|
www.vergadering.nu Recensie-index www.vergadering.nu
6 RECENSIES
 Waarom
mag Israël niet bestaan in het Midden-Oosten?
Dr. Hans Jansen
Gebonden
1017 pagina's
€ 39,95
Uitgever: Jongbloed
ISBN: 9789088971099
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl
Dit boek is een herziene uitgave van het in 2006 uitgekomen boek Van jodenhaat naar
zelfmoordterrorisme. De auteur stelt dat het Midden-Oosten conflict het simpelst te verklaren probleem op de hele aarde is, maar
tegelijkertijd het moeilijkst om op te lossen.
'Het gaat kort gezegd hierom. Israël wil graag bestaan en de rechten van de Palestijnen om een eigen staat te hebben, erkennen. De
Palestijnen en veel andere moslims en Arabieren erkennen echter níet het bestaansrecht van de joodse staat Israël.'
Presentatie
- Dr. Hans Jansen schrijft nieuw boek over haat tegen Israel...
..
6. – Boekhandel Westerhof - www.boekhandelwesterhof.nl
- juli 2015
Waarom Israël niet mag bestaan in het Midden-Oosten
Recensie door ds. Jenno Sijtsma
Op de dag dat ik deze recensie begin, lees ik in de krant over een onderzoek onder islamitische jongeren in Nederland, hoe het onder
hen gesteld is met Jodenhaat. Wat blijkt is dat 62 procent van de moslimjongeren niet zo positief (!) denkt over Israël en dat 12
procent, vooral onder de Turkse jongeren, negatief is over Nederlandse Joden. Duidelijk wordt ook dat het contrast met christelijke,
andersgelovige en niet-gelovige jongeren in hun opvattingen over Israël en Joden groot is: slechts 8 procent van de niet-gelovige
jongeren is niet zo positief over Joden en Israël, tegenover 40 procent van de islamitische leeftijdsgenoten. Een paar dagen geleden
las ik dat de Turkse president Erdogan tijdens een toespraak in Istanbul tijdens de viering van de inname van Constantinopel 562 jaar
geleden, zei:” Verovering gaat over Mekka, over Saladin. Het gaat over het opnieuw hijsen van de vlag van de islam boven
Jeruzalem…” PVV-Kamerlid Van Roon fulmineerde daar fel tegen en noemde de uitspraak van Erdogan een hetze tegen de vrede.
“Erdogan gedraagt zich als een Turkse Poetin”.
Hans Jansen
De man die sinds jaar en dag bezig is met de Joods-christelijke dialoog is dr. Hans Jansen (1931). Hij studeerde geschiedenis,
filosofie en theologie en is de auteur van een groot aantal boeken, waaronder het in 1981 verschenen driedelige werk “Christelijke
theologie na Auschwitz”. Nu is een herziene uitgave van ‘Van Jodenhaat naar zelfmoordterrorisme’ verschenen onder de titel :
“Waarom mag Israël niet bestaan in het Midden-Oosten?” Het is een lijvig gebonden boekwerk van maar liefst 1017 pagina’s
geworden, waarin aan de hand van een ongekend aantal uitspraken van politici, wetenschappers, geestelijke leiders, maar niet minder
van berichten van de televisie, in de pers en in schoolboeken in het Midden-Oosten, duidelijk wordt dat allen ‘in de voetsporen van
de Romeinen treden om alle historische en godsdienstige herinneringen aan de Joden in dit land, Israël, uit te wissen”. Het zijn
namelijk niet alleen raketten die de veiligheid van Israël in gevaar brengen. Ook woorden kunnen levensgevaarlijk zijn, zo sprak
Netanyahu op 19 januari 2010. En de geschiedenis heeft geleerd hoe waar dit woord onder meer in WO II is geweest. Leon de Winter
berichtte op 27 mei in De Telegraaf dat de hersenspoeling waaraan moslims blootstaan van een omvang is die alleen te vergelijken valt
met de massale propaganda onder de nazi’s en in marxistische staten.
