Ellips nr 2 - maart 2002

Redactioneel | 7 misverstanden over de islam | Jongeneel's stellingen | Islam en Palestina

pagina 1 - een kort gedeelte uit: Redactioneel
WILLEM J. OUWENEEL
OVERGAVE EN IJVER
......
Jihad
Het Arabisch is bij uitstek de taal van de islam, doordat de Koran in die taal geschreven is. Ik had het over bekende Arabische woorden; daar wil ik er nog twee aan toevoegen: islam (spreek uit: ieslâm) en jihad (spreek uit: dzjihâd) (spreek â uit als de a in het Engelse bad}. U vindt in deze ELLIPS een interview met een Arabische theoloog, die uitlegt dat islam niet 'vrede' betekent (zoals vaak beweerd wordt) - 'vrede' is salâm - maar 'overgave, onderwerping'. In mijn eigen artikel ga ik dieper op de betekenis van dit belangrijke begrip in. Het tweede genoemde begrip is jihad. Voor een goed begrip van de positie van de islam in de tegenwoordige wereldpolitiek is geen term belangrijker dan deze. Het woord jihad is afgeleid van het Arabische dzjahada, 'strijden, ijveren, zich inzetten', en wel ten dienste van Allah (vgl. Soera 4:76). Dat kan ook heel vreedzaam gebeuren; van Mohammed is overgeleverd dat hij gezegd heeft: 'De beste jihad is [van] degene die strijdt (ijvert) tegen zichzelf voor Allah, de Machtige en Verhevene.' De Koran zegt: 'Leen dan niet het oor aan de ongelovigen en ijver [dzjahada] tegen hen daarmee [nl. door de Koran te prediken] in grote ijver [dzjihaad]' (25:52). Vervolgens is jihad ook de term voor het rechtssysteem dat de boosdoeners vervolgt en de zwakken en verdrukten beschermt (4:75). Zo wordt de verovering van de wereld door de islam geïnterpreteerd als een bevrijding van volken uit de handen van hun verdrukkers. In deze strijd zijn oorlogsmisdaden streng verboden (2:190) en moeten zij die geen verzet bieden, gespaard worden (60:8). In de praktijk is dit soort 'bevrijding' net zo ongeloofwaardig als die van de communisten, die landen 'bevrijdden' van de kapitalisten en imperialisten. 'Bevrijding' door de islam (= 'overgave, onderwerping'!) betekent radicale overgave aan de Koran en de islamitische wetten, zonder democratie en gewetensvrijheid....

Redactioneel | 7 misverstanden over de islam | Jongeneel's stellingen | Islam en Palestina

W l L L E M   J.  O U W E N E E L
pagina 3 - een kort gedeelte uit: ISLAM EN TERRORISME
INTERVIEW MET DR. ANONYMUS

7 Misverstanden

Met een Arabische vriend in het Midden-Oosten, een christgelovige theoloog die gepromoveerd is op de relatie Bijbel/Koran, maakte de hoofdredacteur van ELLIPS het volgende interview, waarvoor de vragen door de betrokkene zelf gesuggereerd werden. Zijn naam en adres zijn bij de redactie bekend.

Wat was uw reactie op de aanslag van 11 september 2001?
Terwijl ik het nieuws op en na 11 september 2001 bekeek, vroeg ik mij af hoe ik van nut zou kunnen zijn bij de nawerkingen van de terroristische aanval. Naast gebed en financiële giften vind ik dat het mijn plicht is een visie op de islam uit te leggen die volgens mij de kern van het terrorisme-probleem raakt. Daarom heb ik mij o.a. ook tot u gewend. Deze visie is ontstaan als gevolg van vele jaren wonen en dienen in het Midden-Oosten.

Waarom wilt u anoniem blijven?
Gezien de politieke omstandigheden in het Midden-Oosten is dat absoluut noodzakelijk, omdat vrijheid van meningsuiting in het Midden-Oosten ontbreekt en mijn leven en dat van mijn gezin gevaar zou lopen.

