzoekt op een prikkelende manier hoe dit komt. Wat zou een kerk moeten bieden, en wat zijn allemaal bijzaken? De essentie: een plaats waar gewone mensen God ontmoeten. De ideale kerk is een pleidooi voor ontspannen kerk-zijn, en een bemoediging voor echte zoekers.

Dr. Larry Crabb is een bekend psycholoog, spreker en bijbelleraar. Van zijn hand verschenen tientallen boeken, waarvan verschillende ook in Nederland bestsellers geworden zijn: Zoektocht naar God, Van binnenuit, Bemoedigen doet goed en Bouwen aan een gelukkig huwelijk.

Jos Douma: ‘Goudeerlijk, confronterend, diepgaand en pastoraal bewogen – echt een boek van Larry Crabb.’

1 RECENSIE

1. Friesch Dagblad - 30 december 2010 - www.frieschdagblad.nl

Hoe meer zijn interesse voor Christus is gegroeid, hoe meer zijn interesse voor de kerk is afgenomen, stelt Larry Crabb
De ideale kerk wekt honger naar God op. Steeds meer mensen kunnen niet uit de voeten met de huidige manier van kerk-zijn, of die nu een evangelische, katholieke of gereformeerde inslag heeft. Auteur Larry Crabb is ook zo iemand. In zijn nieuwste boek beschrijft hij waarom hij teleurgesteld is in de kerk. Hij ging ook op zoek naar hoe de ideale kerk eruit ziet.

Boekrecensie door Hanneke Goudappel

Larry Crabb is in de Verenigde Staten een bekend psycholoog, spreker en Bijbelleraar. Hij schreef talloze boeken, waaronder ook bestsellers in Nederland, zoals Zoektocht naar God, Van binnenuit en Bemoedigen doet goed.
Crabb begint zijn boek 'De ideale kerk - waar onvolmaakte mensen God ontmoeten' met de bekentenis dat hij niet meer geïnteresseerd is in naar de kerk gaan. ‘Ik ben er helemaal niet van overtuigd dat ik nodig heb wat westerse christenen, vooral Amerikaanse evangelischen, als kerk beschouwen: een zondagse gebeurtenis met muziek en preek; officieel geestelijk leiderschap, een vaste plek om bijeen te komen; door de kerk gesponsorde en begeleide kleine groepen voor Bijbelstudie, gebed, gemeenschap, steun en herstel; de onvermijdelijke vergaderingen; informele gesprekken bij geplande of ongeplande sociale gelegenheden.’

Voor de meeste christenen uit de 21e eeuw is dát de kerk, aldus Crabb. ‘En er is niets mis mee - veel van dat alles is prima. Maar ik kan er wel of niet aan meedoen. Meestal ga ik liever weg. Al die elementen samen maken nog geen kerk.’

Vanuit zijn persoonlijke teleurstelling, frustratie en bezorgdheid ten aanzien van de kerk, is zijn boek ontstaan. De auteur heeft zijn boek onderverdeeld in vier delen: Wat is een kerk? Waarom zou ik naar de kerk gaan? Naar wat voor kerk wil ik dan wel?

Kenmerken van de ideale kerk
Crabb onderzoekt grondig waarom hij ‘geen zin meer heeft om naar de kerk te gaan’. Hij vraagt zich eerlijk af of hij een ‘met trots vervulde cynicus’ aan het worden is, of een ‘gedesillusioneerde egoïst, die pas tevreden is als mensen dingen zien en doen op zijn manier’.

Maar hij merkt ook dat hij niet de enige is die teleurgesteld is in de kerk. Een doorgewinterde christelijke leider, zeer gerespecteerd in evangelische kringen, zei tegen Crabb: ‘De kerk doet gewoon helemaal niets voor mijn geestelijk leven en lijkt mijn geloofsleven zelfs in de weg te staan. Ik denk dat ik het Koninkrijk beter buiten de kerk kan dienen.’
‘Ik denk dat het goede werk dat de Heer door de jaren heen in mijn ziel gedaan heeft in toenemende mate buiten de georganiseerde kerk heeft plaatsgevonden, maar niet los van een gemeenschap’, is Crabbs eigen ervaring. ‘Hoe meer mijn interesse voor Christus is gegroeid, hoe meer mijn interesse voor de kerk is afgenomen.’ Crabb vindt dat ‘een verschrikkelijke situatie’. ‘Ik wou dat het niet zo was. Maar het is wel zo. En ik vraag me af: waarom?’

