www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

7 RECENSIES

Ik zie een leger
Kerk-zijn op een andere manier
Floyd McClung
Highway Media, 287 pag.
€ 16,95, ISBN 9789058110725
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl
 
Floyd McClung (62) is wereldwijd bekend geworden door het boek Het vaderhart van God. Hij heeft op verschillende plaatsen gewoond en gewerkt. Vanaf 1973 gaf hij jarenlang leiding aan de zendingsorganisatie Jeugd met een Opdracht in Nederland. Van 1985 tot 1992 was hij internationaal directeur bij deze organisatie. Floyd en zijn vrouw Sally werkten onder andere in India, Nepal, Spanje, Frankrijk, Engeland, Nieuw Zeeland en Canada. In 1994 richtte hij de organisatie All Nations op, een organisatie die zich richt op het toerusten van christenen om kerken te stichten op universiteitscampussen en onder de armen. Op 1 januari 2000 werd hij voorganger van de Metro Christian Fellowship in Kansas City. Momenteel woont McClung met zijn vrouw in Kaapstad, Zuid Afrika en werkt daar voor de organisatie All Nations. Ze ontwikkelen een model waarin de kerk naar mensen toe gaat, in plaats van andersom. McClung is vader van twee volwassen kinderen, Misha en Matthew. 

7. Bodem - augustus 2008

Ik zie een leger

Kerk-zijn op een andere manier

Recensie door Paulien Vervoorn

Floyd start met het verhaal van zijn frustratie en cynisme over alles wat hij in de kerk heeft gezien. Deze ‘heilige’ frustratie geeft hem echter ook energie om mensen aan te sporen om van een ‘fijne-dienst-op-zondag’ naar een ‘iedere-dag-christendom’ te gaan, waarin we heel gewoon met een stel vrienden doen wat Jezus zegt! Outsiders bereiken in plaats van een warm bad creëren voor insiders dus. De kerk naar de wereld brengen in plaats van zitten wachten tot de wereld naar de kerk komt. Ingewikkelde kerken houden zich vaak bezig met programma’s om discipelen te maken. Een eenvoudige kerk (‘simple church’) rust ménsen toe om discipelen te maken. De manier mag iedere generatie opnieuw bedenken. Teveel structuur of een niet passende vorm van leiderschap kunnen het juist moeilijk maken om te ontwikkelen en te vermenigvuldigen zoals God het heeft bedoeld.

Floyd schrijft geen ingewikkeld theologisch boek. Het lijkt er meer op alsof je een lange brief ontvangt van hem, waarin hij je persoonlijk aanspreekt om er iets mee te gaan dóen. Een brief waarin hij uitlegt dat wij soms alleen maar botten zien (zie Ez. 37), maar als Zijn Geest op de botten blaast, is er beweging. Een liefdevol leger staat dan op. Niet voor onszelf. Maar voor God en de verlorenen.

Het leest vlot door de vele voorbeelden. Tegelijkertijd krijg ik soms het idee dat ik na tien bladzijden niks nieuws lees. Persoonlijk vind ik sommige uitspraken ook wel een tikkeltje simplistisch. Is het een kleinigheid om te ontdekken wat God van je wil als je Zijn heerlijkheid hebt gezien? Zijn grote kerken niet meer dan prettige plaatsen voor mensen die geestelijk vervlakt zijn? Is het fout om veel energie te steken in de samenkomsten?

Hij zet me aan het denken met vragen als ‘Wat is de ‘kerk’? Wat is het doel van de kerk? Welke invulling geven we aan kerk-zijn?’ Na hoofdstuk 1 wil ik verder lezen. Maar na een paar hoofdstukken ben ik enigszins teleurgesteld. Er worden mooie vragen gesteld, maar er wordt vervolgens regelmatig herhaald hoe het niet moet. Hoe het wel zou moeten, blijft naar mijn idee nogal abstract. Het positieve hiervan is echter dat je zelf steeds de toepassing moet maken naar je eigen praktijk. Er worden nuttige dingen gezegd over leiderschap zónder een heel concrete invulling eraan te geven. En eigenlijk is dat ook logisch als de nadruk ligt op de context. Het gaat Floyd niet lukken om die toepassing te maken, want hij kent mijn context immers niet. Het lukt hem wel om mij iedere (tien) bladzijde(n) opnieuw te passioneren om gehoor te geven aan de opdracht om discipelen te maken in mijn eigen context. Het zorgt er ook voor dat ik opnieuw nadenk over mijn specifieke taak, mijn gemeenschap en mijn relatie met God. En dat wil ik concreet gaan doen met anderen om me heen. Ik zie dus wel wat in dit boek. Nog geen leger. Wel een denktank!

