|
www.vergadering.nu Recensie-index www.vergadering.nu
5 RECENSIES
 De knecht des Heren
De weg van God met Israel in het zicht van de kerk
Henk Poot
ISBN: 9789085202332
552 pag. € 22,50
Uitgeverij Barnabas 2012
De roeping van Abram door God is een belangrijk moment in de heilsgeschiedenis. Deze geschiedenis zal
uitmonden in de komst van Zijn koninkrijk. Gods plan biedt Israël daarbinnen een heel bijzondere plaats. Het volk is niet alleen
getuige van Gods weg door de eeuwen heen, maar het is ook de knecht des Heren.
De kerk van alle tijden is tot het einde toe verbonden met het Joodse volk. In liefde, maar veel vaker in afkeer en afzondering. In 'De
knecht des Heren' volgt ds. Henk Poot het spoor van Gods volk in de heilsgeschiedenis en bespreekt hij de relatie tussen de gemeente van
Christus en Israël. Onder andere het antisemitisme, de rol van de islam en de verhouding van Israël tot Jezus komen aan bod.
..
5 RECENSIES
5 . www.boekhandelwesterhof.nl
- juli 2013
De knecht des Heren
Recensie door ds. Jenno Sijtsma
"Als Gods plannen met de wereld haar vervulling bereiken in de komst van het Koninkrijk, is Israël niet afwezig en achtergelaten
in de geschiedenis. Integendeel, de komst van het Koninkrijk voltrekt zich in het herstel van het koningschap van Israël. Jeruzalem is
het centrum van een nieuwe wereld en de koning van de eindtijd is niemand anders dan de zoon van David, de Leeuw uit de stam van Juda.
Gods beloften aan Israël zijn niet verdampt of onzichtbaar geworden als het heil voor de wereld in alle heerlijkheid doorbreekt, zij
worden daarin juist in alle heerlijkheid vervuld. God had het anders kunnen doen, maar Hij heeft het niet anders gedaan. Het heeft Hem
behaagd om zijn volk Israël een hoofdrol toe te bedelen in de verlossing van de schepping."
Dit citaat heb ik gekozen uit het boek ‘De knecht des Heren`, geschreven door ds. Henk Poot. Hij (1955) is als Israëlpredikant
verbonden aan de Stichting Christenen voor Israël en een bekend scribent. Onder meer staan zijn boeiende bijdragen in Profetisch
Perspectief, het blad van deze stichting. In het lentenummer 2012 schreef Poot een uitgebreid artikel over de valse profetie van de
vervangingstheologie, die ook in De knecht des Heren als het cement tussen de stenen aan de orde komt en terecht verfoeid wordt en dus
wordt afgewezen.
Wat hebben wij met Israël
Die klemmende vraag wordt in dit, ik zeg het maar gelijk, indrukwekkende boek van Poot vanuit de Bijbel van een veelheid van
antwoorden voorzien. Zeker, ik ben me bewust dat voor veel mensen, helaas ook binnen de kerken, Israël niet langer als het uitverkoren
volk van God wordt gezien. Het merendeel van het joodse volk gelooft niet of amper meer in God, zo wordt gezegd, en dus is er geen
enkele meerwaarde aan dat volk toe te kennen. Omdat het volk van de belofte en de verkiezing niet naar God en zijn profeten heeft
geluisterd, maar steeds weer eigenwillig eigen wegen is gegaan; en bovendien, omdat de joden Jezus hebben gedood, hebben ze het over
zichzelf afgeroepen dat God hen de rug heeft toegekeerd en de kerk in de plaats van Israël gekomen, zo luidt de mening van velen.
