Boekrecensie

Meest spraakmakende boek van 2009
Roman met onverbiddelijke zeggingskracht
Mack`s jongste dochter, Missy, is tijdens een vakantie met haar familie ontvoerd en in een verlaten hut in de wildernis van Oregon om het leven gebracht. De dader is nooit gevonden en het verdriet en gemis worden door Mack en zijn gezin nog elke dag gevoeld.
Vier jaar later ontvangt Mack, die nog steeds in diepe rouw is, een opvallend briefje, schijnbaar van God, met de uitnodiging om opnieuw naar de hut te gaan. Tegen zijn gevoel in gaat hij terug naar de plek des onheils. Hij komt daar aan op een koude, winterse middag en stapt zijn grootste nachtmerrie weer binnen. Wat Mack in de hut vindt, verandert zijn leven volledig...

Gott zum anfassen?

Duitse boekrecensie door Georg Walter

Deze recensie is gratis te downloaden: https://clv.de/Buecher/Sachbuecher/Gott-zum-Anfassen.html

Ook te koop als boek met 128 pagina's voor € 2,90

Deze bestseller van de Canadese auteur William P. Young heeft bij veel theologen veel discussie losgemaakt. Het boek prikkelt de een en lokt tegenstrijdigheid uit bij de ander. De enthousiasten prijzen het boek in de hoogste tonen, critici gaan zo ver dat ze godslastering in dit boek moeten herkennen. In elk geval is hier de enorme hoeveelheid respons die dit boek heeft opgeroepen. Dit boekje gaat nader in op het beeld van God en de daarmee verbonden spiritualiteit van deze controversiële bestsellerauteur. Ontstaat er hier een nieuwe evangelische spiritualiteit? Is de roman van William P. Young echt net zo gevaarlijk als sommige critici beweren? De auteur van dit boek gaat in op deze en andere vragen over een boek dat de evangelicals verdeelt. Download hier...

Worden de tranen nu al afgewist?

Boekrecensie door Ds. W. Dekker, Hoofd Vorming & Educatie IZB

Indringende vragen bij meeslepende theologische roman

Met enige scepsis hield ik het boek in mijn handen: een wat vage, mysterieuze omslag, een extra bandje er omheen, dat vertelt, dat ik hier de nummer 1 van de bestsellerlijst van de New York Times in mijn handen heb en dat er in Amerika reeds 4 miljoen exemplaren van zijn verkocht. Zulke boeken koop en lees ik meestal niet. Ik heb een soort ingeschapen wantrouwen dat bestsellers niet goed kunnen zijn, zeker niet wanneer ze uit Amerika komen. Bovendien behoort het boek tot een genre, dat maar zelden echt slaagt. Het is namelijk een theologische roman. In zulke boeken wordt meestal het literaire genre van de roman overbelast met theologische dialogen en lijdt de theologie aan een gebrek aan argumentatie.

Uit nieuwsgierigheid ging ik toch even op de aan het boek gekoppelde website kijken: www.wieisgodvoorjou.nl. Daar kwam ik tot mijn verbazing de volgende uitspraak tegen van de door mij zeer geachte hoogleraar Spirituele Theologie, Eugene H. Peterson: 'Dit boek heeft de potentie om voor onze generatie te doen wat De Pelgrimsreis van John Bunyan heeft gedaan voor zijn generatie. Zo goed is het!'. Zo'n uitspraak van zo'n gezaghebbend iemand betekende dat ik het boek toch op z'n minst een serieuze kans moest geven om bij mij binnen te komen.

Het verhaal
Het boek begint als een soort detective. Op een zonnige vakantiedag wordt door een tragische samenloop van omstandigheden een jong meisje ontvoerd door een seriemoordenaar, die op de plaats van het delict altijd het teken van een lieveheersbeestje achterlaat. Dit is niet het best geschreven deel van het boek, maar het is ook slechts de inleiding. Het eigenlijke thema van het boek is de ‘waarom'-vraag? De vader van het meisje loopt erin vast, mede omdat hij zich ook schuldig acht vanwege nalatigheid. Als hij anders had gehandeld, had hij misschien kunnen voorkomen dat het meisje werd ontvoerd. Hoe dan ook, ‘Het Grote Verdriet' is in zijn leven gekomen (steeds in het boek met hoofdletters geschreven), waardoor het leven voor hem alle glans heeft verloren. Zijn vrouw heeft ook verdriet, maar lijkt alles toch anders te beleven, omdat zij een zeer nauwe relatie heeft met God, die ze steeds ‘papa' noemt. Hij kan daar niet mee uit de voeten, ergert zich er ook aan.

Dan ontvangt hij ineens een briefje in de bus, dat als volgt luidt:
‘Mackenzie,
Het is al weer een tijdje geleden. Ik heb je gemist.
Als je me wilt ontmoeten, ik ben komend weekend bij de hut.
Papa.'

Wie heeft dit briefje in zijn bus gedaan? Zijn vrouw? Dat kan niet, want die is een paar dagen weg. Wie dan? God zelf? Dat kan niet. Is het een wrange grap? De hut (the shack is de Engelse titel van het boek) is namelijk de plaats waar het kind vermoord is teruggevonden.