6. Uitdaging - juni 2008

Ik zie een leger

Recensie door Arjan van den Bijgaart

"Ik ben ervan overtuigd dat de kerk zich een weg moet banen uit de geestelijke en missionaire malaise waarin ze verkeert. Er is een revolutie nodig, een tweede reformatie", schrijft Floyd McClung in het begin van zijn nieuwste boek Ik zie een leger. Vervolgens neemt hij de lezer op sleeptouw in een boeiende maar confronterende zoektocht naar het hoe en waarom van deze noodzaak tot verandering. McClung doet dat vanuit Gods Woord, maar niet als een studeerkamergeleerde met hoogdravende taal, maar als een gepassioneerd aanbidder van Jezus die al tientallen jaren in de frontlinie mag werken, met al z'n ups en downs.

In het eerste deel geeft de auteur zijn visie op de betekenis en het functioneren van een eenvoudige kerk en welke principes daarover in het Nieuwe Testament zijn terug te vinden. Zijn opmerkingen over leiderschap en geestelijk gezag zijn zeer steekhoudend en op zichzelf al een reden waarom veel christenen kennis zouden moeten nemen van dit boek. Geen top down kerkmanagement maar dienstbare, nederige geestelijk leiders. Geen voorgangers die met een passieve 'welterusten' boodschap Gods volk laten indutten, maar apostolische dienstknechten, die God een weltoegerust volk bereiden, zodat de kerk groeit en zichzelf vermenigvuldigt.

Het is opvallend hoe vaak het woord 'passie' in het boek gebruikt wordt. Passie voor Jezus om Hem voor de volle 100% lief te hebben, te volgen en te gehoorzamen. Passie om het verlorene te zoeken, om discipelen te maken. Maar ook over het gevaar om deze passie te verliezen door andere zaken die ons leven gaan beheersen. Op hartstochtelijke wijze moedigt McClung iedere christen aan om uit de comfort zone te stappen en gehoor te geven aan het zendingsbevel van de Here Jezus. Maar er is moed voor nodig om tot die stappen te komen.

De schrijver vergelijkt de huidige kerk met een dal van dorre doodsbeenderen, overeenkomstig het visioen van Ezechiël. Als wij de opdracht van Jezus serieus gaan nemen, kan de Heilige Geest die dorre beenderen levend maken tot een geestelijk leger, dat Gods heerlijkheid weerspiegelt en dat nadrukkelijk een verschil zal maken in deze wereld.

Begin dit jaar ben ik op uitnodiging van Compassion naar El Salvador gereisd. Daar heb ik met eigen ogen gezien wat er gebeurt als wij Jezus gehoorzaam zijn in Zijn zendingsopdracht om uit te gaan, discipelen te maken en hen te leren onderhouden al wat Jezus gebiedt. In dat kleine land in Midden Amerika maakt de kerk nog het verschil en wordt Gods heerlijkheid openbaar.

Floyd McClung stelt zich in zijn boek kwetsbaar op en gunt de lezer een blik in zijn momenten van zwakheid, en hoe God hem daaruit gered heeft. Ik zie een leger is daarom ook een eerlijk boek, wat extra kracht geeft aan McClungs' gepassioneerde pleidooi voor een nieuwe reformatie. Ik kan dit bijzonder inspirerende boek van harte aanbevelen en hoop en bid dat ook de kerk in Nederland vervuld mag worden van een nieuwe passie voor Jezus!


Arjan van den Bijgaart is directeur van stichting Ecovata, een uitgeverij van eigentijdse gospelmuziek op cd via het Ecovata label en de uitgave van christelijke lectuur in boekvorm.

5. Nederlands Dagblad - 30 mei 2008

Naar een eenvoudige vorm van kerk-zijn

Recensie door Jan van Langevelde

Floyd McClung werd wereldwijd bekend met Het Vaderhart van God, een boek dat na vijftien jaar nog steeds herdrukt wordt. Ook was hij in Amsterdam een van de leiders van Jeugd met een Opdracht, waar hij jarenlang met zijn gezin in de rosse buurt woonde en werkte onder drugsverslaafden en prostituées. Daarom had ik grote verwachtingen van dit nieuwe boek. De ondertitel van het boek prikkelde mij aangenaam: 'kerk zijn op een andere manier'. Mensen met de drive, visie en internationale ervaring van een McClung hebben meestal wel wat te zeggen.

Gelet op hun eigen toewijding waarbij ze grote offers brengen, hebben mensen als McClung recht van spreken. Het zijn geen beste stuurlui aan de wal. Tenslotte ben ik onmiddellijk in het boek begonnen, omdat de schrijver van het voorwoord van de Nederlandse editie, Henk P. Medema, schreef dat dit boek viel in de zeldzame categorie die hem bij lezing tranen in de ogen bezorgde.

