EO-Visie - 6 april 2002

Kan er een Palestijnse staat gevestigd worden op
grondgebied dat de Here aan Israël beloofd heeft?

Midden-Oostenconflict: een geestelijke strijd Het conflict in Israël is nu zo ver geëscaleerd, dat een oplossing onmogelijk meer lijkt. Menselijkerwijs gesproken althans. Want bieden de bijbelse profetieën geen perspectief? Dé oplossing wellicht? Met ds. Willem Glashouwer, internationaal voorzitter van Christenen voor Israël, en bijbelleraar Dato Steenhuis zoeken we naar mogelijkheden en onmogelijkheden voor Israël in bijbels licht. „Vreselijk wat er allemaal gebeurt," begint ds. Glashouwer. „Israël bloedt uit vele wonden, maar ook het Palestijnse volk bloed uit vele wonden. Een drama dat zich voor onze ogen voltrekt." Is er menselijkerwijs nog vrede mogelijk in Israël? Glashouwer: „Als je zegt menselijkerwijs, dan lijkt het onmogelijk. Het is zo'n diep conflict, waarin ook religieuze wortels een belangrijke rol spelen. Als je dat bekijkt vanuit het gezichtspunt vanuit de islam, dan is het voor de islam theologisch gezien onmogelijk dat Palestina, dat ooit meer dan duizend jaar onder Allah was, terug zou keren onder godsdiensten - of het nu jodendom of christendom is - die door de islam als een gepasseerd station worden beschouwd. Dus het gaat vanuit de optiek van de islam niet eens om een stukje van het land, het gaat ten diepste om het hele land en om heel Jeruzalem. Pas als dat weer onder Allah is teruggekeerd, zou er misschien een relatieve vrijheid kunnen zijn voor andersdenkenden, zoals Joden en christenen die dan in zo'n land nog mogen leven. Maar wat die vrijheid onder de islam inhoudt, dat kunnen we maar al te goed zien in Indonesië, Saoedi-Arabië, Pakistan enzovoort." Steenhuis: „In de politieke lijn van dit moment leidt het er niet toe dat er op korte termijn vrede zal kunnen zijn. Maar er kan in de politiek ook heel veel veranderen. Als het kabinet valt bijvoorbeeld, waar het een beetje naar gaat uitzien, dan zou de koers wel eens anders kunnen liggen en zou er een verschuiving kunnen komen. Er zijn ontzettend veel mensen in Israël die helemaal niet orthodox zijn in hun denken, maar liberaal of socialistisch. Die willen dit helemaal niet. Als Peres weer de meerderheid zou krijgen, dan wordt de koers heel anders. Maar dat is menselijk gesproken." Wat vindt u van het vredesplan van de Saoedische kroonprins? Glashouwer: „Ik kan daar alleen maar vanuit de Bijbel naar kijken. Om te beginnen zou ik wel willen weten wat men verstaat onder 'normale betrekkingen' met Israël als Israël de gebieden verlaat. Betekent dat een erkenning van de Joodse staat, zelfs op dat kleine stukje grond dat dan overblijft? Ik denk dat dat vanuit de islam gezien onmogelijk is. Dus wat houdt die normalisering van betrekkingen in? Ten tweede: Als je het vanuit de Schrift bekijkt, kan er dan een Palestijnse staat gevestigd worden op grondgebied dat de Here aan Israël beloofd heeft? Het is geen nieuw voorstel, maar ik geloof er eigenlijk niet in. Zelfs als dat aanvaard zal worden door alle partijen, dan is het toch een vorm van salamitactiek, waarbij plakje voor plakje wordt ingenomen, maar het gaat uiteindelijk om de hele worst." Steenhuis: „Voor zover ik het na kan gaan, is het een beetje de kool en de geit sparen. De Arabieren zijn destijds gigantisch afgegaan met dertig miljoen Arabieren tegen een handjevol Joden. Die afgang moet worden teruggedraaid en dat zou via dit vredesplan kunnen gebeuren. Dan zou Israël weer teruggaan naar de grenzen van voor 1967 en dan is die afgang teruggedraaid. Ik snap ook wel dat Amerika hierin meegaat, want die moet steun hebben voor zijn Midden-Oostenpolitiek in de strijd tegen het terrorisme." In een VN-resolutie, gesteund door Amerika, is nu ook sprake van een Palestijnse staat... Glashouwer: „Wat verstaat men onder staat? Als dat betekent een staat die zijn eigen economische en militaire onafhankelijkheid heeft en dat in het hartgebied van Israël, dan kan ik daar geen voorstander van zijn. Er is vanuit de Schrift, Ezechiël 47: 2\-23, zeker recht