|
www.vergadering.nu Recensie-index www.vergadering.nu
4
RECENSIES
 De vrouwe van de Camino
– op weg naar Santiago de Compostela
Willem J. Ouweneel
Barnabas, Heerenveen 2006.
447 blz.,
€ 19,95
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl
Jaarlijks lopen tienduizenden mensen de Camino, de pelgrimsweg naar de Spaanse stad Santiago de
Compostela, waar de beenderen van de apostel Jakobus zouden liggen. Niet alleen met een rugzak, maar vaak ook met een heel levensverhaal op hun rug. Wat drijft hen? Willem J. Ouweneel legde in 2005 zelf een kleine achthonderd kilometer van die weg af en schreef er een roman in dagboekvorm over.
In dit boek loopt Theo, een evangelische voorganger, de Camino om God en zichzelf terug te vinden. Maar hij is ook op zoek naar een onbekende vrouw over wie hij een profetie heeft gehad. Wie is die vrouw? De maagd Maria of Maria
Magdalena? Of zelfs de Oermoeder? Of is het de intrigerende vrouw die hij op de eerste dag tegenkomt en hem haar vreemde levensverhaal vertelt? De vrouw die hij kwijtraakt maar onderweg hoopt terug te vinden?
4.
Over Boeken - 17 april 2017 - http://over-boeken.blogspot.com...
De zevende koningin
Boekrecensie door Evelien de Nooijer Alting
Umberto Eco laat in “De slinger van Foucault” een personage zeggen dat als iemand met de tempeliers aan komt zetten je hoogstwaarschijnlijk met een gek van doen hebt. Daar heeft Willem Ouweneel zich geen bal van aangetrokken. In zijn filosofieboek "De zesde kanteling. Christus en 5000 jaar denkgeschiedenis" bespreekt hij “De slinger van Foucault” naar aanleiding van het postmodernisme. Hij lijkt er nogal van onder de indruk te zijn geweest want in “De vrouwe van de Camino” doet hij deze spirituele carambole nog eens dunnetjes over. Met tempeliers en al. Je kunt dan wel professor doctor zijn, dat betekent nog niet dat je een getalenteerd schrijver bent. Het literaire gehalte van zijn roman is af en toe tenenkrommend. De inhoud daarentegen fascinerend. Ouweneel legde in 2005 zélf zo’n achthonderd kilometer van de bekende pelgrimsroute naar Santiago de Compostela af en baseerde daar zijn verhaal op. Je zou het boek bijna als reisgids kunnen gebruiken, want etappe na etappe bespreekt hij allerlei bezienswaardigheden die de hoofdpersoon Theo passeert, inclusief het eten, de herbergen, de dorpen en bovenal de streeklegenden. Theo is een evangelische pastor die op aandringen van een vriend annex psychiater al lopend met zichzelf in het reine tracht te komen. Zijn vrouw heeft hem verlaten en zijn gemeente kijkt hem met de nek aan. Een medegelovige geeft hem drie ‘profetieën’ mee: hij zal tijdens zijn pelgrimstocht vier ‘leraren’ ontmoeten, hij zal niet alleen zichzelf maar ook ‘een vrouw’ vinden en het woord ‘Sangreal’ zal belangrijk voor hem worden. Aangezien zo’n beetje iedereen die kan lezen bekend is met “De Da Vinci Code”, is het eigenlijk overbodig uit te leggen dat ‘Sangreal’ opgevat kan worden als de 'heilige graal' dan wel 'koninklijk bloed'. Wijlen Umberto Eco zou zijn wijze hoofd schudden en hebben gemompeld dat als de heilige graal opduikt we de poppen helemáál aan het dansen hebben. En dat allemaal onder het mom van een bekend woord uit de Talmoed: ‘Wie is wijs? Hij die van ieder mens wil leren.’
Een geest op weg naar zijn eigen botten
Al op de tweede bladzijde ploft er een vrouw neer op de bank aan de andere kant van het gangpad waar Theo zit, die in een treintje op weg is naar het dorpje Saint-Jean-Pied-de-Port, op tweehonderd meter hoogte in de Pyreneeën, waar zijn wandeltocht begint. Een snelle blik in haar dromerige ogen en Theo zwijmelt weg: “…
Ze hadden een grijsblauwe tint. Haar wangen, voorhoofd, neus en mond schenen om die ogen heen gebeeldhouwd te zijn. Er schoot hem een tekst uit het Hooglied te binnen: ‘Gij hebt mij betoverd, mijn zuster, bruid, betoverd met één blik van uw
ogen.’…” .............. Lees
verder...
3.