Grote verwachtingen dus. Maar eerlijk gezegd ook grote teleurstelling toen ik het boek uit had. Want bij alle goeds dat ik las, viel te veel van wat het boek biedt mij eerlijk gezegd tegen. Helaas. Want de kerk in ons land zou zich gezegend willen weten met een boek dat gezonde Bijbelse aanwijzingen geeft hoe het net van het evangelie over een andere boeg gegooid kan (wat mij betreft: moet) worden. En persoonlijk kan ik na een druk kerkelijk winterseizoen ook altijd wel een geestelijke 'opsteker' gebruiken.

Falen
Floyd McClung is scherp in zijn beoordeling van de situatie van de kerk. Zij faalt in het vervullen van haar Grote Opdracht, namelijk discipelen maken, omdat ze haar apostolische passie verloren heeft en geen visie voor de naties heeft. De kerken zijn in zichzelf gekeerd en vooral drukdoende om de zaak beheersbaar te houden. "Hun God is te klein en hun begrip van de kerk te eng". Daarom: “Ik ben ervan overtuigd dat de kerk zich een weg moet banen uit de geestelijke en missionaire malaise waarin ze verkeert. Er is een revolutie nodig, een tweede reformatie. Er is geen enkele behoefte aan een nieuw model voor gemeentegroei, nóg een toevoeging aan de rij van prachtige theorieën die 'hot' zijn geweest, of nog meer boeken en conferenties over nieuwe manieren waarmee we onze aantrekkingskracht op mensen en hun betrokkenheid kunnen vergroten".

Om deze deplorabele toestand van de kerk te verbeelden, grijpt de schrijver naar het visioen van de 'dorre doodsbeenderen' in Ezechiël 37. Dit beeld past de schrijver niet alleen toe op de wereld die God niet kent ('de dorre beenderen van een gebroken mensheid'), maar ook op de kerk zelf ('een vallei van doodsbeenderen'). De schrijver bepleit daarom een nieuwe manier van denken om dit probleem op te lossen.

Om de adembenemende implicaties te vatten van Gods mandaat aan de kerk om 'alle volken tot leerlingen te maken', zal die zich los moeten maken van veel oude vormen en modellen van kerk zijn. Om aan onze roeping te beantwoorden, is er dringend behoefte aan nieuwe wijnzakken die gevuld moeten worden met passie voor Jezus en voor wat Hij op aarde wil doen. Die roeping typeert McClung dan als: "Wij zijn hier om de dorre beenderen van een gebroken mensheid te veranderen in een leger van Jezusvolgers die Gods levenskracht door hun aderen voelen stromen". De schrijver laat op elke bladzijde duidelijk doorklinken dat dit in ieder geval zijn passie is. Daarin zit een grote winst van zijn boek.

Zijn vurige liefde voor God werkt aanstekelijk. En als hij schrijft dat christen zijn lef vraagt om wat je gelooft om te zetten in daden, prikkelen zijn woorden tot eerlijk zelfonderzoek. Met hem wil ik weer gaan bidden om mannen en vrouwen die hun nek durven uitsteken en die "willen experimenteren, innovatief durven zijn en met vrienden en met Jezus een reis naar het onbekende willen ondernemen". Tot zover de winstkant van het boek.

Maar dan de beoordeling van de remedie, van de ándere manier van kerk zijn zoals de schrijver die bepleit. McClung gaat en staat voor wat hij noemt 'eenvoudige kerken'. Zij zijn de vitaliserende vervanger voor de geïnstitutionaliseerde kerken, waarin het in zijn ogen geestelijk armoe troef is. Deze 'beweging van eenvoudige kerken' wordt zo omschreven: "Het is de eenvoud die ze zo krachtig maakt: vanuit huizen (niet vanuit kerkgebouwen), klein, met een bijbelse oriëntatie, naar buiten gericht, geleid door leken, een hartstochtelijke manier van bidden en aanbidden, een minimale en platte organisatie die zich snel en gemakkelijk vermenigvuldigt. ( ... ) Om een eenvoudige kerk te zijn is er geen professional, geen gebouw en geen charismatische persoonlijkheid die hem leiden kan nodig".

Met heel veel woorden wordt het functioneren van deze eenvoudige kerken vervolgens in het boek uitgewerkt. Daarbij valt de schrijver ergerlijk vaak in herhaling en mist zijn betoog een heldere, strakke lijn. Zonder een duidelijke vorm van Schriftbewijs poneert hij bovendien gemakshalve dat dit model overeenstemt met het kerktype waar Jezus voor ging, waar we in Handelingen over lezen en waar Paulus zich sterk voor heeft gemaakt. Daarbij toont hij zich in zijn kijk op de aard van het leiderschap in deze eenvoudige kerken nogal ambivalent. Enerzijds rekent hij af met de top downgeorganiseerde gevestigde kerken (gereformeerd kerkrecht houdt daar overigens ook niet van), anderzijds komt hij er telkens weer bij uit dat ook deze eenvoudige kerken het (uiteindelijk) niet zonder geestelijke leiding kunnen stellen. Over het karakter van dit 'dienend' of 'ondersteunend' leiderschap' bevat het boek hele behartigenswaardige notities.