Welnu, al die mensen die zo over Israël en het joodse volk denken zouden er goed aan doen het boek van Poot te lezen. Want als Poot een
ding duidelijk maakt en aan de hand van de Schrift laat zien, dan is het dit: God, die besloot de geschiedenis in te treden als de God
van Abraham, Izaäk en Jakob, die God die in die aartsvaders en hun nageslacht en in dat volk zijn ‘ankerplaats' in de wereld verkoos,
die God die een eed gezworen heeft aan Abraham en eeuwig trouw is aan zijn eens gegeven woord, die God maakt in de Bijbel duidelijk dat
zijn handelen met zijn volk niet stopt of gestopt is. Die God heeft in de Jood Jezus zijn Zoon als een geschenk gezonden als de beloofde
Koning der Joden. ‘Op een bepaalde manier vertegenwoordigt en belichaamt Hij Israël, Israël is in Hem geconcentreerd’. Jezus is
een geschenk van Gods genade en het is duidelijk dat de weg van God met Israël door Christus zijn doel zal bereiken. Terecht wordt er
daarom ook over de geschiedenis van God met Israël gesproken als over de heilsgeschiedenis, het is een ‘love-story', de geschiedenis
van ‘een unieke liefde van een unieke God voor een uniek volk.'
Omwille van de volkeren gekozen
De apostel Paulus maakt duidelijk dat er een gedeeltelijke verharding over Israël is gekomen en tegelijk dat God zijn volk ‘een
geest van diepe slaap heeft gegeven, ogen om niet te zien en oren om niet te horen'. Dat is het ingrijpende en onbegrijpelijke, dat God
Zelf voor zijn hardnekkige volk zo heeft besloten, dat ze de Messias niet konden aannemen. Het geschenk van Gods genade werd door hen
afgewezen. De relatie van God met Israël, ‘zozeer benadrukt in de wet en de profeten, als het ware verankerd in de verkiezing en de
beloften van God vindt zijn bekroning in de komst van de Zoon van God'.
Maar het afwijzen van Jezus door de Joden betekent niet dat God zijn belofte en verkiezing laat varen. In Abraham beloofde God dat in
Hem alle volken gezegend zouden worden en daarom, omwille van de volken, is Israël gekozen. En daarom ook mag er nooit aan de belofte
van God worden getwijfeld. Want de verkiezing en de trouw van God gaan altijd voorop en altijd vooraf aan het geloof van Israël en
datzelfde geldt voor de genade van God met betrekking tot het geloof van elk mens. ‘Als er sprake is van geloof is dat niet veel meer
dan een met open ogen aanvaarden van de genade.
Datzelfde betekent dus ook dat een mens niet gered wordt door het geloof in Christus, maar, zo mag je met evenveel recht ook vertalen,
door het geloof van Christus; en daarom betekent het geloven dus nooit een verdienste op zich. ‘Bij de gratie van God en alleen omdat
God het zo laat zijn, is vertrouwen op Hem voldoende om opgenomen te worden in de kring van zijn verbond'. Elke christen wordt erop
gewezen dat de trouw van God en niet ons geloof de grond van ons bestaan is.
Er valt nog veel meer over dit geweldige boek te zeggen, maar mijn woorden willen alleen maar dienen om u, lezer de weg naar dit boek te
wijzen. Het is een geestelijke verrijking te lezen hoe de weg van Gods genade via en door de verkiezing van Israël gaat en Jood en
christen zo op weg mogen zijn naar de komst van Gods koninkrijk op aarde. Poot is ervan overtuigd dat het einde der tijden is
aangebroken en dat de laatste jaren voor de komst van de Messias zijn aangebroken. Het is van groot belang zich daarop voor te
bereiden.
De geschiedenis haast zich naar het einde en de lange en dramatische weg van Israël, de knecht des Heren, is bijna voorbij. ‘De komst
van de Messias is dichtbij en uiteindelijk is het de Messias zelf die de kroon op de terugkeer van Israël zal zetten en de thuiskomst
van het Joodse volk zal voltooien’. Spoedig zal er een einde komen aan de heilsgeschiedenis en de komst van Jezus zal zelfs de wereld
versteld doen staan. 'De verschijning van Jezus in het midden van Israël zal zo’n getuigenis over de liefde en de barmhartigheid van
de God van Israël afleggen dat de volkeren op zijn licht zullen afkomen’’.
