Nieuwe belijdenis kan eenheid dichterbij brengen

Dit geloven wij: Het goede nieuws van Jezus Christus voor de wereld John Woodbridge e.a. Nederlandse editie onder redactie van Arnold van Heusden, Wim de Knijff en Henk Medema. Uitgeverij Medema, Vaassen, 228 pagina's. Prijs 19,95 euro. door prof. dr. J. Douma Het moet mogelijk zijn de hoofdzaken van ons christelijk geloof onder woorden te brengen op een wijze waarin we het evangelie voor onze eigen tijd, in eigen woorden en gericht op de mensen van déze tijd formuleren. Het voordeel daarvan is meervoudig, zoals dat ook van de vroegere belijdenisgeschriften geldt. Allereerst geven we voor onszelf rekenschap van wat het geloof in Jezus Christus persoonlijk voor ons betekent. Daarnaast kunnen we - aangenomen uiteraard dat de nieuw geformuleerde belijdenis ook door anderen aanvaard wordt - elkaar herkennen en in de praktijk de anderen erkennen als broeders en zusters in hetzelfde geloof. Verder kunnen we met zo'n gemeenschappelijke belijdenis streven naar een zo groot mogelijke kerkelijke eenheid met die anderen. En tenslotte kunnen we ook aan buitenstaanders in kort bestek laten zien wat wij geloven en waarvoor wij willen staan. Kort geleden werd in de Verenigde Staten een Verklaring, afkomstig uit evangelisch-reformatorische kringen, gepubliceerd onder de titel Dit geloven wij. Honderden christelijke leiders uit de Verenigde Staten hebben haar ondertekend, terwijl ik ook al een lijstje met namen uit Nederland zag van mensen die met deze Verklaring hebben ingestemd. De Verklaring verdient om meer dan één reden onze waardering. Het is niet een verhaal geworden van in- en uitpraten. Er wordt een taal gebruikt die aan de duidelijkheid en de ernst van het evangelie niet tekort wil doen. Over de duidelijkheid van het evangelie lees ik: 'Dit evangelie is zo eenvoudig dat kleine kinderen het kunnen begrijpen, en het is zo diepgaand dat zelfs de studies van de meest wijze theologen de rijkdom ervan nooit uitputtend kunnen behandelen'. De Verklaring doet geen water bij de wijn als het gaat over de noodzaak van onze verlossing vanwege onze verlorenheid en onvermogen om uit eigen kracht behouden te worden. Zij belijdt dat Jezus Christus in onze plaats geleden heeft, gestorven en opgestaan is. Zij spreekt over de gave en de noodzaak van wedergeboorte en heiliging van ons leven. De Verklaring zegt uitdrukkelijk geen enkele vorm te aanvaarden van leerstellige onverschilligheid of relativisme of pluralisme, waarin Gods waarheid wordt opgeofferd voor een valse vrede. Herkenning Als ik de punten naga die ik hierboven mij voorstel bij zo'n nieuwe belijdenis, dan kan ik van deze 'Verklaring' het volgende zeggen. Ik herken er voor mij persoonlijk mijn geloof in. Wat erin staat, beaam ik volledig. Daarom ben ik er van overtuigd dat zij die zo schrijven als hier gebeurd is, mijn broeders en zusters in het geloof zijn. Dat in de tweede plaats. Broeders en zusters hebben wij overal in de wereld en tot ver over de muren van de eigen kerk heen. Ik noemde in de derde plaats een gemeenschappelijke belijdenis als middel om te streven naar kerkelijke eenheid met de anderen die van hetzelfde geloof zijn. Maar juist dat streven naar eenheid vind ik in de Verklaring nergens verwoord. Zeker, de Verklaring beoogt een grotere eenheid van de gelovigen. Met name de evangelische stroming is wel sterk in het persoonlijk geloven, maar heeft een blinde vlek voor de eenheid. In landen waarin de kerk groeit, neemt de verdeeldheid toe. Welnu, als Jezus tot zijn Vader bidt dat wij allen één zijn, dan moet het voor de hand liggen dat wij als gelovigen ernaar streven die eenheid ook te beleven, tot in de institutioneel kerkelijke eenheid toe. Het is helaas gemakkelijker over kerkmuren elkaar de hand te reiken dan elkaar die hand te reiken binnen de muren van de kerk zelf. Maar het behoort tot een goede belijdenis van het christelijk geloof dat we jagen naar de eenheid en ons niet neerleggen bij de kerkelijke verdeeldheid. De Verklaring spreekt echter alleen over een noodzakelijke band tussen georganiseerde kerken en denominaties en tussen interkerkelijke samenwerkingsprojecten. Dat kan reeds van grote betekenis zijn; maar van nog meer belang is het de veelheid van kerken te bestrijden en de eenheid na te jagen. Doop Wie daarop let, kan zich ook voorstellen waarom in de Verklaring aandacht voor de sacramenten van doop en avondmaal ontbreekt. Toch moet het vreemd heten dat de Verklaring daarover niets zegt, terwijl Jezus en zijn apostelen de doop herhaaldelijk noemen en ons leren