Wat voor misverstanden treft u bij westerlingen aan over de islam en het terrorisme?
Ik zou er zeven willen noemen:
(1) Ishim betekent niet 'vrede'. Het betekent 'onderwerping'. Het woord voor vrede in het Arabisch is salani, niet islam. Islam doelt op slaafse onderwerping aan Allah. Feitelijk mist de Koran het bijbelse begrip van de betrekking van een zoon tot God als Vader. God wordt in de islam als zo transcendent beschouwd dat Hij niet alleen de geheel andere is, maar Hij staat geheel apart. De plicht van de mens is zich te onderwerpen, maar zonder zeker te zijn van het resultaat van deze onderwerping.
(2) Het woord Allah is het Arabische woord voor God. De Arabische Bijbel heeft al vóór de
islam dit woord gebruikt om naar God te verwijzen. Zo spreekt het Arabische Nieuwe Testament van Christus als Zoon van Allah.
(3) Hoewel christenen en moslims spreken van dezelfde God (of Allah), zijn Gods natuur en eigenschappen in de twee religies totaal verschillend. De God die wordt beschreven in de Bijbel, is dus heel anders dan de God die wordt gepresenteerd in de Koran.
(4) Niet alle Arabieren zijn moslims. Het woord 'Arabieren' doelt op de Arabischsprekende mensen, terwijl het woord 'moslims' doelt op hen die de islamitische religie aanhangen. Er zijn 19 Arabischsprekende landen, gelegen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, die 300 miljoen mensen omvatten. Terwijl 95% van de Arabieren in het Midden-Oosten en Noord-Afrika moslim is, is slechts 20% van de Arabieren in de Verenigde Staten moslim. Hoewel er miljoenen niet-Arabische moslims in de Verenigde Staten zijn, is 80% van de Arabieren daar christen! (5) De meeste, zo niet alle moslimlanden beschouwen de islam als de staatsgodsdienst. Daardoor hebben moslims de neiging het Westen als
'christelijk' te beschouwen en het huidige conflict te zien als een conflict tussen de islam en het christendom.
(6) Een moslim mag de islam niet verlaten op straffe van de dood. Bij de geboorte wordt iemand aangemerkt als moslim of niet-moslim afhankelijk van zijn afstamming. Iemands religie wordt dus aangegeven op zijn geboortebewijs, identiteitskaart enzof paspoort. Verder kan een niet-moslim gemakkelijk een moslim worden, maar niet omgekeerd. Dat is de reden waarom er geen bekende zichtbare gemeenten van tot het christendom bekeerde moslims bestaan. Er zijn wel bekeerlingen, maar ze zijn er in kleine aantallen, die in het geheim samenkomen.
(7) Er zijn vele fatsoenlijke moslims, die tegen het terrorisme zouden zijn. Sommigen die zich weliswaar niet tot het christendom bekeerd hebben, hebben op z'n minst christelijke waarden omhelsd. In het geval van enkele Amerikaanse moslims hebben sommigen de waarden overgenomen die eigen zijn aan de constitutie van de VS........

......Waarom geloven moslims niet in de betrouwbaarheid van Gods vroegere openbaring, i.c. de Bijbel?
Volgens de Koranleer van de opheffing neemt men van God aan dat Hij Mohammed sommige verzen heeft laten vergeten en ze toen heeft vervangen door andere. Soera 17:86 zegt: 'Indien Wij willen, zullen Wij waarlijk wegnemen hetgeen Wij u geopenbaard hebben; daarna zult gij voor u daarin geen zaak bezorger tegen ons vinden.' Zo wordt dus gezegd dat de verantwoording voor het wég-wissen van verzen uit Mohammeds geheugen bij God Zelf ligt. Soera 13:39 voegt toe: 'Allah vernietigt wat Hij wil, en bevestigt het.'

