www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

3 RECENSIES

De langste week
Wat er werkelijk gebeurde in de lijdensweek
Nick Page
Gideon, Hoornaar, 2014
360 blz.
ISBN: 9789059990180
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl

‘Op vrijdag 3 april van het jaar 33 werd Jozua ben Jozef, die ook wel Jezus van Nazaret wordt genoemd, terechtgesteld. Zes dagen eerder was hij in Jeruzalem aangekomen. In de dagen daarna zorgde hij voor opschudding in de tempel en bekritiseerde hij de autoriteiten. Hij werd verraden door één van zijn eigen volgelingen, berecht door de plaatselijke aristocratie en overgeleverd aan de Romeinse bezetter. De Romeinse soldaten geselden hem zo hard dat de dood aan het kruis sneller zijn intrede deed dan gewoonlijk. Jezus van Nazaret… de zoveelste onruststoker uit Galilea. De zoveelste zogenaamde Messias. Een routineuze executie in een buitengebied van het imperium.’

Niets bijzonders dus, zou je zeggen. Maar hoe is het dán mogelijk dat de hele westerse beschaving op zijn levensverhaal is gebaseerd? Wie was deze Galileese rabbi werkelijk? Wat maakte hem in zijn tijd zo gehaat én geliefd? Wat gebeurde er precies tijdens de lijdensweek in Jeruzalem, in het jaar 33?

In De Langste Week beschrijft Nick Page de gebeurtenissen van dag tot dag en van uur tot uur. Hij vergelijkt de verhalen uit de evangeliën met diverse historische bronnen en creëert zo een gedetailleerde geschiedschrijving. Wie bekend is met de bijbelse verhalen, zal wellicht voor het eerst de gespannen atmosfeer proeven die heerste in het Jeruzalem van Pilatus en Kajafas. Wie er niet mee bekend is, zal de verhalen niet langer naast zich neer kunnen leggen. En wie gelooft dat het gegaan kan zijn zoals Nick Page beschrijft, zal ook een antwoord moeten geven op de opstanding van Jezus. Want: ‘er is geen evangelieschrijver die beweert dat Jezus het graf inging als een man, en eruit kwam als een metafoor’.

..

3. -  1 juli 2016 - www.logos.nl

De langste week

Boekrecensie door Jan Rein de Wit

Nick Page beschrijft de laatste week van Jezus Christus voor Zijn kruisiging. Hij begint met een ‘gewone’ executie van een zekere Jozua ben Jozef op vrijdag 3 april van het jaar 33 in een buitengebied van het enorme Romeinse imperium. Niets bijzonders?

Wie De langste week van Nick Page leest, proeft de gespannen
sfeer van het Jeruzalem van Pilatus en Kajafas. Buiten-Bijbelse bronnen
leveren stof voor zulke reconstructies. Het is de fantasie van de schrijver waarmee de verschillende kralen van de historische gegevens aaneengeregen worden tot een ketting. Zo’n ketting mag nergens strijden met de Bijbelse gegevens. Nick Page biedt je in dit boek zijn historische kralenketting.

Bronnen
Page haalt zijn ‘kralen’ uit de Bijbel, maar ook uit geschriften uit die tijd, van bijvoorbeeld Tacitus en Josephus. Archeologie levert eveneens bepaalde inzichten op. Page hanteert de traditionele reconstructie van de kruisiging op Goede Vrijdag, met aansluitend Stille Zaterdag en de opstanding op zondag en komt dan tot de volgende chronologie:

• Zondag 29 maart
Jezus rijdt op een jonge ezel Jeruzalem binnen. Het is bijna Pesach.
• Maandag 30 maart
Met een zweep drijft Hij de geldwisselaars uit de tempel.
• Dinsdag 31 maart
In de tempel beantwoordt Jezus listige vragen en voorzegt Hij de komende gebeurtenissen.
• Woensdag 1 april
Het Sanhedrin wil Jezus doden. Judas besluit Jezus over te leveren.
• Donderdag 2 april
De viering van Pesach in een bovenzaal in Jeruzalem. De voetwassing, instelling van het Avondmaal. Getsemane. Arrestatie.
• Vrijdag 3 april
Verhoren door Annas, Pilatus en Herodus. Geseling, bespotting en kruisiging. Jezus sterft na drie uur duisternis, en wordt begraven in een nieuw graf.
• Zaterdag 4 april
Wachters voor het graf. Vrouwen maken specerijen om Jezus te balsemen.
• Zondag 5 april
Ontdekking van het open graf. Iedereen is in verwarring; Jezus’ woorden dat Hij zou opstaan waren ze vergeten. Jezus verschijnt meerdere keren aan hen. Hemelvaart, met de belofte dat Hij altijd bij Zijn kinderen zal zijn, tot aan de voleinding van de wereld.