Toch gaat Mack uiteindelijk op pad en treft dan drie personen aan in de hut: een grote zwarte vrouw. Zij blijkt papa te zijn. Een man onder het zaagsel, dat is Jezus en een fladderende figuur, Sarayu, die de Geest moet voorstellen.
De rest van het boek bestaat in hoofdzaak uit gesprekken met één van hen over alle vragen van het leven, het lijden, de dood, de grote vragen die de filosofie en de theologie zich alle tijden door hebben gesteld.

Het is heel knap hoe de schrijver erin geslaagd is mythe en werkelijkheid dooreen te vlechten. Aan het einde van het boek krijgt Mack een ernstig ongeluk, waardoor hij in coma raakt. Het blijft raadselachtig of hij dit ongeluk nu gekregen heeft voordat hij naar de hut ging of erna. Hierdoor laat de schrijver in het midden of de hele openbaring in de hut misschien een soort bijna dood ervaring was, of toch ook nog iets bij bewustzijn. Juist dat het allemaal niet helder wordt, is knap. Daardoor kan uiteindelijk ook niet het verwijt gelden dat veel te platvloers over God wordt gedaan. Het is immers allemaal verbeelding, een bepaalde religieuze ervaring, die geen aanspraak wil maken op enige vorm van exactheid. Anderzijds ontvangt Mack in dit grensgebied van waarneming en fantasie wel een kennis van God, zoals hij die nooit eerder had.

De recensent in het blad Happinez schreef: 'Het heeft een onverbiddelijke zeggingskracht - een kracht die nog het meest te vergelijken is met die van een goed vertelde mythe die je achterlaat met een glimlach op het gezicht.' Daar ben ik het mee eens, maar daar zit dan meteen ook mijn eerste grote vraag.

De kracht van een mystieke ervaring
Na de ontmoeting in de hut met God is Mack zijn Grote Verdriet kwijt. Hij is tot het inzicht gekomen, dat hij en alle mensen, inclusief zijn vermoorde dochtertje opgenomen zijn in het alomvattende mysterie van Gods liefde. Bladzijden lang wordt dit in de gesprekken met een van de goddelijke wezens uitgelegd en ook in gesprek gebracht met alom aanwezige menselijke misverstanden over God, goed en kwaad en het lijden. Verschillende keren antwoordt Mack, dat hij het nooit eerder zo bekeken heeft en dat hij tot nieuw inzicht komt. Maar de vraag is of de schrijver het geloofwaardig maakt, dat Mack zijn Grote Verdriet is kwijt geraakt door al dit onderwijs. Wanneer het in dit hele gebeuren gaat om een transcendente ervaring, dan zou die ervaring zelf wel eens de oorzaak kunnen zijn van de totale verandering bij Mack. Ik denk aan de vele getuigenissen van mensen met een bijna dood ervaring. Ook aan getuigenissen van grote mystici. Zij hebben een wereld gezien en betreden, die de meeste anderen, ook de meeste andere gelovigen, niet kennen. De mystieke ervaring doet hen heel veel relativeren, waarover men zich zonder zo'n ervaring wel druk maakt. Dit heeft dan tot gevolg, dat anderen daar jaloers op kunnen worden, zich er soms aan optrekken, maar in een aantal gevallen leidt het ook tot onbegrip en isolement. Wanneer ik bijvoorbeeld Mack ontmoet zou hebben na zijn bezoek aan de hut en ik was zelf nog steeds verbijsterd over de lustmoord op het jonge meisje, dan zou hij mij, denk ik, flink geïrriteerd hebben. Hij heeft nu blijkbaar het licht gezien, zou ik denken, is tot aanvaarding gekomen vanuit de ontmoeting met een alles omvattende liefde, maar zover ben ik voorlopig nog niet. Ik zou me ook afvragen of het verbijsterende en het verschrikkelijke van het kwaad niet werden gebagatelliseerd op grond van een hoger plan, dat ik niet begrijp, maar dat er wel is.

Langs de rand van de gnostiek
Intussen ben ik bij mijn tweede grote vraag gekomen: wordt het kwaad hier wel serieus genoeg genomen?
Eerder schreef ik, dat Mack bij de blokhut drie personen ontmoet, die God verbeelden: Papa, Jezus en Sarayu. Maar op een gegeven moment blijkt er ook nog een vierde te zijn. Zij heet Sophia. Zij is niet zelf God, maar verpersoonlijkt de wijsheid, die bij God was van vóór de schepping. Daarbij wordt verwezen naar het boek der Spreuken. Maar de schrijver zal heel goed weten, dat Sophia in de gnostiek de persoon is, die tot het ware inzicht leidt. Dit ware inzicht komt erop neer, dat alles uit God afkomstig is en tot God weerkeert. De wereld, die wij als kwaad ervaren is een soort tijdelijke gevangenis, waar we ons niet echt druk over moeten maken. Het gaat om het ware inzicht hoe aan deze wereld te ontsnappen.