Bijbels attractief
Al met al heeft het boek me behoorlijk beziggehouden. Soms zette ik me schrap en nam ik het op voor zegen die de Here nog steeds ook in en door de gevestigde kerken uitwerkt. Dan weer werd ik klein bij de vergelijking met de passie en de moed van McClung. En voelde ik iets van jaloezie en verlangen om ook zelf deel uit te maken van 'een nieuwe generatie risiconemers' die gaan voor 'church planting experience' (waar Floyd McClung zich momenteel samen met zijn vrouw Sally sterk voor maakt in Kaapstad).

Ten slotte nog een paar kritische kanttekeningen in de marge van het boek: er staan storend veel taal en spelfouten in. En als het boek een tweede druk mag beleven, dan geef ik de uitgever ter overweging om een andere omslag te ontwerpen. De titel 'Ik zie een leger' is in deze tijd al ongelukkig gekozen, maar om onder een stel doodsbeenderen een bataljon soldaten af te beelden, is voor mij niet het Bijbels attractieve plaatje van discipelen die van Jezus de opdracht hebben gekregen om de wereld te veroveren.

4. Uitdaging - maart 2008

'Jezus stierf om een gezin te stichten`
McClungs betoog raakt het wezen van de kerk

Floyd McClung pleit in zijn nieuwste boek Ik zie een leger voor een eenvoudige kerk. Zijn boodschap is zo oud als de kerk zelf, maar daarmee niet minder verfrissend en inspirerend. Bovendien sluit McClung haarscherp aan bij een groeiend onbehagen over het (dis)functioneren van de kerk in het Westen.

Recensie door Gertjan de Jong

Is Jezus gestorven zodat wij steeds grotere kerkgebouwen konden bouwen en steeds fraaiere folders zouden drukken? Of stierf hij voor een volk dat zich zo in hem zou verliezen, dat het zijn passie zou delen om de wereld in te trekken en steeds meer volgelingen van Jezus te winnen en bijeen te brengen?
Floyd McClung stelt in Ik zie een leger vlijmscherpe vragen. Bovenal breekt hij een lans voor de eenvoudige kerk. Niet dat hij tegen megakerken is ('ik ben ervan overtuigd dat er een plaats is voor deze kerken') maar hij benadrukt wel het belang van eenvoudige gemeenschappen. In wezen is de kerk immers een gezin van Gods kinderen. Jezus stierf niet voor het doel van wereldwijde evangelisatie; hij stierf voor mensen, om een gezin te stichten met zonen en dochters.

Volgens McClung is er een revolutie nodig, een tweede reformatie. "Er is geen enkele behoefte aan nieuw model voor gemeentegroei, nóg een toevoeging aan de rij van prachtige theorieën die 'hot' zijn geweest, of nog meer boeken en conferenties over nieuwe manieren waarmee we onze aantrekkingskracht op mensen en hun betrokkenheid kunnen vergroten.”

Soms proef je een bijna smekend verlangen: laten we toch asjeblieft terugkeren naar de kern! "In Afrika sterven eik jaar twee miljoen baby's aan malaria, terwijl wij voortdurend nog grotere en nog prestigieuzere bouwprojecten realiseren."

De huidige modellen van kerkbestuur stoelen, aldus McClung, op een systeem waarmee we de kerk in stand kunnen houden en aansturen; ze zijn niet geschikt voor spontane expansie. Te veel structuur of een niet passende vorm van leiderschap bemoeilijken eenvoudige kerken zich te ontwikkelen en te vermenigvuldigen zoals God het bedoeld heeft. "Het zijn precies de dingen die gevestigde megakerken succesvol maken, die de spontane groei van een eenvoudige kerk in de weg staan."

In de natuur geeft het DNA structuur en vorm. Op die manier moet in de kerk het DNA van Christus structuur en vorm geven. De werking van dit goddelijke DNA goddelijke waarheid, inspirerende relaties en een apostolische missie verklaart de onstuimige groei van de kerk in Handelingen. "Ons vertrouwen in Christus moet groter zijn dan in onze eigen menselijke structuren en beheerssystemen."