Ongekende haatcampagne
Israël wordt niet alleen bedreigd door de Palestijnse Autoriteit (PA), maar ook door de hele islamitische wereld. Jansen merkt op:”
In de afgelopen jaren hebben Israëlitische regeringen telkens opnieuw territoriale concessies gedaan (Land voor Vrede), die niet tot
minder maar tot meer terreur en dood hebben geleid (Territorium voor Terreur). We weten wat de dramatische gevolgen zijn geweest van
de terugtrekking van het Israëlische leger uit Libanon en Gaza. Het is aan geen twijfel onderhevig dat de escalatie van Palestijns
geweld mede wordt veroorzaakt door de virulente campagne van haat tegen Israël, die door de Palestijnse Autoriteit wordt
gesanctioneerd”. Eigenlijk is het hele boek van Jansen een groot citaat dat bewijst hoe er één grote haatcampagne tegen Israël
is, waar alle Arabische leiders Israël zo snel mogelijk van de kaart willen vegen. Vanaf de oprichting van de staat Israël is de
politiek van de Arabische staten onverzoenlijk met betrekking tot het bestaan van Israël. Op alle mogelijke manieren werd geprobeerd
Israël zwart te maken, op economisch gebied te boycotten, lastig te vallen door terroristische aanvallen en daden, de jonge generatie
op te voeden tot een strijd met het doel Israël te vernietigen, enz. Vanaf het begin was duidelijk dat moslims op geen enkele wijze
een Joods Nationaal Tehuis in Palestina zouden dulden, want zij beschouwen Palestina sinds de inbezitname in de achtste eeuw door de
islam als hun eigen onvervreemdbaar grondgebied, dat nooit meer prijsgegeven mag worden. Het feit alleen al dat de Joodse staat op
grondgebied van moslims is gesticht, waar de Joden van mening zijn dat historisch en godsdienstig gezien ze recht op hun land hebben,
kan absoluut door de moslims niet erkend worden. Het enige wat voor de Palestijns-Arabische leiders aanvaardbaar is, is de stichting
van een Palestijnse staat, die héél Palestina en Israël omvat.
Beschuldigingen over en weer
De Jodenhaat van Hitler en zijn trawanten werd door de Arabieren toegejuicht. Politieke leiders en journalisten toonden hun grote
bewondering voor het werk van Hitler. Zelfs de ‘Arabische opstand` van de moefti van Jeruzalem werd vanaf 1937 vooral door de
Nazi’s gefinancierd en wat betreft de materiële bewapening gesteund. De Holocaust wordt nog steeds in Egypte en andere landen
ontkend, Joden vertellen een mythe dat er zes miljoen Joden in de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen, maar in de pers en de berichten
in de schoolboeken tonen dat de Israëlisch gezien worden als de nieuwe Nazi’s die in de voetsporen van Hitler treden, de soldaten
worden ware leerlingen van Goebbels en Hitler genoemd. Trouwens, in de vele schoolboeken wordt het bestaan van de staat Israël gewoon
ontkend. Even leek het allemaal wat mee te zullen vallen en tot een goed einde te komen: allen waren hoopvol toen de Oslo-akkoorden in
1993 werden gesloten. Bill Clinton, Yasser Arafat en Yitzhak Rabin hielden gloedvolle betogen, de vrede zou een kans krijgen en de
strijd zou ten einde zijn, de hoop werd uitgesproken dat er nieuwe en vruchtbare betrekkingen zouden volgen. Door de hele wereld ging
een golf van enthousiasme. Maar het duurde maar even en er kwam niets van de afgesproken beloften terecht. In de schoolboeken, zelfs
op de kleuterscholen, van de Palestijnse Autoriteit staat het onomstotelijk: Israël en de Joden zijn de aartsvijanden van de
Palestijnen, van alle Arabieren, van de islam en daarom van de hele mensheid. Elke moslim dient zich onvoorwaardelijk te engageren in
de heilige oorlog (Jihad) tegen de veroveraar van het Arabisch land (Palestina). Dat wil zeggen dat elke moslim bereid moet zijn om te
doden en gedood te worden, lijf en leden alsook zijn eigen bezittingen te offeren voor de zaak van Allah, in het diepe bewustzijn dat
iedereen die in deze strijd voor de islam sneuvelt, in het Paradijs zal worden beloond. Elke Palestijnse moeder of vrouw moet trots
zijn, dat Allah haar echtgenoot of haar zoon tot het martelaarschap (shehada) voorbestemde, want dat is het beste in deze en de
komende wereld. Daarbij komt dat de Palestijnse Autoriteit voor een gedood kind tweeduizend dollar en voor een gewond kind driehonderd
dollar uitkeert uit een fonds van Saoedi-Arabië, dat een maximum heeft van een miljard dollar…!