Nu is op allerlei manier aan te tonen, dat de schrijver geen gnosticus, maar een christen is. Maar waarom beweegt hij zich dan toch zo gevaarlijk dicht langs de rand van de gnostiek? Door de naïeve manier, waarop deze Sophia wordt geïntroduceerd. Maar ook door wat ze zegt. Sophia leidt Mack namelijk binnen in de wereld, waar zijn vermoorde dochtertje Missy nu is. Mack ziet haar spelen en genieten.
Dan ontspint zich het volgende gesprek tussen Mack en Sophia:
'Het gaat echt goed met haar, hè?'
‘Beter dan jij beseft. Dit leven hier op aarde is slechts het voorportaal van een grotere werkelijkheid die nog moet komen. Niemand bereikt zijn potentie in jullie wereld. Het is slechts een voorbereiding voor wat Papa al lang geleden in gedachten had.'
‘Kan ik bij haar komen? Alleen maar voor een knuffel, een kusje?', smeekte hij zacht.
‘Nee. Zij wilde het op deze manier'.
‘Wilde zij het op deze manier?' Mack was in de war.
‘Ja. Ze is een erg wijs kind, onze Missy. Ik houd heel veel van haar.' (190 (of 188).
Enkele bladzijden verder komt Jezus terug op het gesprek met Sophia. Mack vraagt dan hoe Missy's laatste ogenblikken geweest zijn. Jezus antwoordt dan: 'Mack, ik denk dat je niet alle details zult willen horen. Ik weet zeker dat dat je niet zal helpen. Maar ik kan je zeggen dat ze geen moment zonder ons is geweest. Ze kende mijn vrede en je zou trots op haar zijn geweest. Ze was zo dapper!' (197).

Ik moet zeggen , dat ik zulke regels en wat er verder nog allemaal aan moois omheen staat, nauwelijks verdraag. Ik vind het in feite zo'n miskenning van de gruwelijkheid van het kwaad, dat ik de neiging heb het boek juist vanwege al deze lievigheid aan de kant te smijten. Daarvoor staat er echter ook weer net teveel in, dat wel tot nadenken nodigt en het ook zeker waard is vanuit het christelijk geloof doordacht te worden. Als dat dan ook maar gebeurt en niet voor zoete koek wordt geslikt. De website met het forum stelden me op dit gebied niet gerust.

‘De uitnodiging' en ‘De Christenreis'
De vergelijking die Peterson maakt tussen ‘De uitnodiging' en ‘De Christenreis' van John Bunyan lijkt me volkomen misplaatst. Tenzij hij puur het literaire gehalte, de kunst der verbeelding zou bedoelen. Dan nog weet ik niet wie het wint, maar W.P. Young schreef inderdaad een buitengewoon knap en tot de verbeelding sprekend boek. Het grote verschil is echter, dat Bunyan in zijn tijd volkomen tegen het mainstream christendom in schreef en dat Young precies vertolkt wat in heel veel (evangelisch) christendom momenteel de grondtoon vormt.
Over God moet uitsluitend in relationele termen van liefde gedacht worden. Wanneer je perse als mens die liefde niet wilt, val je erbuiten, maar verder is deze liefde alles omvattend. Jammer , denk ik dan, dat Job dat allemaal nog niet door had. Dan had hij zich een hoop getob kunnen besparen. Trouwens wat Job aan het einde van het boek allemaal van God te horen krijgt tijdens de overweldigende ervaring, die daar beschreven wordt (Job 38-42), is ook wel heel iets anders dan hetgeen in de blokhut verteld wordt. God is groot en wij begrijpen Hem niet. God is nog in gevecht met de machten van het kwaad en het blijft spannend tot het einde toe. God heeft behalve een rechterhand ook een linkerhand en wij hebben het daar soms knap moeilijk mee. Van al deze gedachten moeten mensen vandaag niet zoveel hebben. Ze worden in ‘De uitnodiging' op hun wenken bediend. En toch zal er een tijd komen, dat velen weer Job zullen gaan lezen en ‘De uitnodiging' aan de kant zullen leggen. Het leven is te wreed om het met zo'n lieve God heel lang uit te houden.

Vormgever bestseller De Uitnodiging heeft “enorm veel spijt”

Boekrecensie door Gert-Jan Schaap

Auteur Paul Young zou ‘eenzijdig Godsbeeld’ schetsen

De Amerikaanse vormgever Dave Aldrich, die de coveromslag ontwierp van de controversiële internationale bestseller ‘De Uitnodiging’ (The Shack), heeft “enorm veel spijt” van zijn werk. Dat verklaart hij op zijn Facebook-pagina.......

[ ... ] Lees verder ...

Ontwerper voorpagina betreurt ontwerp

Boekrecensie door Will Maule

Grafisch kunstenaar ‘betreurt ten zeerste’ dat hij de cover van The Shack ontwierp

De grafisch kunstenaar, die een centrale rol speelde in het ontwerpen van de cover voor het controversiële boek “The Shack” (bij ons: “De Uitnodiging”), heeft gezegd dat hij het zeer betreurt aan dit project gewerkt te hebben, nu dat hij het niet meer eens is met de omstreden theologie van het boek.