Het betoog van McClung is gepassioneerd, maar blijft evenwichtig. Terecht wijst hij op het belang van toewijding en trouw, ook als het navolgen van Christus even weinig spektakel of bevrediging biedt. 'Visie kan aanstekelijk zijn. Maar, jammer genoeg, geestelijke visie kan ook een doel in zichzelf worden. Er is een bepaalde opwinding, een adrenalinestoot, die je kunt ervaren als je een nieuw idee hoort dat je enorm aanspreekt. Er zijn leiders die daarvoor gaan. Zij leven voor het enthousiasme dat een nieuwe visie genereert en het feit dat ze er iedereen voor uit hun stoel krijgen.” Onze focus moeten we daarom nooit uit het oog verliezen: niet het krijgen van een geestelijke 'kick', maar Gods eer. McClungs boodschap over de kerk is natuurlijk niet nieuw. Recent heeft Hans van der Lee in het boek Volg jij mij al het belang van een nieuwe reformatie benadrukt: Gods kinderen zijn niet gered om een gezelligheidsclubje te vormen, maar, om als Zijn discipelen de wereld in te trekken. De Amerikaanse schrijver en voorganger Tony Campolo pleit al decennia voor een kerk die als eenvoudige gemeenschap middenin de samenleving staat.

En toch is de boodschap van McClung verfrissend en vooral: geloofwaardig. Zijn inzichten zijn gerijpt na jarenlang geworstel. Hij bracht ze zelf met vallen en opstaan in praktijk. Sommige hoofdstukken hadden misschien wat compacter gekund, maar veelal volgen de scherpe, bijna profetische inzichten elkaar in rap tempo op.

Uiteindelijk is de belangrijkste verdienste van McClung dat hij frustratie en onvrede weet te transformeren in passie en bewogenheid. Het boek geeft je passie voor de kerk, die geroepen is om als Gods huisgezin middenin de wereld te staan en vooral: haar lief te hebben. Zonder oordeel of verwijt.

3. Uitdaging - februari 2008

Ik zie een leger

Interview door Ronald Koops

‘Ik zie een leger kerk zijn op een nieuwe manier’ is het nieuwste boek van Floyd McClung. Het boek is een gepassioneerd pleidooi om kerk zijn op een andere manier vorm te geven. Het boek behandelt vijf kernwaarden die het leven van Floyd zeer hebben beïnvloed: 1. Eenvoudig kerk zijn; 2. Moedig leiderschap; 3. Doelbewuste gehoorzaamheid; 4. Apostolische passie en 5. Discipelen maken.
Het boek bevat een vurige boodschap van radicaal discipelschap. Met praktische voorbeelden en gedegen achtergrondinformatie over trends en ontwikkelingen is dit een degelijk boek met belangrijke en doorleefde lessen. Eén ding is duidelijk: veel kerken zijn te ingewikkeld geworden. Terwijl de kerk van nature simpel hoort te zijn en in staat om zichzelf te vermenigvuldigen. De kern van de kerk ligt volgens McClung in de woorden van Jezus: 'Waar twee of drie in Mijn Naam vergaderd zijn, daar ben Ik in hun midden'.

We komen naar je toe
Floyd McClung over kerk zijn op een andere manier

De kerk verkeert in een crisis, heeft weinig invloed, is naar binnen gekeerd en ongehoorzaam aan haar roeping om uit te gaan om de volken te bereiken met de liefde van Jezus. Een scherpe en pijnlijke boodschap uit een liefdevol hart. Floyd McClung (62) is gepassioneerd en gefrustreerd over de kerk. “Ik ben niet tegen gebouwen of samenkomsten. Maar de missie van de kerk is niet om samen te komen en tegen anderen te zeggen: kom naar ons, wij hebben het antwoord."


Hoewel McClung wereldwijd bekend is en grote invloed heeft, is hij geen opvallende verschijning. Integendeel. Hij is rustig, vaderlijk, kleedt zich onopvallend en, dat valt wel op, hij is vriendelijk. Niet als een evangelisch-achtige facade, maar echt en van binnenuit. McClung heeft geen kapsones en is zo'n type waarbij je je direct op je gemak voelt. Hij is een paar dagen in Nederland om lezingen te geven en om zijn nieuwe boek ‘Ik zie een leger kerk zijn op een andere manier’ te presenteren. Onze ontmoetingsplaats is in het huis van Theo Aerts, de uitgever van dit boek, waar een nogal vermoeide McClung een kommetje erwtensoep eet. Vermoeid, omdat de reis door geannuleerde vluchten vele malen langer duurde dan gepland en omdat hij behoorlijk last heeft van een jetlag. In goed overleg besluiten we het interview te combineren met een stevige boswandeling om een after lunch dip van zijn kant te voorkomen. Onderwerp van gesprek? U zult het raden: de kerk. McClung houdt van de kerk, maar de kerk frustreert hem ook, tenminste: als de kerk bestaat uit een groep naar binnen gekeerde mensen die bijna niemand bereiken met de liefde van Jezus.

Maar wat is de kerk dan wel?
"Ik zie de kerk als een groep mensen die bij elkaar komen rond Jezus om Hem te leren kennen, van Hem te gaan houden en om Hem te gaan gehoorzamen."