4.  - januari 2013 - www.christenenvoorisrael.nl/israel-en-de-kerk
De Knecht des Heren
Recensie door Dr. L. Engelfriet
Ds. Henk Poot, predikant binnen de PKN en werkzaam in dienst van Christenen voor Israël, schreef verschillende Bijbelstudies. Hij
begint deze studie over de knecht des Heren met een preek waarin hij de overtuiging uitspreekt dat de geschiedenis niet bepaald wordt
door koningen en politici, maar door de Koning der koningen. Gods doel is de verwerkelijking van zijn Koninkrijk. Om alle goddelijke
beloftes te bevestigen is Christus gekomen. Poot trekt parallellen tussen de Zoon van God als de koning der Joden en Mozes, en verbindt
ook de Joodse en christelijke feesten in het licht van het herstel van het koningschap voor Israël, dat hij als het centrum van het
Koninkrijk van God aanwijst.
De eenheid van Jezus en Israël komt tot uitdrukking in beider roeping als knecht des Heren. Jezus is de deur naar God, de verlossing
voor de volkeren. Maar ook voor Israël, zij het op een andere manier, omdat Israël al veel eerder in Christus tot de Vader gekomen is.
Via de eeuwenoude offerdienst, in het bijzonder het offer waarin God voorziet volgens Genesis 22:8, is de goddelijke genade aan Israël
geschonken. Het lijden en sterven van Jezus betekenen de reiniging van het volk Israël, waardoor het volk het Koninkrijk van God kan
binnengaan.
Met exegese en anekdotes illustreert ds. Poot het verschil tussen zijn oude en nieuwe theologische zienswijze. Als student theologie
correspondeerde hij met een Jodin over Jesaja 53. De uitwisseling stokte bij de vraag naar de identiteit van de knecht des Heren. Om wie
gaat het hier? Om Israël of om Jezus? Hij vond toen in het spoor van de gangbare exegese dat de lijdende knecht exclusief op Jezus
slaat, maar Poot is nu van oordeel dat Jezus in zijn lijden de weg is gegaan van zijn volk en dat Jezus dus in dat opzicht ook Israël
is.
Zorgvuldig vermijdt hij iedere exegese of uitlegkunde die 'de eenheid van Gods Woord' verstoort door vergeestelijking van de Joodse
Bijbel, het Oude Testament. Met praktische voorbeelden staaft hij zijn bezwaren tegen de allegorische uitlegkunde, die hij op het conto
van Origenes schrijft. Hij verdedigt dan ook de letterlijke komst van het duizendjarig rijk, dat hij als de eerste glorieuze fase van
het Koninkrijk ziet en dat de verbinding vormt tussen Openbaring 20 en de profeten Jesaja, Jeremia, Ezechiël, Joël en Zacharia. Het
Oude Testament is de blijvende horizon van het Nieuwe Testament, zegt de auteur zijn leermeester Van Ruler na.
Hoewel de volkeren slechts een druppel aan een emmer en een stofje aan een weegschaal zijn, lijkt hun dreiging soms overweldigend. Ds.
Poot illustreert dat aan de hand van uitspraken van Rav Tzvi Yehuda Kook die in 1948 geen feest vierde, maar onthutst was over de
verdeling van het land Israël. Dat herhaalde zich in 1967. Zijn vader Rabbi Abraham Isaac Kook (1865-1935) wordt genoemd als inspirator
van het nationaal-religieuze zionisme. Hij zag de terugkeer naar het Heilige Land als een begin van de Messiaanse verlossing. Israël is
door God geroepen om zijn Naam te heiligen en een zegen te zijn voor de wereld.
De terugkeer naar het land is niet alleen een uiterlijke, maar ook een innerlijke terugkeer, die terugvoert naar de Messiaanse missie
van Israël. In Kooks godsdienstige visie is de Messias niet alleen de ideale Joodse koning, want de Messiaanse verlossing voltrekt zich
niet in één keer, maar in perioden. De stichting van de seculiere staat Israël door niet-religieuze Joden in 1948 is volgens Kook een
eerste stap. Buiten Israël was volgens hem volledige toewijding aan de dienst van God onmogelijk.
