www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

1 RECENSIE

Heilige schijn
de (niet zo) subtiele kunst van het kerkmanschap
Adrian Plass
Uitgeverij Vuurbaak, 2019
220 blz.
ISBN: 9789058041586
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl

Heb jij je ooit afgevraagd hoe en waarom het lichaam van Christus constant over zijn eigen voeten struikelt, zijn eigen missie in de weg zit en in de wereld een modderfiguur slaat? Heb je je er ooit over verwonderd hoe minder vrome mensen dan jij in de kerk in leiderschapsposities terecht komen? Ooit het onbestemde gevoel gehad dat er een andere kracht aan het werk was tijdens een kerkvergadering? Je bent niet de enige.
Als twee mannen per ongeluk op het jaarverslag van het Kerkmanschap stuiten, vinden ze opmerkelijke antwoorden.
In ‘Heilige Schijn’ wekt Plass de lachlust op met zijn diepgravende onderzoek naar de zwakke plekken van de kerk. Hij laat ons gniffelen van herkenning, brullen van de lach — maar ook ongemakkelijk schuiven op onze stoel.
De Britse veelschrijver Adrian Plass staat bekend om zijn mix van trefzekere observaties, kurkdroge humor en verfrissende geloofswaarheden. Dat bewijst hij opnieuw met ‘Heilige schijn’.

..

1. - 29 november 2021 - www.uitdaging.nl 

Heilige schijn

Recensie door Marjolein Van Hoof

Hebt u ooit “Het gewijde dagboek van Adrian Plass” gelezen? Dat boek, en zijn opvolger, geven een inkijk in het (kerk)leven van Adrian Plass, de kerkelijk spreker. Het zijn geen autobiografische werken, maar fictie die op humoristische wijze, aan de hand van licht karikaturale, doch herkenbare mensen, het geploeter van een christen weergeeft.


Dit boek ligt in het verlengde van de twee dagboeken. Het gaat hier niet om Adrian Plass zelf, maar om “de kerk”. De kerk lijkt zo vaak te sukkelen, zichzelf tegen te werken, aan te modderen. In dit fictieve werk geeft Adrian Plass een inkijkje in de oorzaken.


De kerk zou barsten van mensen die aan “kerkmanschap” doen. Dat zijn mensen die wel naar de kerk gaan, maar hoegenaamd niet willen dat er vooruitgang op enig gebied geboekt wordt. En dus volgen ze cursussen om te leren hoe ze er erg christelijk kunnen uitzien, maar toch de boel vertragen. En weet je wat gek is? Je herkent een heleboel tips die kerkmannen wordt aangereikt. Je herkent hoe mensen ‘met goede bedoelingen’ vergaderingen blokkeren, of hoe ongeïnteresseerde kerkgangers de spreker van zijn melk brengen zodat die begint te stotteren. Je herkent heilig taalgebruik dat maar heilige schijn blijkt. Voor je het weet herken je jezelf.


Dit boek doet je lachen met de kerk en met jezelf. Als het goed is, schuurt het ook een beetje, al is het nooit de bedoeling om mensen te raken. Plass probeert niet cynisch te zijn. Hij legt wel op onderhoudende wijze zwakke plekken bloot. Dat is nuttig, want je kan die plekken pas aanpakken als je ze weet zitten.


Ik vind het boek vermakelijk herkenbaar. Dat doel heeft Plass dus zeker bereikt. Op den duur wordt het wat mij betreft wat langdradig. De gewijde dagboeken vond ik spitser, maar er is bij mijn weten zo weinig vindbaar in dit genre, dat ik vooral blij ben dat er nog eens zo’n werk in het Nederlands verschenen is.