Jarenlang heeft Crabb, zelf evangelisch christen, zich neergelegd bij ‘de standaardkerk’, schrijft hij. ‘Stoppen met ruziën als je uit de auto stapt, je kerkgezicht opzetten om je voor te bereiden op de lofprijzing, de liederen zingen, luisteren naar de preek en dan weer naar huis.’

‘Zoals ik het versta is dit de formule’, zegt Crabb: ‘Ik geef God mijn aanbidding en aandacht, en Hij giet zijn waarheid in me uit. En ik word geacht te veranderen; als ik zijn waarheid ken, zal ik vrijgemaakt worden.’ Die formule heeft bij hem niet zo goed gewerkt, vertelt Crabb. ‘Enkele minuten na het laatste gebed voel ik me al weer in hoge mate dezelfde persoon die anderhalf uur geleden binnenstapte.’

Een van Crabbs grootste bezwaren bij veel kerken is dat ze ‘geen honger naar God creëren en opwekken die sterker is dan alle andere vormen van honger’. Daarvoor is echtheid nodig en authenticiteit. En de erkenning dat het ‘worden als Jezus’ - in gewone taal: Hem navolgen in karakter en levensstijl - een enorme worsteling inhoudt. ‘Ik lever een strijd om mijn leven waarbij de meeste kerken me geen steun bieden. En toch is het een strijd waarvan Christus’ opstanding me zegt dat ik die kan winnen.’

Wat voor strijd bedoelt Crabb? ‘Wat zit er achter de prikkelbaarheid tegenover je partner, je ongeduld tegenover je kinderen, je frustratie op je werk, te veel eten, luiheid, depressie, angst, of eenzaamheid die je weerhouden om lief te hebben? Wat speelt er achter al die dingen die een puinhoop maken van jouw en mijn leven?’ Achter dit alles speelt een strijd tussen concurrerende verslavingen, stelt Crabb: ‘Een verslaving aan God tegenover een verslaving aan iets anders; aan onszelf. Paulus noemde dat de strijd tussen vlees en geest. Tussen mijn verlangen naar bevrediging waar ik nu recht op meen te hebben, en mijn verlangen naar een God op wie ik in donkere nachten moet vertrouwen.’

De auteur somt vijf kenmerken op van een ideale kerk.
1. Ze hongert naar de waarheid die verslaafden bevrijdt; 
2. Ze heeft oog voor verslavingen; 
3. Ze helpt me meer te worden zoals Jezus - van binnen, waar het erop aankomt; 
4. Ze vindt bevrediging in het willen wat Jezus wil; 
5. Ze put energie uit haar missie.

Crabb: ‘Ik wil deel uitmaken van een kerk die weet dat we allemaal op de een of andere manier aan onszelf verslaafd zijn, die samenkomt als christenen die hongeren naar de waarheid, gericht zijn op groei en gemeenschap, en missionair zijn. Dat alles met maar één doel: het horen van de muziek die ons zal veranderen tot mensen die aan God verslaafd zijn. Dat is de kerk waar ik bij wil horen.’ Maar, waarschuwt Crabb, maak dat tot een formule, en het visioen sterft.

De auteur pleit voor een ‘spirituele theologie’. Hij definieert dat als: ‘waarheid die de kracht heeft om de levens te veranderen van mensen die haar verhaal horen’. ‘In de spirituele theologie komen die feiten over wat iemand voor waar houdt tot leven en vertellen samen een liefdesverhaal.’ De kerk is een ratjetoe van mensen die het prachtige verhaal willen horen dat God fluistert, die willen liefhebben zoals Jezus, zodat ze zich bij het verhaal kunnen aansluiten en het verder kunnen uitbouwen, schetst Crabb.

Mosterdzaadjes
Crabb put in zijn boek uit de woorden van talloze kerkvaders (en -moeders) en theologen, van Johannes Calvijn, Thomas van Aquino en de apostel Paulus tot moeder Teresa, Augustinus en C.S. Lewis.
Hij schrijft beeldend, en maakt het praktisch aan de hand van voorbeelden en anekdotes. Zo schrijft hij over zijn ideale kerk: ‘Ik wil deel uitmaken van een kerk die spreekt van het grote geheel, die het verhaal vertelt van wat God van plan is, die me niet oproept om grote dingen te doen die ik niet kan, maar tot grote dingen die ik wel kan, tot het planten van een paar mosterdzaadjes per dag, of misschien tot het openhouden van een deur voor een vermoeide moeder of het betalen van boodschappen voor een vrouw die in de financiële problemen zit.’