We vormen een gewoon gezin van vier personen. Zoals het grootste
deel van België zijn we 'katholiek'. Ik geloof in een 'God' zoals zovelen. We zijn destijds in de kerk getrouwd, hebben onze
twee jongens laten dopen. Ja, wat wil je nog meer? Met Kerst en Pasen gingen we naar de kerk. Kortom, we zijn een doorsnee
Vlaams gezin.
Dan komt er plots een hele speciale wens van onze oudste zoon. Op zijn verlanglijstje voor de Sint staat een kinderbijbel. We
waren op alles voorbereid van een hond tot een kat, maar hij wou alleen maar een bijbel. De verbazing was groot toen we hem de
vraag stelden wat hij daarmee van plan was? 'Alleen maar lezen over Jezus.'
Ja, daar sta je dan als moeder. Een bijbel was toch voor in de kerk, of niet soms? Maar ja, wat doe je als hij je aankijkt met
van die smekende ogen? Wist ik veel dat die week mijn
hele leven ging veranderen? Als moeder vond ik dat ik eerst moest lezen wat daar allemaal in stond. Zelf was ik thuis absoluut
niet christelijk opgevoed. Mijn vader was anti-kerk en tegen God. Allemaal dingen om de mensen mee bang te maken, was zijn
visie.
Ik begon te lezen over Adam en Eva, Abraham en Jozef. Ik vond het mooie verhalen, iets als sprookjes met een godsdienstige
achtergrond. Maar toen kwam het hoofdstuk van Mozes... Daar vielen mij de woordjes IK BEN op... - ik dacht: oei een spelfout,
'ik was' zou toch beter zijn. Maar ik wou daar niet over vallen en las verder. Na alle wonderen en de verlossing uit de
slavernij vond ik de Israëlieten maar grote ondankbare m en dacht: kom op, God, verdelg dat volk dat zo ontrouw is.
Toen kwam ik op een punt dat ik plots aangeraakt werd door de grote liefde van God voor de mens. Onbewust zei ik tegen God: Als
U bestaat, toon U eens aan mij. Mannen als Jozua, Simson, David, Daniël, enz. begonnen voor mij tot leven te komen. Ook zag ik
hun relatie met God. De eerste helft was al gauw uitgelezen, en het Nieuwe Testament werd een grote uitdaging. Ik dacht dat ik
Jezus 'kende'. Voor het eerst zag ik dat God mens werd. Ik weet nog altijd dat ik moest huilen toen ik zag dat Jezus onschuldig
naar het kruis ging. Ik wist dat het ook voor mij was. Ik was verheugd over het verhaal van Maria Magdalena toen ik Hem zag
opstaan uit de dood. Ik zag Hem gaan naar de Vader, en ik wist: zo komt Hij ook terug.
 Toen ik alles op een rijtje gezet had, wist ik gewoon dat ik
naar het kruis moest gaan om vergeving van mijn zonden te krijgen. Sinds die dag is ons leven nooit meer hetzelfde geweest. Ik
gaf mijn leven aan Jezus en met vallen en opstaan veranderde ook mijn echtgenoot, die wilde hebben wat ik had. Om een lang
verhaal kort te maken: heel het gezin is tot bekering gekomen.
En nog altijd ben ik dankbaar voor die kinderbijbel. Mijn man en ik hebben ons samen laten dopen
en ook onze oudste zoon heeft die stap gezet. We bidden en hopen dat onze jongste ook zal volgen. We gaan naar een gemeente die
een levende Heer predikt.
|