www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

2 RECENSIES

Zonen van Ismaël
Rode draden in de christelijke beoordeling van de islam
Jacob Hoekman
Uitg. De Banier, Apeldoorn, 2012
ISBN 9789033631863
256 blz.; € 16,90
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl

De kern van het christelijk geloof ontbreekt bij de islam 
Vanaf 630 doemde er voor het christendom een nieuwe, serieuze bedreiging op: de islam. In Zonen van Ismaël gaat Jacob Hoekman op zoek naar rode draden in de houding van de christelijke kerk tegenover de islam. Tot op de dag van vandaag. 

Waarom aandacht voorde islam in de kerkgeschiedenis? Kunnen we daar nu nog iets mee? 
Het groeiende aantal moslims in Nederland dwingt christenen een standpunt in te nemen. Het zou wel erg arrogant zijn om de ervaring van veertien eeuwen christendom daarbij te negeren. 

Wat was uw meest opvallende ontdekking bij bestudering van de bronnen? 
De houding van de Catalaanse monnik Raimundus Lullus (plm. 1300), een grote uitzondering in de middeleeuwen. Hij paarde scherpe veroordeling van de islam aan een bewogen pleidooi voor zendingsactiviteiten, ook al kostte hem dat zijn leven. En dan de houding ten tijde van het Reveil. Groen van Prinsterer roemde de islam, in bepaalde opzichten althans. (Lachend) Ik hoor op dit punt SGP of ChristenUnie nooit verwijzen naar 
Groen ... 

Hoe ontstond uw belangstelling voor de islam? 
De belangstelling ontstond toen ik, aan het begin van mijn journalistieke loopbaan, enkele weken 'ondergedoken' was in een multiculturele grotestadswijk om artikelen te schrijven. Door de intensieve contacten werd mij pijnlijk duidelijk dat de kern van het christelijk geloof, de gekruisigde Zoon van God, totaal ontbreekt bij een godsdienst die in eerste oogopslag zo op het christendom lijkt. Dat besef komt mij trouwens goed van pas bij evangelisatiewerk onder moslims. 

Hebt u door uw recente reizen in het MiddenOosten een andere kijk op de islam gekregen dan u had? 
Ik heb nu ook gezien hoe de islam als systéém werkt daar waar ze de macht heeft. Daar werd ik niet vrolijk van. Maar als het de ménsen betreft: ik ontmoette vaak "hartelijke en werkelijk integere moslims. die ik graag tot mijn vrienden reken. 

Jacob Hoekman (1980) studeerde journalistiek en theologie en schrijft als verslaggever bij het Reformatorisch Dagblad over de islam.

Zie ook de recensie (Nr.1) in het ND...

2. Oogst - juni 2013

Zonen van Ismaël

Boekrecensie door Redactie Oogst

In de media wordt de indruk gewekt dat wij pas sinds kort maken hebben met de islam en dat het denken daarover vanuit christelijk perspectief nog in de kinderschoenen staat. Het boek van Hoekman laat zien dat er a1 vanaf de tijd van Mohammed door christenen wordt nagedacht over de verhouding tot de islam.

Diverse theologen stellen dat Mohammed al in de Bijbel is voorzegd, zoals in Daniël, Mattheus 5 en Openbaring 9, 16 en 19. De meest gebruikte oordelen over de islam zijn: het is christelijke sekte, natuurlijke religie, satanisch of de antichrist. Verder valt op dat veel theologen de vergelijking met de Arianen maken. Deze ketterse stroming ontkende de godheid van Christus. Bijzonder vond ik om te lezen dat de Catalaanse monnik Lallus al rond 1300 zending in Afrika ging bedrijven onder moslims.

Ook wijzen diverse theologen op nog onvervulde beloften voor de nakomelingen van Ismaë1. 

In de eerst zes hoofdstukken geeft Hoekman een duidelijk historisch overzicht van de verschillende posities die door christenen door de eeuwen heen zijn ingenomen ten aanzien van de islam. 