Volgens ds. Poot is de verzameling van de kinderen van Israël in hun eigen land niettemin een vervulling van de profetische teksten uit
Ezechiël, ook al zijn de dagen van de Messias, de geboorteweeën, evenzeer de tijd van grote oorlogen. De verbinding met het land
brengt oorlog met omringende volkeren met zich mee. Aan de confrontatie van Israël met de islam wijdt hij een apart hoofdstuk, tegen de
achtergrond van de verhouding tussen Isaak en lsmaël. Met een beroep op Rav Kook laat Poot de strijd met de volken met aanvoerder Mozes
beginnen en kreeg Israël vanaf 1948 met zes oorlogen te maken. De diverse aanslagen worden geassocieerd met de persoon van Amalek.
Amalek is in de ogen van Poot niet alleen een zeer gevaarlijke, fysieke tegenstander, maar symboliseert ook de twijfel aan God bij
Israël zelf. In het spoor van de Lubavitscher rebbe Schneerson acht Poot de interne strijd tegen Amalek als de afstammeling van Esau
nog belangrijker dan de externe strijd van lsraëls leger tegen vijandige volkeren.
Israël vormt de voorhoede bij de verwerkelijking van Gods plan, te beginnen bij Abram. Op de berg Moria heeft Abraham zijn zoon, zijn
leven en toekomst in handen van God gelegd. Moria is Zion volgens 2 Kron.3:1. Met Zion als het middelpunt van de aarde eindigt ook de
Hebreeuwse Bijbel (2 Kron.36:23).
Deze benadering van Israël blijkt de auteur niet door opleiding en opvoeding eigen te zijn, al dankt hij aan zijn moeder een
onwankelbaar vertrouwen in zijn zoektocht door het Woord van God. Was ds. Poot door de verwaarlozing van de geschiedenis als jong
theoloog geneigd direct na de zondeval met de geboorte van Gods zoon te beginnen, later leerde hij stapje voor stapje beseffen dat de
weg die de God van Israël met zijn volk gaat, direct verband houdt met de heilsgeschiedenis die begint met de belofte van Gods eeuwige
trouw en eindigt met de vervulling, dat God zelf zal wonen te midden van zijn volk. 'De geboorte van Jezus Christus is het begin van de
vervulling van deze belofte. Hij is de koning van de eindtijd, de nieuwe David.'
Poot signaleert twee gevaren die de bijzondere geschiedenis van Israël bedreigen. Ten eerste dat Israël denkt dat alles om zichzelf
draait en niet om zijn dienstbaarheid aan Gods liefde voor heel de wereld. Ten tweede dat de volkeren niet begrijpen, dat Israël is
uitgekozen om de volkeren op te roepen samen met Israël God te loven.
De afwijzende houding van een deel van Israël tegenover Jezus was voor de jonge kerk aanleiding om zichzelf uit te roepen tot het
nieuwe Israël. De christelijke gemeente telde na de vernietiging van de tempel en de verloren strijd van de Joden tegen Rome veel
gelovigen uit de volkeren. Zij stond volgens Poot onder druk van de spiritualiteit van veel Grieken, die het heil van de mens
uitsluitend in de geestelijke wereld zochten en het zielenleven op aarde als een verblijf in de gevangenis van het lichaam beschouwden.
Anderzijds verlangden de judaïsanten van de volkeren bij inlijving in de joods-christelijke gemeente onverkorte gehoorzaamheid aan de
Tora.