Biblion
- 28 juli 2008
De vrouwe van de Camino
Pelgrims dragen niet alleen een rugzak maar vaak ook een heel levensverhaal met zich mee. Wat drijft hen en wat hopen zij te vinden? Willem J. Ouweneel doet in het vuistdikke boek 'De vrouwe van de
Camino' verslag van zijn voettocht in 2005 vanaf de Frans-Spaanse grens naar Santiago de
Compostela, circa 800 km. Dat wil zeggen: hij kiest daarvoor de vorm van een roman, waarbij de hoofdpersoon zeer veel weg heeft van de auteur. Maar ook de personen die hij tijdens de tocht heeft ontmoet, zijn deels echt en deels fictief. En dat geldt ook voor de gebeurtenissen en wederwaardigheden.
In de beschrijving van de tocht en vooral van de ontmoetingen en de gesprekken die daar uit voort kwamen, probeert de hoofdpersoon de essentie van de Camino te vatten en een antwoord te vinden waarom zovelen de tocht maken. Gaandeweg het verhaal, met zijn vele cultuurhistorische, theologische en godsdienstige uitweidingen wordt de tocht een loutering voor de hoofdpersoon en enkele van zijn reisgenoten. Evenals de tocht voor de pelgrim vergt ook het verslag ervan een stevig uithoudingsvermogen van de lezer door de vaak zware discussies onderweg. Voor degene die de tocht gelopen hebben, biedt deze roman veel herkenbaars.
Willem J. Ouweneel promoveerde zowel in de biologie als in de filosofie en de theologie en is hoogleraar, prediker en publicist.
2.
Nederlans
Dagblad
- 31 januari 2008 - www.nd.nl
De vrouwe van de Camino
Boekrecensie door Marianne Hoksbergen
De botten van de apostel Jakobus, een uitgebluste evangelische pastor, een bijzondere vrouw, twee
Maria’s, vier leraren, veel wandelaars en honderden kilometers pelgrimspad. Zij vormen de ingrediënten
van de nieuwste roman van Willem J. Ouweneel: De vrouwe van de Camino.
Ouweneel, bekend evangelisch wetenschapper, spreker en auteur, liep in 2005 zo’n achthonderd
kilometer van de pelgrimsweg, de Camino, naar Santiago de Compostela, in
Noordwest-Spanje. Pelgrims – en toeristen – lopen deze route op weg naar de plaats waar volgens de overlevering de
beenderen van de apostel Jakobus (‘Santiago’) liggen.
Veel van zijn ervaringen tijdens die tocht heeft Ouweneel verwerkt in De vrouwe van de
Camino.
Hoofdpersoon Theo is voorganger van een evangelische
gemeente in Haarlem. Zijn pad dreigt overwoekerd te worden met doornen en
distelen: echtgenote Anja ziet het niet meer zitten met hem en heeft haar biezen gepakt. Zijn twee volwassen
kinderen zijn weliswaar loyaal aan beide ouders, maar neigen er toch toe de kant van hun moeder
te kiezen. En de gemeente kijkt Theo naar zijn gevoel met de nek aan. Bevriend psychiater Freek
adviseert hem er een poos tussenuit te gaan. Niet luieren op dek tijdens een cruise of zich vervelen
in een pensionnetje, maar iets actiefs doen: ,,Wandelen. Loop naar Santiago.’’ Een bezoek aan de
botten van Jakobus? ,,Bewaar me’’, zegt Theo. ,,Wat moet ik daar?’’ Daar moet hij niks, aldus
Freek. ,,Het gaat om de tocht. De weg is het doel. (…) Je zult zien: de Camino is een medicijn. Een
medicijn voor mensen zoals jij. De Camino gaat je veranderen.’’
En zo gaat Theo op pad, met in zijn achterhoofd
‘het woord van de Heer’ via van Joël de Wit, een broeder uit zijn gemeente die de gave van de profetie
heeft. ,,God zal je op je pelgrimstocht vier leraren meegeven, die Hij zorgvuldig voor je heeft
uitgezocht. (…) Bovendien zul je onderweg, of aan het einde van de tocht, drie dingen vinden:
jezelf, een vrouw en sangreal.’’ Dat laatste kan betekenen de heilige graal of het
koninklijke bloed.
Al in het begin van zijn pelgrimage ontmoet hij
Therese, een vrome, rooms-katholieke vrouw die diepe indruk op hem maakt. Spoedig wordt duidelijk
dat niet alleen katholieken hier op pelgrimspad zijn, zelfs niet uitsluitend christenen.
Theo ontmoet mensen van allerlei geestelijke pluimage: van de moslim (op wielen) Samir, de heiden Alberto
en de gnosticus Frits tot atheďsten en boeddhisten aan toe. In boeiende dialogen en discussies
vertrouwen ze Theo hun ideeën toe, over de Oermoeder, Maria Magdalena en de maagd Maria,
over tempeliers en Moren. Intussen komt de lezer heel wat te weten over de verschillende dorpen en
steden langs de pelgrimsroute. Maar wie is nu die vrouwe van de Camino?