Indruk
Al twijfelt Page niet aan de historiciteit van de Evangeliën, er kunnen volgens hem wel foutjes in zijn gekomen. Jammer dat hij geen verklaring voor deze schijnbare tegenstrijdigheden geeft. Ook jammer is dat hij geen aandacht besteedt aan de profetieën die in Christus vervuld werden en weinig gebruikmaakt van astronomische kennis voor de kalenderreconstructie. Wellicht komen daardoor alternatieven niet aan bod. De schrijver gaat er zonder meer vanuit dat de kruisiging op vrijdag viel (waarover niet iedereen het eens is), en wel in het jaar 33 na Christus. Erg nuttig zijn de geografische reconstructies, plattegronden en tijdbalken die de kralenketting van Nick Page verduidelijken.

Dit boek wordt ook in onze webshop te koop aangeboden.

Dit artikel is met toestemming overgenomen uit Weet Magazine. De volledige bronvermelding luidt: Wit, J.R. de, 2017, De langste week, Weet 44: 15.

2.  WaaromSchepping - 9 april 2017 - https://waaromschepping.wordpress.com

De Langste Week

Boekrecensie door WaaromSchepping

Op het moment van schrijven is het Palmzondag, de dag dat Jezus zo’n 2000 jaar geleden onder luid gejuich op een ezelsveulen Jeruzalem binnenreed. Dit vormt het begin van de lijdensweek, die christenen wereldwijd nog jaarlijks herdenken en die uitmondt in de kruisiging en opstanding van Jezus. In zijn boek neemt Nick Page je mee naar de gebeurtenissen van deze Langste Week.

In De Langste Week beschrijft Page, aan de hand van de evangeliën en veel buiten-Bijbelse bronnen, zijn visie op de laatste week van Jezus’ leven voor Zijn kruisdood en opstanding. Het is duidelijk dat Page zijn huiswerk heeft gedaan. Hij deinst er niet voor terug om allerlei ‘stoffige’ geschiedenisverslagen te citeren.

Astronomie en overlevering
Voor het plot van De Langste Week neemt Page vooral het Marcusevangelie onder de loep. Hij vult het verslag aan met details uit de andere Evangeliën om een chronologie op te bouwen van de lijdensweek, die volgens Page plaatsvond in 33 na Christus. Hij baseert zich hiervoor gedeeltelijk op de overlevering, dat Jezus op Zijn 33e gekruisigd is, en gedeeltelijk op astronomische gegevens. Er was in dat jaar namelijk een gedeeltelijke maansverduistering te zien in Jeruzalem, waarbij de maan bloedrood kleurde. Dat was dan volgens Page op de dag van de kruisiging, en dat zou overeenkomen met de profetie uit Joël over de verduisterde zon en maan als bloed, die Petrus ook met Pinksteren citeert. Wellicht is dit wat vergezocht.

Levendig beeld
Dat Page veel geschiedkundige kennis heeft spat van de pagina’s af. Hij lijkt elk detail aan te grijpen om over uit te wijden, maar zonder dat het saai wordt. Van al die zijpaadjes kun je als lezer echter wel gemakkelijk de weg kwijtraken. Toch verlevendigen deze details het beeld dat in de Evangeliën geschetst wordt. Hoe zag Jeruzalem eruit tijdens het Pesachfeest? Page vergelijkt het met de mohammedaanse hajj-bedevaart. Ook zijn uiteenzetting van Jeruzalem in de eerste eeuw is zeer behulpzaam, zeker voor mensen die er nog nooit geweest zijn.

Discrepanties
Niet alle details uit alle evangeliën komen overeen. Soms doet Page een poging om die discrepanties op te lossen, maar meestal laat hij ze gewoon bestaan. Dat voelt soms wat onbevredigend. Ook legt Page de focus op de aardse kant van de lijdensweek. In zijn samenvattende hoofdstuk geeft hij een lijstje redenen waarom Jezus moest sterven, gezien vanuit de ogen van Pilatus (om rellen te voorkomen), de tempelelite (omdat Jezus hun macht aantastte) en Jezus Zelf (omdat Hij geweldloosheid predikte en weigerde terug te vechten). Een opvallend gemis is de geestelijke kant van de zaak: Jezus moest sterven om de gevolgen van de zondeval ongedaan te maken.

Wat is het doel?
Als lezer blijf je aan het eind zitten met de vraag wat nu eigenlijk het doel van het boek is, en wie de doelgroep. Page toont aan dat de gebeurtenissen in de evangeliën historisch gezien plausibel zijn – ze passen bij het politieke klimaat uit die tijd. Maar tegelijkertijd waarschuwt hij dat hij geen apologetisch boek heeft geschreven. De ondertitel is: Wat er werkelijk gebeurde in de lijdensweek, maar Page zelf geeft aan dat er onzekerheden, aannames en verzinsels in zijn verhaal zitten (“Geen enkele geschiedenis die het waard is om gelezen te worden draait alleen om feiten”, p. 12).