"Tien jaar geleden werd ik geraakt door het verhaal, en was vereerd dat ik betrokken mocht zijn bij de grafische creatie van het boek. Ik was er zo door getroffen dat ik de God wilde kennen die daarin geportretteerd werd", schreef Dave Aldrich van Aldrich Design op Facebook.

"Het verhaal van The Shack schilderde het beeld voor mij van een ongelofelijk kenbare en liefdevolle God, vol vergiffenis,
maar zonder oordelend te worden". Aldrich begon Rob Bell, Brian McLaren en anderen te lezen, en al snel realiseerde hij zich dat hij zich op een pad van universalistisch [alverzoenings] geloof bevond. “Ik dank de Heer dat Hij mij terugtrok
van die rand”, schreef Aldrich. Hij realiseerde zich dat indien God vol liefde is, Hij ook een rechtvaardig rechter moest zijn.

Het is een feit dat er twee onafscheidelijke kanten aan God zijn. "Hij is zowel Liefde als Rechter," zei hij. "De filmrelease van ‘The Shack’ heeft dit alles terug voor de geest gebracht, en ik voelde de nood om excuses aan te bieden aan allen die ik misleid zou kunnen hebben door het promoten van het boek," schreef hij. "Ik kijk terug en zie hoe weinig onderscheidingsvermogen ik had. En ook betreur ik het, en vraag excuses, omdat ik zolang gewacht heb om dit openbaar mee te delen".

"Velen zullen nog steeds zeggen dat het boek gewoon bedoeld was als een werk van fictie, maar de auteur zelf, William Paul Young, wordt geciteerd dat hij zelf gezegd heeft: ‘The Shack is theologie. Maar het is een theologie die verpakt is in een verhaal’”, zo merkte Adrich op.

Auteur van The Shack/De Uitnodiging zegt:
"De God van het Evangelisch Christendom is een Monster"

Boekrecensie door Marc Verhoeven

Verleden vrijdag (29-6-2010) woonde Ray Yungen een lezing bij aan de Concordia University in Portland, Oregon, om te luisteren naar de auteur van The Shack, William Paul Young. De titel van Young’s toespraak was: "Kan God werkelijk zo goed zijn?". Tijdens die toespraak vertelde Young het publiek: "De God van het evangelisch Christendom is een monster." Hij verwees naar het evangelische geloof dat God een God van oordeel is en de ongelovigen zal oordelen.

Young wijst ook de bijbelse zienswijze van verzoening af (waarin Jezus voor ons stierf als plaatsvervanger om de prijs te betalen van onze zonden). Deze visie van Young werd duidelijk in een radio-interview van een jaar geleden, waar hij de bijbelse leer van de verzoening afwees. Hij echoot de aspiraties van William Shannon en Brennan Manning, die beiden zeggen dat de God Die Zijn eigen Zoon straft om te betalen voor de zonden van anderen, niet bestaat:
"Hij is de God die de laatste druppel bloed eist van Zijn Zoon, opdat Zijn rechtvaardige woede, uitgelokt door zonde, kan verzoend worden. Deze God wiens stemmingen wisselen tussen goedgunstigheid en onstuimige woede - een God waarmee maar al te veel christenen vertrouwd zijn - is een karikatuur van de ware God. Deze God bestaat niet." (Shannon, Silence on Fire, p. 110, zie ook Brennan Manning die precies hetzelfde stelde in Above All, pp. 58-59)

Young vertelde zijn publiek dat van zijn boek nu 14 miljoen exemplaren zijn verkocht. Hij zei dat hij gelooft dat zijn boek een 'god thing' is geweest om de zielen van de mensen te genezen, omdat zovelen besmet werden door deze evangelische God. Young zei ook dat zijn boek zo effectief is omdat het in verhaalvorm is geschreven en men daardoor 'past mental defenses' krijgt.

Young’s klaarblijkelijke minachting van het christendom (op een denigrerende manier zei hij ook dat er in de evangelische kerk "1,4 miljoen" regels zijn) wordt in zijn boek duidelijk getoond. Zie b.v. daar waar de "Jezus" van The Shack zegt:

Tijdens de lezing stelde Young een retorische vraag aan 'evangelicals': "Wilt u vasthouden aan uw duisternis?" (hij bedoelt de 'engheid' en 'intolerantie' die geassocieerd wordt met het evangelicalisme). Hij antwoordde daarna voor hen: "Nee, jullie willen ervan verlost worden."

Auteur van “The Shack” Paul Young stelt in nieuw boek:
Christus is “in” elk mens

Recensie door Warren B. Smith

Young onderschrijft openlijk universele redding
In zijn zopas verschenen boek, Lies We Believe About God, (Leugens die we geloven over God; Nederlandse titel later: God is goed en ik niet) beschrijft bestseller auteur Paul Young zichzelf openlijk als een universalist [alverzoener]. In hoofdstuk 13 wil Young ons doen geloven dat het een “leugen” is om tot iemand te zeggen: "U moet gered worden". Young stelt zichzelf de retorische vragen: "Suggereert u dat iedereen gered is? Dat u gelooft in universele redding?" Hij antwoordt: "Dat is precies wat ik zeg!" Young gaat dan verder met te leren dat "elk afzonderlijk menselijk wezen in Christus is" en dat "Christus in hen is."
Men kan zich herinneren hoe Young deze zelfde ketterse woorden in de mond legde in zijn "Jezus"-karakter in The Shack. Hij schreef: "God, who is the ground of all being, dwells in, around, and through all things. (God, die de grond is van alle zijn, woont in, omheen en doorheen alle dingen).

