www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

1 RECENSIE

De Hemelse Bezoeker
Jack Hayford
Elia Media, Nieuwleusen
176 pag., € 14,90
ISBN 9789077412244 
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl

1. Uitdaging - 1 oktober 2006

De dood van de hemelse Bezoeker
Recensie door Johan Th. Bos

'Buitengewoon briljant', vindt de uitgever. Een 'meesterwerk'. Het zij hem in zijn promotionele ijver vergeven. maar die superlatieven lijken mij na het lezen van De hemelse Bezoeker door Jack Hayford nogal overdreven.

Het boek, uitgegeven door Elia Media in Nieuwleusen, is kennelijk min of meer bedoeld als reactie op de film The Passion of the Christ, waarnaar in de inleiding wordt verwezen. En terecht meldt de auteur daarin dat het lijden en sterven van de Here Jezus veel méér was dan alleen een bloederige tragedie van een individu. Hij zegt de aandacht te willen vestigen op 'het dynamische' van de lichamelijke dood van de Heer.

In wat daarna volgt, staan best waardevolle conclusies zoals over het nieuwe, eeuwige leven van de gelovige en de realiteit dat door lijden heen heerlijkheid wordt bereikt maar het blijven spelden in een hooiberg. Elk hoofdstuk verwijst naar een aspect van de dood van de Here Jezus de Bezoeker of een eigenschap van Hemzelf en begint standaard met een verhaal dat uit de historie of actualiteit is gegrepen. De aansluiting van deze verhalen op de daarna volgende theologische verhandeling doet dikwijls nogal gezocht en krampachtig aan.
Het meest opvallende is dat er zoveel van het heil der gelovigen aan de dood van de Heer wordt toegeschreven, dat er nauwelijks iets overblijft voor de triomf en het huidige hogepriesterlijke werk van de opgestane Christus. Hayford citeert wel met instemming dat de Heer nu met eer en heerlijkheid is gekroond, maar lijkt eraan voorbij te gaan dat Hij die status pas na Zijn opstanding bereikte.

In die zin wijkt het boek overigens al wordt er wel heel veel in overhoop gehaald niet af van wat in de evangelische prediking en praise lijkt te overheersen: men komt veelal niet verder dan de voor vergeving van onze zonden noodzakelijke verschrikking van het kruis, zonder erbij te vertellen dat het nieuwe leven, met Christus als Eersteling, begon met de opstanding. De meeste getuigenissen die ik hoor blijven steken in het ventileren van de wetenschap dat de Here Jezus is gestorven voor onze zonden.

“Zonder Goede Vrijdag is er geen Paaszondag", meldt Hayford zeer terecht op pagina 136. Maar van de met Pasen verrezen Gezalfde en de gevolgen van die verrijzenis is verder niet of nauwelijks een spoor te bekennen. De lezer kan zich moeilijk ontworstelen aan de indruk dat de auteur veel van de glorie van de verheerlijkte Koning projecteert op de evident sterfelijke Mens Jezus van Nazareth (Die Zijn Godheid had afgelegd), Diens lijden en sterven. Hij lijkt de dood van de Heer als apotheose van Zijn verlossingswerk te beschouwen, terwijl in Schrift het kruis juist Diens diepste vernedering wordt genoemd, waardoor in Gods ogen heel de mensheid in de dood is gebracht. Het was de juridische afrekening waarmee aan de wet werd voldaan en vergeving voor heel de wereld tot stand kwam. Maar daarmee nog geen nieuw leven. Vergeving voor de mensheid en verlossing van de gelovige liggen wel in het verlengde van elkaar, maar zijn daarmee nog niet hetzelfde. De Bijbel moedigt ons aan 'Hem te kennen en de kracht Zijner opstanding' en 'in gedachten te houden dat Christus is opgewekt.' Terwijl Paulus constateert dat wij, als dat niet was gebeurd, nog in onze zonden zouden zijn.

Natuurlijk zal Hayford dat allemaal ook wel weten. Hij noemt en passant de opstanding van de Heer weliswaar 'de meest triomfantelijke gebeurtenis in de geschiedenis', maar Zijn dood de meest doorslaggevende. De waarheid is uiteraard dat beide niet uit elkaar moeten worden getrokken. Het risico als dat wel gebeurt, is een eenzijdige lofzang op het lijden en sterven. De Heer was niet alleen ooit even een Bezoeker van de aarde, zoals de titel zou kunnen suggereren, maar woont nu bij en is het Hoofd van Zijn Gemeente.

Hier en daar maakt de schrijver ook gebruik van fictie, bijvoorbeeld wanneer hij gesprekken inlast die mogelijk door de Vader en de Zoon zouden kunnen zijn gevoerd. Zulke fantasieën versterken het vrij hoge abstractieniveau van dit toch enigszins warrige boek. Ondanks best waardevolle elementen, lijkt De hemelse Bezoeker vooral voer voor (pseudo) filosofen.

[ Deze recensie bevat m.i. nogal wat innerlijke tegenstrijdigheden. Hayford schrijft over Gods Zoon die naar het kruis ging, en hij hoeft natuurlijk niet in één boek ook allerlei andere onderwerpen uit te werken. Lees ook de recensie van Hayford's boek "De schoonheid van geestelijke taal"... HS]