www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

2 RECENSIES

Spurgeon, een spelbreker
Een unieke man in een bijzondere tijd
Dr. C.A. van der Sluijs
Boekencentrum, Zoetermeer 2010
324 blz.; prijs € 19,90
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl

Charles Haddon Spurgeon (1834-1892) was een van de grootste kanselredenaars in de geschiedenis. Zondag aan zondag zaten er duizenden mensen onder zijn gehoor: de man van de straat, kunstenaars, politici (onder wie de Engelse premier William Gladstone), wetenschappers en aristocraten. Zijn invloed strekte zich uit tot Amerika en heel Europa.
Spurgeon keerde zich enerzijds tegen het hypercalvinisme en anderzijds tegen allerlei vormen van arminianisme. Hij schudde met zijn volstrekt unieke inbreng het hele kerkelijke, maatschappelijke en politieke klimaat op. Een boeiende biografie over de ‘prins der predikers’.

2 RECENSIES

2. Oogst – juli 2010 - www.totheildesvolks.nl/de-oogst

Recensie door Pieter Siebesma

Charles Haddon Spurgeon (1834-1892), de ‘prins der predikers’, is een van de meest boeiende personen uit de negentiende eeuw. Bij het lezen van deze biografie raakte ik onder de indruk van hoe God hem heeft gebruikt om letterlijk tienduizenden mensen met het Evangelie te bereiken. Iedere zondag preekte hij voor zesduizend toehoorders in de Metropolitan Tabernacle in Londen. Daarnaast schreef hij bijbelcommentaren (waaronder zeven delen over de Psalmen) en duizenden artikelen. Dit is des te opmerkelijker omdat hij een lekenprediker was en nooit een theologische opleiding heeft gevolgd. Zijn vader drong er wel bij hem op aan om naar een baptistenseminarie
te gaan, maar Spurgeon, die het jaar ervoor een radicale bekering had meegemaakt, besloot dat niet te doen.
Hij was bang om hiermee afbreuk te doen aan de eer van God, omdat hij daardoor minder afhankelijk van Hem zou worden. 

Zijn werklust was fenomenaal, ondanks dat zijn gezondheidstoestand slecht was. Hij leed aan jicht en nierontsteking, was waarschijnlijk chronisch overspannen, en had bij tijd en wijle last van depressies en fobieën, zoals angst voor mensenmassa’s en paarden. Ondanks (of misschien wel dankzij) deze beperkingen werd zijn wereldwijde bediening rijk gezegend. 

Van der Sluijs beschrijft op boeiende en uitvoerige wijze talloze facetten van Spurgeons leven. Daarbij plaatst hij (vanuit zijn reformatorische achtergrond) soms kritische noten, bijvoorbeeld bij de (weder)doop van Spurgeon.
Van harte aanbevolen.

1. Ellips – juli 2010

(Een gedeelte uit het artikel: Opwekking in de kerk - Verlangen van puritanisme én pinksterbeweging)

/>

Door dr. Klaas van der Zwaag

De Engelse prediker Charles Haddon Spurgeon (1834-1892) bereikte vanuit de Metropolitan Tabernacle in Londen vele duizenden mensen met het evangelie. Dr. C.A. van der Sluijs schetst in zijn recente biografie Spurgeon als een instrument in Gods hand in een geestelijke opwekking. In 1873 schreef Spurgeon: Als kerk hebben we in revivals geleefd gedurende bijna twintig jaar; ik kan me nooit een tijd herinneren waarin er geen mensen in ons midden werden bekeerd. Ik weet niet van één enkele zondag in deze plaats zonder bekering.

Welke voorganger zou dit niet van zijn eigen gemeente willen zeggen? Opwekking zat in de negentiende eeuw in de lucht. Het was de eeuw van Amerikaanse opwekkingspredikers als D.L. Moody (1837-1899) en opwekkingszangers als I.D. Sankey (1840-1908). Spurgeon was echter te zeer verwant aan de Reformatie om hun opvattingen zomaar te onderschrijven. Hij stond achter Moody's proclamatie van 'onmiddellijke redding' door het geloof in Jezus, maar bleef beducht voor evangelisatiemethoden zoals het 'voor Jezus kiezen' tijdens evangelisatiebijeenkomsten (waarbij het ‘naar voren komen' gelijkgesteld werd met het 'komen tot Christus'). Deze methoden zouden de leer van zonde en genade verduisteren. Hier komt volgens Van der Sluijs de puritein in Spurgeon tevoorschijn: 'Hij gaf de voorkeur aan de "ouderwetse" vormen van overtuiging van zonde, want naar zijn oordeel brachten zij betere en meer stabiele gelovigen voort dan de moderne oppervlakkige methoden'

Spurgeon was een baptist die tegelijkertijd reformatorisch was. Hij keerde zich tegen het zogenaamde hypercalvinisme. Het betrof hier een stroming van Engelse baptisten die Spurgeon te ruim en remonstrants vonden. Hij zou de leer van de duty-faith (de plicht om te geloven) praktiseren. Het typerende van Spurgeon als `spelbreker' (de titel van het boek van Van der Sluijs) was dat hij ook afstand nam van het arminianisme met zijn nadruk op de vrije wil. Hij zag hier overigens wel een innerlijke verwantschap met het hypercalvinisme. Het arminianisme stelde dat de zondaar bevolen werd om te geloven en dat hij daarom in staat was om dat te doen, het hypercalvinisme stelde dat de zondaar niet in staat is om te geloven en dat hij daarom daartoe niet bevolen kan worden. In beide gevallen gaat het om een verstandelijke conclusie.

Overigens stelt Van der Sluijs dat Spurgeon ook weer een hypercalvinistisch standpunt vertegenwoordigt in zijn visie op doop en verbond. Bij Calvijn was de doop teken en zegel van Gods verbond en niet het antwoord van de wedergeboren mens op de roeping van God. Dat is het verschil met de baptist. 'Bij de calvinist is zijn géloven een antwoord op Gods béloven, maar bij de baptist is Gods béloven een antwoord op zijn géloven' Vanuit de baptistische visie wordt het verbond der genade met de uitverkorene eerst van kracht in de wedergeboorte. Bij het hypercalvinisme worden het genadeverbond en de kinderdoop eerst van kracht in de wedergeboorte (herschepping). Het hypercalvinisme is dus een soort `cryptobaptisme' (verborgen of bedekt baptisme).