Young’s trinitarische leugen
Young wil ons zijn trinitarische leugen doen geloven dat God, Jezus en de Heilige Geest in iedereen inherent wonen. Dit is precies wat de valse "Christus" van de New Age leert. In feite is dit de fundamentele leer van de New Age/New spirituality/New World Religion die progressief de wereld en de kerk is binnengekomen.

New Age in de Kerk
Zoals ik erop gewezen heb in mijn boekje, The Shack and its New Age Leaven, (De Shack en zijn New Age zuurdeeg), is de leer dat God "in" iedereen is, een ketterse New Age leer die de afgelopen dertig jaren in toenemende mate werd gepopulariseerd door New Age auteurs en leraars, en sterk gepromoot werd door figuren zoals Oprah Winfrey. Het is droevig dat die leer ook gevonden wordt in de werken van welgekende figuren zoals Robert Schuller, Rick Warren, Eugene Peterson, Leonard Sweet, and Sarah Young.
En in een artikel dd. 1 november 2016, bracht het Catholic News Service een artikel, getiteld: “Pope Offers New Beatitudes for Saints of a New Age”, en stelde Paus Franciscus, in een mis in Malmö, Zweden, een nieuwe "zaligspreking" voor: "Gezegend zijn zij die God zien in ieder persoon en ernaar streven dat ook anderen hem ontdekken."

Wat zal de Kerk doen?
Paul Young wilde een conversatie hebben over de natuur van God, en die conversatie staat nu centraal in de kerk. Zullen kerkleiders en gelovigen strijden voor het geloof en de goede strijd strijden, of zullen zij valse leraars, zoals Paul Young, en hun niet meer verdedigde wegen toelaten?

Geeft The Shack ons een verdraaid beeld van God?

Boek- en filmrecensie door Jack Wellman

[ Enkele korte punten uit deze Engels-talige recensie, HS ]

"The Shack is theologie. Maar het is theologie verpakt in een verhaal." zegt William Paul Young zelf.
- Hij gelooft dat God de Vader samen met Jezus werd gekruisigd (blz. 96)
- Young's versie van Jezus zegt dat Hij de beste manier is om een relatie met God te hebben (blz. 110). Maar de Bijbel zegt dat Hij de enige weg naar God is.
- God zegt dat Hij geen verwachtingen op ons plaatst (blz. 206).
- Iedereen is een kind van God (blz.118).
- God heeft de zonden van elk mens vergeven (blz. 225).

Kantekening van Harry Sleijster
Nog enkele voorbeelden, laten we eens kijken hoe de schrijfstijl van de schrijver ons misleidt.

Eerst een voorbeeld waar bijbelse woorden verdraaid of weggelaten worden:
Citaat blz. 217: "Wat heeft Jezus op het kruis gedaan? … [Dan zegt Papa:] Niet zoveel. Alleen maar…" blz. 218: "...door zijn dood en opstanding ben ik [Papa] nu volkomen verzoend met de wereld… Met die in U geloven? Nee, met de hele wereld."
Ten eerste is God nooit verzoend met de wereld. Het is andersom. De mens is met God verzoend, door het verzoeningswerk op het kruis, en als hij gelooft in Jezus.
Maar dat gebeurt volgens Young en "Papa" vanzelf, een relatie zonder bekering of geloof.

Als tweede nog een voorbeeld waar een concluderend zinnetje wordt toegevoegd aan een waarheid, waardoor we op het verkeerde been gezet worden:
Citaat blz. 255: "Toen Jezus degenen die hem aan het kruis nagelden vergaf, waren ze hem niets meer schuldig…"
Alsof al de zonden van al die soldaten uit hun hele leven (en ook Pilatus en Herodus en de Farizeeëen) nu door Jezus' vraag: "Vader, vergeef het hun…" ineens vergeven zijn, zonder bekering, zonder geloof, buiten hun eigen medeweten, allen rechtstreeks naar de hemel.

Hoe ver kun je gaan om de Schrift binnen je eigen alverzoeningsleer te wringen. Young voegt slechts een paar woorden toe, en al die soldaten "waren hem niets meer schuldig."

De Shack getoetst aan de Bijbel

Boekrecensie door A. Geelhoed

Het boek de Shack is een internationale bestseller, er zijn miljoenen exemplaren van verkocht. Het is in het Nederlands vertaald onder de titel “De Uitnodiging”. Binnenkort verschijnt een verfilming van het boek. Vele mensen getuigen dat hun beeld van God radicaal is veranderd door het boek. Dat geeft aan dat het boek meer is dan zomaar een roman.

