www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

3 RECENSIES

Ben ik nou gek?
Idealen in crisistijd
Joël Voordewind
Voorwoord door Jan Pronk
Uitg. Medema. Heerenveen 2012
264 blz., € 17.50
ISBN 9789063536251
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl

Ben ik nou gek? - Idealen in crisistijd
Op het ChristenUnie-congres (12 mei) werd het nieuwe boek van Joël Voordewind gepresenteerd: Ben ik nou gek? Idealen in crisistijd.
De begrafenis van een Braziliaans straatkind tekent de start van dit boek. Het eindigt met een visie hoe het anders kan in Nederland en in de wereld. Joëls voortdurende pogingen om een stem te zijn van de stemlozen, beperken zich niet tot het Binnenhof.
Ben ik nou gek? biedt een blik op zijn worsteling en gedreven inzet voor onder andere jongeren, asielbeleid, de ontwikkelingshulp, geloofsvervolgden en vluchtelingen.

‘Elke drie seconden sterft een kind van de honger, terwijl in het Westen mensen aan overgewicht lijden. We zijn tegen mensenhandel en uitbuiting van vrouwen, maar vinden prostitutie iets wat er nu eenmaal is en altijd zal zijn. We vinden dat er bezuinigd moet worden, maar bonussen en topinkomens heten nog altijd onmisbaar te zijn. Ben ik nou gek?’ 
– Joël Voordewind

Joël Voordewind (1965) is lid van de Tweede Kamer voor de ChristenUnie sinds 2006. Hij was voorheen werkzaam voor de PvdA en voor de hulporganisaties Dorcas en Amnesty International. Eerder werkte hij in Irak en Brazilië. Hij studeerde politicologie aan de VU (Internationale Betrekkingen). Joël is getrouwd en vader van twee kinderen.

3. Nederlands Dagblad - 12 mei 2012 - www.nd.nl

Tussen Bijbel en Binnenhof

Boekrecensie door Piet H. de Jong

DEN HAAG - Joël Voordewind, Tweede Kamerlid voor de ChristenUnie, schreef een boek over zijn 'worsteling tussen macht en onmacht'. Maar hij schroomt ook niet zijn politieke successen breed uit te meten.

Joël Voordewind is een gedreven Kamerlid. Met zijn enorme energie wekt hij soms de indruk in zijn eentje de wereld te willen veranderen. Hij weet ook dat hij als bevlogen evangelicaal daartoe niet in staat is. In dat spanningsveld verkeert de ChristenUnie-politicus.

Het dreef hem tot het schrijven van een boek waarin hij verantwoording aflegt van zijn 'zoektocht' en 'worsteling' tussen 'idealen en werkelijkheid, tussen Bijbel en Binnenhof en tussen macht en onmacht'. Op het congres van zijn partij presenteert hij vandaag zijn pennenvrucht.

christelijke hardrockband
Voordewind groeide op in een christelijk gezin, maar lange tijd raakten de verhalen uit de Bijbel hem niet. Tijdens zijn studie politicologie in Amsterdam leerde hij, via een christelijke hardrockband, zijn vrouw Deborah kennen. Van haar leerde hij dat geloof niet een religie is maar een 'relatie met God'. Het veranderde zijn leven.

Door werk bij hulp- en ontwikkelingsorganisaties keek hij breed om zich heen. Na een periode werkzaam te zijn geweest bij de PvdA-fractie, onder invloed van Jan Pronk, belandde hij in 1999 bij de RPF-fractie. Het voelde als 'thuiskomen', schrijft hij.

In 2006 komt Joël Voordewind in de Tweede Kamer. Zijn boek laat zich goeddeels lezen als een verantwoording van wat hij heeft gedaan en heeft bereikt. Hij schroomt niet om zijn politieke successen breed uit te meten.

profeten
Zijn politieke gedrevenheid heeft te maken met hoe hij de Bijbel leest. Daar heeft hij, in een periode van baanloosheid, veel studie van gemaakt. Vooral de profeten, zoals Habakuk en Jesaja, die concreet het kwaad in de samenleving benoemden, spreken hem aan in zijn strijd tegen onrecht. Hij is ervan overtuigd dat 'door profetisch spreken' de politieke koers veranderd kan worden. Van oudtestamenticus professor H. Peels leerde hij hoe belangrijk het is op te komen voor de kwetsbaren in de samenleving. Hij kan zich enorm opwinden over de wanverhoudingen in de wereld die bol staat van leed. Terwijl er elke drie seconden een kind van de honger sterft, heeft het decadente Westen te kampen met welvaartsziekten als obesitas.

Ook het schreeuwende onrecht van de moderne slavernij in de kinderarbeid, prostitutie en kindsoldaten raakt de politicus diep. Voordewind weet dat de Bijbel geen politiek handboek is, maar wel een boek, zo zegt hij, 'waarvan je veel kunt leren over Gods bedoelingen'. In de hele Bijbel is twee duizend maal een tekst te vinden met een oproep om voor de armen te zorgen. Voor hem persoonlijk vormt de tekst uit het Bijbelboek Spreuken 'om een stem voor de stemlozen te zijn' een kerntekst.