Wat zou je zeggen tegen mensen die week in week uit naar een kerk of gemeente gaan, zonder dat er andere mensen bereikt worden?
"Ik zou iets vertellen over een belangrijke les die ik heb mogen leren. Zowel in Afghanistan als in Amsterdam heb ik gewerkt onder jonge, gebroken mensen. Ze waren vaak aan de drugs, van huis weggelopen, angstig en zoekend. Op een gegeven moment hebben we een aantal uitgenodigd om bij ons thuis te komen wonen. Vooral tijdens de avondmaaltijd ontstond er een hechte gemeenschap. Sommige jongeren waren sterk, anderen zwak en weer anderen echt gebroken. Toen we samen het Nieuwe Testament lazen, kwam ik tot een verrassende ontdekking: dit was hoe Jezus omging met mensen, dit was hoe de eerste gemeente in Handelingen vorm kreeg. Mijn ogen werden geopend. Ik dacht: 'Dit is kerk! Dit is gemeenschap, dit is een geestelijke familie! Ik kwam erachter dat het begrip 'kerk' niets te maken heeft met een bepaalde dag of een bepaald gebouw. Het is niet iets wat je dóét, maar wie je bént in gemeenschap met anderen.”

De eerste gemeente in Handelingen was een levende gemeenschap. Nu is de kerk voor velen een instituut, een groot gebouw met voorgangers, leiders, commissies, enzovoorts. Wat is er misgegaan?
"Keizer Constantijn wilde controle krijgen over de kerk, daarom verklaarde hij dat iedereen in het Romeinse rijk lid was van een kerk. Om de controle te behouden over de kerk, wees hij mensen aan die leiders moesten worden van deze kerk om orders uit te delen aan het 'gewone volk'."

En zo werd de kerk een systeem, een instituut en het tegenovergestelde van vrijheid.
"Het was de institutionalisering van de kerk, waarin de kerk veranderd werd in gebouwen, opdrachten, controle. Eigenlijk een totaal verkeerd concept in vergelijking met wat Jezus deed."

Hoe verkeerd is het om samen te komen als gemeente om Gods Woord te openen, om Hem te aanbidden en andere elementen van een dienst samen te beleven?
"Ik ben niet tegen gebouwen of samenkomsten. Maar de missie van de kerk is niet om samen te komen en tegen anderen te zeggen: kom naar ons, wij hebben het antwoord. De missie van de kerk is om te zijn zoals Jezus was: Hij ging naar de mensen toe en trok met ze op en had mensen lief. God zei niet: 'Je móét naar Mij komen', maar Hij zei: 'Ik zal naar jou komen, ik zal een brug bouwen tussen jou en Mij en dat is door mijn Zoon.' En Jezus zei: 'Zoals Mijn Vader Mij zond, zo zend Ik ook jullie.' De kerk moet dus buiten z'n eigen muren stappen. Elke keer als een groep mensen afhankelijk wordt van een gebouw, een bijeenkomst of een leider, dan faalt ze om kerk te zijn.”

Zijn ze dan geen kerk, of is dat te sterk uitgedrukt?
"Ik zou het een kerk noemen die in grote mate faalt en ongehoorzaam is aan de taak die ze heeft. Het is als een kind dat volwassen is geworden, maar nog steeds in luiers loopt, geen controle heeft over zichzelf en nog uit een flesje drinkt. Dat klopt niet! Het is niet dat ik de kerk haat: ik ben kritisch op de kerk, maar ik hóud van de kerk! Ik verlang ernaar dat de kerk tot haar doel komt. De kerk is niet bedoeld om zo weinig invloed te hebben en om in angst te leven. De kerk is niet bedoeld om een eigen subcultuurtje te ontwikkelen en om vervolgens te zeggen: kom maar naar ons toe. We kunnen niet wél kerk zijn en niét Hem gehoorzamen. En God kwam om de wereld te redden, daarvoor sprak Hij onze taal en kwam Hij dichtbij.”

Wat wil God dan uiteindelijk van ons, van jou en van mij?
"De essentie is meer dan 'geloven'. Het is je geliefd weten door God. Omdat Hij van mij houdt en omdat ik heb geantwoord op Zijn liefde, hóór ik bij Hem. Laten we deze woorden eens onder de loep nemen: 'geliefd zijn' en 'bij Hem horen'. In welke verhouding staat dat tot het woord 'geloof'? Toen Sally en ik verliefd op elkaar werden en groeiden in onze relatie, zou het vreemd zijn als iemand aan mij zou vragen: 'Geloof jij in Sally?' De vraag: 'Houd je van Sally?' is veel essentiëler. Veel mensen geloven dat God bestaat, maar erváren ze ook dat Hij van ze houdt? Als je dat namelijk eenmaal beseft, dan wil je niets anders dan ook Hém liefhebben en dan zeggen tegen God: 'We horen bij elkaar en ik ben U zo dankbaar, wat kunnen we nu samen doen? U heeft mij met een doel geslapen.' Niet als verplichting, maar als iets dat je graag doet uit liefde. Ik zeg wel eens: 'Heb je een droom, dan heb je een bestemming. God plant een passie van binnen en je krijgt het verlangen om deze passie, deze gave in te zetten om anderen te dienen. Dat is de essentie.’”