Volgens deze bekende leer in de islam is, wanneer God een vers vervangt, de latere een betere en verbeterde versie en mag deze zelfs tegenovergestelde onderwijzingen bevatten. Soera 2:106 zegt: 'Welk teken Wij ook afschaffen of j doen vergeten, Wij brengen iets beters daarvoor in de plaats of iets wat daaraan gelijk is; weet gij niet dat Allah over alle dingen machtig is?' Verder mag men deze opheffingsleer niet gebruiken om twijfel te zaaien ten aanzien van de betrouwbaarheid van Mohammed. Soera 16:101 zegt: 'Wanneer Wij een teken in plaats van een ander teken zetten - en Allah weet toch het best wat Hij nederzendt -zeggen zij: Gij [Mohammed] verzint maar wat. - Neen, de meesten hunner weten niet.' Zo wordt bevestiging van de waarheid van Mohammeds beweringen niet vereist en gaat deze bevestiging niet verder dan het beroep op een vermeende wonderbaarlijke dichterlijke stijl.
Deze opheffingsleer gaat zo ver dat alle vroegere openbaring afgewezen wordt, met name de Bijbel. Zo heeft de Koran de bijbelse geschiedenis herschreven met verhalen en verslagen die de Bijbel tegenspreken. Om de tegenstelling tussen de Bijbel en de Koran te verklaren hebben moslims de hele geschiedenis cloor beweerd dat de Joden en christenen hun Bijbel bedorven hebben, zodat de oorspronkelijke Bijbel niet langer bestaat. Het doet er niet toe welke bewijzen voor de waarheid en betrouwbaarheid van de Bijbel verschaft worden, moslims weigeren de mogelijkheid van de waarheid van de huidige Bijbel zoals wij die kennen, onder ogen te zien. Dit heeft geresulteerd in het algemene diepe gebrek aan inzet om de waarheid te zoeken of om de waarde van de waarheid in te zien.

pagina 8 - een kort gedeelte uit Islamitisch imperialisme
De stellingen van Jongeneel

Antwoord op het islamitisch imperialisme
Het westen heeft op het gebeuren van 11 september 2001 gereageerd met het verklaren van de oorlog aan het terrorisme, daarbij stelselmatig vermijdende te spreken over 'islamitisch terrorisme'.

Tegenover deze reactie sta ik ambivalent: als Nederlander begrijp ik de reactie van het Westen maar al te goed, doch als christen kan ik er niet mee uit de voeten. Als christen voel ik mij geroepen om een geweldloze reactie te bepleiten à la de geweldloze strijd van Martin Luther King tegen het racisme.

Het volledig geconcentreerd zijn van het Westen op Afghanistan leidt mijns inziens de aandacht af van wat eigenlijk bedacht en uitgevoerd moet worden: een adequaat reageren van het Westen op het islamitische verdelen van de aardbodem in een 'grondgebied van de islam' en een 'grondgebied van de strijd'. In het Westen, d.w.z. op het 'grondgebied van de strijd', maken moslims gebruik van alle rechten en vrijheden om hun godsdienst te propageren en te praktiseren, terwijl zij op het 'grondgebied van de islam' allesbehalve een multireligieuze en multiculturele samenleving nastreven.
Westerse politici, handelslieden, wetenschappers, journalisten, etc. dienen zich hiervan grondig rekenschap te geven en mijns inziens de rechten en vrijheden voor niet-moslims op het islamitische grondgebied vreedzaam te koppelen aan de rechten en vrijheden voor moslims in het Westen. Om dit concreet te maken formuleer ik hier twee stellingen voor brede politieke discussie in ons eigen land, en breder in het Westen:

STELLING 1:
Het Westen, te beginnen met de Europese Unie (op instigatie van Nederland), dient met ingang van heden een stop in te voeren voor de bouw van nieuwe moskeeën alhier totdat er in elk islamitisch land, te beginnen met Saoedi-Arabië, een rooms-katholieke kerk en een protestantse kerk voor ambassadepersoneel, dienstverleners e.a. gebouwd zijn.