Globalisering van het antisemitisme
Het immense boek van Hans Jansen belicht vrijwel uitsluitend één kant van deze indroevige zaak en de Palestijnen en de Arabieren
krijgen voortdurend de rode kaart. Natuurlijk kan er ook een dik boek gevuld worden met allerlei achtergronden van het conflict, en
eveneens met veel kwaad dat steeds weer door Israël wordt gedaan, waardoor honderden Palestijnen in het nauw worden gedrongen en
velen het conflict met de dood moeten bekomen. Maar, zo vraag ik me af, wat zou er gebeuren als Europa en (vreemd genoeg) ook Amerika
Abbas en de Palestijnen niet langer financieel zouden steunen, om maar niet te vragen wat met dat geld wordt gedaan? Wat, als de
Palestijnen en de Arabieren Israël het recht zouden geven om te bestaan? En wat te denken van het wereldwijde antisemitisme dat hand
over hand toeneemt en waarvan het einde nog lang niet in zicht is? Wie het weet mag het zeggen…
5. – Kerk in de stad - Utrechts
Kerkblad - juli 2015
Het nieuwe antisemitisme: delegitimering van Israël
Recensie door Peter van der Ros
Hans Jansen is een theoloog van 85 jaar, verbonden aan het Simon Wiesenthalcentrum in Brussel en dus iemand anders dan de dit voorjaar
op 72-jarige leeftijd overleden arabist Hans Jansen. De verwarring is groot, want wie op Bol.com het nieuwste boek van de theoloog
googelt krijgt als verdere aanbevelingen vier boeken van de arabist gepresenteerd. Dus misschien beter maar besteld bij uitgever Royal
Jongbloed in Heerenveen.
Dat nieuwste boek van theoloog J.G.B. Jansen is geweldig in twee opzichten: qua omvang en diepgang. Dus
misschien is het oneerbiedig dat ik de titel zou willen verbeteren. Die luidt nu: ‘Waarom mag Israël niet bestaan in het
Midden-Oosten?’ Ik zou daarvan maken: ‘Daarom mag Israël niet bestaan in het Midden-Oosten!’ Een goed leesbaar opgebouwd
feitenrelaas, dat is kortweg de typering voor Jansens omvangrijke boek. In voetnoot nummer 1408 (!) op pagina 883 verwijst hij naar de
christelijke theologie ten aanzien van Israël door de afgelopen twintig eeuwen heen. Volgens Jansen bracht de stichting van de staat
Israël in 1948 in de theologie over het joodse volk een revolutionaire verandering teweeg.
“Het duurde bijna een halve eeuw voordat het Vaticaan de staat Israël erkende. Daarom hebben wij in Europa geen enkele reden
moslims aan te klagen, omdat wij in de spiegelingen van de ontwikkelingen in het Midden-Oosten beschaamd onszelf zien, ons eigen
verleden.” Jansen werkt dit thema uit in hoofdstuk 42 van dit boek, getiteld: Herkennen geestelijke en politieke leiders in Europa
de geschiedenis van de Jodenhaat in het Midden-Oosten als hun eigen geschiedenis? Deze vraag is even retorisch als de titel van het
boek.
Haat
Op televisie en internet wordt volgens Jansen een dusdanige hoeveelheid Israëlhaat - al dan niet professioneel verhuld - de wereld
ingestuurd, dat antisemitisme een steeds vruchtbaarder voedingsbodem vindt. Neutrale controle daarop ontbreekt volledig. Of, zoals
Jansen constateert: “De Verenigde Staten hebben weliswaar de strengste antiterrorismewetgeving ter wereld, maar waar het gaat om
bestrijding van informatiekanalen van extremistische groeperingen en terreurorganisaties, faalt Washington op groteske wijze.”