,,Ik ben Theo niet, al zit er wel het een en ander
van mezelf in Theo’’, aldus de auteur in zijn voorwoord. ,,Velen van de reisgenoten die ik onderweg
ben tegengekomen, komen ook in dit boek voor. Maar de meesten zijn niet hetzelfde gebleven. Dat
is het voordeel van een roman: naar believen kon ik met mijn hoofdpersonen uithalen wat mij goed
dacht. (…) Wat de roman beoogt, is niet de waarheid van mijn eigen pelgrimage te beschrijven,
maar de waarheid van de Camino in woorden te vangen.’’
Wat mij betreft is de auteur daar uitstekend in geslaagd.
Van een goed boek moet de lezer wat leren en aan dat criterium voldoet de roman ruimschoots.
Dat alles onder het Bijbelse motto ‘Onderzoekt alle dingen en behoud het goede’. Van harte
aanbevolen voor ieder die is geďnteresseerd in wereldgodsdiensten, (kerk)geschiedenis en reisverslagen,
en geboeid was door De Da Vinci Code. Een roman om nog eens te lezen.
1.  -
6 juni 2007 - www.digibron.nl...
Dagenlang lopen voor een oplossing
Boekrecensie door A. Stam
Ouweneel wandelt 800 kilometer over de Franse Weg naar Santiago de Compostella
Alweer een verhaal over iemands voettocht naar Santiago de Compostella? Voor de uitgever in ieder geval lezenswaardig genoeg om het roman te noemen. En dat is op z'n minst een stille wenk naar eventuele kopers.
Je zou er een leeskring of een klas uren mee bezig kunnen houden: Peil eens welke Ouweneel in dit fragment aan het woord is, de bioloog, de filosoof, de theoloog, de voorganger, de romanschrijver of de docent. Of met een andere vraag: Loopt hoofdpersoon Theo hier nu met volle teugen te genieten, of Ouweneel zelf? In zijn voorwoord laat de auteur enige ruimte voor dit soort speculaties: "Ik ben Theo niet, al zit er wel het een en ander van mijzelf in Theo."
Motieven
Prof. dr. Willem J. Ouweneel bewandelde in 2005 een kleine 800 kilometer van de Camino Francés, de Franse Weg, een van de oeroude routes naar Santiago de Compostella in het noordwesten van Spanje. De botten van de apostel Jakobus die daar na wonderlijke omzwervingen begraven zouden zijn, vormen al sinds de Middeleeuwen een begeerlijk reisdoel voor talloze pelgrims, die zo verlichting denken te vinden voor een verontrust geweten.
Later kwamen daar ook heel andere wandelaars bij: natuurgenieters, sportievelingen, rustzoekers, fotografen, zweverige new-agers, atheďsten zelfs. En boeven hebben er altijd al tussen gezeten. Ouweneel laat zijn hoofdpersoon Theo vooral optrekken met Therese, die de camino als vurig rooms-katholiek loopt, met de moslim Samir, met de gnosticus Frits en zijn vrouw Leny en met Alberto, die op zoek is naar de heilige graal. Theo loopt de Camino om met zichzelf in het reine te komen. Zijn vrouw Anja is onlangs bij hem weggelopen, hun beide volwassen kinderen met de hunnen kiezen geen partij maar lijken toch op de hand van Anja te zijn. En de evangelische gemeente in Haarlem waarvan Theo voorganger is, kijkt hem inmiddels met de nek aan.
De contacten, vooral ''s avonds aan het eten, tussen de hoofdpersonen leiden tot tal van discussies over de diepste motieven van de reisgenoten. Ouweneel stopt in die gesprekken een onvoorstelbare hoeveelheid historische en theologische kennis, die voor leken echter goed te volgen blijft. De momenten waarop Theo (of hier allereerst: Willem?) uit zijn tent gelokt wordt en het Bijbels christendom verdedigt tegenover Da Vinci Code, gnostiek, islam of on-Bijbelse rooms-katholieke gedachtespinsels, vormen zonder meer hoogtepunten in het boek. Apologetiek op z''n best en op z''n fraaist! Theo is overigens in de leer wat strikter dan in de levenswandel. De zondagen bijvoorbeeld brengt hij niet veel anders door dan de andere wandeldagen.
Roman
Blijft het boek met al die info -een register zou niet overbodig zijn- ook nog leesbaar, blijft het een roman? Er is ongetwijfeld een verband tussen leesbaarheid en de mate waarin de lezer belangstelling heeft voor cultuur, geschiedenis en godsdienstige opvattingen. Maar los daarvan: Ouweneel doseert de spanning vakkundig.
Lees
verder...
|
/>