www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

1 RECENSIE

Adolf Eichmann
  Technocraat van de Holocaust
Emerson Vermaat
uitg. Aspekt, Soesterberg, 2012
ISBN 9789461531797
300 blz.; € 24,95
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl

'Wanneer wij 50 Eichmannen zouden hebben gehad, dan zouden we de oorlog hebben gewonnen.' Dit zei Gestapochef Heinrich Müller, de baas van Adolf Eichmann, tegen de man die medeverantwoordelijk was voor de dood van 6 miljoen Joden. Naar eigen zeggen was Eichmann er nog trots op ook. Eichmann gaf in augustus 1944 inderdaad toe dat er 6 miljoen Joden waren gedood: 4 miljoen in de vernietigingskampen en 2 miljoen door massa-executies in de door de nazi's bezette delen van de Sovjet-Unie. 
De auteur stelt dat Eichmann een uitstekend organisator en coördinator was en legt tevens de nadruk op Eichmanns vroege belangstelling voor het jodendom. Al in de jaren dertig van de vorige eeuw verdiepte Eichmann zich in het 'zionisme' en in 1937 maakte hij een reis naar Egypte en 'Palestina', alwaar hij grote bewondering koesterde voor radicale moslims. Nieuw is dat Vermaat ook stil staat bij Hitlers plannen ter bezetting van Palestina.

Emerson Vermaat schreef eerder de boeken Heinrich Himmler en de cultus van de dood (2010) en Anton Mussert en zijn conflict met de SS (2011).

2. – Israelaktueel - 2 juli 2012 - www.christenenvoorisrael.nl 

Eichmann, bezeten van 'heilige missie'

Boekrecensie door Emerson Vermaat

Hitler vaardigde in 1941 een speciale instructie uit om na de verovering van de Sovjet-Unie, het gehele Midden-Oosten te veroveren, onder meer via de Kaukasus en Noord-Afrika. Oók “Palestina”, destijds een Brits mandaatgebied, moest worden “bevrijd”. In 1942 was het hem bijna gelukt. Zijn legers stonden al in Egypte en in augustus werd de Duitse hakenkruisvlag geplant op de Elbroes, een hoge berg in de Kaukasus.

Hitler wilde Haj Amin al-Husseini, de naar nazi-Duitsland gevluchte grootmoefti van Jeruzalem, uitroepen tot spreekbuis van de Arabische wereld. Die grootmoefti was in 1942 in Berlijn bevriend geraakt met Adolf Eichmann, de man die medeverantwoordelijk was voor de Holocaust. Eichmann en de grootmoefti van Jeruzalem planden ook een Holocaust in Palestina waar zich inmiddels grote aantallen Joden hadden gevestigd. Dit zou moeten gebeuren nadat de Hitlers legers dit hele gebied hadden veroverd.

Haj Amin al-Husseini wist precies was er in vernietigingskampen als Auschwitz gebeurde. Ernst Verheul, een Nederlandse overlevende van de Holocaust, zag hoe de moefti in 1944 een bezoek bracht aan Auschwitz III (Monowitz). Een SS’er vertelde hem: “Dit is de grootmoefti van Jeruzalem. Hij woont in Berlijn waar hij onder bescherming van Hitler staat. Hij is met zijn gevolg hier om te kijken hoe de Joden zich in de industrie doodwerken. Hij is ook in Auschwitz om de gaskamers te bekijken, want als wij straks de oorlog gewonen hebben, gaat hij terug naar Palestina. Daar gaat hij gaskamers bouwen om de Joden die daar wonen te doden.”

Het lag in de bedoeling dat een naaste medewerker van Eichmann de moefti daarbij zou helpen. Gelukkig ging dit diabolische plan niet door. De Duitse legers werden in Egypte bij El Alamein tot staan gebracht en uit de Kaukasus en de rest van de bezette Sovjet-Unie werden zij eveneens verdreven.

Eichmann had al vroeg grote belangstelling voor het Midden-Oosten en bracht in 1937 een bezoek Palestina en Egypte. Hij rapporteerde dat Ibrahim Chanti, de eigenaar van de grootste Palestijnse krant, voor de nazi’s spioneerde. Eichmann stelde in zijn rapport voor om Chanti financieel tegemoet te komen door zijn hypotheek af te lossen.

