www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

1 RECENSIE

Zo dichtbij - leven met God
Ankie Renger
Uitgeverij Medema
ISBN 9789063535230
Uitvoering: paperback, groot
Omvang: 272 pagina's
Prijs: € 24,95

Dit boek (inclusief aanbiddings-cd) is voor vrouwen die niet bang zijn om na te denken over God en over zichzelf, voor vrouwen die alleen, samen met een vriendin, of met hun vrouwengroep van deze studies willen genieten.
De aanbiddings-cd die bij dit boek hoort is ingezongen door The Choir Company Sisters. De tien prachtige liederen ondersteunen elk het thema van één van de tien hoofdstukken, en inspireren om God te danken en te eren voor wat je in dat hoofdstuk hebt geleerd.
De Sisters hebben de Bijbelstudies in dit boek al doorgenomen. Zij delen hun ups en downs uit het dagelijkse leven met God met jou. Dat maakt dit boek heel praktisch en persoonlijk.

1. Eva - mei 2008

‘Dicht bij God... wat er ook gebeurt’
Ankie Renger schreef een bijbelstudieboek voor vrouwen

Boekrecensie door Thea Westerbeek

Ze had zelf nooit gedacht een bijbelstudieboek te zullen schrijven. Ze is geen theoloog en ook geen schrijver. Wel verpleegkundige en zendeling. En dat laatste blijf je altijd, of je nou op een zendingsschip vaart of op de Veluwe woont. Ankie Renger heeft al vanaf haar zevende een missie.

“In de Bijbel ontdek je hoe dicht God bij mensen wil zijn. Maar weinig mensen lezen de hele Bijbel. Daardoor kennen ze alleen de bekende passages en hebben misschien een paar lievelingsteksten onthouden. Toch heeft God ook de moeilijke stukken gegeven. Gedeelten die misschien confronterend zijn, je tegenstaan of je aan het twijfelen brengen. Maar juist daar heb je vaak het meeste aan als het leven tegenzit. Dan red je het niet meer met de traditie of je gevoel. Dan is het belangrijk dat je weet dat God van je houdt en je leven leidt!"

Helemaal óp
Dat zelfs de meest toegewijde christen daaraan ernstig kan twijfelen, weet de auteur uit eigen ervaring. Na 5 jaar als zendeling op de Doulos gewerkt te hebben, was Ankie helemaal op. "Jarenlang had ik andere mensen over Gods liefde verteld. Ik zette mij volledig in voor anderen. Daarbij vergat ik te zoeken naar een gezonde balans tussen werken en rusten, tussen geven en zelf ontvangen. Ik raakte volledig uitgeput. Toen ik van vermoeidheid een jaar op de bank zat, ontdekte ik dat ik wel geloofde dat God veel van andere mensen houdt, maar dat ik zelf Gods liefde toch probeerde te verdienen door hard te werken. Ik schrok hiervan. Toen ben ik de hele Bijbel gaan doorlezen en ik ontdekte: ja, God is eindeloos barmhartig. Elke keer als het volk Israël of een profeet ontrouw is Hij blijft trouw! Al die teksten in Ezechiël, Zacharia en dan Jesaja: 'Je bent kostbaar en hooggeschat'. Ja, het staat er, moest ik steeds weer erkennen. En zo heb ik dit bijbelstudieboek ook geschreven, vrouwen meenemend in die ontdekkingsreis door de Bijbel. Met vragen als: lees dit, zie je hoe dichtbij God wil zijn, hoe ervaar je dat in je eigen leven, durf je Hem te vertrouwen? En lees ook eens verder, over wat de gevolgen zijn als je niet op Hem vertrouwt. Want die confronterende gedeelten staan ook in de Bijbel."

Evangeliseren eng
Op haar zevende zag Ankie tijdens een kinderkamp een diaserie van een zendeling die werkte met straatkinderen in Hongkong. "Heer, mag ik dat ook doen?", bad ze, helemaal bewogen. Toen ze volwassen werd, was dat verlangen er nog steeds. "Het is niet zozeer dat ik de zending in wilde, ik kon niet anders! Zoveel onbereikte mensen!" Maar op de Doulos bleek dat Ankie evangeliseren 'eng' vond. Haar kracht lag in toerusting. Ze gaf les aan evangelisatieteams, enthousiasmeerde en bemoedigde. Ook reisde ze naar havenplaatsen waar de Doulos aanmeerde om de komst van het schip voor te bereiden.

Autisme
Toen Ankie en Gerard trouwden, hoopten ze als gezin een levenlang de zending in te gaan. Maar de oudste bleek autisme te hebben. Het zendingsschip was geen goede omgeving voor hem. Ankie: "Natuurlijk ga je dan aan wal. Maar ik heb enorm gestreden met God. 'Wát is Uw plan? Jarenlang hebben we anderen enthousiast gemaakt voor de zending, er moeten nog zoveel mensen bereikt worden en nu mogen wij niet meer meedoen. Wij zijn gemotiveerd en hiervoor toegerust. Heer, wat U doet is helemaal niet effectief!' Want wij zijn geneigd te denken dat God toewerkt naar een einddoel. Wij willen een opgaande lijn zien in Zijn plan. Ik bad, huilde, schreeuwde, maar kreeg geen antwoord. Alleen de zekerheid dat we naar huis moesten gaan. Waarschijnlijk voorgoed. En ook de gedachte: Wees stil en weet dat ik God ben.'Wat ik al wist. Maar ik moest kennelijk nog bijleren."