STELLING 2:
Het Westen, te beginnen met de Europese Unie (op instigatie van Nederland), dient op het afbranden van kerkgebouwen op islamitisch grondgebied (o.a. in Indonesië) te reageren met het tijdelijk sluiten van moskeeën in het Westen (getalsverhouding één op één), totdat met islamitisch geld de betrokken kerkgebouwen hersteld zijn in hun oorspronkelijke luister.
.....

Prof. dr. Jan A.B. Jongeneel hoogleraar missiologie aan de Universiteit van Utrecht.

pagina 17-19: Islam en Palestina
P r o f .   D r .    W i l l e m   J.   O u w e n e e l

Als we nadenken over de betekenis van de islam in de huidige wereldsituatie, zullen onze gedachten al gauw naar liet Midden-Oosten uitgaan. Vandaar dit artikel van prof. Ouweneel over de verhouding tussen de islam en het Palestijnse vraagstuk.

Jeruzalem
Het is merkwaardig dat Jeruzalem niet in de Koran voorkomt. Zo belangrijk kan de stad voor de islam niet zijn, zou je zeggen. Bovendien, het enige wat heilig en dus belangrijk aan de stad is, is de rots in de Kotskoepel op de Tempelberg, vanwaar Mohammed een nachtelijke reis naar de hemel zou hebben gemaakt. Daarop wordt gezinspeeld in Soera 17:1: 'Lofprijzing aan Hem, die Zijn dienaar des nachts deed reizen van het Gewijde Bedehuis [in Mekka] naar het Uiterste Bedehuis.' Voor de wereldgeschiedenis is deze overgeleverde reis van de grootste betekenis, doordat moslims bij het 'Uiterste Bedehuis' aan Jeruzalem zijn gaan denken; wat was er immers mooier dan je voor te stellen dat de godsdienst van Mohammed met name het jodendom had overvleugeld en dat derhalve de Tempelberg in islamitische handen diende over te gaan? Mede daardoor werd Jeruzalem de derde heilige stad van de islam - een feit dat enorme politieke en religieuze consequenties heeft gehad tot vandaag de dag.

Trouwens, reeds voor Mohammed zelf was de stad zo belangrijk dat hij aanvankelijk zijn volgelingen opdroeg hun gebeden uit te spreken in de richting van Jeruzalem (pas later werd dit Mekka). Nadat de moslims in 638 Jeruzalem veroverd hadden, bezocht kalief Omar de Tempelberg; in 691/2 werd op die plek de Rotskoepel gebouwd. Ca. 711 veranderde kalief Abd al-Wahd de kerk die de christenen in de zesde eeuw op de Tempelberg gebouwd hadden, in een moskee, die hij de naam Al-Aqsa-moskee gaf om daarmee te suggereren dat het hier om het 'Uiterste Bedehuis' (Al-Masoedzjidi al-Aqtsa) uit de Koran ging. En dat terwijl er in Mohammeds dagen nog helemaal geen moskee ('bedehuis') in Jeruzalem bestond! Soera 17:1 kan dus helemaal niet op Jeruzalem slaan; Mohammed zal vermoedelijk veeleer aan Medina gedacht hebben.

Intussen had de islam zodoende in Jeruzalem wel gezegevierd over het jodendom en het christendom, maar door de eeuwen heen hebben verreweg de meeste ka lief s en sultans zich nauwelijks om Jeruzalem bekommerd; de stad was in de negentiende eeuw verworden tot een smerige, armoedige plek. Opmerkelijk is ook dat er altijd meer Joden in Jeruzalem gewoond hebben dan moslims: in 1860 waren er 11.000 Joden tegen 6500 moslims, en in 1906 40.000 Joden tegen 7000 moslims. Te allen tijde i.s Jeruzalem meer een joodse dan een Arabische stad geweest.

