|
www.vergadering.nu Recensie-index www.vergadering.nu
1
RECENSIE
 Lucian
Meesterwerk van een gevallen engel
Tosca Lee
vertaling marianne Locht-Kühler
Uitg. Kok, Kampen, 2010
9789043517072
284 blz. € 19,95
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl
Clay, redacteur, balanceert op de rand van een depressie. Op een avond krijgt hij een manuscript aangeboden van een wel heel mysterieus persoon. De woorden van schrijver Lucian slaan in als een bom.
‘Ik ga je mijn verhaal vertellen, en jij gaat het opschrijven en publiceren,’ beweert de gevallen engel. Eerst denkt Clay nog aan een stunt, maar de demon weet hem in steeds andere gedaanten overal te vinden. Clay raakt volledig geobsedeerd door één vraag: hoe loopt deze duistere autobiografie af?
Briljante thriller in de stijl van Lewis' 'Brieven uit de hel'
1
RECENSIE
1.
Nederlands
Dagblad
- 27 augustus 2010 - www.nd.nl
Gevallen engel
Recensie door Marianne Hoksbergen
‘Want engelen bestaan niet…’, zong ooit een bekende tv-presentator en quizmaster. Het halve land zong het hem na. Want wie gelooft er in de eenentwintigste eeuw nog in engelen, laat staan in hun duistere tegenhangers, de demonen? Tosca Lee, Amerikaans auteur, wel. Ze schreef er een roman over: Lucian, meesterwerk van een gevallen engel.
Het verhaal wordt verteld door Clayton, redacteur bij de kleine uitgeverij Brooks and Hanover in Cambridge bij Boston. Als schrijver is hij mislukt en als echtgenoot ook. Na een huwelijk van vijf jaar is zijn vrouw Aubrey ervandoor gegaan met rijke Richard. Reden voor Clay om zich aan alcoholische versnaperingen te buiten te gaan. Als het verhaal begint, is hij echter al drie maanden van de drank af en loopt hij met zijn ziel onder zijn arm het Bosnische eethuis van Esad binnen, te verkiezen boven de vuile vaat in zijn lege, rommelige appartement. Daar nodigt een keurig geklede, lange, donkere heer hem aan zijn tafeltje. Hoewel de man hem volslagen onbekend is, zit de vreemdeling naar eigen zeggen al geruime tijd op Clay te wachten, ,,een eeuwigheid, zou je kunnen zeggen.’’ En hij blijkt bizar veel over de redacteur te weten. Is het soms een schrijver in spe, die zich in originele bochten wringt om zichzelf en zijn manuscript onder de aandacht te brengen van de uitgever?
Het blijkt de man, Lucian, inderdaad te gaan om een uitgave: ,,Aan jou zal ik mijn verhaal toevertrouwen – mijn memoires, zo je wilt. Ik geloof dat je het bijzonder interessant zult vinden. En jij gaat alles opschrijven en het uitgeven. Geloof me, niemand heeft ooit een verhaal als het mijne aangeboden gekregen.’’ Al snel begrijpt Clay dat hij niet met een gewone sterveling te maken heeft – ‘gevallen, boze geest, demon’ – en hij wou dat hij rechtstreeks naar huis gegaan was. Lucian vertrekt, maar komt terug, steeds in een andere gedaante. Clay raakt in de ban van de demon, wil zijns ondanks steeds meer weten en ziet bovendien nieuwe perspectieven voor zijn verloren schrijverscarričre, in dollartekens.
En de inhoud van het verhaal? Lees het boek. Het is Lucians verhaal, dat van Clayton, en als je goed leest ook dat van mij en van jou.
Verbeeldingskracht
Tosca Lee leverde al eerder een boeiende christelijke roman, vorig jaar in het Nederlands verschenen onder de titel Chawa, het verhaal van Eva. Daaruit bleek dat ze uitstekend de kunst verstaat bekende Bijbelse gegevens op een indringende manier onder de aandacht te brengen, aangevuld met haar eigen verbeeldingskracht. Dat bewijst ze weer in Lucian. Lee laat haar lezers opnieuw nadenken over soms – met alle respect – wat uitgesleten christelijke begrippen als schepping, zondeval, vergeving, verzoening.
Wie realiseert zich dat de onsterfelijke engelen en demonen ouder zijn dan de schepping zoals wij die kennen, dat ze alles hebben gezien, alles hebben meegemaakt? Wie staat ooit stil bij de val van de engelen, die voorafgegaan moet zijn aan de zondeval van Adam en Eva; anders was er immers geen valse slang geweest in het paradijs? Lee beschrijft aannemelijk en indrukwekkend hoe die val verlopen zou kunnen zijn.
De auteur laat Lucian het beeld bijstellen dat veel mensen hebben van demonen. ,,Ik dacht dat jullie geniale kunstenaars zich lieten beinvloeden door hogere gedachten. Maar toch maken jullie nog steeds duiveltjes met hoorns en beelden jullie Lucifer (= lichtdrager, Satan – MH), onze stralende ster, af als een grotesk monster, half man, half geit.’’
Ultieme liefde
De ultieme manier waarop Gods liefde voor de trouweloze mensen blijkt, zijn menswording in Jezus, krijgt een extra dimensie door de manier waarop de jaloerse Lucian daartegenaan kijkt . ,,Begrijp je dat? Vlees!’’, zegt de demon. ,,Hij was vlees geworden. Niet alleen uiterlijk, zoals ik dat kan of Lucifer het zou kunnen, of de leden van de Legermachten het sinds het begin hebben gedaan, maar echt vlees, helemaal! (…) In een stormachtige vlaag van helderheid begreep ik het: er zou geen nieuwe schepping komen. Hij zou deze moddermensen niet afdanken om opnieuw te beginnen met een schepsel dat beter of volgzamer was. Hij zou alles geven aan deze sterfelijke zielen, omdat Hij van hen hield.’’
|
