www.vergadering.nu Recensie-index www.vergadering.nu 1 RECENSIE Heel haar keuze 1. Nederlands Dagblad - 30 april 2008 - www.nd.nl 'Ik heb mijn baby vermoord'
Veel (christen)vrouwen worstelen met een ooit ondergane abortus. Misschien gebeurde het met volledige instemming of zelfs dwang van de familie of de vader van de baby. Misschien gebeurde het in het verborgene als een tienerabortus. Misschien vond de abortus veel later plaats, waarbij soms ook de eigen man niet wist dat er eigenlijk een vierde of vijfde kind had kunnen zijn. Onder welke omstandigheid de abortus ook plaatshad, de gevolgen zijn wel altijd hetzelfde. Een loden last, die soms aan de oppervlakte komt en soms jaren metersdiep begraven ligt. Ontdoe je van die last en breng het bij God, dringen Sydna Massé en Joan Phillips aan in hun boek Heel haar keuze leven na abortus. Sydna en Joan weten waar ze over praten. Sydna had twee abortussen en Joan drie. Hun eigen verhaal is verweven met de tekst van het boekje. Zij kunnen niet genoeg benadrukken hoe hun leven veranderde nadat ze de puinhoop van de abortussen hadden opgeruimd. Zij spreken de lezeres aan als een vriendin, een biddende vriendin: "Weet dat we voor je bidden." "Wij zullen naast je staan terwijl je de emoties die je hart overspoelen stuk voor stuk verwerkt." (blz. 59) Dat is prettig, maar, en dat geven ze zelf ook al aan, neem het liefst iemand in vertrouwen een lieve vriendin, een counselor, een hulpverlener want het zal niet makkelijk zijn. Brieven schrijven De eerste stap is dat je hardop moet leren zeggen: ‘Ik heb mijn baby vermoord.' Niet meer schuilen achter zinnen als: het is toch legaal, het was alleen een afgebroken zwangerschap, iedereen zei dat dit het beste was, enzovoorts. Zeg het aan God. Hij wist het trouwens allang, zeggen de auteurs. Dan zal een enorme boosheid zich een weg banen, naar jezelf en naar de mensen die toen om je heen stonden. Schrijf brieven die je niet verstuurt: aan de vader die je niet steunde, je ouders die je misschien dwongen, de artsen die niet zeiden dat het een mensenleven betrof, maar vooral aan jezelf, adviseren Sydna en Joan. Vervolgens moet je vergeving vragen aan God: geen zonde is zo groot of Hij zal het vergeven, na belijdenis van schuld. Vergeef dan ook jezelf en ieder die erbij betrokken was, al is dat iets van de lange adem en zal het nodig zijn telkens opnieuw te vergeven. Daarna pas kom je toe aan loslaten en moeilijke vragen als: 'Waar is mijn kindje nu? Wat denkt mijn kindje van mij? Hoe kan ik mijn kindje herdenken? Zal ik vragen om een herdenkingsdienst in de kerk? Zal ik een plakboek maken?' Hulp Niet elk van de suggesties in het boek die bedoeld zijn om te genezen, zal iedereen aanspreken. Wel zijn de schrijfsters erin geslaagd een heel verdrietig onderwerp bespreekbaar te maken binnen de kaders van Gods Woord. Het boek eindigt met het hoofdstukje Hulp na een abortus, waarbij het adres van de VBOK genoemd wordt. De VBOK heeft, naast hulp aan moeder en kind, ook de expertise om vrouwen na een abortus te helpen. |