Met zijn visie op de hoofdlijnen uit de Bijbel en de opdracht die daar voor de politiek uit voortvloeit, kan hij zijn partij plaatsen in het politiek spectrum. De SGP staat met haar visie op de theocratie in een 'gevaarlijke traditie', meent Voordewind. Tegelijk zet hij zich sterk af tegen de breed levende idee dat geloof iets is voor achter de voordeur.

Juist in de paarse periode (1994-2002) zijn veel evangelischen in Nederland politiek wakker geschud. Voordewind ziet het gebeuren dat '200.000 evangelische christenen' hun stem kunnen laten horen via de ChristenUnie. Wat hem betreft moet zijn partij de drempel weghalen uit de Uniefundering met de verwijzing naar de reformatorische belijdenissen. Het verwijderen van die verwijzing zou hij 'zeer toejuichen'.

doodstraf
Zijn studie van de Bijbel brengt hem er ook toe dat hij zich principieel tegen de doodstraf keert, in tegenstelling tot de RPF en de ChristenUnie die die straf ten principale niet uitsluiten.
Lees verder...

2. - 10 mei 2012 - www.rd.nl 

Voordewind (ChristenUnie) niet gek, soms wel tikje naïef

Boekrecensie door Addy de Jong

DEN HAAG – In een deze week verschenen boekje laat CU-Kamerlid Voordewind zien welk type politicus hij is en wat hem drijft. De indruk die zich al snel vastzet: een man die christelijk bewogen, activistisch en soms een tikje naïef is.

Moderne politici streven ernaar zichzelf te laten zien. Wie ben ik eigenlijk, wat drijft mij, wat presteer ik? Websites zijn daarvoor geëigende middelen. Maar sommige politici willen meer. Die schrijven een boekje.

CU-leider Slob deed dat vorig jaar onder de titel ”Altijd in beweging”. Van der Staaij (SGP) publiceerde in 2010 ”Woord houden.” Joël Voordewind (46), Kamerlid voor de ChristenUnie sinds 2006, doet het onder de titel ”Ben ik nou gek? Idealen in crisistijd” (uitgegeven bij Medema, Heerenveen).

Wie de CU-politicus enigszins wil leren kennen, vindt in het boekje diverse wetenswaardigheden. Dat hij is opgegroeid in de Bijlmer als zoon van een predikant, dat God en Bijbel hem aanvankelijk niets zeiden, maar dat hij tijdens zijn studie politicologie via Youth for Christ tot persoonlijk geloof kwam. Dat hij op diverse plaatsen in de wereld (Zuid-Amerika, Irak) actief was als hulpverlener, in de jaren negentig als beleidsmedewerker voor de PvdA werkte en uiteindelijk de overstap maakte naar de ChristenUnie.

Toch raakt de persoon van Voordewind in ”Ben ik nou gek?” maar beperkt ingekleurd. Over veel zaken horen we niets. Wel dat hij twee kinderen heeft, niet hoe ze heten, hoe oud ze zijn en of ze hun drukke vader erg missen. Wel dat hij christen is, maar niets over de evangelische gemeente waartoe hij behoort, de plek die hij daarin heeft, de sfeer die daar heerst.

Alle nadruk valt op de idealen van de christelijke politiek, de beleidvoorstellen en prestaties van de ChristenUnie, vanuit de oppositie of de coalitie gerea­liseerd, en op het tegenover de evangelische achterban uitleggen dat een christen niet terzijde van het politieke leven mag blijven staan.

Zo wordt de lezer uitvoerig geïnformeerd over de wijze waarop Voordewind en de CU opkomen voor het leven, voor jeugd en gezin en voor kwetsbare groepen, nationaal en wereldwijd. Indrukwekkende lijsten van actiepunten, beleidsplannen, amendementen en binnen­gehaalde subsidies passeren de revue.
 Lees verder... 

1. Trouw - 11 mei 2012 - www.trouw.nl

Teruggaan op een grondprincipe, de Bijbel, geeft je een anker

Boekrecensie door Cyntha van Gorp

Na zes jaar Kamerlidmaatschap ging Joël Voordewind (ChristenUnie) het zich steeds vaker afvragen: ben ik nou gek? In zijn gelijknamige boek dat morgen verschijnt, schrijft hij over de selectieve verontwaardiging die hij in zijn Kamerwerk tegenkomt en hoe hij daar als christelijk politicus mee omgaat. "We zijn tegen het doodknuppelen van zeehondenbaby's, maar laten wel toe dat 30.000 ongeboren kinderen geaborteerd worden. Dan vraag ik me af: ben ik nou gek?"

U beschrijft wat u de afgelopen jaren als Kamerlid heeft gedaan; is uw boek bedoeld als een soort verantwoording?