Zo staat de wereld, zeventig jaar na de bevrijding van het nazi-juk, opnieuw – en nu wellicht nog heftiger dan in de jaren dertig en
veertig – oog in oog met antisemitisme. Voor dat laatste woord is Israëlhaat meer toepasselijk. De titel van hoofdstuk 31 luidt dan
ook: ‘Politici en media in het oude Europa versterken het islamitisch antisemitisme in Arabische landen van het Midden-Oosten’.
Islam
Jansen stelt dat het Joods Nationaal Tehuis (1917-1947) in het hele Midden-Oosten al op groot verzet stuitte, evenals dat nu het geval
is met de staat Israël. Haatuitbarstingen tegen Israël van regeringsleiders in de hele regio worden genegeerd, terwijl daarentegen
de joodse staat in de ogen van de hele wereld vrijwel niks goeds kan doen. Dat heeft een oorzaak, die de auteur met gedocumenteerde
bewijzen blootlegt: de islam. “In de Koran slaan de begrippen ‘onderdanigheid’ en ‘vernedering’ telkens terug op Joden. De
Joden zijn aan een volkomen machteloosheid prijsgegeven, omdat ze zijn ingeklemd tussen twee machtige rijken: die van het christendom
en de islam” (pagina 69). Volgens de islam is de wereld verdeeld in drie gebieden: het ‘huis van de (daral) islam, het ‘huis van
de oorlog (harb)’ en als derde het ‘bestandsgebied’ waar geen moslimse soevereiniteit heerst, maar waarmee men een verdrag kan
sluiten. Het landgebied van Israël was de eeuwen door dar-al islam, waarin de Joden dus geen enkel recht hadden.
Volgens het grondprincipe van deze 1400 jaar bestaande politiek-religieuze stroming is elk gebied waar men ooit aan de macht was, tot
in eeuwigheid ‘huis van de islam’.
Onderwijs
Volgens Hans Jansen komt de extremistische visie van Hamas, Hezbollah, Iran, IS en de zelfmoordenaars exact overeen met die van een
overweldigende meerderheid van de moslims. “Dat begint met het onderwijs”, aldus de auteur: “Iedere volgende generatie zal de
Joden even enthousiast haten als de vorige.” Jansen beschrijft hoe de Palestijnse Autoriteit en de machthebbers in Syrië,
Saoedi-Arabië, Iran en Egypte schoolkinderen doordrenken met Jodenhaat. Hij beschrijft ook hoe het onderwijs van Israëlische
regering in dienst staat van vreedzame co-existentie van Palestijnen en Israëliërs.
Jaloezie
Jaloezie en ergernis van de Arabische wereld tegenover het kleine democratisch bestuurde landje in het Midden-Oosten geldt niet alleen
de militaire successen van Israël, dat in zijn nu bijna zeventigjarig bestaan nog geen oorlog verloor. De afgunst van de omringende
landen en gebieden zit zeker ook in de ongekend grote joodse successen op agrarisch, cultureel, medisch en technologisch gebied.
In de proloog van ‘Waarom mag Israël niet bestaan in het Midden-Oosten?’ citeert Jansen de Arabische geestelijke Sabri AbulMajd,
die ruim veertig jaar geleden schreef: “De trotse geest van de Arabische moslims heeft achtereenvolgens de Ottomaanse en Britse
bezetting kunnen verdragen, omdat Turkije en Groot-Brittannië machtige staten zijn met geweldige legers. Maar de trotse Arabische
geest kan niet de bezetting verdragen van Palestina door Joden, dat wil zeggen door gangsters die uit vier hoeken van de wereld kwamen
aanstormen en die geen andere wet kennen dan die van de jungle.” Deze ‘geest’ heeft weliswaar de afgelopen halve eeuw door
vakkundige propaganda onnoemelijk veel sympathisanten gekregen, maar wordt door Hans Jansen vakkundig weerlegd. ‘Waarom Israël niet
mag bestaan in het Midden-Oosten’ is een hybride boek: kruising tussen een bronnenuitgave en op die bronnen gebaseerde essays.
Hopelijk schrijft professor Jansen nog een essay van pakweg dertig pagina’s, als samenvatting van dit indrukwekkende boek. Dat
epistel zou behalve in het Nederlands ook in het Engels, Arabisch, Hebreeuws, ja feitelijk in alle talen verspreid moeten worden.