2. Friesch Dagblad - 14 januari 2008 - www.frieschdagblad.nl

Simpele kerk is de toekomst

Oldebroek - Het aantal christenen in het Westen zal alleen nog maar spectaculair groeien als hetzelfde model van kerk-zijn wordt toegepast als in China, Latijns-Amerika en in moslimlanden. En dat is het principe van de simpele kerk; een netwerk van groepjes mensen die onderling hechte relaties hebben en voortdurend de blik op de omgeving gericht houden. 

RUURD WALINGA 

Gevestigde kerken kunnen hooguit voedingsbronnen zijn voor de nieuwe, groeiende manier van kerk-zijn. Dat is de visie van de Amerikaan Floyd McClung (1945), die in de jaren zeventig aan de wieg stond van het evangelisatiewerk van Jeugd met een Opdracht op de Wallen in Amsterdam. Afgelopen vrijdag en zaterdag sprak hij in Oldebroek over de toekomst van de kerk, op uitnodiging van de jongerenevangelisatiebeweging Soul Survivor. 

Tevens verscheen zijn boek ‘Ik zie een leger’, over kerk-zijn op een andere manier. Door met name zijn boek ‘Het vaderhart van God’ - hij schreef meer dan twaalf boeken - kreeg hij in de jaren tachtig wereldwijd bekendheid. McClung was ook binnen christelijk Nederland een bekend spreker. 

Floyd McClung kent de kerk van binnen en van buiten. Hij groeide op in een voorgangersgezin. In 1973 kwamen Floyd en zijn vrouw Sally naar Nederland om in de hoerenbuurt evangelisatiewerk te doen. De jaren daarvoor hadden ze gewoond in de Afghaanse hoofdstad Kabul; ze deden er evangelisatiewerk onder de hippies. Van 1985 tot en met 1992 was McClung internationaal directeur van de zendingsorganisatie Jeugd met een Opdracht. Vanaf 2000 leidde hij enkele jaren een megakerk in Kansas City en in 2006 ging hij met Sally naar de townships in Zuid-Afrika om te werken onder de allerarmsten. Hier werken ze voor All Nations, een door henzelf gestarte organisatie gericht op kerkplanting en training. 

Simpele kerk 
De nu 62-jarige McClung vertelde op de leidersdag in Oldebroek dat hij in Zuid-Afrika werkt volgens het principe simple church (simpele kerk). Ieder mens wordt beschouwd als discipel. Het is het kerkmodel zoals het in het bijbelboek Handelingen wordt beschreven. Het menselijk hart hunkert naar schoonheid, mysterie en gemeenschap, zegt McClung, en de gevestigde kerk appelleert jammer genoeg niet aan die verlangens. ,,De postmoderne wereld van nu beschouwt het christendom zoals dat in conventionele kerken beleefd wordt, in toenemende mate als de minst voor de hand liggende optie voor wie een relationele, kunstzinnige, revolutionaire en activistische geloofsbeleving zoekt.” 

De grootste crisis van de kerk in het Westen is volgens het nieuwe boek van McClung, ,,dat ze geen kracht meer heeft om een geestelijke verandering teweeg te brengen in de cultuur om haar heen”. ,,Mensen zijn wel geïnteresseerd in Jezus, maar niet in zijn bruid. God heeft de kerk geroepen als een dynamische, groeiende, krachtige beweging; niet als een leerstellig dogma.” 

Tijdens de tweedaagse conferentie zei McClung dat het tijd is voor nieuwe wijnzakken. Wat bedoelt hij met zijn simpele kerk met discipelen: iedere gelovige trekt er moedig op uit en zoekt twee of drie mensen met wie hij een duurzame relatie aangaat, aan wie hij het evangelie uitlegt en met wie hij dat deelt. Na twintig jaar zal deze manier van kerk-zijn hebben aangetoond dat het aantal christenen is toegenomen, meent McClung: kijk maar naar het grote aantal bekeerlingen in China en in moslimlanden. 

Op een vraag van iemand uit de zaal of de rol van de gevestigde kerken is uitgespeeld, zei McClung: ,,Ik hou van de kerk, van megakerken en van kleine kerken. De kerk kan een apostolische voedingsbron voor deze beweging zijn. Het kan een geweldige zegen zijn als ze de beweging maar niet onder controle wil krijgen. Er is niks mis met de traditionele kerk als daar het Woord wordt gebracht, maar we moeten die kerk niet willen mengen met de simpele kerk.” 