1. Het verhaal

Het boek gaat over een man, Mack, die een uitnodiging van God krijgt, om naar een bepaalde hut (Shack) te komen. Daar aangekomen ontmoet hij de drie-enige God. God de Vader verschijnt in de vorm van een zwarte vrouw van middelbare leeftijd, Jezus verschijnt in de vorm van een joodse man. En de Heilige Geest verschijnt in de vorm van een mysterieuze Aziatische vrouw.

Vier jaar voordat Mack deze ontmoeting met God heeft, is zijn dochtertje Missy ontvoerd, tijdens een familie vakantie. Haar lichaam is nooit gevonden, maar de politie heeft in een verlaten hut bewijs gevonden dat ze is vermoord door een beruchte serie moordenaar. Mack is daar natuurlijk helemaal kapot van. Sinds die tijd draagt hij een groot verdriet met zich mee. De ontvoering en de dood van Missy roept ook allerlei vragen op. Bijvoorbeeld de vraag: waar was God in dit alles. In die situatie krijgt Mack een uitnodiging van God om Hem te ontmoeten in de hut waar het bewijs is gevonden. Een groot deel van het boek bestaat uit gesprekken van Mack met de drie personen van de drie-eenheid.
De god die in de Schack aan Mack verschijnt, geeft onderwijs en uitleg over het lijden, over zichzelf, over de mens, over het evangelie en vele andere zaken. Het boek is dus veel meer dan een verhaal. Het brengt ook een bepaalde kijk op God, op de mens, op zonde en op het evangelie.

Het probleem voor christenen die de Bijbel serieus nemen, is dat de God van de Shack allerlei dingen beweert die volstrekt in strijd zijn met wat de Bijbel zegt. Hier onder worden enkele van die dingen besproken (1) .

2. De god van de Shack straft niet

In het boek zegt de god van de Shack dat het voor hem niet nodig is om mensen te straffen voor hun zonden. Ik citeer uit het boek: “Ik hoef de mensen niet voor hun zonden te straffen … het is niet mijn bedoeling om te straffen …” (p. 125)

De God van de Shack straft niet maar geneest: “Het is niet mijn bedoeling om zonde straffen, het is mijn vreugde om te genezen” (p. 125). De Shack ziet zonde blijkbaar als een soort ziekte, waar God je van wil genezen.
Als God de mensen niet straft, dan stuurt Hij ze natuurlijk ook niet naar de hel. En dat is precies wat het boek zegt. In het boek staat een gesprek tussen de god van de Shack en Mack over de hel (pp. 184-186). Mack erkent dat hij zelf niemand van zijn kinderen naar de hel zou kunnen sturen, wat ze ook gedaan hebben. De God van de Shack zegt daarop samengevat het volgende: “dan begrijp je het, zo denk ik er ook over. Alle mensen zijn mijn kinderen en ik ga niemand naar de hel sturen, wat ze ook gedaan hebben.”

Volgens de Shack is God zo liefdevol dat Hij niemand straft. Ik citeer: “genade triomfeert over de gerechtigheid vanwege de liefde” (p. 187). Gods liefde is sterker dan zijn rechtvaardigheid. Als God moet kiezen tussen barmhartigheid en recht doen, dan kiest God, volgens de Shack, voor barmhartigheid ten koste van gerechtigheid.
De Shack leert dus dat Gods barmhartigheid zijn gerechtigheid uitschakelt.

Dat God niet straft is uiteraard volstrekt in strijd met de Bijbel

De Bijbel zegt dat God geenszins ongestraft laat (Nahum 1:3). Hij zal de schuldige geenszins voor onschuldig houden. God is rechtvaardig. Hij heeft het recht lief (Psalm 99:4). Daarom beloont hij goed gedrag en bestraft hij slecht gedrag. Als Hij dat niet zou doen dan zou Hij zichzelf verloochenen en dat kan Hij niet........

[ ... ]

... 3. Als God niet straft, dan is het kruis van Jezus overbodig
... De schrijver van de Shack, Paul Young, heeft in een interview met het blad Christianity Today toegegeven dat hij niet zoveel op heeft met de leer van het plaatsvervangend sterven. Ik citeer uit het interview: “I am not a penal substitutionary guy” (The Love Shack, Christianity Today, March 4, 2013). “Ik ben niet iemand die achter de leer over het plaatsvervangend sterven van Christus staat.”...........
[ ... ]

... 5. De god van de Shack vindt het niet nodig dat ieder mens christen wordt
De Jezus van de Shack vindt het niet nodig dat de mensen christen worden. Ik citeer: “Ik wil geen christenen van hen maken” (p. 207) Daarvoor heeft hij het over boeddhisten, mormonen en moslims.........

[ ... ]

... 6. De God van de Shack heeft alle mensen al vergeven
Dit is wat de God van de Shack leert: “In Jezus heb ik alle mensen hun zonden tegen mij vergeven, maar slechts een aantal kiest voor een relatie met mij” (p. 257 (of latere druk: p.255)
De God van de Shack zegt dat Hij alle mensen hun zonden al heeft vergeven, dus ongeacht of ze zich bekeren of niet. Ongeacht of ze christen worden of niet. Ongeacht of ze een relatie met Hem aangaan of niet............

