www.vergadering.nu Recensie-index www.vergadering.nu 1 RECENSIE Ook zij hadden wat te zeggen Dr.ir. Van der Graaf haalt persoonlijke herinneringen op aan personen, die naar zijn oordeel niet vergeten mogen worden. Hij geeft hoofdmomenten aan uit hun werk en illustreert dat met letterlijke fragmenten uit hun publicaties. Voor een belangrijk deel kregen ze publieke bekendheid, zoals de hoogleraren in de 1 RECENSIE 1. Ellips - 1 juli 2010 Kerkelijke reisgenoten die iets te zeggen hebben
De schrijver ontmoette ook de gereformeerde hoogleraren H.N. Ridderbos en K. Runia, twee hoogleraren die zich verzet hebben tegen de opkomende vrijzinnigheid in de Gereformeerde Kerken. Voor de marxistisch georiënteerde prof. dr. G.H. ter Schegget was de Gereformeerde Bond aanvankelijk beducht, maar zijn bespiegelingen over het gebed gaven een 'andere' Ter Schegget te kennen. Ook in afgescheiden kring had Van der Graaf contacten, zoals blijkt uit zijn ontmoetingen met ds. L. Huisman en ds. W.C. Lamain, twee predikanten die verschillende modaliteiten in de Gereformeerde Gemeenten vertegenwoordigden. Interessante reisgenoten zijn verder de merkwaardige ds. Jacobus van Dijk ('bevindelijk en modern'), de christelijke gereformeerde ds. J.H. Velema ('het nooit vervulde verlangen naar kerkelijke eenheid') en prof.dr. J.P. Versteeg als 'theoloog van de Geest'. Ook Israël-stemmen zijn rijkelijk vertegenwoordigd, zoals Kalman Yaron, mw. Rebecca de Graaf-Van Gelder, S. Gerssen, die de bezinning op Israël binnen de Gereformeerde Bond en daarbuiten op de agenda zette. Van der Graaf ontmoette verder Harkai Ferenc (Hongarije), CDA-politicus drs. G. van Leijenhorst ('één der laatste theocraten'), perswetenschapper E. Diemer, Trouw-journalist A.J. Klei, de bekende cultuurtheoloog W. Aalders, de gereformeerde predikant J. Overduin ('theologie in Dachau') en EO-oprichter ds. W. Glashouwer sr. Het zijn niet alleen bekende namen die vertegenwoordigd zijn, maar ook 'gewone' mensen zoals mw. A.M. Harkema-Visch en Van der Graafs schoonmoeder mw. F. Plaisier-Verhoeven. De kracht van de verhalen is dat ze niet alleen persoonlijke herinneringen ophalen, maar ook een dwarsdoorsnede van een (vaak bewogen) kerkelijke periode geven. Van der Graaf citeert regelmatig passages uit de werken van de geinterviewden, zodat hun portretten ook meer bieden dan alleen maar anekdotes. De term 'reisgenoten' wil volgens Van der Graaf zeggen dat het om een breed spectrum gaat, mensen met wie de schrijver soms veel verwantschap had, anderen minder, maar desalniettemin belangwekkende personen. Als je naar deze personen luistert, overvalt je wel eens een soort heimwee. Het waren inderdaad mensen die iets te zeggen hadden, oorspronkelijke geesten, die ook in de kerk (en soms in de wereld) gezag hadden. Je verlangt dan ook naar nieuwe leiders die ook in deze tijd iets te zeggen hebben. Dat vanzelfsprekende is in deze tijd wel verdwenen. Gezag moet je tegenwoordig verdienen, waarmaken. Maar in deze geestelijk verwarrende en (kerkelijk) versplinterde tijden heb je behoefte aan mensen die overtuigend en met geestelijk gezag spreken en krachtig lijnen uitzetten naar de toekomst. |