Het is ook niet zo één-twee-drie te zeggen voor wie Page De Langste Week heeft geschreven. Christenen kunnen er achtergrondinformatie in vinden over de details die niet in de Bijbel staan. Niet-christenen zouden verder op zoek kunnen gaan, maar omdat de meeste Bijbelteksten er als referenties bij staan en je dit boek eigenlijk met de Bijbel ernaast moet lezen, zal De Langste Week voor dat doel minder geschikt zijn. Los nog van het feit dat het hele geestelijke aspect buiten beschouwing wordt gelaten. Zelfs Jezus’ rede over de laatste dagen past Page toe op de verwoesting van Jeruzalem in 70 n. Chr. Met die theorie zijn echter grote problemen.

Ondanks deze manco’s is De Langste Week een lezenswaardige verhandeling, die menig christen veel nieuwe dingen zal leren en de ogen zal openen voor de achtergronden en details van de lijdensweek.
Gelukkig maakt Page veel goed door onomstotelijk vast te stellen dat het graf leeg was. Daar ontkom je niet aan. En dat is ook een van de belangrijkste boodschappen van de Bijbel: niet de dood heeft het laatste woord, maar Jezus!

WaaromSchepping geeft dit boek een 7.

Wil je een ‘second opinion’? In de nieuwste Weet Magazine (april 2017) staat een recensie van hoofdredacteur Jan Rein de Wit. Neem snel een abonnement of vraag een gratis proefnummer aan... [ Meer... ]

1.   indekerk.be Blog - februari 2014 - indekerk.be...

De Langste Week

Boekrecensie door Raymond R. Hausoul

De Engelse veelschrijver Nick Page onderzoekt in dit boek de verschillende historische facetten die plaatsvonden tijdens de lijdensweek. In een soms poëtisch aandoende schrijfstijl, gaat hij de dagen door van Jezus’ terechtstelling, kruisiging en zijn opstanding. Hiermee laat Page een totaalbeeld zien dat doorgaans verloren gaat voor wie enkel de individuele evangeliën afzonderlijk leest.

Bij het lezen van dit boek, merk je meteen al dat Page gefascineerd is door het hedendaagse historisch onderzoek. Zijn werk is doorspekt met historische onderbouwing, die de lezer een breed en diepgaand inzicht bieden in het totaal van de lijdensweek. Soms kan het de lezer wel even duizelen als hij of zij de grondig uitgewerkte historische achtergrond in dit boek doorleest. Door de Nederlandse subtitel: ‘Wat er werkelijk gebeurde in de lijdensweek’, is dat begrijpelijk. Deze subtitel brengt namelijk de gedachte teweeg dat Page zich als centraal onderwerp op de lijdensweek richt. De vele verwijzingen naar de historische achtergrond van die lijdensweek, doen dan aan als zijwegen. Het boek over de lijdensweek bevat zo in de marge een encyclopedisch onderzoek, boordevol informatie naar personen en objecten, uit de lijdensweek. Je krijgt vanuit deze subtitel immers bij het lezen de indruk dat het centrale verhaal van de lijdensweek als dusdanig zijn plaats verliest en enkel nog dient als geraamte voor het historisch onderzoek.

Die gedachten komen niet bij de lezer op als hij de Engelse subtitel leest: ‘The Truth about Jesus’ Last Days’. Bij deze subtitel staat namelijk de zoektocht naar de waarheid in de laatste dagen van Jezus centraal. Het grote accent ligt zo op het historisch onderzoek naar de verschillende elementen in die lijdensweek. De zijwegen zijn dan de hoofdwegen. Het is van belang rekening hiermee te houden bij het lezen van dit werk en het te schakeren onder de rubriek ‘historische onderbouwing’.

Om de waarheid aan te tonen van Jezus’ laatste dagen, dient Page zijn aandacht namelijk niet te richten op Jezus. Ook alle randfiguren en verdere elementen die de evangelisten in hun verhaal noemen, dienen de revue te passeren. De laatste dagen van Jezus vinden namelijk plaats in een bredere context die van groot belang is voor een gedegen historisch onderzoek naar de betrouwbaarheid ervan. Vragen als: Hoe functioneerde het Sanhedrin?, Hoe zat de toenmalige politiek in elkaar?, Wie was de hogepriester Annas?, Wie waren de Sadduceeën?, Hoe zag een Romeinse executie eruit? en Wat gebeurde er in de stad Jeruzalem toen het Pascha aanbrak?, komen zodoende omvangrijk aan bod. In het uitwerken daarvan slaagt Page erin om het verleden helder te verbinden met het heden. De lezer kan zich juist daardoor meermaals optimaal inleven in de tijd van toen. De laatste dagen van Jezus beginnen zich zodoende bij de lezer zichtbaar voor ogen af te spelen.

Page is er daarmee in geslaagd een fantastisch werk neer te schrijven. Vanuit zijn pleidooi voor de betrouwbaarheid van de lijdensweek, is zijn werk een aanrader. Voor hen die volledig willen duiken in de lijdensweek en zich niet tevreden stellen met enkele beknopte devotionele penschetsen, is dit boek gewoon een goudmijn. Met die overwegingen: van harte aanbevolen!