Ik dacht hierbij aan de positieve houding van de jonge kerk ten opzichte van de Romeinse macht die voor Joden onaanvaardbaar was. Maar
de auteur schoot mij te hulp en bracht de 'verkleuring' van de kerk ter sprake, evenals de anti-Joodse maatregelen van keizer
Constantijn, die een lang vervolg hebben in de uitwerking van de geschriften van Augustinus en de moderne varianten van de
vervangingsleer tot en met de Palestijnse bevrijdingstheologie. Daarmee maakt hij zichtbaar dat de vervanging naadloos kan overgaan in
antisemitisme. De grootste fout van de kerk is dat zij zichzelf als middelpunt van de heilsgeschiedenis is gaan beschouwen. Hierdoor
kreeg het Oude Testament het karakter van een getuigenis van het verleden, dat definitief voorbij was. Wat de latere kerk volgens Poot
terdege had moeten beseffen, is dat zij aan het einde van een lange weg staat, die God met zijn volk Israël is gegaan. Gelovigen zijn
wilde takken die door genade in weerwil van hun natuur in de edele olijfboom zijn ingelijfd.
De kerk doet er volgens ds. Poot goed aan dat zij de kernwoorden van het geloof, zoals wedergeboorte, rechtvaardiging, bekering, verbond
en wet opnieuw leert lezen in hun oorspronkelijke Joodse betekenis. En teksten die traditioneel als bewijs voor haar gelijk gelden,
vragen om een herziene uitleg. Een voorbeeld: dat Abraham op weg was naar Kanaän mogen wij geen vergeefse reis noemen omdat de
Hebreeënbrief stelt dat wij hier geen blijvende stad hebben. Deze brief heeft de aardse verwachting niet opgeheven en de aardse stad
Jeruzalem vervangen door een hemelse verblijfplaats. Ds. Poot stelt dat wij dichter bij de waarheid komen, als wij veronderstellen dat
de woorden in de Hebreeënbrief als troost bedoeld zijn voor de Joden te Jeruzalem, die treurden om de vernietiging van de tempel.
Van de exegese van de ontmoeting van Jezus met de rijke jongeling in Marcus 10 had ik wat meer verwacht. De auteur wijst er terecht op,
dat Jezus de wet niet afwijst, maar aanscherpt. Maar zijn eigen toepassing van het antwoord van Jezus op een jonge vrouw die besloten
heeft om niet te trouwen, maar om haar hele leven in dienst van God te stellen, klinkt mij wat te celibatair in de oren en zijn
conclusie dat de wet (liever zeg ik Tora) geen weg tot zaligheid is, leidt tot misverstand, ook al geeft Poot de toelichting dat Jezus
de relatie tot God en mensen op een nieuwe wijze uitdiept.
Ds. Poot heeft met zijn helder geschreven en inhoudsrijke boek niettemin inzicht gegeven in zijn motieven voor de verdieping van de
theologie en inzage in zijn persoonlijke verwerking daarvan. Ik heb daarvan dan een indruk willen geven. De knecht des Heren opent
nieuwe perspectieven voor de kerk en is heel goed bruikbaar voor gespreksgroepen. Het bestrijdt kerkelijke misverstanden over de wet en
het antisemitisme. In de epiloog wordt de kerk opgeroepen om in woord, feest en sacrament de verbinding met Israël gestalte te geven,
omdat Israël en de kerk door de God van Israël met elkaar verbonden zijn. Henk Poot stelt christenen ten slotte de indringende vraag:
hoe zal Christus ons aantreffen bij zijn komst op aarde? Schouder aan schouder met het volk waarvan Hij de Koning is, of verdwaald in de
kerk met de rug afgewend van het Joodse volk?
Bron: - www.christenenvoorisrael.nl/israel-en-de-kerk
3. Profetisch Perspectief - oktober
2012 - www.profetischperspectief.nl
 De Knecht des Heren
Recensie door Hubert Luns
Henk Poot is predikant van de Protestantse Kerk in Nederland en full time medewerker van Christenen voor Israël. Hij is weer met een
fraai boek gekomen. Even dacht ik bij het lezen van de titel dat met 'de knecht des Heren' onze Here Jezus wordt bedoeld. Maar het is
Israël! Daarmee bewees ik niet los te staan van het theologisch denken dat iedere term die op Israël slaat vergeestelijkt en op de
nieuwe kerk projecteert. De 'nieuwe kerk' is wat zich in de wittebroodsdagen van het christendom heeft losgemaakt van de synagoge. Op
magistrale wijze legt Henk Poot uit hoe dit theologisch denken heeft postgevat.
