|
Reformatorisch Dagblad
Kerk en Godsdienst Reformatorisch
Dagblad Van een medewerker BIDDINGHUIZEN – Zes preken, een gebedsgenezingsdienst, spreken in tongen en een
gezamenlijke avondmaalsviering. Dat waren bestanddelen van de vierdaagse pinksterconferentie
van Stichting Opwekking die gisteren afgesloten werd. Voor jongeren was er behalve veel muziek
en sport ook een tent voor non-stop gebed „om te ontdekken dat bidden gaaf is.” Een groot
nazorgteam was aanwezig om samen met de bezoekers te bidden. De conferentie stond dit jaar in het teken van eenheid. Veel liederen tijdens de samenzang gingen daarover. „In Uw Naam komen we bijeen. Raak ons aan. Maak ons één. Kom Heilige Geest.” Henk Medema ging er zaterdagmorgen in zijn preek op door. „Jericho vormde de blokkade om het beloofde land in bezit te nemen. Zo zijn er nu nog veel obstakels om Gods zegeningen in ontvangst te nemen. Een belangrijke is het gebrek aan eenheid.” Kerkelijke verdeeldheid noemde de voorganger uit de Vergadering van Gelovigen „werk van het vlees.” „In christelijk Nederland is te veel van het vlees, zodat de Heilige Geest Zijn vormend en eenheidmakend werk niet kan doen.” Toch zijn we door de ”oecumene van het hart” dichter bij elkaar gekomen, denkt Medema.
Het grootste probleem is volgens hem de „losheid. Vrijdags weten we nog niet waar we zondags gaan kerken. Dat hangt sterk af van de dominee die er preekt. Al zappend en shoppend wordt er door het christendom heen gefietst, maar op wie kun je dan nog rekenen in de gemeente?” vroeg hij zich af. Aan het einde van zijn toespraak daagde hij de aanwezigen uit „met het zicht op de eeuwigheid het lef eens te hebben om ”nee” te zeggen tegen Jezus. U mag ”nee” zeggen tegen Hem, want niemand dwingt u ”ja” te zeggen.” Oude ik Na afloop van de preek wees Kees Goedhart, die samen met Joop Gankema de leiding had over de conferentie, op „het oude ik. Veel verdeeldheid ontstaat doordat we vastzitten aan ons oude ik. Ben je bereid radicaal te sterven aan je oude manier van leven?” vroeg Goedhart. „Kom dan naar voren. Doe die ene stap. Er komt nooit een krachtige opwekking en doorwerking van de Heilige Geest als je een stukje van jezelf handhaaft. Heb de moed Jezus toe te laten in heel je leven. Maak die radicale keuze.” Terwijl honderden mensen naar voren kwamen en naar de nazorg werden gebracht, zongen de anderen hen toe: „Jezus, kom en vul ons hart.” Aan de kinderen werden tijdens de conferentie diverse bijbelverhalen verteld. Ze kregen uitleg over de vruchten van de Geest. Verder werden ze vermaakt met muziek, een clown, een goochelaar en was er een kindertheater. Voor tieners was er een speciaal tienerterrein, waar ouderen niet mochten komen. Er was vooral „veel aanbidding en radicale prediking.” In ”The Mission” konden ze op zoek gaan naar hun „persoonlijke missie.” Verder speelden videoclips en beelden een grote rol. „De boodschap van God voor jou zul je niet alleen horen, maar ook via het videoscherm zien!” Zaterdagmiddag waren er vijf workshops. Leen van Dijke, fractievoorzitter van de ChristenUnie, ging in op het maatschappelijk belang van christelijke politiek. In deworkshop van Jan van Barneveld werd nagedacht over ”Met Israël op weg naar de eindtijd”. Martine Vonk wees op ”Genieten van genoeg”. Voor de tieners was er het jongesprekersplatform over ”Ontdek wat God doet in en door jongeren”. Vrije keuze De meeste bezoekers trokken naar de workshop met Kees Goedhart over ”Persoon en werk van de Heilige Geest”. „God dringt u niets op. Uw bekering was uw eigen vrije keuze. U koos ervoor gedoopt te worden. En nu kunt u er zelf voor kiezen de Heilige Geest te ontvangen.” Goedhart maakte onderscheid tussen bezit van en doop in de Geest. „Door wedergeboorte wordt de Geest kamerbewoner. Maar als ik bid om de volheid van de Geest in de doop met de Geest, wordt Hij hoofdbewoner.” Volgens Goedhart bestaan er op dit punt misverstanden over de pinksterbeweging. „We leren niet dat de doop in de Geest noodzakelijk is voor het behoud. Alleen het geloof in Jezus redt.” Ondertussen kletterde de regen op de tent. „Wat zou het mooi zijn als er net zo veel Geest uit de hemel kwam als water. Toch merk ik al dat ook hier binnen de stromen van de Heilige Geest komen”, reageerde Goedhart. Tongentaal noemde hij de „enige gave” die voor een christen zelf is bedoeld. „Tongentaal sticht de gelovige zelf. Alle andere gaven stichten de gemeente.” Is tongentaal nodig? vroeg Goedhart zich af. „Sommigen zijn ermee gestopt omdat het fout ging. Maar misbruik moet leiden tot beter gebruik. We moeten niet bang zijn een openbaring van de Heer door te geven. Ik heb liever dat u iets doorgeeft, wat ik nog kan corrigeren, dan dat iedereen zwijgt.” Goedhart vergeleek tongentaal met het spreken van een peuter. „Alleen een moeder begrijpt haar brabbelende kind. Zo begrijpt niemand de tongentaal dan alleen God de Vader. Ik moedig u nu aan om in tongen te spreken of te gaan profeteren.” Onrein Tijdens het gebed richtte Goedhart zich weer tot de menigte. „De Heer bepaalt me er sterk bij dat u alles wat onrein is, moet wegdoen. Er moet schoon schip worden gemaakt voordat we in tongen kunnen spreken. Ga maar staan als er bij u een blokkade is. Zeg het maar zachtjes tegen de Heer wat u wilt wegdoen en kom naar voren. ”Terwijl er velen naar voren kwamen, die biddend en zegenend de handen werden opgelegd door leden van het nazorgteam, riep Goedhart ertoe op „samen te zingen in tongen.” Massaal werd er onverstaanbaar meegezongen. „Wees ontspannen. Laat de Geest het werk doen terwijl we doorgaan met het zingen in tongen. Als iemand een woord van de Heer heeft, mag hij op het podium komen.” Twee „broeders” kwamen met een boodschap naar Goedhart. Voor het podium vielen mensen elkaar huilend om de hals. „Wat zullen we doen?” vroeg Goedhart na enige tijd. „Laten we met elkaar proclameren dat Jezus Heer is.” Demensen reageerden enthousiast. Het gejuich, geklap en gejoel klonk het over het hele terrein. „De Heer regeert. Hallelujah, dat de aarde juicht. Amen.”
|