[ ... ]

... 7. Volgens de God van de Shack is ieder mens al een kind van God
De God van de Shack noemt ieder mens een kind van God, of ze nu in Jezus geloven of niet. Ongeacht of ze zich bekeerd hebben van hun zondige wandel of niet.
Dat blijkt ondermeer uit het volgende citaat. Daarin zegt God tegen Mack over de moordenaar van Missy: “Hij, de moordenaar, is toch ook mijn zoon” (p. 257)
De God van de Shack zegt dat de moordenaar van Missy een kind van Hem is: “Hij is toch ook mijn zoon”. En daarom wil Hij hem verlossen, daarom wil hij hem genezen (4). Vergeving heeft hij niet nodig, die heeft hij al. Zie het punt hierboven.
Dus nog voordat de moordenaar van Missy zich eventueel bekeert, noemt de God van de Shack hem zijn zoon. Dezelfde gedachte komen we ook op andere plaatsen van het boek weer tegen............

[ ... ]

... 8. God dwingt nooit, Hij geeft geen geboden
Dit is wat de Shack beweert over Gods geboden: “De Bijbel zegt niet dat je regels moet volgen … “ (p. 197).
Ook dit is absoluut niet waar. In de Bijbel staan juist heel veel regels in de vorm van voorschriften en geboden.
We lezen in de Bijbel dat Jezus spreekt over zijn geboden. Hij spreekt over “mijn geboden”................

[ ... ]

... 10. Bewust vervangen van het Bijbelse godsbeeld

... De Bijbel zegt dat alleen de Zoon mens is geworden. In de Shack staat dat in Jezus alle drie de personen van de drie-eenheid mens zijn geworden (p. 111). En in de Bijbel staat dat alleen Jezus is gekruisigd en opgewekt. Daarom heeft hij littekenen in zijn handen (Johannes 20:25 en27). In de Shack heeft ook God de vader, in de vorm van de afro-amerikaanse vrouw, littekens (p. 107, 121). Zo wordt in de Shack het werk van de drie personen van de drie-eenheid in de verlossing door elkaar gegooid.........

... De Shack zegt ook nog dat Jezus (de Zoon) aan het kruis niet werkelijk door de Vader is verlaten, volgens de Shack voelde Jezus dat alleen maar zo aan (p. 108). Dat de Shack dit doet is logisch, want de Shack neemt de gerechtigheid en de heiligheid van God niet serieus.........

... Ik citeer uit de Shack: “Hoe Gods macht ook mag zijn, het belangrijkste aspect van God is nooit dat van absolute Meester, de Almachtige …..” (p. 88).
Van een God die absoluut gezag heeft over zijn schepselen wil de Shack niets weten......

Lees verder...

De uitnodiging

Boekrecensie door Barend Verkerk

lk zag dit boek op tafel liggen bij een ernstig zieke vriend, met wie ik regelmatig diepgaande gesprekken voer over van alles en nog wat, maar natuurlijk vooral over God, de dood en wat hierna komt. Miin belangstelling was gewekt door zijn korte toelichting en het feit dat er nogal verschillend op het boek wordt gereageerd. Mijn vriend leende het me met de 'opdracht' om er na het lezen verder over te praten. Benieuwd wat je ervan vindt!

Eerst maar even kort over het verhaal, zonder u teveel te vertellen natuurlijk. De hoofdpersoon Mack worstelt in zijn leven met Het Grote Verdriet: zijn jongste dochtertje Missy is tijdens een kampeervakantie ontvoerd en vermoord. Mack ontvangt jaren later een mysterieus briefje met een uitnodiging (schijnbaar van God) om een weekend in de oude hut door te brengen waar het spoor naar zijn nooit teruggevonden dochter is doodgelopen. En met dat briefje begint een bijzonder verhaal. Wat je er theologisch ook van wilt denken.

Je kunt er niet omheen om je eigen beeld van God, van Jezus, van de Heilige Geest, zoals je dat misschien al sinds je jeugd in gedachten meedraagt, opnieuw te vormen. Het is een fictie-verhaal en toch ook weer niet, want het gaat over alle moeilijke vragen van het leven waar u en ik mee worstelen. De antwoorden zijn er ook, en hoe je ook over het boek denkt (ik kan me voorstellen dat sommigen het wel heel ver vinden gaan): de liefde van God voor de mens wordt er op een heel bijzondere, warme en ontroerende manier in beschreven.

Behalve spannend is dit boek ook erg inspirerend om op een nieuwe manier over je eigen geloof na te denken. Het kan je denken veranderen, al zou het alleen maar zijn dat je opnieuw in de Bijbel 'duikt' op zoek naar...

Over de schrijver: W. Paul Young is geboren in Canada, maar groeide op als zoon van zendelingen in Indonesië. Dit is zijn eerste roman, die hij vooral schreef voor zijn kinderen. Wie meer reacties wil (heel divers) op dit boek, zou eens kunnen kijken op www.wieisgodvoorjou.nl .

