www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

1 RECENSIE

Kwaad
Joost Niemöller
Nederlanders over immigranten
Uitgeverij: Uitgeverij van Praag Amsterdam
ISBN: 9789049024222
prijs: 19,90
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl

Miljoenen Nederlanders zijn kwaad. Door de massamigratie veranderde de samenstelling van de bevolking, een proces waarvan het einde nog lang niet in zicht is. De meerderheid van de Nederlanders - zo blijkt uit onderzoek - ervaart dat als een negatieve ontwikkeling. Mensen zien hun cultuur verdwijnen en maken zich zorgen over de toekomst van hun kinderen. Over de als opgelegd ervaren multicultuur, en de komst van de islam, woedt een hevige maatschappelijke discussie. Steeds meer Nederlanders voelen zich aangetrokken door de PVV van Geert Wilders. Die kiezers komen uit alle lagen van de bevolking. Door welke ervaringen is hun mening gevormd? Om zicht te krijgen op wat hen beweegt voerde Joost Niemöller uitgebreide persoonlijke gesprekken met 31 boze Nederlanders: jong, oud, man, vrouw, hoog- en laagopgeleid, hetero, homo, vanuit het hele land.

..

1. E.J. Bron vertalingen - 11 februari 2017 - https://ejbron.wordpress.com

Over 'Kwaad' van Joost Niemöller

Recensie door D.G. Neree

Toen ik van de week het boek “Kwaad”van Joost Niemöller kocht, met in het achterhoofd het idee om het op de site van E.J. Bron te bespreken, dacht ik dat het makkelijk leesvoer zou zijn. Joost Niemöller schrijft immers helder over onderwerpen die niet ver van de mensen afstaan. Dit viel echter tegen. Normaal lees ik een boek als dit achter elkaar uit, maar dat lukte bij “Kwaad” niet. Dat ligt echter niet aan de auteur. Zijn schrijfstijl is zoals gezegd helder en duidelijk. Het was de inhoud die me belette om meer dan een paar alinea’s of een hoofdstuk per keer te lezen.

In het boek komen 31 mensen aan het woord die door Joost werden geïnterviewd over hun ervaringen met de nog voortdurende immigratie. Deze ervaringen zijn voor het overgrote deel negatief. Het gaat hier om mensen uit alle “lagen” (sociale stratificatie is een links-sociologische constructie) van de bevolking, die door de auteur ieder op eigen manier aan het woord worden gelaten en ieder vanuit de eigen invalshoek tegen de immigratie, de ontbrekende integratie en het islamprobleem zijn aangelopen. Dat maakte het onder andere moeilijk om het in één keer uit te lezen. De vertelde verhalen zouden ieder op zich een boek kunnen vullen, zo verschillend zijn de werelden waarin ze plaatsvinden. Voor iedere persoon die aan het woord komt, moest ik me concentreren en me inleven in zijn of haar situatie. Eén van de eerste indrukken die ik dan ook kreeg, was hoe gescheiden mensen eigenlijk van elkaar leven. Alsof iedereen in zijn of haar eigen luchtbel zit en volkomen andere levens leidt dan de anderen. Dat komt duidelijk naar voren in de verhalen over hun jeugd, de buurt en het dorp en de sociale cohesie, die, zeker in de grote steden, geheel verdwenen lijkt te zijn. Maar hoe verschillend de verhalen ook zijn: al die mensen worden met hetzelfde geconfronteerd: de gestage ondermijning van een manier van leven, dat wat Nederland tot Nederland maakte en de afbraak van een hele samenleving en een cultuur.

De hoofdstukken in het boek zijn losjes rond thema’s opgebouwd en het is aan de heldere, los- journalistieke schrijfstijl en misschien zijn ervaring als romanschrijver te danken dat de auteur al deze losse verhalen in een goed leesbaar boek heeft gegoten. Dat wil dus niet zeggen dat dit een vrolijk stemmend of optimistisch boek is. Zonder al te veel op de inhoud in te willen gaan (hiervoor raad ik aan het boek zelf te kopen), merkte ik dat de mensen in het boek voornamelijk persoonlijke oplossingen zoeken voor de toenemende problemen en gevaren, maar weinig vertrouwen hebben in een politieke oplossing en feitelijk hun persoonlijke oplossing ook niet als ideaal ervaren.

Ik wil iets zeggen over de titel van het boek: Kwaad. Vreemd genoeg kwam ik bij de geïnterviewden weinig woede tegen, in tegenstelling tot bij mij als lezer, die af en toe tijdens het lezen de neiging kreeg om een knuppel te zoeken en de straat op te gaan om een aantal personen ter verantwoording te roepen. Uit de verhalen kwam eerder het beeld naar voren van nuchtere, goedwillende mensen, die praktische oplossingen zoeken voor praktische problemen. In hun woorden klinkt bezorgdheid en misschien angst, maar zelfs in de laatste hoofdstukken, die een meer beschouwelijk karakter hebben, komt er nauwelijks woede naar voren en het is frappant, dat dit spoortje boosheid niet eens tegen de immigranten en allochtonen gericht is, maar op degenen die dit allemaal laten gebeuren: de politiek. Haar wordt verweten het allemaal niet te willen weten en te ontkennen, terwijl de wereld om haar heen terug glijdt in de Middeleeuwen.

Maar bij mij werd die woede wel opgewekt, reden waarom ik het voortdurend opzij moest leggen. Want ieder woord in “Kwaad” is een aanklacht. Een aanklacht tegen het faliekant mislukte multiculturele project dat ons door de strot wordt geduwd, zelfs nu het al gebleken mislukt is. Het is een aanklacht tegen degenen die ons land zo roekeloos in de uitverkoop hebben gedaan, tegen de misdadige hulpindustrie en de hele postmoderne, politiek correcte leugenfabriek die ons in deze ellende heeft gestort.

“Kwaad” is een journalistieke impressie van een snel segregerende maatschappij. Is het ook een voorbode van een verdwijnend Nederland? Dat laatste spookt impliciet tussen de regels van het boek door. De mensen in het boek zijn, zoals gezegd, individuen met verschillende achtergronden, levend in verschillende omstandigheden. Om problemen gezamenlijk op te lossen, dienen er wel gezamenlijke waarden en principes te zijn. Mensen moeten zich kunnen organiseren en zich hierover kunnen uitspreken. Als iedereen los van de ander leeft, dan zal er nooit een gezamenlijk antwoord kunnen worden geformuleerd op de enorme dreiging waarin Nederland zich bevindt.

Maar nu overtreed ik de grenzen van een boekbespreking, dus wil ik afsluiten met Joost Niemöller te complimenteren met het feit dat hij deze eenendertig uiteenlopende levensverhalen tot een leesbaar en indringend geheel heeft samengesmeed en hiermee een (groeiende) groep mensen aan het woord heeft gelaten. Iedere politicus in Den Haag zou het moeten lezen, evenals iedere linkse Goedmensch, verplicht, om aan te tonen hoe hun goede bedoelingen de weg naar de hel aan het plaveien zijn. Voor mij was het goed om te lezen dat islam- en immigratiekritiek niet slechts een kwestie is van een klein clubje op internet, maar dat de ellende nu (helaas) voor steeds meer mensen duidelijk wordt, doordat het direct ingrijpt in hun leven.

Bron: https://ejbron.wordpress.com