Islamitische eschatologie
De eschatologie van de moslims behelst een wereldomspannend islamitisch rijk, waarin alle 'ongelovigen' (dus ook Joden en christenen!) zullen omkomen of zich zullen onderwerpen aan Allah en de Koran (islam betekent 'onderwerping'). Om dit wereldrijk te bereiken zal nog heel wat grondgebied moeten worden veroverd. Maar er is op de hele aarde geen plek te vinden waar de veroveringsdrang van de islam zich sterker op richt dan de stad Jeruzalem.

Als je de eschatologie van de moslims nader wilt begrijpen, stuit je op de moeilijke vraag wie en wat nu de 'ware' moslims zijn. Zijn dat de gematigde moslims, die de islamitische terroristen graag afschilderen als 'extremisten' of van wie /e /el f s beweren dat het geen 'echte' moslims zijn? Of zijn juist de 'extremisten', die niets anders doen dan naar de letter uitvoeren wat de Koran gebiedt, de ware moslims? Maar wat gebiedt de Koran dan wel? Uit de Koran alleen strijdlustige verzen te citeren is net zo unfair als het veroordelen van Joden of christenen op grond van teksten in de Torah die oproepen kit een meedogenloze strijd tegen de Kanaänieten. Er staat in de Koran immers ook geschreven: 'Er is geen dwang in de godsdienst' (2:256). Wie dan ook betoogt dat de moslims de islam verbreid hebben met het zwaard, zal ook moeten erkennen dat Karel de Grote, Wladimir de 'Heilige' en vele
andere 'christelijke' leiders de onderworpen massa's dwangmatig het christendom hebben opgelegd.

De Koran spreekt over vrijwillige bekering, met name waar het om Joden en christenen gaat (bijv. 3:64). Toch is dat niet het hele verhaal. In het zogenoemde 'vers van het zwaard' zegt de Koran (9:5): 'doodt de genoten-gevers [= de heidenen] waar gij hen aantreft, en grijpt hen en belemmert hen en bezet elke uitkijkpost tegen hen', tenzij zij zich laten islamiseren. Soera 48:16 zegt tot 'gelovigen' met betrekking tot bepaalde 'ongelovigen': 'gij zult hen bestrijden, tenzij dat zij Overgave (islam) doen.' En in vs. 28: '[Allah] is het, die Zijn Boodschapper [= Mohammed] heeft uitgezonden met de rechte leiding en de wezenlijke godsdienst om haar de overhand te geven over alle godsdienst.' Soera 3:85 zegt: 'wie iets anders dan de Overgave (islam) tot godsdienst wenst, van hem zal [het] niet aangenomen worden en hij behoort in het latere leven tot de verliezers.' En Soera 9: 'Bestrijdt hen die niet geloven in Allah' (vs. 29) en: 'O gij, die gelooft, bestrijdt de ongelovigen, die u na staan, en laat hen strengheid in u vinden' (vs. 123).

Islam en vrede
Volgens de letter van de Koran is vriendschap tussen moslim en niet-moslim dan ook principieel uitgesloten. Soera 5:51 zegt: 'O gij, die gelooft, neemt u niet de Joden en de Christenen tot verbondenen; zij zijn elkanders verbondenen en wie Uwer met hen gemeenschap aangaat, die behoort tot hen.' Soera 9:123 zegt: 'O gij, die gelooft, bestrijdt de ongelovigen, die u na staan, en laat hen gestrengheid in u vinden.' Dit vers en andere verzen worden vaak weggeëxegetiseerd door moslims die naar buiten toe een vriendelijk beeld willen afgeven. In werkelijkheid maken deze verzen duidelijk wat Dzjihad ten diepste is: het uiteindelijke doel van de islam is de hele wereld tot onderwerping aan de Koran te brengen, wat het ook moge kosten.