Het kan de mensen moeilijk worden kwalijk genomen dat ze tweeduizend jaar geleden vanuit een beperkt gezichtsveld over de plaats van
Israël hebben gedacht, maar het heeft er wel voor gezorgd dat wij op grote delen van de Bijbel onze eigen visies hebben geprojecteerd
in plaats van te lezen wat er staat. Denk maar aan de brief aan de Romeinen, waar Henk Poot twee hoofdstukken aan besteedt. Het gevolgde
principe is: eerst geldt de directe betekenis van een tekst en dan pas de allegorische. Met andere woorden: lees eerst wat er staat en
probeer te begrijpen wat de schrijver bedoelde. Pas daarna mag je met de tekst gaan spelen.
Met groot gemak citeert dominee Poot uit de geschriften van de begintijd van onze jaartelling. Hij toont een indrukwekkende kennis over
de omstandigheden van weleer. Alhoewel ik meen dat ik de Bijbel en haar geschiedenis redelijk goed ken, ontdek ik op bijna iedere pagina
nieuwe inzichten. Tegelijk ik constateer ik dat het boek toch gemakkelijk leest en een grote Bijbelkennis niet direct vereist is. Soms
verkondigt de schrijver gewaagde stellingen. Daar heb ik geen moeite mee. Ze vormen een goed uitgangspunt voor vruchtbare reflectie en
discussie.
Graag wijs ik op de kern van het boek. Een harde ondoordringbare korst heeft het zicht op de komst van het Koninkrijk belemmerd. De
titel van het boek had net zo goed 'Op weg naar het Koniiikrijk' kunnen zijn, waarbij liet gaat om de plaats en functie van het volk en
het land van Israël. Ik moet dan onwillekeurig denken aan het wapen van Terneuzen, wat het wapen van Zeeland is met dit verschil dat de
zwemmende leeuw triomfantelijk een sleutel uit het water opvist. De spreuk kennen we: 'luctor et emergo' (ik worstel en kom
boven). Ja, het was een hele worsteling om te komen waar wij zijn beland, en die worsteling kent ook Israël, meer nog dan ieder
ander.
In dit geval reikt Henk Poot de sleutel aan tot de ontsluiting van de bijbelse boodschap betreffende Gods langetermijnplan voor... de
aarde. Hij gaat daarbij nergens belerend te werk. Hij weet de dingen zo te zeggen dat hij niemand kwetst, maar zegt wel waar het op
staat. Wat mij telkens heeft gegrepen is zijn meegevoel met Gods grote liefde en barmhartigheid voor zijn volk en voor alle anderen die
ook in de zegen mogen delen. De parabel van de verloren zoon, waarbij de oudste zoon Israël voorstelt en de jongste de christenheid, is
zijn parabel bij uitstek. De oudste zoon denkt dat hij is buitengesloten.
Als de jongste zoon thuiskomt, bekommert hij zich niet om hem; de feestdis gaat aan hem voorbij. Dan zegt de vader tegen de verongelijkt
kijkende oudste: 'Mijn jongen, jij bent altijd bij me, en alles wat van mij is, is van jou.' De liefde van de Vader is onvoorwaardelijk.
Zo is het toch?
Bron: 
2. De Oogst / Habakuk - 16 juli 2012 - www.totheildesvolks.nl/nl/de-oogst
| www.habakuk.nu
De Knecht des Heren
Recensie door Jan van Barneveld
De sterke preek van de schrijver over Zacharias 4:1-10 zet direct de toon van dit leerzame, prachtige en
belangrijke boek van ds. Henk Poot. Zijn zoektocht in Gods Woord betreffende Israël vinden we terug in de talrijke aanhalingen uit de
Bijbel. Meestal zijn die citaten uit Gods Woord in de tekst verweven. Zo laat ds. Poot ons de centrale rol zien die Israël heeft in de
heilsgeschiedenis. Een rol die in deze tijd zeer actueel is.
