www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

2 RECENSIES

Erfdeel en oogappel
Israel in politiek en profetie
Wiesje de Lange
Uitg. Kok, Kampen, okt. 2008
122 pag.
9789043515429
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl

In Erfdeel en oogappel nodigt Wiesje de Lange de lezer uit om op een andere manier naar Israël te kijken. Met haar kenmerkende passie laat ze zien dat dit land werkelijk uniek is en dat zijn bewoners daar wonen met een bijzondere bestemming: om tot zegen te zijn voor de gehele aarde. 
Erfdeel en oogappel laat de Nederlandse lezer op een kritische manier naar de media en politieke ontwikkelingen kijken. Bovendien stimuleert dit boek om met een nieuwe blik de oude profetieën uit de Tenach te lezen.
Met een voorwoord van ds. G. Hette Abma.

Wiesje de Lange (1938) woont in Israël en is een Jodin van Nederlandse komaf. Ze publiceert regelmatig over Israël. Ze heeft verschillende boeken geschreven, waaronder: Een tocht voor Trinie, Om je tranen te lachen, Een klaagmuur in Rijssen, Nadenken over Israël, Wanneer gij ten strijde trekt.

1 RECENSIE

2. Reformatorisch Dagblad - 7 januari 2009 - www.refdag.nl

Beloften voor het beloofde land

Uit een recensie door dr. ir. J. van der Graaf

Derde tempel 
.....Het tweede boek, dat de titel ”Erfdeel” draagt, is van Wiesje de Lange. Wie haar kent van haar jarenlange publicaties in ”Christenen voor Israël” weet eigenlijk al wat er komt. Ze heeft zich de jaren door geprofileerd als de ideologe van de ultrarechtse beweging in Israël, die onverzoenlijk staat tegenover de Palestijnen. Dat Israël ook haar thuisland is en dat ze zich daarvan ook vanuit het Oude Testament rekenschap geeft, is begrijpelijk.

In haar inleidende hoofdstuk ”Doordenken over Israël” spreekt zij bovendien als speciale wens inzake „de voltooiing van ons werk” uit, dat de derde tempel in schoonheid de vorige twee zal overtreffen. In het hoofdstuk ”Mijn Jeruzalem” zegt ze overigens dat met de verstrooiing van Israël „heel de wereld” Jeruzalem werd.

Na een min of meer historisch doorkijkje aangaande het Joodse volk „in het land en in de stad”, en na een opgetogen verhaal over wat de Joden in de wereld en vandaag in Israël hebben gepresteerd, volgt de kern van het boek: ”Israël zal weer profeten voortbrengen”. Op zich is het niet vreemd dat in een hoofdstuk over de profeten van Israël de nieuwtestamentische vervulling ontbreekt. Maar Israël kent ook profeten buiten de Schrift, zoals Maimonides, die wij (zo) niet kennen. De Lange zegt: „In totaal werden 48 profeten en 7 profetessen opgenomen in de Bijbel, terwijl Israël duizenden profeten voortbracht die geen bijbelse plaats verwierven. Zij allen leefden in grote heiligheid en meditatie waarvan profetie de grootste graad is.”

Profeten 
Men diene hier intussen te letten op de ondertitel van het boek van Wiesje de Lange: ”Israël in politiek en profetie”. De politiek gaat namelijk aan de profetie vooraf. Dat blijkt uit de hedendaagse duidingen van de profetie door de schrijfster. Allen die ook maar enigszins opkomen voor het Palestijnse vólk -ik zeg volk, niet hun vaak misdadige leiders- komen onder het oordeel van de profeten. Maar vandaag zijn er geen profeten meer, althans geen profeten die voldoen aan de visie van de schrijfster. Concreet: „Wanneer hedendaagse leiders de profeet Joël hadden geëerbiedigd dan zou Gush Katif nog hebben bestaan.” Gush Katif was het blok van zeventien Nederzettingen in Gaza, dat in 2005 door de Israëlische regering werd ontmanteld (tot woede van onder anderen de schrijfster).

In het vierde hoofdstuk ”Gedachten over gedenken” komt de klap op de vuurpijl. Aan de hand van de tekst „Gedenkt wat Amalek u heeft aangedaan” (Deut. 25:17) wordt Amalek geduid als „de antisemiet” van alle tijden. Het tastbare Amalek wordt vandaag de dag belichaamd door de Palestijnen. „De voor Israël ontstellend schokkende confrontatie met de Palestijn ligt in zijn Amalekkarakter.” En dan is er voor de schrijfster maar één conclusie: „Er is geen oplossing dan de totale vernietiging van dat volk.”

Hier ging bij mij het licht uit. Men hoeft mij niet te wijzen op de verderfelijke politiek van Palestijnse leiders, zoals die van Hamas, men hoeft mij ook niet te wijzen op de dreiging van de islam. Mijn solidariteit met Israël, (ook) op grond van de profeten, is voor mij onopgeefbaar. Echter zonder haatgevoelens jegens een volk dat ook een plek mag hebben onder Gods zon. Tot mijn verwondering permitteert ds. G. H. Abma zich een voorwoord in dit boek.

1. 2009 - http://kunst-en-cultuur.infonu.nl

Erfdeel en oogappel

Uit een boekrecensie door Etsel

In 2008 is het boek 'Erfdeel en oogappel - Israël in politiek en profetie' van schrijfster Wiesje de Lange verschenen. De schrijfster nodigt in dit boek de lezer uit om naar de unieke positie van Israël te kijken. Het land is een zegen voor heel de wereld. Door te kijken naar de profetieën in de Tenach kunnen we lezen wat Gods plannen zijn met het Land en Volk van Israël. De auteur probeert antwoord te geven op de vraag 'waarom de wereld hier geen vrede mee heeft'

...Wiesje de Lange ziet de strijd tussen de Arabieren en Israël als een voortzetting van de strijd tussen Israël en Amalek. Ze verwijst terecht naar Deuteronomium 25,17: "Zechor ma she lecha Amalek" (Gedenkt wat Amalek u heeft aangedaan). Slechts door G'd te dienen kan het Amalek waakzaam ontlopen; de sleutel tot alle overwinningen, alle successen van Israël is dit dienen van G'd. Zo faalde Israël tegen Hezbollah in 2006 omdat, volgens velen, de opperbevelhebber van het Israëlische leger (Dan Chalutz) in Nasrallah niet de Amalekiet herkende.

[...]
Doordenken over Israël
Met dit boek laat Wiesje de Lange goed zien hoe over Israël gedacht moet worden: namelijk via het Bijbelse denkpatroon. In dit geval kijkt De Lange voornamelijk naar het Land Israël. Maar wanneer we de hele Joodse geschiedenis bestuderen, zien we dat een duidelijke lijn gevolg kan worden. G'd leidt zijn volk naar de eindbestemming. Van de geschiedenis kunnen we lessen leren. De Tenach is een onderwijzend boek en het is de ideale methode om de patronen van de geschiedenis te leren. En als we begrijpen dat we lessen moeten leren, dan moeten we extra aandacht besteden wat er in de Bijbel gebeurt. Met 'Erfdeel en oogappel' laat Wiesje de Lange op duidelijke wijze zien hoe we van de Bijbel kunnen leren om de huidige situatie te begrijpen. Het is jammer dat veel mensen de Tenach niet meer bestuderen en daarom ook zoveel moeite hebben om het conflict tussen Joden en Arabieren juist in te schatten. Dat verklaart ook waarom zoveel mensen zich tegen het Joodse volk en daarmee tegen G'd keren. En door deze vergetelheid gaat de wereld ten onder.

Hoe denken christenen hierover?
Omdat Wiesje de Lange veelvuldig spreekt en schrijft voor christelijk publiek is het wel eens interessant om te kijken hoe christenen over het boek denken. In een recensie van dr. ir. J. van der Graaf (Gereformeerde Bond, rechts orthodoxe christen) in het Reformatorisch Dagblad van 7 januari 2009 stond over het hoofdstuk 'Gedachten over gedenken' het volgende: "In het vierde hoofdstuk 'Gedachten over gedenken' komt de klap op de vuurpijl. Aan de hand van de tekst „Gedenkt wat Amalek u heeft aangedaan” (Deut. 25:17) wordt Amalek geduid als 'de antisemiet' van alle tijden. Het tastbare Amalek wordt vandaag de dag belichaamd door de Palestijnen. 'De voor Israël ontstellend schokkende confrontatie met de Palestijn ligt in zijn Amalekkarakter.' En dan is er voor de schrijfster maar één conclusie: 'Er is geen oplossing dan de totale vernietiging van dat volk.'
Hier ging bij mij het licht uit. Men hoeft mij niet te wijzen op de verderfelijke politiek van Palestijnse leiders, zoals die van Hamas, men hoeft mij ook niet te wijzen op de dreiging van de islam. Mijn solidariteit met Israël, (ook) op grond van de profeten, is voor mij onopgeefbaar. Echter zonder haatgevoelens jegens een volk dat ook een plek mag hebben onder Gods zon. Tot mijn verwondering permitteert ds. G. H. Abma zich een voorwoord in dit boek."

Met dit stukje geeft de rechts orthodoxe christen Van der Graaf aan dat hij toch niet goed de geschiedenis van het moderne Israël begrijpt. Het gaat niet om haatgevoelens tegen het Palestijnse 'volk'. Het gaat er om dat de Palestijnen in overgrote meerderheid uit zijn op de vernietiging van Israël (Fatach wil dit in fasen doen en Hamas in één keer). Tegen dit kwaad moet Israël zich tegen weren. Het zijn steeds de Amalekieten die Israël als eersten aanvallen en niet anders om. Als Van der Graaf vindt dat het Palestijnse 'volk' een plek onder G'ds zon verdient, dan mag dit niet ten koste van Israël gaan. Gelet op de Palestijnse standpunten gaat het echter wel ten koste van Israël.

Bovendien ben ik dan benieuwd hoe Van der Graaf naar Mozes en de Israëlieten kijkt die streden tegen de Amalekieten en geen genade kenden. En wat denkt de heer Van der Graaf van de eed om de Amalekieten van de aardbodem weg te vegen? Is die niet meer geldig? Hadden Haman en Hitler plus hun uitvoerders dan ook niet gewoon een plek onder G'ds zon verdient en moeten blijven leven? Kortom, waar trek je de grens?

Alleen de kopstukken en uitvoerders van het kwaad elimineren
Wiesje de Lange bedoelt overigens niet om alle mensen uit te roeien. Het is voldoende om de leiders en uitvoerders van het kwaad aan te pakken. Haman werd opgehangen en alleen degenen die de decreten van Haman wilden uitvoeren werden gedood; niet alle Perzen werden uitgeroeid. Hitler pleegde zelfmoord en de meeste nazi-kopstukken werden berecht; het was niet noodzakelijk om het hele Duitse volk te elimineren. Het is ondoenlijk en onverantwoord om alle Arabieren om zeep te helpen; zijn dit dan alleen de Palestijnse Arabieren of ook Arabieren uit andere landen die Israël vijandig gezind zijn?

Lees verder...