Voor de Franse televisie zei een Arabische sjeik openlijk: 'Hoelang moeten wij jullie nog de islam prediken? De tijd zal komen dat wij jullie niet meer zullen waarschuwen, maar zullen onderwerpen (islamiseren).' Vandaag is de wereld nog verdeeld in twee gebieden: de dar al-islam, het 'huis van de islam', waarin de meerderheid van de bewoners moslim is, en de dar al-harb, het 'huis van de oorlog', waarin de meerderheid van de bewoners nog geen moslim is. Het eerste 'huis' moet het tweede 'huis' onderwerpen (islamiseren), zo mogelijk met vreedzame middelen of anders met geweld. Als ten slotte alle mensen moslims zijn geworden, zal de wereld dar al-salaam, 'huis des vredes', zijn. Dit is de islamitische opvatting van 'vrede': die bestaat daaruit dat alle opponenten geïslamiseerd (tot slaafse onderwerping gebracht) zijn.

De islam heeft wat dat betreft veel geduld. President Hafez Assad van Syrië, de vader van de huidige Syrische president, zei na de Jom-Kippoeroorlog (1973): 'De Arabieren hebben vijf oorlogen tegen Israël verloren. Wij kunnen ons veroorloven 99 oorlogen te verliezen - we hebben alleen maar de honderdste nodig.' En: 'Wij Arabieren hebben tweehonderd jaar gewacht om de kruisvaarders uit het Heilige Land te schoppen. De Israëli's zijn hier pas vijftig jaar geweest - dus we kunnen nog wel honderdvijftig jaar wachten.' En: 'Ieder die één inch Arabisch land opgeeft (Jeruzalem), zal als verrader beschouwd worden, en we weten allemaal wat het lot van verraders in de Arabische wereld is.'

Ook al zeggen gematigde Palestijnen wel dat zij met een verdeling van het land genoegen zouden nemen - een echte moslim kan dat nooit werkelijk menen. Land dat door de islam eenmaal voor Allah veroverd is, mag nimmer meer uit handen worden gegeven. Daarom is het 'binnendringen' van de Joden in islamitisch gebied voor moslims zo verschrikkelijk. Zij spreken ten aanzien van de staat Israël dan ook over 'afkalving van het grondgebied van de islam' - grondgebied dat al sinds de zevende eeuw deel uitmaakt van de dar al-islam! Palestina behoort met Saoedi-Arabië zelfs tot het hartland van de islam. Het handvest van de fundamentalistische Hamas-beweging, daterend van augustus 1988, zegt dan ook: 'Palestina is islamitisch erfland van alle moslims tot aan het eind van de tijd. Geen deel daarvan mag worden prijsgegeven. Geen Arabisch land, geen koning, geen organisatie, Arabisch of Palestijns, is daartoe bevoegd. De enige oplossing van het probleem heet "heilige oorlog". Deze brengt de bevrijding van geheel Palestina zonder compromissen.'

In dit licht bezien kan men begrijpen dat de joodse staat voor elke ware moslim een volstrekt onaanvaardbaar, ja, een afschuwelijk gegeven is. Deze staat, waar enkele miljoenen Joden - zij het met steun van het 'christelijke' Westen -nog steeds standhouden tegen 300 miljoen Arabieren in de regio, is vernederend voor Allah en voor de internationale islamitische wereld. Het is dan ook geen wonder dat, toen Osama bin Laden over de 'vernederingen' sprak die de islamitische wereld zijn aangedaan, hij allereerst de aanwezigheid van de joodse staat op 'islamitisch' grondgebied noemde! Als de wereldleiders niet het islamitisch standpunt ten aanzien van het Heilige Land proberen te begrijpen, zal het conflict in het Midden-Oosten alleen maar verder escaleren.