dat geloof en doop samengaan. Het lijkt erop dat in het kader van een grotere eenheid tussen orthodox-protestantse gelovigen uit reformatorische en evangelische kring de doop een te netelige zaak is om er over te spreken. Het ligt meer voor de hand erover te zwijgen en zich dan maar sterk te maken voor een eenheid over de kerkmuren heen, zonder nog te pogen de kerkmuren zelf te slechten. Ik besef de moeite. Maar er zijn meer moeiten in het leven waarvan de oplossing onmogelijk schijnt, terwijl we tegelijk belijden dat we naar die oplossing moeten jagen. Wij vallen dagelijks in zonde, en toch is het onze roeping ertegen te strijden en haar te overwinnen. Ik geloof Here, kom mijn ongeloof te hulp. Ik geloof Here in de eenheid van de kerk zoals u die bevolen hebt, kom mijn ongeloof te hulp. De kritiek die ik hier oefen op de Verklaring neemt mijn waardering en dankbaarheid niet weg. Met tal van mensen die moeite met de kinderdoop hebben, voelen we ons geestelijk verbonden als broeders en zusters. Maar tegelijk kunnen en moeten we over de rijkdom blijven spreken die in de christelijke doop en ook in het christelijk avondmaal besloten ligt. Nieuwe belijdenis Ik ben zelf onlangs over een nieuwe belijdenis begonnen en heb beweerd dat zoiets een goede zaak zou kunnen zijn in het kader van kerkelijke eenwording. Dat is mij niet door allen in dank afgenomen. Om misverstand te voorkomen: met het pleiten voor een nieuwe belijdenis beoogde ik meer dan alleen iets tegen onnodige kerkelijke gescheidenheid te doen. Maar goed, ik beoogde dat toch ook. Nu las ik kort geleden in het Nederlands Dagblad dat het niet verstandig zou zijn nu met plannen voor een nieuwe belijdenis aan te komen. Het zou zelfs storend kunnen zijn voor de samenwerking van kerken. Merkwaardig genoeg werd dat beweerd door mijn geachte collega Selderhuis uit Apeldoorn, die (evenals prof. Maris) kort geleden de Amerikaanse Verklaring ondertekend heeft! Het is namelijk mogelijk ook vanuit Nederland instemming te betuigen. Achter in Dit geloven wij vinden de lezers een formulier om zich bij de Verklaring aan te sluiten. Het lijkt me frappant dat prof. Selderhuis instemt met een nieuwe belijdenis die evangelischen dichter bij elkaar wil brengen en tegelijk nogal scherpe kritiek heeft op anderen die zoiets voor gereformeerden in Nederland zouden willen proberen. Met de bedoeling om het tienmaal gereformeerd in ons eigen land enigermate te verminderen. Enigermate zeg ik met nadruk, want laten we bescheiden blijven. En niet alles in één keer willen, maar voorlopig al blij zijn dat we met elkaar tot een soort federatie komen. Het lijkt niet veel op te leveren, als ik de reacties lees. Toch ben ik blij dat ik erover geschreven heb. Ik denk dat het gemakkelijker is elkaar over kerkmuren heen de hand te drukken, om dan verder vredig naast elkaar te blijven leven. Het komt beter uit bij de Drie Formulieren te blijven, waarin ieder zo zijn eigen accenten kan blijven leggen dan een nieuwe formulering te creëren, die ons dwingt aan onverantwoorde gescheidenheid een einde te maken. Natuurlijk, alle nieuwigheid op dit gebied brengt onrust, dreigt de waan van de dag te volgen, doet vermoeden dat mensen van de bestaande belijdenis alleen maar af willen, enzovoorts, enzovoorts. Ik ken die argumenten. Maar ik ken ook Jezus' woorden over de eenheid en kan niet vergeten wat Calvijn schreef over het oversteken van ik weet niet hoeveel zeeën om kerkelijk een te worden, of wat ook K. Schilder daarover geleerd heeft. Terug naar de Verklaring! De bijdragen in het boek geven een uitleg van onderdelen uit de Verklaring en verdedigen die op een duidelijke wijze. Veel schrijvers zijn mij onbekend. Ik noem de bijdragen van een paar medewerkers. J.I. Packer schrijft een helder stuk over de teloorgang van het beeld Gods in de mens door de zonde. Prof. Roel Kuiper heeft in deze Nederlandse editie van Dit geloven wij een opstel, waarin hij het 'grondig' misverstand bestrijdt alsof het evangelie van Jezus Christus alleen maar het geestelijk leven anders maakt. Het mooi uitgegeven boek beveel ik van harte aan. Onder meer omdat het bewijst dat gelovigen uit verschillende kringen en kerken bij elkaar kunnen gaan zitten en dan iets van samenbindende waarde op papier weten te zetten. Ter navolging zou ik willen (blijven) zeggen. En dat niet alleen met het oog op kerkelijke eenheid, maar ook om bijna vierhonderd jaar na Dordt weer eens nieuw, bondig en modern ons rekenschap te geven wat het christelijk geloof voor ons en voor anderen mag betekenen.(2 april 2002)

©Nederlands Dagblad

Dit geloven wij
door John Armstrong, J.I. Packer e.a.

In juni 1999 publiceerde een aantal evangelicals in het tijdschrift Christianity Today een Verklaring. Daarin gaven zij op eigentijdse manier de hoofdzaken weer van het christelijk geloof. Tussen twee haakjes, het Amerikaanse begrip ‘evangelical’ omvat zowel christenen uit reformatorische kerken als evangelische gelovigen. Onder de opstellers van die Verklaring treffen we bekende namen aan: J.I. Packer, R.C. Sproul, John Armstrong, D.A. Carson, auteurs die ook in deze rubriek aandacht hebben gekregen.
In het nu in het Nederlands vertaalde Dit geloven wij wordt door auteurs uit verschillende werelddelen breder ingegaan op onderdelen van die Verklaring. Doel is ons te helpen het Evangelie van Jezus Christus beter te begrijpen en elkaar te bemoedigen. Dat laatste is precies de ervaring die ik opdeed. Hoe komt het dat je in elk land diepe christelijke verbondenheid vindt? Het antwoord is dat christenen die willen buigen voor de Schrift overal ter wereld en alle eeuwen door amen hebben gezegd op geloofselementen waarover de Bijbel volstrekt duidelijk is.
Over die geloofsstukken gaat dit boek. Om die reden is geen hoofdstuk opgenomen over vragen over volwassen- of ook kinderdoop. Daarover hebben ‘bijbelgetrouwe’ christenen vanouds onderling verschillend gedacht. Packer zei in dat verband eens dat God daarover misschien geen expliciete uitspraken heeft gedaan om ons op de proef te stellen. Kunnen wij op christelijke wijze met verschillen omgaan? Ik vind dat een erg goede uitspraak. Hoe het ook zij, dat gevoel van verbondenheid is er bij het lezen van Dit geloven wij eveneens.
Vanwege onder meer eigen bevindelijke kennis van Packer boeide zijn bijdrage mij bijzonder. Typisch Packer, de hedendaagse puritein: ‘Nooit een geestelijke opwekking zonder diepe zondekennis!’ En: ,,Het is ironisch dat het moderne Westen op zeer grote schaal in een nieuw barbarisme terecht is gekomen dat onze vreselijkste nachtmerries nog te boven gaat (genocide, massamoorden, marteling, systematische verkrachting enz.), terwijl psychologen, onderwijsdeskundigen, sociaal theologen en opiniepeilers over het algemeen hun uiterste best doen ons ervan te verzekeren dat erfzonde een vroegere neurotische mythe was.’’
Van de bijdragen over heiliging – Christen zijn: word je er anders van? en De kracht om als christen te leven – heb ik genoten. Thomas Oden keert zich tegen de vrees dat nadruk op Gods genade gemakzucht veroorzaakt. Er is integendeel sprake van een proces van diepgaande verandering, waarbij – aldus Maxie Dunham – gehoorzaamheid de sleutel is. Roel Kuiper van het Wetenschappelijk Instituut van de ChristenUnie benadrukt intussen dat geloof ook een maatschappelijke relevantie heeft. Bij alle terechte nadruk op het persoonlijke en kerkelijke geloof mag dat inderdaad niet worden vergeten. www.ditgelovenwij.nl

Dit geloven wij (Het goede nieuws van Jezus Christus voor de wereld), Uitgeverij Medema, Vaassen 2002, paperback 228 blz., € 19,95

De Oogst - april 2002

Dit Geloven wij

Vorige maand schreven wij al in De Oogst over de verklaring 'Dit Geloven wij' en werd tevens het gelijknamige boek aangekondigd. In deze bespreking willen we wat uitgebreider het boek onder de aandacht brengen. Aan het boek hebben een aantal bekende theologen en auteurs meegewerkt. Het is weldadig om de boodschap van Christus vanuit verschillende achtergronden - maar telkens zeer bijbels - zo helder verwoord te zien.

Misschien symbolisch begint het boek met een bijdrage van Ravi Zacharias over de zin van het leven. Daar waar de westerse wereld denkt God niet nodig te hebben en de westerse kerk de boodschap vaak gecompromitteerd heeft, is het goed te luisteren naar mensen uit andere werelddelen, waar het Evangelie rijke vrucht draagt.

De meest fundamentele waarheden van het Evangelie worden in het boek behandeld:
De universele zondigheid en verlorenheid van de mens. De Godheid van Jezus Christus, de noodzaak van Zijn offer voor onze zonden aan het kruis, de prijs die Hij betaalde als genoegdoening voor onze zonden, om ons met God te verzoenen. De waarheid dat Christus de enige weg tot redding is en dat we zonder Hem verloren gaan. Het feit dat het Evangelie een kracht Gods is, die ons leven kan en moet veranderen.

De noodzaak om dit Evangelie aan de hele wereld te verkondigen, omdat er geen andere weg tot behoud is, wordt indringend naar voren gebracht door Tite Tiénou, iemand uit een voormalig zendingsland! Hij durft ons erop te wijzen dat het Evangelie noodzakelijkerwijs exclusivistisch is.

Joni Eareckson Tada bepaalt ons erbij op dat het Evangelie een hemelgeloof is. Die hoop geeft zelfs het lijden zin. Uit haar mond hebben zulke woorden zeggingskracht. De noodzaak van eenheid wordt benadrukt, maar tegelijkertijd dat die eenheid alleen kan bestaan op basis van de waarheid van het Evangelie. Eenheid zonder die basis is verraad van het Evangelie.

Bewogenheid voor zwakken en verdrukten in deze gebroken wereld, als noodzakelijk kenmerk voor de ware christen wordt uitgewerkt door Roei Kuiper. Een boek dat inderdaad tot eenheid kan smeden, maar ook tot keuze dwingt omdat de boodschap radicaal en absoluut niet vrijblijvend is of gerelativeerd kan worden. Van harte aanbevolen.


N.a.v. Dit geloven wij, meerdere schrijvers, 288 blz. Prijs € 19,95. Uitgeverij Medema, Vaassen, 2002. • H.F

Nederlands Dagblad, 22 februari 2002

Verklaring tegen geloofsvervaging

van onze kerkredactie

APELDOORN - Een aantal Nederlandse christenen willen kort en krachtig hun geloof publiekelijk uiteenzetten. Ze hebben zich achter de verklaring 'Dit geloven wij' geschaard en nodigen bekende christenen uit ook hun handtekening eronder te zetten.


De initiatiefnemers signaleren dat de inhoud van het geloof bij velen vervaagt. Juist daarom vinden ze het belangrijk het evangelie nog eens helder te verwoorden. Henk Medema is een van hen. "Je mag tegenwoordig alles geloven, als je maar gelooft", zegt hij. "Maar bij het christendom gaat het wel degelijk om de inhoud."

Medema wil de verklaring niet duiden als een nieuwe geloofsbelijdenis. "Dit is heel eenvoudig een poging om het evangelie helder uit te spreken. We willen 'rekenschap geven van de hoop die in ons is'."
Werd zo'n honderd jaar geleden veel nagedacht over de geloofsinhoud, nu lijkt de balans omgeslagen, denkt hij. "Er wordt veel geloofd en er is veel geloofsactiviteit. Maar wat geloven we nu? Weten wij nog wat we geloven; kunnen wij het nog onder woorden brengen? Durven we dat, hoorbaar en publiekelijk?"

De actie 'Dit geloven wij' is overgewaaid uit Amerika. Enkele jaren geleden zetten daar honderden christelijke leiders hun handtekening onder dezelfde verklaring. Tot hen behoren Joni Eareckson Tada, Ajith Fernando, Billy Graham, Bill Hybels, John MacArthur, J.I. Packer, Pat Robinson, Lee Strobel, John Stott en Ravi Zacharias.
Sommigen van hen hebben ook een bijdrage geschreven voor een gelijknamig boek, waarin bepaalde 'geloofsartikelen' van de verklaring worden toegelicht. De Nederlandse editie van het boek, getiteld Dit geloven wij, wordt 28 februari tijdens een voorgangersconferentie in Dalfsen gepresenteerd.

Ravi Zacharias schrijft bijvoorbeeld over het thema 'Heeft mijn leven wel zin?' en J.I. Packer over 'Ieder op zijn eigen manier: zijn we geboren opstandelingen?' In de Nederlandse editie is een hoofdstuk opgenomen van Roel Kuiper, verbonden aan het wetenschappelijk bureau van de Christen Unie, over de maatschappelijke verantwoordelijkheid van christenen.

Op de omslag staan de namen van de voortrekkers: Arnold van Heusden, Huib Jongenburger, Wim de Knijff, Roel Kuiper, Jan van Langevelde, Teun van Leer, Henk Medema, Willem Ouweneel en Herman Selderhuis. Evenals de Amerikaanse ondertekenaars komen ze zowel uit gereformeerde als evangelische kring. Medema rekent erop eind volgende week -rond de conferentie - minstens honderd adhesiebetuigers via internet bekend te kunnen maken.

Onopvallend

Volgens Medema staan in de verklaring - te vinden op internet via www.ditgelovenwij.nl - geen leerstellingen "waarvan we niet hebben gehoord". Opvallend aan de verklaring is dus eigenlijk het onopvallende ervan, wat niet wil zeggen dat er niet grondig is nagedacht over de tekst. Zo staat er dat Christus is gestorven voor zonden (niet de zonden). Dit om niet beticht te worden van de leer der algemene verzoening. Medema heeft de eerste reacties al binnen. Hij noemt ze bemoedigend. Maar vaak zeggen mensen ook iets te missen in het stuk. Volgens hem kan de verklaring - die nu al vier kantjes A-4 beslaat - nooit uitputtend zijn. Medema weet zelf ook wel onderwerpen te noemen die nu slechts worden aangestipt: de leiding van de Heilige Geest, de aard van het Schriftgezag en de doop. "Maar het gaat er niet om zoveel mogelijk te zeggen, maar om duidelijk te maken: dit geloven wij.

Samenwerken

Het boek wordt gepresenteerd op een driedaagse conferentie, een initiatief van 'Geloven in de Toekomst', een samenwerkingsverband van onder meer Evangelische Alliantie en Evangelische Omroep. Volgens mw. Suzan van Heusden-Gouman van de Evangelische Alliantie bestaat er verwantschap tussen het boek en het thema van de conferentie: samenwerking tussen kerken in plaatsen en steden. Bovendien is de hoofdspreker, Ajith Fernando uit Sri Lanka, een van de auteurs.

"Maar verder staat het boek los van onze conferentie."
De verklaring noemt het evangelie van Jezus Christus het beste en belangrijkste nieuws dat een mens te horen kan krijgen. "Het Apostolicum, de historische geloofsbelijdenissen, de belijdenissen van de Reformatie en de leerstellige grondslagen van latere evangelicale groepen, getuigen allemaal van de kern van deze bijbelse boodschap." De ondertekenaars weten dat onenigheid .tussen christenen hun getuigenis in de wereld belemmeren. Ze hopen dat er meer begrip voor elkaar zal zijn. Tegelijk stellen ze dat ze "geen enkele vorm van leerstellige onverschilligheid of relativisme of pluralisme kunnen aanvaarden waarmee Gods waarheid wordt opgeofferd voor valse vrede". "Over leerstellige onenigheden moet gediscussieerd worden." Reformatorisch Dagblad, 27 februari 2002

'Evangelie is beste nieuws voor iedereen'

DALFSEN - Een nieuwe, verfrissende verklaring van het Evangelie is nodig, vinden christelijke, hoofdzakelijk evangelicale, leiders in Nederland. „Het Evangelie van Jezus Christus is nieuws, goed nieuws: het beste en belangrijkste nieuws dat een mens te horen kan krijgen.” In Dalfsen wordt donderdag het boek ”Dit geloven wij” gepresenteerd. Daarin wordt een evangelische verklaring gepubliceerd over de kerninhoud van het christelijke geloof.

Het document is een vertaling van de Amerikaanse verklaring ”Dit geloven wij” uit 2000, opgesteld door de Commissie voor Evangelische Eenheid. Tegelijkertijd verscheen onder dezelfde titel een boek met nadere uitleg. Tientallen christelijke leiders hebben hun handtekening onder de verklaring gezet, onder wie Joni Eareckson Tada, Billy Graham, Bill Hybels, John MacArthur, J. I. Packer, Pat Robinson en John Stott. Op het omslag van het Nederlandse boek staan ook Nederlandse namen: Arnold van Heusden, dr. Roel Kuiper, ds. Jan van Langevelde, ds. Teun van der Leer, mr. Henk Medema, prof. dr. Willem Ouweneel, Hans Pruis, prof. dr. Herman Selderhuis.
De verklaring ”Dit geloven wij” geeft een samenvatting van de bijbelse hoofdwaarheden. De verzoenende dood van Jezus Christus is de enige manier om God in vrede, liefde en vreugde te kennen. Christus bracht een volmaakt offer en verschafte daarmee de Vader genoegdoening door te betalen voor onze zonden en door Gods gerechtigheid te bevredigen in overeenstemming met Gods eeuwige plan.

God is, volgens ”Dit geloven wij”, de Auteur van het Evangelie. En Hij openbaart het aan ons in en door Zijn Woord. De verklaring ontkent dat de waarheid of het gezag van het Evangelie voortkomt uit welk menselijk bedenksel dan ook. Het Evangelie verklaart dat alle mensen zich in een staat van zondige opstandigheid tegenover God bevinden, die, als daarin geen verandering komt, voor ieder persoon zal leiden tot eeuwige verlorenheid.

De exclusiviteit van het Evangelie staat in de verklaring bovenaan. „Het Evangelie is het enige Evangelie: er bestaat geen ander; en het veranderen van de inhoud ervan staat gelijk aan het vervormen en zelfs het vernietigen van die inhoud. Dit Evangelie is zo eenvoudig dat kleine kinderen het kunnen begrijpen. En het is zo diepgaand dat zelfs de studies van de meest wijze theologen de rijkdom ervan nooit uitputtend kunnen behandelen.”

Niemand kan volgens de verklaring gered worden op enige andere manier dan door Jezus Christus en Zijn Evangelie. „De Bijbel biedt geen hoop dat oprechte gelovigen van andere religies gered zullen worden zonder een persoonlijk geloof in Jezus Christus.” Het verlossend geloof is meer dan een „mentale aanvaarding” van het Evangelie, en onze rechtvaardiging kan niet worden veiliggesteld door „een puur uiterlijke geloofsbelijdenis.” Ook de leer van de toerekening van zowel onze zonden aan Christus als van Zijn rechtvaardigheid aan ons wordt aangehangen. Het is een toerekening waardoor „onze zonden volledig worden vergeven en waardoor we volledig aanvaard kunnen worden.”

Evangelisatie staat in de publicatie centraal. „We verklaren dat Jezus Christus zijn volgelingen opdraagt het Evangelie aan alle levende personen te verkondigen, altijd en overal evangeliserend, en gelovigen tot discipelen makend binnen de gemeenschap van de Kerk. Een volledig en trouw getuigenis over Christus houdt ook in: het geven van een persoonlijk getuigenis, een Godvruchtig leven, en handelingen van barmhartigheid en liefdadigheid tegenover onze naaste. Zonder zo’n getuigenis blijkt de prediking van het Evangelie vruchteloos.”

De conferentie in Dalfsen waar het boek wordt uitgebracht, begint donderdag en wordt vrijdag afgesloten, De bijeenkomst wordt gehouden onder verantwoordelijkheid van het ”Platform Geloven in de Toekomst”. In een Woord vooraf in het boek ”Dit geloven wij” stellen Van Heusden, De Knijff en Medema dat de groei van het Evangelie een onzekere factor is, maar het gebod van Christus om aan dat doel te werken is duidelijk. De opdracht ligt er om tot aan de wederkomst van Christus het Evangelie te verkondigen. „We moeten nieuwe kerken stichten, waar het Evangelie op een bijbelgetrouwe manier gepredikt wordt en waar gelovigen werkelijk gevoed en gesterkt zullen worden in het geloof. Als we Christus Heer noemen, dan hebben we niet de vrijheid onze zendingsopdracht te negeren.”

Binnen de evangelicale wereld zijn relatief weinig geloofsverklaringen opgesteld. In 1915 verscheen ”The Fundamentals”, een grootschalig initiatief van Noord-Amerikaanse en Britse protestanten, waarin de „fundamentele leer” waarover protestantse christenen het eens waren, beschreven werd. In de jaren tachtig en negentig ontstonden er binnen de kerken uitvoerige discussies over de vraag of de leer van de rechtvaardiging door het geloof alleen wel centraal diende te staan in een definitie van het Evangelie. Dat maakte duidelijk dat er een dringende behoefte was aan een „nieuwe, verfrissende verklaring.”

De auteurs zeggen te moeten bekennen dat christenen zó vertrouwd zijn met het Evangelie „dat het voor ons bijna oud nieuws is. Maar de discussies en debatten die de afgelopen twintig jaar hebben plaatsgevonden, hebben zonder meer duidelijk gemaakt dat het noodzakelijk is dat evangelicale christenen goed begrijpen wat het Evangelie van Jezus Christus inhoudt. Als we dit Goede Nieuws aan anderen willen overbrengen, dan is het belangrijk dat we het zélf goed begrijpen.”

Op de website van het nieuwe initiatief zijn inmiddels adhesiebetuigingen verzameld uit de breedheid van de kerkelijke gezindte, zoals van prof. dr. J. W. Maris, prof. dr. E. Schuurman, drs. N. C. van Velzen en ds. J. van Mulligen.
Bron: Reformatorisch Dagblad
27-2-2002