Ik doe niets
"Dus zat ik daar in ons huis in Veenendaal. Gerard werkte, de kinderen gingen naar school en ik voelde me nutteloos. 'Ik onderneem niets meer,' zei ik tegen God, ‘want ik ben bang dat U het weer uit mijn handen pakt. Ik doe alleen iets als ik heel duidelijk weet dat het van U komt.' Steeds las ik teksten als: 'Blijf in mij, ik ben met je, zonder Mij kun je niets doen. Mijn liefde en genade zijn genoeg.' Misschien had ik mijn identiteit, veiligheid en zekerheid wel te veel gezocht in mijn werk op de Doulos. Misschien moest ik mijn identiteit weer in God vinden. Toen werd ik zwanger daar had ik jaren op gewacht en ik was dolblij.' Nu begrijp ik het, Heer! Maar na drie maanden kreeg ik een miskraam en het was of er vanbinnen iets knapte. Elke keer weer werd mijn hoop de bodem ingeslagen. Ik was helemaal murw. De sterke Ankie met haar wilskracht en discipline gaf het op. Nee, ik gaf het over. Ik snapte er gewoon niets meer van. En het was net of God op dat moment ingreep en genezing begon te gieten in mijn leven. Eindelijk kon ik mijn verzet opgeven en belijden: 'Heer, U bent er altijd geweest, in leven en dood, en ik houd van U, ik vertrouw U en U zult het wel weten.' Eindelijk kon ik accepteren: we gaan nooit meer de zending in, en daar gaat het God ook helemaal niet om. Het gaat niet om doen, maar om zijn, dicht bij Hem, net als de titel van mijn boek. En dat kan overal, in Hongkong, maar ook in Veenendaal.

Geen benul
Een heel lange tijd gebeurde er niets. Helemaal niets. Toen begonnen er dingen in mijn leven te veranderen. Ik ging zingen bij de Sisters. Wij gingen verwendagen voor vrouwen organiseren. Met bijbelstudies, zang, getuigenissen, high teas, cadeautjes. En voor ik het wist zat ik in de organisatie en was ik weer heel actief! Tot een van de Sisters overleed en het ons allemaal te veel werd. We besloten een tijdje rustiger aan te doen. 'Wat nu Heer?' vroeg ik. 'Moet ik een baan zoeken?' Ik raakte betrokken bij allerlei activiteiten in onze gemeente kringwerk, aanbidding en toen kwam dit bijbelstudieboek, met onderwerpen als liefde, toewijding en vertrouwen waar ik zelf in mijn leven tegenaan was gelopen. Naar aanleiding van dit boek geven we ook workshops met bijbelstudie en zang. En wat daarna komt? Ik weet het niet.

Huisvrouw
Want ik begrijp er niets van hoe God mijn leven leidt. Geen benul waar het heengaat. Misschien is het wel gewoon: van dag tot dag in Zijn dienst staan, zonder dat er een duidelijk einddoel is. Soms staat er niets in mijn agenda en ben ik de hele dag thuis. Dan belt er iemand op die mij nodig blijkt te hebben. Of staat er iemand aan de deur voor wie ik iets kan betekenen. Ik leid het leven van zoveel vrouwen. Ik ben huisvrouw, zorg voor mijn gezin en doe verder wat op mijn pad komt. Ik doe van alles, maar het heeft geen naam en het betaalt ook niet. Dat maakt veel huisvrouwen onzeker, mij ook. Je wilt meetellen. Toch zijn we waardevol.

Ik ben aan het leren dat het gaat om trouw zijn in de gewone dagelijkse dingen. En als ik niets bijzonders omhanden heb, dan wil God me misschien een tijd van rust geven. Da's ook belangrijk. Of van bezinning. Me klaarmaken voor de toekomst. Het maakt eigenlijk niet uit. Mijn gebed is: Heer, help me vrede te vinden in hoe U mijn leven leidt. Leer me zien wat U doet en hoe ik mee kan doen. Of niet. Dat is het uitgangspunt dat ik ook in mijn boek heb verwoord: dicht bij God blijven, hoe het ook gaat. Punt."

---

Ankie Renger-Romeijn
werd in 1966 geboren en woont in Veenendaal. Na het EH basisjaar en een studie hbo v werkte ze twee jaar in een ziekenhuis. In 1990 ging ze mee met zendingsschip de Doulos. Vijf jaar later keerde ze met een burn out terug naar Nederland. Daar trouwde ze met Gerard, die ook op de Doulos werkte; samen kregen ze Tim (10) en Rob (8). Vanaf 1998 voer het gezin nog drie jaar met de Doulos en keerde toen naar Nederland terug.

Naam: Ankie Renger
Leeftijd: 42
Opleiding: EH Basisjaar, hbo v
Werk: huisvrouw