Eichmann speelde ook een belangrijke rol bij de deportatie van meer dan 100.000 Nederlandse Joden naar de vernietigingskampen. Hij bracht liefst vier bezoeken aan Nederland en kon bevelen geven aan personen die een veel hogere rang hadden dan hijzelf. Zo was hij verantwoordelijk voor de deportatie naar Auschwitz van honderden Joodse psychiatrische patiënten uit Apeldoorn.

Eichmann wist precies wat er in Auschwitz gebeurde en had dit vernietigingskamp meermalen bezocht. Hij was bevriend met kampcommandant Rudolf Höss die hem door het hele kamp had rondgeleid. Niettemin stuurde hij in 1944 nog meer dan 400.000 Hongaarse Joden naar Auschwitz, wetend dat het overgrote deel van hen naar de gaskamers werd gestuurd. Eichmann was bovendien meermalen ooggetuige van massamoorden in het bezette Polen en Rusland en moest daarover persoonlijk aan de Gestapochef Heinrich Müller rapporteren. De “Gestapo” was de beruchte “Geheime Staatspolizei” waartoe in Frankrijk bijvoorbeeld Klaus Barbie, een oorlogsmisdadiger die na de oorlog naar Zuid-Amerika vluchtte, behoorde.

De moord op zes miljoen Joden was officieel een staatsgeheim, maar zulke grootschalige moorden konden natuurlijk niet geheim gehouden worden. In 1943 werden er steeds meer details bekend over wat er in Auschwitz gebeurde. Zo schreef het ondergrondse Parool dat jaar al over gaskamers die als doucheruimtes gecamoufleerd waren. In april 1943 werden Eichmanns medewerkers in Nederland, België en Frankrijk geïnstrueerd om aan naar Auschwitz te deporteren Joden niets te zeggen omtrent hun bestemming om zo onrust onder die Joden te voorkomen.

Eichmann was ‘manager’ of ‘technocraat’ van de Holocaust: hij organiseerde de deportaties naar de vernietigingskampen. Tegelijk was hij bezeten van zijn “heilige” missie om alle Joden om te brengen. Hij haatte niet alleen de Joden en het Jodendom, maar ook het christendom. Zo verscheurde hij naar eigen zeggen twee Bijbels van zijn streng katholieke vrouw Vera. Toch heeft zij haar man altijd de hand boven het hoofd gehouden, ook tijdens het proces in Jeruzalem waar hij in 1962 ter dood werd veroordeeld.

1. - 29 mei 2012 - www.rd.nl 

Eichmann, technocraat van de Holocaust

Boekrecensie door René Zeeman

Emerson Vermaat, voormalig medewerker van de Evangelische Omroep, hield zich eerder vooral bezig met terrorisme, maar hij lijkt zijn werkterrein meer en meer naar de Tweede Wereldoorlog te hebben verlegd.

Na biografieën over Heinrich Himmler en Anton Mussert heeft hij nu in ”Adolf Eichmann. Technocraat van de Holocaust” het leven van Adolf Eichmann beschreven.

Eichmann wordt op 19 maart 1906 in het Duitse stadje Solingen geboren. In 1932 treedt hij toe tot de nationaal­socialisten. Twee jaar later maakt hij deel uit van de SS en klimt hij op tot ”Obersturmbannführer”.

Bij de vernietiging van de Joden wordt hij verantwoordelijk voor de tijdschema’s en logistiek van de transporten van miljoenen Joden naar de concentratie- en vernietigingskampen. Niet voor niets noemt Vermaat hem „de technocraat van de Holocaust.”

Aan het einde van de oorlog pakken de Amerikanen Eichmann op, maar hij weet te ontsnappen en uiteindelijk Argentinië te bereiken. Daar wordt hij in 1960 door Israëlische agenten ontvoerd. Die nemen hem mee naar Israël, waar hij in 1962 wordt terechtgesteld.

Interessant om te lezen zijn de reacties in de Arabische pers op het proces. De Egyptische media zeggen dat de Joden „veel erger dan de nazi’s” zijn. Een Saudische krant kopt in 1962: „De arrestatie van Adolf Eichmann, die de eer had 5 miljoen Joden te doden.” De auteur benadrukt dat „tot op de dag van heden vooral in de moslimwereld het antisemitisme wijdverbreid is.”

Achterflap: