www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

1 RECENSIE

Geloof, hoop en… borstkanker
Alinda Rutgers (red.)
uitg. Voorhoeve, Utrecht, 2012
ISBN 9789029720687
96 blz.; € 14,95
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl

De cijfers liegen er niet om: 1 op de 8 vrouwen krijgt borstkanker. Dat betekent dat heel veel vrouwen zelf of in hun nabije omgeving meemaken dat 'het niet goed is'. En dan? Dan volgt een medisch traject, maar dat niet alleen: ook op geestelijk gebied moeten borstkankerpatiënten veel verwerken. Welke rol speelt het geloof daarin? Vrouwen die dit zelf hebben meegemaakt, vertellen hun ervaringen. Verhalen waarin geloof en hoop de boventoon voeren.

2. Nederlands Dagblad - 12 januari 2013 - www.nd.nl

Geloof en borstkanker

Boekrecensie door Martha Aalbers

Borstkanker is een diep ingrijpende ziekte voor een vrouw. Ervaringsverhalen van anderen helpen met verwerken.
Hoe eerder je borstkanker ontdekt, hoe groter de kans is dat je zult genezen. Die boodschap wordt op allerlei manieren onder de aandacht gebracht van de Nederlandse bevolking.

[ ... ]

Vast vertrouwen
Alinda Rutgers bundelde tien verhalen in Geloof, hoop en … borstkanker. Tussen de verhalen in staan korte meditaties over Bijbelteksten, vaak bekende teksten uit de Psalmen: ‘Ik sla mijn ogen op naar de bergen, vanwaar komt mijn hulp? Mijn hulp komt van de HEER die hemel en aarde gemaakt heeft.’

Dat is ook het vaste vertrouwen van alle geïnterviewde vrouwen, hoe verschillend ook, met een kerkelijke achtergrond van charismatisch tot Gereformeerde Gemeenten. Dat wil niet zeggen dat ze niet worstelen met het waarom. De ene meer dan de andere. Marianne zegt bijvoorbeeld: ‘Waarom mij dit moet overkomen? Je kunt ook zeggen: waarom mij niet? Een op de negen vrouwen krijgt borstkanker. De waaromvraag houdt mij niet zo bezig.’ Ook bidt Marianne niet om genezing: ‘In het begin misschien wel, maar nee, dat doe ik niet. Ik vraag wel elke dag: “Heer, geef me kracht voor deze dag en geef dat ik wat voor anderen mag betekenen’’.’

Liena, moeder van drie jonge kinderen, begrijpt niet waarom haar kinderen, die ze toch van God heeft ontvangen, misschien al zo jong hun moeder moeten missen. Wat kan daarvan Gods bedoeling zijn? Toch ervaart ze op den duur vrede, al kreeg ze geen antwoord op haar vragen.

Moet je je altijd dicht bij God voelen? Maaike zegt daarover: ‘Je moet niet altijd op zoek gaan naar een gevoel; je kunt je beter vasthouden aan de beloften van God.’

Soppen
Na het horen van het slechte nieuws en het enigszins verwerken daarvan in gezin en familiekring, delen de vrouwen het nieuws met de kerkelijke familie.

Het gebed, meeleven en de praktische hulp worden door alle vrouwen als onmisbaar ervaren, al is het niet altijd makkelijk. Liena vertelt over een leger dames van de kerk die kwamen soppen, strijken of koken: ‘En ondertussen zat ik er op de stoel bij te kijken en vond ik het zo moeilijk… Dat vond ik echt heel erg van mezelf, maar ik kon er niets aan doen dat ik blij was als mensen weer gingen. Het wende ook niet. Ik vond het moeilijk om ongewild zo in het middelpunt te staan.’ Meeleven is goed en een christelijke opdracht, weet Liena, maar ze voelde zich later beter bij hulp van de thuiszorg.............

Lees verder...

1. - 16 oktober 2012 - www.rd.nl

Ervaringsverhalen van vrouwen met borstkanker

Boekrecensie door Joke Verweerd

Een op de acht vrouwen krijgt borstkanker. Als je deze score tot je laat doordringen, besef je dat het risico dat ook jij te horen krijgt ”dat het niet goed is” levensgroot aanwezig is.

Als de bus, waarin het bevolkingsonderzoek naar borstkanker plaatsvindt, bij je in de buurt heeft gestaan, kun je erop wachten: „Weet je het al…?” Hoe dichtbij het ook komt, bij een buurvrouw, vriendin of zus, het wordt pas realiteit als je zelf die boodschap krijgt.

In ”Geloof, hoop en... borstkanker” wordt een aantal vrouwen uit christelijke kring (ze komen uit onder meer de Protestantse Kerk in Nederland en uit de Gereformeerde Gemeenten) geportretteerd die hun verhaal vertellen. Hoe ga je om met die boodschap, waarvan je altijd dacht dat de wereld stil zou staan en je niet meer verder zou kunnen als het je zou overkomen?

Een klein jaar geleden overkwam het mij, niet als gevolg van de controle in de bus, maar via mijn jaarlijkse mammografie in het ziekenhuis, want ik kom uit een risicovolle familie. Ik herken mijn eigen schrik in de verhalen en ik deel de ervaringen van de vrouwen in het boek. Hoe afhankelijk je bent van de houding van een oncoloog, een radioloog, een chirurg. Hoe belangrijk het is om de juiste informatie te krijgen, zodat je weet wat je te wachten staat. Hoe een menselijke benadering, een troostvol gebaar en wat persoonlijke aandacht je kunnen helpen de schrik en de chaos het hoofd te bieden.

„De grond zakt onder je voeten weg...” Dat is de kreet die je wel hoort als reactie op het slechtnieuwsgesprek. Daarmee wordt dan bedoeld dat je bestaansgrond wankelt. Alles kan stuk, alles is al stukgegaan terwijl je je helemaal niet ziek voelde. Het is een heftige gewaarwording dat je ”het foute”, ”de gevreesde ziekte” bij je draagt, zonder dat je het wist.

Hoe moet je verder als je niet geloven kunt (of wilt) in een andere bestaansgrond, een die boven jouw eigen tijd van leven uitstijgt? Hoe belangrijk is bij deceptie of tegenslag het Hogere Adres waar je terechtkunt op elk uur van de dag en in elke slapeloze nacht.

Ontroering
Ik heb de ervaringen van mijn lotgenoten met ontroering gelezen. Hun moed en dapperheid heb ik herkend, hun strijd en overgave meegevoeld, van de eerste heftige schrik tot het besef dat deze ziekte zijn impact zal blijven houden op je leven...........

Lees verder...