En wat ik er van vind? Als ik God zou mogen ontmoeten op de manier die de schrijver in dit boek beschrijft, zou ik zonder aarzelen geloven dat Hij het is, dat Hij ér is. Ondanks de onorthodoxe manier van voorstellen van de Drie-enige God, was het voor mij nooit oneerbiedig of zonder ontzag en respect. Soms zou je zo wel eens willen dromen en het roept ook wel een verlangen op naar de tijd die ons beloofd is, als we echt zo dicht bij God mogen zijn.

De Uitnodiging; God geeft niet alle antwoorden

Recensie door Frans Ebeltjes

Een blanke man met een wapperende witte baard en gekleed in een lang wit kleed.

Deze standaard-voorstelling al la Gandalf uit Lord of the Rings hebben veel mensen als het over God gaat.

Fysiek tenminste. Als er naar de 'inhoud' wordt gekeken wordt het beeld gevarieerder, beïnvloed door eigen ervaringen, positief dan wel negatief, leefomstandigheden, wensen en verlangens en opvoeding. Wat voor de een een liefhebbende, alwetende God is, is voor de ander een opperwezen dat de mens maar aan laat modderen.

Het beeld dat we als mens van God hebben, staat centraal in het boek De Uitnodiging van de in Canada geboren W. Paul Young. Onder de naam 'The Shack' is het inmiddels een bestseller in Amerika. In Nederland komt het boek op 6 november uit bij de Kamper uitgeverij Kok.

The Shack van William P. Young

Recensie door Willem de Vink

Is God echt wel zo goed? Ben ik echt wel zo geliefd? In deze roman worden de twee meest aangevochten waarheden uit de Bijbel op een aangrijpende manier uitgewerkt. Het is bij uitstek een boek voor deze tijd; volgens mij is er namelijk grote behoefte aan verbeeldingsvolle verhalen die het imago van een bedreigend, manipulerend en veroordelend christendom tegengaan en genade weer in het hart van het evangelie plaatsen. Dat doet dit boek uitmuntend.

Een man verliest zijn dochtertje. Hij belandt in het krot waar zijn kind is vermoord. Daar wordt hij geconfronteerd met degene op wie hij het meest boos is. Er ontspint zich een ontmoeting waarbij al zijn vooroordelen, twijfels en angsten naar boven komen. Eén voor één smelten ze weg in een ontmoeting die genade aan het licht brengt. De man keert als een veranderd mens uit de bouwval terug.

The Shack is zo’n boek dat je niet weg kunt leggen. Het biedt een boeiend verhaal waarin je van begin tot eind benieuwd bent naar de uitkomst. Tegelijkertijd behandelt het grote thema's: waarom mensen lijden en sterven, wie God is, wie we zelf zijn in relatie tot God en elkaar, genade, vergeving. Dat gebeurt vanuit een verrassend perspectief, waarbij je soms even met je ogen moet knipperen.

Zoals op het moment dat Mack, de hoofdpersoon, voor de keuze wordt gesteld welk van zijn kinderen hij naar de hel zou willen sturen.

Het boek maakt prachtig gebruik van de verbeelding om Gods verrassende en ontwapenende omgang met zijn geliefde mensen weer te geven. Het lijkt daarin op De Ruimtetrilogie van C.S. Lewis uit de vorige eeuw, of op De Pelgrimsreis, het klassieke boek van de zestiende eeuwse Puritein John Bunyan. Eugene Peterson, theoloog en schrijver van The Message, schrijft in zijn aanbeveling dat dit boek de potentie heeft om net zoveel invloed te hebben op onze generatie als De Pelgrimsreis toen. Niet alleen in thematiek, maar ook in het gebruik van beeldtaal is het inderdaad een boek dat helemaal in de huidige tijdgeest past. Voor mensen die weinig raad weten met het gebruik van fantasie om tot zinvolle overdenkingen te komen zou dit boek echter wel eens minder te pruimen kunnen zijn. Hoe kun je bijvoorbeeld de drie-eenheid in een huis-tuin-en-keuken situatie plaatsen! En er is wellicht ook een categorie christenen die de vrijmoedige beschrijving van een geloofsrelatie met God vanuit het volbrachte werk van Jezus in dit boek veel te ver vindt gaan. Je kunt Hem toch niet papa noemen!

Ik kreeg The Shack van een bevriend echtpaar, hij taalwetenschapper, zij lerares. ‘Dit moet een poëtische ziel als jij kunnen waarderen,' zeiden ze. Inderdaad biedt dit boek naast een pakkend plot ook het plezier van prachtige sfeerbeschrijvingen en levendige dialogen. William Young, Canadees en zoon van zendelingen, is erin geslaagd theologische vraagstukken in een boeiend verhaal te gieten. Zijn elastische, tedere stijl valt mooi samen met de kern van zijn boodschap: een ontmoeting met Gods genadevolle vaderhart.

The Shack (nog niet uitgebracht in het Nederlands), William P. Young, Windblown Media 2007, Los Angeles, USA