|
www.vergadering.nu Recensie-index www.vergadering.nu 1 RECENSIE
1. Nederlands Dagblad - 12 december 2008 - www.nd.nl De nieuwste Plass: fantasierijk Bijbellezen
Plass bespreekt in zijn boek ruim veertig Bijbelgedeelten. Om er een paar te noemen: het moment dat Jezus uitgelachen wordt, nadat Hij gezegd heeft dat het dochtertje van Jaïrus niet dood is, maar slaapt; het moment dat Hij tegen zijn broers zegt dat Hij niet naar het Loofhuttenfeest zal gaan, maar toch vertrekt zodra zij op pad zijn; het moment - beschreven door Matteus - dat direct na Jezus' sterven graven worden geopend en de lichamen van veel gestorven heiligen tot leven worden gewekt. Levenservaring en fantasie Het boek is - als alle boeken van Plass - buitengewoon leesbaar en heel levendig geschreven. De liefde tot God de Vader en zijn Zoon Jezus Christus tintelt er aan alle kanten doorheen. De auteur verstopt zichzelf bepaald niet en is via het open en aandachtig lezen van de Bijbel voortdurend heel intensief met zichzelf in gesprek. Het meest opvallende en kenmerkende van het boek echter is dat Plass bij de uitleg van allerlei Bijbelverhalen royaal zijn persoonlijke herinneringen en niet geringe fantasie een rol laat spelen. Zo vraagt Plass zich af waarom Jezus zo vreselijk onbeschoft reageert op de Syro-Fenicische vrouw die Hem vraagt haar dochtertje van een boze geest te bevrijden. Plass lost dat op door het Bijbelverhaal zo na te vertellen dat uit Jezus' lichaamstaal en intonatie blijkt dat het allemaal niet zo serieus bedoeld is als het nu overkomt. Ook vraagt Plass zich af waarom Jezus - de enige die zonder zonde is - de overspelige vrouw niet gestenigd heeft. Opnieuw maakt hij er een levendige vertelling van waarin Jezus uiteindelijk een heel klein steentje naar de vrouw gooit, dat voor haar voeten blijft liggen. Kortom, het boek is een schoolvoorbeeld van Bijbellezen met verbeeldingskracht, zeg maar gerust `fantasierijk Bijbellezen'. Een enkele keer levert dat een heel leuk resultaat op. Het mooiste -echt een vondst - vond ik het gesprek dat Plass ensceneert tussen de rijke jongeman die al zijn bezittingen moet weggeven om het eeuwige leven te ontvangen en Zacheus de tollenaar die bereid is de helft van zijn bezittingen weg te geven en behouden is. Op de klank af Toch, meestal komt het hierop neer dat Plass naar aanleiding van een Bijbelverhaal een vraag stelt die de Bijbel niet opwerpt en vervolgens die vraag beantwoordt door te rade gaan bij fantasie en levenservaring. Het is allemaal erg associatief en op de klank af. En al is het resultaat van deze 'uitleg' soms uiterst charmant, het heeft allicht niets met exegese te maken. Dat de auteur er desondanks een onderhoudend boek van heeft weten te maken, zegt iets over de bijzondere kwaliteiten die hij als schrijver, mens en christen heeft. Maar, één ding staat vast: zou Maarten Luther de Bijbel zo hebben uitgelegd, dan zouden we nooit of te nimmer van hem gehoord hebben. |