Het is heel prettig dat elk hoofdstuk begint met een tijdslijn. In de laatste twee
hoofdstukken komt hij met een heldere beoordeling van de diverse standpunten, waarbij ook Oogst­schrijvers als Jan van Barneveld, Gert-Jan Segers en Willem Glashouwer aan bod komen. 

Waar het ten slotte op aankomt, stelt Hoekman, is dat wij als kerk richting de moslims een zoutend zout moeten zijn, juist nu moslims massaler dan ooit in Nederland aanwezig zijn. Dit boek biedt een uitstekend uitgangspunt om na te denken over de islam.

1. - 14 september 2012 - www.rd.nl 

De islam: bedreigend of iets om blij mee te zijn?

Boekrecensie door Ds. L. J. Joosse

Hoe ga je om met de massale aanwezigheid van moslims en met hun vaste plaats, hun moskeeën, in onze samenleving? Is die bedreigend of moeten we blij zijn met de islam, zoals vroege christenen in het Midden-Oosten dat soms waren?

Op dat soort vragen zoekt Jacob Hoekman, redacteur bij het Reformatorisch Dagblad, een christelijk antwoord aan de hand van velen die eerder over de rol van de islam hebben nagedacht. Vele hoofdpersonen uit voorbije tijden van Gods wereldwijde kerk geeft hij stem in zes hoofdstukken. Vandaar de ondertitel: ”Rode draden in de christelijke beoordeling van de islam”.

Maar hij trekt het breder. Niet alleen christelijke auteurs komen aan bod, Hoekman geeft ook informatie van wetenschappers en politieke instanties door. Het gaat hem echter niet louter om die informatie, hij probeert de islam te plaatsen en de taak van christenen jegens moslims te belichten.

In hoofdstuk 1 krijgen Syrische, Armeense en Egyptische christenen van de oosterse kerk (610 tot 1453) het woord. In een samenvatting, waarmee elk hoofdstuk eindigt, springt de auteur over op de PVV en de evangelicale visie vandaag.

Blijkens het tweede hoofdstuk over de jaren 711 tot 1517 zagen Spaanse en andere middeleeuwse geleerden een ketter in Mohammed en in zijn islamsektarisme, waardoor zij deze godsdienst binnen de christelijke –zij het afvallige– wereld plaatsten. Anders dan in het oosten werd de toon veelszins antithetisch, uitgezonderd bij iemand als Raimundus Lullus, een belangrijk Spaans schrijver, filosoof, dichter en theoloog uit de dertiende eeuw.

Belofte aan Ismaël
Veel aandacht krijgt Luther daarna en de vraag of Mohammed een (tweede) antichrist was. Reformatiestemmen verhieven zich in 1517 tot 1648 tegen Rome en tegen Mekka. Vanuit hun politieke situatie, de dreiging van het Turkse rijk, lazen Statenvertalers de Bijbel. Daniël en Openbaring werden gebruikt om de gruwelen van de eindtijd te verklaren. De islam paste daarin. Vervolgens borduurde de Nadere Reformatie (1648 tot 1800) op deze polemiek voort, van Gisbertus Voetius tot Jonathan Edwards. Moslims werden toen volgens Hoekman als ”de ander”, als heidenen beschouwd.
Pas in de jaren 1800 tot 1945 ging men hoop koesteren voor de bekering van Ismaëls zonen en kreeg men oog voor de belofte aan Ismaël (Gen. 17:18). Dit was mede te danken aan Willem Bilderdijk en Isaac da Costa. Een totaal andere benadering kwam op, waarin mededogen centraal stond. Mohammed en zijn islam werden onder invloed van de grote islamoloog Christiaan Snouck Hurgronje niet langer gedemoniseerd, al bleven antithetische geluiden in enkele zendingskringen doorklinken. Herman Bavinck stond als dogmaticus principieel open voor deze religie, stelt Hoekman, en diens opstelling werkt tot in onze tijd. Want Bavinck zag in alle godsdiensten „een werking van Gods genade.”

SGP-visie
Uit genoemde tijdvakken krijgt een tiental auteurs telkens het woord. In hoofdstuk 6.........
Lees verder...