‘Bezet gebied’
Met de term ‘bezette gebieden’ op pagina 76 van de inleiding op dit boek doelt Jansen op Israëls hartland Samaria en Judea. Dit
al decennia lang ‘in ruil voor vrede’ aan de Arabische inwoners aangeboden land, weiger(d)en de Palestijnse machthebbers te
accepteren, omdat ze heel het gebied tussen de Jordaan en de Middellandse Zee - vrij van Joden - als eigen islamitische staat willen
hebben. De werkelijke bezetter van dit nog altijd politiek betwiste gebied was in 1948 het kunstmatig uit het mandaatgebied
Palestina gecreëerde koninkrijk Jordanië. Tot 1967, negentien jaar lang, duurde deze bezetting, in welke periode vele duizenden
Joden werden verjaagd en vermoord.
Jansen: “De Palestijnen zijn nooit met een vredesinitiatief gekomen. Alle initiatieven van Israël, de VS, de Verenigde Naties,
Europa en Rusland om een vredesproces in gang te zetten zijn op niets uitgelopen.”
4.  – Israelaktueel
- mei 2015 - www.christenenvoorisrael.nl/israel-aktueel
Schokkend relaas over bestaansrecht Israel
Recensie door Teus den Otter
Waarom mag Israël niet bestaan in het Midden-Oosten? Zo luidt de titel van een omvangrijk boek, geschreven door dr. Hans Jansen, dat
meer dan duizend pagina's telt. Het gaat om de vernieuwde uitgave van zijn succesvolle boek uit 2006: Van Jodenhaat naar
zelfmoordterrorisme.
De lezer krijgt er al snel begrip voor waarom de schrijver zoveel pagina's nodig heeft: wie zich mengt in de discussie over het
bestaansrecht van Israël én het antisemitisme, moet goed gedocumenteerd zijn. Fel is het verzet tegen Israël in het Midden-Oosten.
Het boek van dr. Jansen laat zien hoezeer haat tegen Israël en antisemitisme tegen Joden groeiden in het nabije verleden.
Hans Jansen is theoloog en hoogleraar. Hij is vanaf 2002 verbonden aan het Simon Wiesenthal Centrum in Brussel, waar hij colleges
geeft over de islamisering en globalisering van de Europese Jodenhaat. Hij is auteur van 'Christelijke theologie na Auschwitz' dat de
theologische en kerkelijke wortels van het antisemitisme aan de kaak stelt.
Uitvoerig belicht
De omvangrijke hoofdstukken zijn nodig om afdoende in te gaan op het bestaansrecht van Israël én het groeiend antisemitisme.
Uitvoerig belicht Jansen gebeurtenissen uit het verleden, zoals de oprichting van de staat Israël en de herhaalde reactie hierop van
Arabische politieke en geestelijke leiders: 'Vernietig Israël'. Terecht besteedt Jansen ruime aandacht aan het onderwijs aan
Palestijnse kinderen. Wie de hoofdstukken 11 tot en met 22 leest, valt van de ene in de andere verbazing: Israël komt niet voor op
landkaarten, de Holocaust wordt ontkend, en de leerlingen krijgen te horen dat zij Israël moeten vernietigen.
Antisemitisme
Een ander thema is het antisemitisme. Opnieuw duikt Jansen in het recente verleden. Hij beschrijft tv-uitzendingen in het
Midden-Oosten, waarin antisemitische indoctrinatie hoogtij viert. Ook op internet bespeurt hij virulente haat tegen Joden. In de
volgende hoofdstukken komen Europa en de Verenigde Naties aan bod over het verzwijgen van antisemitisme of over de onverschilligheid
voor het lot van Israël. Wie zich wil verdiepen in de achtergronden van de 'kwestie Israël' en in het antisemitisme, moet zeker
kennis putten uit dit helder geschreven boek van Jansen.
3. Likoed.nl - 8 april 2015 - www.likud.nl...
Waarom mag Israël niet bestaan in het Midden-Oosten?
Recensie door Simon de Koning
Recent is verschenen het boek ‘Waarom mag Israël niet bestaan in het Midden-Oosten?’ van dr. Hans Jansen, onder meer bekend van
het baanbrekende werk ‘Christelijke theologie na Auschwitz’.
Het boek is getrouw aan de titel, het behandelt het afwijzen van Israël in met name de islamitische wereld. In duizend pagina’s (!)
wordt het ontkennen van het bestaansrecht van Israël – en het demoniseren van Joden – beschreven en onderbouwd met heel veel
voorbeelden: door islamitische theologen, door religieuze en wereldlijke leiders, in kranten, cartoons en schoolboeken, op de radio en
op de televisie, in moskeeën en scholen.
En dat door Palestijnen, Egyptenaren, Libanezen, Syriërs, Saoedi’s, Iraniërs enz. enz.
Bijzonder schrijnend zijn de hoofdstukken over de schoolboeken in Syrië, Saoedi-Arabië, Egypte, Jordanië, Libanon, Iran en de
Palestijnse Autoriteit. In de Oslo-akkoorden hebben de Palestijnen zich verplicht tot ‘vredeseducatie’. Want hoe kunnen groepen
vreedzaam naast elkaar leveren als de kinderen van een van de twee groepen op school al haat leren? Maar zoals het betreffende
hoofdstuk beschrijft, wordt ook in de nieuwste Palestijnse schoolboeken de kinderen ‘wijs gemaakt’ dat:
- De strijd tegen Israël een godsdienstoorlog is.
Een Palestijnse staat het verdwijnen van Israël betekent.
- Israël geen bestaansrecht heeft.
- De Holocaust niet gebeurd is.
- Palestijnen het slachtoffer zijn van “de racistische zionisten”.
- De oprichting van Israël “de grootste catastrofe is in de geschiedenis van de mensheid”.
Ook de historie van de afwijzing van Israël wordt beschreven, zoals over de warme banden tussen de Palestijnse leiding
en de nazi’s – en hoe de nazi’s het Arabische geweld tegen Joden ondersteunden met geld en wapens. Ook wordt het weinig
bekende begin van de georganiseerde Arabische afwijzing beschreven: een pan-Arabisch Congres in de Syrische stad Bludan in 1937.
Dat Congres bepaalde dat de tweestatenoplossing niet geaccepteerd kan worden omdat Palestina “een heilig deel is van het
islamitische grondgebied”.
Dat heeft geleid tot het al zestien keer afwijzen
van de tweestatenoplossing door de Arabieren van 1937 tot heden. Zo staat het tot op de dag van vandaag in het Hamas Handvest.
Aardig voor Likoed is dat er ook materiaal van de Likoed website wordt gebruikt. Zo wordt het artikel ‘Drie jaar van schendingen’ gebruikt om aan te tonen
dat al in de eerste drie jaar na het tekenen van de Oslo vredesverdragen de Palestijnen die verdragen met voeten traden.
Het boek onderbouwd hiermee en met veel ander materiaal dat de Palestijnen nooit van plan waren om zich aan de vredesverdragen uit
1993 te houden. Tekenend is wat Jasser Arafat in 1996 in Stockholm beloofde aan een gehoor van Arabische diplomaten:
“Wij willen Israël elimineren en vervangen door een Palestijnse staat. Wij zullen het leven
voor de Joden ondraaglijk maken door psychologische oorlogvoering en een bevolkingsexplosie.
Joden zullen niet te midden van Arabieren willen leven.
Ik heb geen behoefte aan Joden. Het zijn en blijven Joden.
Wij hebben nu van jullie alle hulp nodig die wij maar kunnen krijgen, in onze strijd voor een verenigd Palestina onder Arabische
heerschappij.”
Wie dit boek heeft gelezen, weet waardoor vrede in het Midden-Oosten al zo lang uitblijft, terwijl
de Israëli’s niets liever zouden willen.
2. Brabosh - 26 maart 2015 - www.brabosh.com
Op zondag 1 maart 2015 werden lezingen gehouden door Benno Barnard en Yvonne Caluwaerts bij de
presentatie van het nieuwste boek van dr. Hans Jansen, "Waarom mag Israël niet bestaan in het Midden-Oosten?"
Waarom mag Israël niet bestaan in het Midden-Oosten?