Let wel: het probleem is niet zozeer dat er Joden wonen in Palestina. Het handvest van de PLO zegt dat zulke Joden eenvoudig Palestijnen' zijn, inwoners van Palestina. (Onder het Britse Mandaat hadden de Joden een 'P' in hun paspoort en werden zij inderdaad aangeduid als 'Palestijnen'.) Er wonen al sinds dertien eeuwen honderdduizenden Joden in de islamitische wereld, die daar de dhimmi-status hadden. Dat houdt in dat hun wel sterk beperkende en vernederende bepalingen werden opgelegd, maar als 'lieden der Schrift' werden zij toch getolereerd. In 1948 echter werden in Palestina na precies 1310 jaar de rollen omgedraaid: de dhimmi's kregen de overhand, stichtten een eigen staat en onderwierpen daaraan ook de mosliminwoners, die nu op hun beurt aan beperkende en vernederende bepalingen werden onderworpen. Dat is voor elke rechtgeaarde moslim absoluut onverdraaglijk en ontoelaatbaar.

Maar ook komt voor zo'n moslim de vraag op: hoe heeft Allah dit ooit kunnen toestaan!? Het antwoord kan alleen luiden: omdat zoveel moslims de zuivere leer van de islam hebben losgelaten. De stichting van de staat Israël is dan ook onbedoeld een van de belangrijkste oorzaken van het herleefde islamfundamentalisme geweest. Immers, als de moslims terugkeren tot de zuivere islam, zal de staat Israël weer ten onder gaan.

Islam en jodendom
De islamitische wereld zal altijd weer proberen de joodse staat te vernietigen. Laat niemand denken dat deze dreiging alleen van 'extreme' moslims uitgaat. Reeds Mohammed zelf begon, toen bleek dat de Joden zijn boodschap niet wilden aannemen, hen te haten met een brandende haat. In mei 627 liet hij nagenoeg alle joodse mannen van Medina afslachten; de vrouwen en kinderen werden als slaven verkocht. In een vierjarige oorlog (624-628) versloeg Mohammed alle in Arabië wonende joodse stammen. Vele Joden werden gedood of verdreven, en de overigen werden geplunderd en schatplichtig gemaakt en vele bezittingen verwoest. In 640 verdreef kalief Omar de laatste Joden uit Arabië. Geen moslim kan de haat van Mohammed jegens de Joden vergeten. Ook al heeft de islam tijden gekend dat moslims en Joden redelijk vreedzaam tezamen leefden, daar waar Joden de islam weer in de weg staan, zoals thans in het Heilige Land, komt de oude haat weer boven. Als zelfs Mohammed het recht had Joden om het leven te brengen, hebben Kaddafi, Yasser Arafat en president Sadat (resp. president van Libië, van het Palestijns Gezag en van Egypte) dat ook.

Hoewel er in de vroege delen van de Koran ook welwillende woorden over de Joden staan, is de hoofdteneur de strenge veroordeling van de Joden: 'gevloekt heeft Allah hen wegens hun ongeloof' (2:88); hij is 'vertoornd' op hen (58:14) en heeft hen voor de hel bestemd (59:3). Alleen al eind negentiende eeuw zijn er dan ook in de hele moslimwereld duizenden Joden vermoord, alleen omdat zij Joden waren. In de periode in en rond de Tweede Wereldoorlog zijn in moslimlanden nog eens meer dan duizend Joden vermoord bij anti-joodse rellen. Vrede tussen Joden en moslims is dan ook principieel ondenkbaar; het tolereren van joodse dhimmi's onder moslimbestuur is het maximaal haalbare, en zelfs dat is er vaak niet van gekomen. Maar vrede tussen een joodse staat (op voormalig islamitisch terrein) en zijn moslimbuurstaten is uitgesloten. Alleen naïeve westerlingen, die de religieuze dieptedimensie van het conflict miskennen, kunnen daaraan geloven.

Redactioneel | 7 misverstanden over de islam | Jongeneel's stellingen | Islam en Palestina