"Het geeft weer wat ik in de afgelopen zes jaar gedaan heb, maar ik hoop dat het vooral - zoals de titel, 'Ben ik nou gek?' al zegt - de verontwaardiging weergeeft over het onrecht dat er op de wereld is. Dat het mensen aanzet tot beweging. Ook is het boek een zoektocht: hoe vertaal je idealen - in mijn geval de Bijbel - naar de harde praktijk, naar de actualiteit. Of dat nou gaat om een rechtvaardige oorlog, het lot van vreemdelingen, kinderarbeid of ontwikkelingssamenwerking. Steeds weer heb je het dilemma tussen de zelfbeschikking van de mens en de mens in nood, bijvoorbeeld bij verslavingen en prostitutie. Als je aan een verslaafde vraagt wat hij wil, zegt hij: geef mij die drugs maar."

U wil dat de overheid in dit soort gevallen meer verantwoordelijkheid overneemt?

"Ik denk dat dat een betrokkenheid zou weergeven in plaats van een apathie, een onverschilligheid. Kijk, je kunt bij heel veel onderwerpen denken: dat moeten mensen zelf weten. Zoals bij die 1500 'geslaagde' zelfdodingen per jaar. Je kunt zeggen: dat is de zelfbeschikking van een mens, daar gaan anderen niet over. Maar als je je verdiept in de nood daarachter en de slechte hulpverlening... In geval van 'mislukte' zelfmoordpogingen, lapt de EHBO ze op en stuurt ze huiswaarts. Is dat nou omzien naar elkaar?"

Is uw zienswijze typisch voor een christelijke partij?

"We hebben er geen monopolie op, maar het is wel een duidelijke kern van het evangelie. Wij gaan ervan uit dat er altijd hoop is. En dus sluiten we onze ogen niet voor dingen die mensen zelf willen, zoals zelfdoding. Bij prostitutie heeft het jaren geduurd voor bij de PvdA het besef kwam dat de wereld erachter zo van verkeerde intenties doorspekt is, dat we dat eigenlijk niet moeten toestaan. Sommigen zeggen: prostitutie is er altijd geweest en zal er altijd zijn. Maar dat vind ik een slecht argument. Criminaliteit is er ook altijd geweest, maar leggen we ons daarbij neer?"

In het Voorjaarsakkoord over de financiën, werkt u samen met partijen als D66 en VVD, die meer uitgaan van de zelfbeschikking van de mens. Ziet u het zitten om na de verkiezingen in september met hen in een regering te stappen?

"Persoonlijk denk ik dat het lastig zal worden. Vooral met een partij als D66, waarvan we op immaterieel vlak een opponent zijn. Zeker op het gebied van euthanasie, abortus, zondagsrust, vrijheid van onderwijs en prostitutie is niet gezegd dat wij in zee zullen gaan met de Kunduz-coalitie. Ik vind dat de vrijheid van de één ophoudt waar hij de vrijheid van de ander wil ontnemen."

Wiens recht ontneem je bij euthanasie?

"Het recht op leven. Sociale druk kan ertoe leiden dat mensen zeggen: ik ben klaar met leven. Veel mensen voelen zich overbodig of tot last voor hun familie of zorginstelling. Ze hebben het gevoel dat ze er niet meer mogen zijn. Natuurlijk kun je in een proces zitten van ongeneeslijk ziek zijn, van aftakeling en lijden. Maar ook bij lijden kun je verlichting krijgen."

In het voorwoord van uw boek schrijft PvdA-prominent Jan Pronk dat beginselpartijen ten opzichte van programmapartijen gehandicapt zijn. Ze worden steeds meer gekwalifieerd als ouderwets terwijl programmapartijen zich pragmatisch opstellen.

"Het klopt dat beginselpartijen moeten herbronnen en dat het een uitdaging is om daarmee om te gaan. Desondanks vind ik het belangrijk om bij een beginselpartij te horen. Pronk neemt overigens uiteindelijk stelling tegen programmapartijen omdat zij zich geamputeerd hebben van het verleden. Deze partijen, zoals D66, gaan uit van het nu en kijken naar de toekomst. Voor de PvdA - waar ik drie jaar fractiemedewerker ben geweest - is het hoogste goed de wil van het volk. Als morgen iemand een meervoudige moord pleegt en je houdt een enquête, dan zeggen mensen: voer de doodstraf maar weer in. Ik vind het een verrijking als je teruggaat naar grondprincipes, de Bijbel in ons geval, dat geeft je meer ankers. Vooral in tijden van economische crisis."

Hoe helpt de Bijbel u daarbij?

"Je kunt je laten leiden door het huishoudboekje, maar er is meer dan alleen het huishoudboekje op orde hebben. De VVD had één eis en dat was die drie procent. Dat vind ik een heel armetierige manier van een visie op de overheid hebben en het is jammer dat het CDA daar in mee is gegaan. Ook voor ons moet het huishoudboekje op orde zijn, maar we moeten ook hervormen en de oorzaken van de economische crisis - de morele crisis van kortetermijn-winstbejag, bonussencultuur, graaicultuur - aanpakken. Het is raar dat een iemand die tijdelijk CEO is een bonus krijgt van miljoenen terwijl die man die met hart en ziel daar twintig jaar werkt, zijn baan verliest. De overheid moet ook oog blijven houden voor de nood in de samenleving."