Eeuwige Jodenhaat
Lezing door Benno Barnard
Dames en heren,
Hans Jansen heeft een verpletterend boek geschreven, ook letterlijk, want het telt duizend pagina’s en je kunt er een vijand mee
doodslaan, als met een ezelskaakbeen… Het heet Waarom mag Israël niet bestaan in het Midden-Oosten en dat is een goeie vraag. Een
dubbele vraag zelfs: waarom mag Israël van de islamitische staten niet bestaan, maar ook: waarom mag het van een deel van de westerse
elite niet bestaan?
Aan dit fenomeen moest ik denken toen ik onlangs de Israëlische ambassade in Brussel bezocht. Die ambassade is noodgedwongen een
fort, gelegen in een afgesloten zijstraat vol betonblokken, bewaakt door para’s met hun machinegeweer als een baby op de buik, en
het gebouw zelf omringd door een veiligheidsmuur, bezet met tientallen cyclopenogen. Maar binnen grijnst iedereen naar je, zegt
sjaloom en maakt grapjes.
En zo is het een metafoor van Israël zelf.
Weer thuis moest ik terugdenken aan de Zesdaagse Oorlog. Nog zie ik mijn ouders bij de radio zitten (wij hadden geen televisie), en
weer zie ik de opgeheven vuist van mijn vader toen hij uitriep: ‘Verdomd, verdomd, ze hebben ze de woestijn in gedreven!’ De
tranen stroomden over zijn wangen; het was voor hem een nieuw Duitsland dat verslagen was.
Na 1967 en zeker na de oorlog van 1973 is de sympathie die in Nederland voor Israël bestond geleidelijk omgeslagen. Ik ga die
ontwikkeling hier niet uitdiepen – maar feit is dat er een krachtige Palestina-lobby bestaat, die gesteund wordt door de hersenen en
de grote mond van linkse intellectuelen en de nog grotere mond van hier levende moslims.
Een paar voorbeelden. De voormalige katholieke Nederlandse premier Dries van Agt heeft op ieder beschikbaar dak staan schreeuwen hoe
slecht Israël wel niet is en dat wij dringend met die aardige, redelijke mensen van Hamas moeten gaan praten maar niet met Geert
Wilders. Op de VRT heb ik horen verklaren dat er in 1948 ‘miljoenen’ Palestijnen zijn verjaagd. In Den Haag demonstreerden een
stuk of twintig in boerka gehulde dingen voor het meest gemaltraiteerde woord dat er bestaat: vrijheid. Een van de dingen schold een
aanwezige journalist uit. Het ding noemde hem: Jodenhond. En de Belgische ‘Dichter des Vaderlands’ Charles Ducal gunt de Joden
beslist geen vaderland en publiceerde een stuitend antisemitisch gedicht (ik schreef erover in Joods Actueel).
Tegen al deze mensen zeg ik: ‘Bent u tegen Israël? Heel goed, maar dan kunnen wij geen vrienden zijn, ook al bent u ongetwijfeld
intelligent genoeg om uw antisemitisme als anti-zionisme te camoufleren en dom genoeg om het zelf niet meer als Jodenhaat te
herkennen.’
Antisemitisme is de ongrijpbare substantie waarin het Kwaad zich heeft samengetrokken – het is de duivel die zijn mond niet kan
houden. Maar omdat de duivel erg sluw is, heeft hij zich nu verstopt in dat o zo misleidende begrip ‘antizionisme’....... Lees verder...
1. Brabosh - 25 maart 2015 - www.brabosh.com
Op zondag 1 maart 2015 werden lezingen gehouden door Benno Barnard en Yvonne Caluwaerts bij de
presentatie van het nieuwste boek van dr. Hans Jansen, "Waarom mag Israël niet bestaan in het Midden-Oosten?"
Waarom mag Israël niet bestaan in het Midden-Oosten?
De religieuze oorlog
Lezing door Yvonne Caluwaerts
Beste Toehoorders,
Ik begin mijn betoog met een waarschuwing, omdat wat volgt voor velen onder U nieuw, maar ook onaangenaam kan overkomen. Al wat in het
boek geschreven wordt, is geschiedkundig onderzocht. Alle verklaringen zijn authentiek en de auteurs van de uitspraken worden zelf aan
het woord gelaten. De talrijke voetnoten in het boek getuigen van de wetenschappelijke aanpak van de auteur.
