www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

2 RECENSIES

Koppige overtuiging
C.S. Lewis
(vert. Arend Smilde)
Uitg. Van Wijnen, Franeker 2010
128 blz. € 9,95
9789051943702
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl

Al in 1953 schreef C.S. Lewis een intrigerend stuk over geloof en wetenschap. Het staat onder de titel 'Koppige overtuiging' in deze mooie bundel. 
Met het boek Koppige overtuiging laat Lewis voor de zoveelste keer zien dat hij nog altijd onovertroffen is als verdediger van het christelijk geloof. Juist in zijn kortere stukken toont hij zich een meester in het verbinden van de christelijke overtuiging met het leven van alledag. De titel Koppige overtuiging plaatst deze bundel midden in het debat over de relevantie van het christelijk geloof voor onze samenleving. 
Ongelofelijk misschien, maar waar: heel veel goed werk van C. S. Lewis is nog altijd niet in het Nederlands vertaald. De aantrekkingskracht van zijn werk lijkt intussen onverwoestbaar. Daarom is hier een nieuwe bundel essays en voordrachten, waarin de grote 'onversneden' christelijke auteur zich zowel van zijn polemische als van zijn pastorale kant laat zien - een van die wonderlijke combinaties waar hij patent op had.

2 RECENSIES

2. Reformatorisch Dagblad - 29 maart 2011 - www.refdag.nl

De vraag of bidden helpt

Recensie door Enny de Bruijn

Helpt het om te bidden? En is een onverhoord gebed een teken van ongeloof, of juist niet? Het zijn vragen die ieder mens zichzelf af en toe stelt, christen of niet-christen. C. S. Lewis gaat er in zijn onlangs vertaalde essaybundel ”Koppige overtuiging” uitvoerig op in.

Het werk van Lewis, Engels apologeet en literatuurwetenschapper die leefde van 1899 tot 1963, is altijd weer verrassend en actueel. Ook al is het inmiddels meer dan een halve eeuw oud. In ”Koppige overtuiging” schrijft hij over de rol van kunst en kunstenaar, over de verhouding tussen theologie en literatuur, over geloof en wetenschap.

Lewis’ aanpak is nogal rationeel en analytisch en weinig ‘bevindelijk’, zijn werk is geen kost voor lezers die eenvoudig gesticht willen worden. Maar wie moeite wil doen om los te komen van de geijkte taal en inhoud, krijgt er diepe inzichten voor terug.

De mooiste essays van deze bundel zijn wat mij betreft die over vergeving en over het gebed, waar Lewis zijn unieke talent voor het onderscheiden van menselijke motieven inzet – zoals hij eerder deed in ”Brieven uit de hel”.

Er is een wereld van verschil tussen vergeven en verontschuldigen, schrijft hij bijvoorbeeld. Als we bidden om vergeving, bedoelen we heel vaak dat God en de andere mensen ons maar moeten verontschuldigen. Ook al vragen we met de mond om vergeving, we bedoelen ten diepste dat we er eigenlijk niet zo veel aan konden doen, dat er eigenlijk veel verzachtende omstandigheden waren.

Vandaar dat Lewis kan schrijven: „Als je mensen voorstelt vergeving te schenken aan iemand door wie ze bedrogen of geïntimideerd zijn, denken ze dat je daarmee probeert te zeggen dat het eigenlijk geen bedrog of intimidatie was. Maar als dat zo was, dan zou er niets te vergeven zijn.” Het gaat er dus om de zonde te erkennen en de schuld te laten staan, en dan tóch proberen om „ieder spoor van rancune uit je eigen hart te verdelgen.”

Lees verder op www.refdag.nl

1. Nederlands Dagblad - 10 december 2010 - www.nd.nl

Koppige overtuiging

Recensie door Dick Schinkelshoek


Opnieuw een bundel vertaalde essays en lezingen van de Engelse apologeet C.S. Lewis, qua toon en onderwerpkeuze sterk vergelijkbaar met Varensporen en olifanten, dat in 2006 bij Kok in Kampen verscheen (er zijn gelukkig geen overlappingen). De onbekommerde manier waarop Lewis christelijk geloof en de moderne cultuur met elkaar in gesprek brengt – zonder water bij de wijn te doen – is opnieuw fascinerend om te lezen. 


Van Lewis’ open anglicaans-thomistische houding tegenover de cultuur kunnen meer antithetisch ingestelde christenen veel leren. Een essay als ‘Religie en ruimtevaart’ laat zien dat geen thema hem te dol was om er serieus vanuit een christelijk standpunt op te reflecteren. Ook ‘oerchristelijke’ thema’s als vergeving en goede werken weet Lewis verrassend actueel te maken, zich voortdurend verontschuldigend dat hij geen theoloog is. Zoals we van Arend Smilde inmiddels gewend zijn, is de vertaling steeds sterk en helder.