BEMOEDIGEND EN SOMS ONTROEREND
De schrijver schetst Bijbelse lijnen vanaf Abraham tot heden. Een paar voorbeelden: de lijn van het Koninkrijk en de komst van de
Koning, de band van Jezus met zijn volk, de Koning, het Koninkrijk en Gods volk. Het boek is geen studieboek, maar je kunt er veel van
leren. Het is ook geen gewoon leesboek, want je moet bij het lezen van de meeste hoofdstukken je hoofd en de Bijbel er goed bij houden.
Bemoedigend, verdiepend, ontdekkend en soms ontroerend voor iedere gelovige die Israël liefheeft.
Onze band met Israël, leert de Bijbel, is wel heel sterk en veelomvattend. Wat zijn we in de eerste eeuwen van de kerk toch veel kwijt
geraakt. Voor gelovigen, die net al de schrijver voordat hij visie op de Bijbelse boodschap over Israël kreeg geloofde 'zonder oog te
hebben voor de lange geschiedenis van God met het Joodse volk' (blz.17), zal De knecht des Heren een eye-opener zijn. U krijgt én door
de inhoud én door de dikte geestelijk erg veel voorgeschoteld.
GEDEELTELIJKE VERHARDING
Een Bijbels patroon dat geschetst wordt is de bedekking, 'de gedeeltelijke verharding' noemt Paulus het, die volgens Gods plan over
Israël is gekomen. Een ander patroon waar uitvoerig op ingegaan wordt, is de vroeg in de kerkgeschiedenis ontstane kloof tussen de
jonge kerk en de synagoge. Een kloof die snel op scheiding uitliep. Die scheiding kreeg op den duur dramatische en tragische wendingen
in de vorm van anti-Judaïsme, antisemitisme en gruwelijke vervolgingen van het Joodse volk. Nu nog zit de kerk met de brokstukken en
vervreemding van verschillende Bijbelse wortels...........
Lees verder...
1. Christelijk Informatie Platform - 29 maart 2012 - www.cip.nl
"Joden geloven niet gered te worden door de wet"
Boekrecensie door Rik Bokelman
Joden geloven niet gered te worden door het houden van de wet. Mensen die het omgekeerde beweren, vergissen zich, stelt Henk Poot naar
aanleiding van zijn boek De knecht des Heren. In zijn boek schrijft hij uitgebreid over de roeping van Abraham door God in de
heilsgeschiedenis, die zal uitmonden in de komst van Gods koninkrijk. Binnen dat verhaal heeft Israël een heel bijzondere plaats. Gods
volk is niet alleen getuige van Zijn weg, maar ook de knecht des Heren. De eerste reacties op het boek zijn positief.
"De Joden geloven zalig te worden door Gods verkiezing, genade en barmhartigheid en niet door allerlei geboden op te volgen,"
vervolgt Poot. "Als niet-Joden - zoals de Galaten - te horen krijgen dat Jezus niet genoeg is maar zich ook aan de wet moeten
houden, gaat de wet voor hen functioneren als een extra heilsweg. Dan zijn de wetten als het ware een soort toelatingseis. Maar de
bewering dat Joden gered denken te worden door het houden van de wet is toch echt een vergissing. Joden houden de wet uit dankbaarheid
en omdat God hun zijn woorden uit liefde heeft toevertrouwd. Natuurlijk is daarbij soms sprake van werkheiligheid en elitevorming, maar
dat kom je bij christenen ook tegen"
De mens Jezus
Verder benadrukt Poot dat Jezus daadwerkelijk als mens is gekomen. "Hij maakte zich niet los van Zijn eigen volk. Hij bezocht de
synagoge, vierde de sabbat en de belangrijke feesten en at kosher. Verder vind ik het vooral belangrijk dat Hij de verbinding is tussen
Israël en God en geen universele Verlosser is. God staat in zijn Zoon, zijn volk bij om haar roeping te vervullen.
Lees verder...
|