Dat het Joods Nationaal Tehuis (1917-1947) en de staat Israël (1948-heden) géén bestaansrecht
hebben, is wijd verspreid in het hele Midden-Oosten.
Bernard Lewis (nestor van de wetenschap van het Midden-Oosten) zei enkele jaren geleden: “Geen enkele Moslim zal ooit definitief
afstand doen van grondgebied dat ooit werd toegevoegd aan het Rijk van de Islam”.
Waarom?
De kern van het Israëlisch Palestijns conflict is dat het een religieus conflict is. Een politiek conflict kan opgelost worden door
onderhandelingen op diplomatiek vlak (geven en nemen, en waar compromissen kunnen afgesloten worden), wat bij een religieus conflict
niet mogelijk is. Een religieus conflict is in deze absoluut, alles of niets. Over religie kan niet onderhandeld worden.
Vanuit het oogpunt van de Arabische leiders komt een twee-staten oplossing neer op verraad tegenover Allah, de Koran, de Islamitische
traditie, en de Hadith (d.i. de overlevering, de uitspraken van de Profeet).
Vermits het een religieus conflict is, is Israël niet het probleem en ook niet de oplossing, omdat een compromis onmogelijk is. Om
dit goed te begrijpen is een historische terugblik op zijn plaats.
In 638 sloot Mohamed het eerste verdrag (dhimma genoemd) met de Joden van Khaymar in Medina. Mohamed zou bij de verovering van de stad
hebben gezegd: “Het land behoort aan Allah en aan zijn gezondenen!” Na de dood van Mohamed werden op drie continenten (Azië,
Afrika en Europa) veroveringsoorlogen gevoerd en werden gigantische gebieden geannexeerd, gearabiseerd, geïslamiseerd, ja,
gekoloniseerd. De Islam was de grootste koloniale mogendheid uit de geschiedenis van de mensheid: We onderscheiden twee golven van
kolonisaties door de Arabieren: een eerste golf van 640-750: alle landen rondom de Middellandse zee worden gekoloniseerd (Palestina in
638), een tweede golf van 1021-1689: de kolonisatie door de Turken.
Het is een politiek en Juridisch dogma, geworteld in de Islamitische traditie, dat het geannexeerde land mag worden onteigend, en dat
de overwonnenen dhimmi’s worden van de overwinnaars. Het zijn immers rechten die Allah zelf aan de Moslims heeft geschonken. Talrijk
zijn de juridische teksten die deze stelling adstrueren: Om een voorbeeld te geven: “Palestina wordt fay (oorlogsbuit) genoemd,
omdat Allah dit land in 638 van de ongelovige Joden heeft afgenomen en aan de Moslims heeft gerestitueerd. In principe heeft Allah dit
land geschapen, opdat de gelovigen Hem ermee zouden dienen. Welnu, de ongelovigen (de Joden), dienen Allah niet in Palestina, en
daarom gaf hij het aan de gelovige Moslims (de Joden hebben eeuwenlang ten onrechte in Palestina gewoond !!)
Alle vier grote juridische scholen ( die van Hanafieten, de Mali-kieten, de Chafaieten en de Hanbalieten) werkten de bovenge-noemde
uitlating van Mohamed (“het land behoort aan Allah en zijn gezondene“) uitvoerig verder uit. Zij ontwikkelden allemaal de these
(het is bijna een dogma geworden!) van de onfeilbare umma, de wereldwijde moslimgemeenschap. Zij gaan daarbij uit van Koran 3,106 :
“Gij zijt geworden de beste gemeente, die voortgebracht werd ten bate van de mensen, doordat gij aanspoort tot het behoorlijke en
afweert van het verwerpelijke, en gij aan God gelooft”. Welnu, het is een communis opinio in moslimkringen in het Midden-Oosten
geworden, dat de umma bijna als dogma heeft aangenomen, dat Palestina sinds 638 het onvervreemdbare eigendom is geworden van de
wereldwijde moslimgemeenschap....... Lees verder...
|