De evangelist legde uit hoe het voor veel niet-christenen moeilijk is om zich relationeel en cultureel aan te passen aan de kerk. Dat is ook niet het doel. ,,Ze hoeven zich niet aan te passen aan ons. We moeten ze bij Jezus brengen. Kerk-zijn is meer dan alleen samen komen op zondag. Je bent het ook op je sportclub door de week.” 

Op vragen uit zijn gehoor of die nieuwe christenen wel een gedegen scholing krijgen en hoe McClung de rol van kerkenraadsleden en oudsten ziet in de simpele kerk, antwoordde hij: ,,De eerste discipelen waren ook eenvoudige mensen. Jarenlang verspreidde het christelijk geloof zich zonder bijbel, zonder theologie, zonder kerk. We hebben het gezien in China, zien het nu in het Midden-Oosten. De simpele kerk is een organische beweging. In kleine groepen belijden ze hun zonden, bidden voor elkaar en voor anderen, bemoedigen ze elkaar en anderen weer. Oudsten komen dan vanzelf bovendrijven.” 

Alpha-cursus 
Het idee van de simpele kerk spreekt directeur Jan Bakker van de Alpha Cursus Nederland erg aan. ,,Wij merken dat veel mensen die onze cursus volgen, tot geloof komen en vervolgens een kerkdienst bezoeken, zich daar vaak niet thuis voelen. De afgelopen jaren heb ik gemerkt dat er al van die simpele kerken zijn ontstaan in ons land. Het is een beweging die niet te stoppen is”, aldus Bakker.

Gaatze Wiersma (19) uit Dokkum, die samen met zijn vriend David van Dusschoten (20) de tweedaagse conferentie bezocht, is door McClung op een nieuw spoor gezet. Beide jongens zijn actief binnen de jeugdgroep van de Vrije Baptistengemeente Nehemia. ,,De grutte les dy’t ik leard ha, is dat wy ús mear nei bûten rjochtsje moatte. Wy ha no eins allinnich mar aktiviteiten foar de eigen leden, mar wy moatte derop út”, aldus Gaatze.
 
Het boek ‘Ik zie een leger’ is uitgegeven bij Highway Media in Harderwijk en kost 16,95 euro.

Reacties:

Allereerst ik ben woonachtig in Guatemala en hier wordt een levende Jezus 
gepreekt. Binnen en buiten de gemeenschappen. Ik ben evangelisch en geloof 
in een levende Jezus die leeft gisteren, vandaag en voor eeuwig. Wat de 
thuiskerken betreft, dat word hier veel gedaan. De mensen wordt een 
levende Jezus uitgelegd en wat het zondige leven is wat ze hebben en wat 
Jezus wil verschonen. Het werkt heel goed en de mensen worden ook 
voorbereid op een ontmoeting met Jezus op een lang weekeinde alleen voor 
mannen, vrouwen, jongens en meisjes. En als jullie konden zien hoe of die 
terugkomen vol van de Heilige Geest. Ik ben zelf naar zo'n weekeinde 
geweest (mijn hele gezin) en ik zou het niet gemist willen hebben. 
Ik vind - want ik ben twee jaar geleden teruggeweest in Nederland - dat er 
in Nederland geen levende Jezus gepreekt wordt en dat is jammer. 
Maar als God het wil, komt deze opleving ook in Nederland. Wie wel een 
levende Jezus preken zijn de gemeenschappen van de pinkstergemeente. Dat 
God ieder die dit leest zegent en harten voor Jezus opent, want zonder 
Jezus is alles leeg en zonder Licht. 
Groeten uit Guatemala.
nannie, Pto. Barrios Guatemala - maandag, 21 januari 2008


Leuk om te lezen en heel bevestigend voor mij. We zijn aan begin van dit 
seizoen ook gestart met zo'n 'simpele kerk'. Met mensen uit allerlei 
gevestigde kerken, niet om die kerken tegen te staan, wel om op een 
eenvoudige manier dichter bij mensen in onze buurt te staan. We beginnen 
met een maaltijd en daarna zingen en bidden we. Daarbij delen we het 
Woord, soms bereidt iemand iets voor. Elke avond is anders maar steeds zo 
gaaf. God doet wonderen. Er komen mensen die niet geloven en mensen met 
een bepaalde nood en God laat zien dat Hij de levende is die gebeden (ver) 
hoort. We verwonderen ons dat het zo eenvoudig kan en dat er toch zoveel 
gebeurt. We geloven dat God mensen wil bereiken met Zijn liefde, nu het 
nog kan, en dat dit daar onder andere een middel voor is. Prijs Hem!
Jenny de Haan, Nieuwegein - vrijdag, 18 januari 2008

Ik zie een leger

PERSOONLIJK - mr Henk P. Medema