voor vreemdelingen die in het aan Israël beloofde land leven. Die hebben humanitaire rechten, erfrecht van hun persoonlijke bezittingen, recht op autonomie zo je wilt, maar wel binnen de staat van Israël. Overigens vind ik dat Israël die humanitaire rechten van de Palestijnen volgens Ezechiël 47 absoluut dient te respecteren. Maar een staat op grondgebied dat de Here aan Israël beloofd heeft, is denk ik niet de bedoeling." Wat zou er volgens de profetieën moeten gebeuren? Glashouwer: „Ik kan het alleen maar vanuit de grote lijnen zien. Het is mijns inziens naar de profetie dat Israël terugkeert naar zijn land. Dat dat ook geweldige spanningen geeft met de omringende volkeren, is ook bijbels. Dat dat eenmaal zelfs zal uitdraaien op het verzamelen van de volken van deze wereld voor een geweldige slag rondom Jeruzalem, is ook bijbelse profetie die nog in vervulling moet gaan. Of het huidige conflict daar al op uitloopt, weet ik niet. Maar dat het eenmaal zover zal komen, dat welhaast de hele wereld zich tegen Israël en Jeruzalem zal keren en ook militair daartegen wil gaan optreden in een geweldig bondgenootschap, dat lijkt me naar de Schrift; Ezechiël 38, 39, Zacharia 12 enzovoort. Maar dat uiteindelijk Israël veilig zal wonen in het aan hen beloofde land, dat de Messias zal heersen op de troon van Zijn vader David en dat de vrede vanuit Jeruzalem de hele aarde bedekken zal, is ook naar de Schrift. Ook de Here Jezus spreekt, als Hij in de verre toekomst kijkt, over een verdrukking die er in de wereld zijn zal, zoals die er nooit geweest is en daarna nooit meer zijn zal. En daarna zal de Zoon des mensen verschijnen in al Zijn heerlijkheid. Dus dat we nog voor grote en apocalyptische gebeurtenissen staan die zich rondom Jeruzalem voltrekken, terwijl er tegelijkertijd een soort wereldorde en wereldeenheid op komst is, dat lijken me allemaal bijbelse noties die we toch in de gaten moeten houden." Steenhuis: „Ik geloof stellig dat de beloften die de Here God aan Abraham heeft gedaan, waargemaakt zullen worden. Dat betekent dat het land - niet het land van de Joden of van de Palestijnen, het is het land van de Here, zegt Leviticus 25 - door de Here gegeven zal worden aan wie Hij wil. Dat is Gods soevereiniteit. En Hij heeft dat gegeven aan Israël. Natuurlijk heeft de politiek in 1948 daarin bijgedragen, maar het blijft Gods verkiezing om Israël dat land te geven. Daar is bijna niemand het mee eens en dus blijven we conflicten houden. Nog verder weg ligt de gedachte dat de satan weet dat Jeruzalem in de toekomst de stad zal zijn van glorie voor de grote Koning. En dat wil hij verhinderen. De verhoging en de glorie van de Here Jezus zijn een doom in het oog van de tegenstander. Dat is de dieperliggende achtergrond van het hele conflict. Bovendien zegt de Bijbel inderdaad dat Israël onder enorme druk zal komen van de volkeren. Die druk zal ook uit Europa komen. Het ziet er dus niet best uit. Ze zullen Jeruzalem omsingelen en Israël zal het heel moeilijk krijgen. En dan komt de Here Jezus terug op de Olijfberg." Is de huidige staat Israël onder Sharon Gods oogappel? Glashouwer: „Het is het begin van de verlossing, zeggen ook de rabbijnen. Het is een proces waarin Israël zich bevindt wat uiteindelijk naar de grote verlossing moet leiden. Het is het dus nog niet, maar wel op weg erheen." Steenhuis: „Ik geloof dat Israël Gods oogappel is, maar Israël omvat in elk geval de twaalf stammen en er zijn er nog maar twee te zien. Dat Israël Gods oogappel is, moet je niet koppelen aan de daden van personen. Gods oogappel heeft met Gods raadsbesluiten te maken en niet met de verantwoordelijkheden van mensen die wel of niet iets verprutsen." Moet, voordat er een claim op het land gelegd wordt, niet eerst de Messias wederkomen? Glashouwer: „Ik denk niet dat dat de volgorde van de Schrift is. Als je Ezechiël 36 leest, dan staat er: 'Ik zal u bijeenvergaderen uit alle volkeren en brengen naar het beloofde land, en dan zal Ik rein water op u sprengen en u een rein hart geven'. Dus eerst nationaal herstel, gevolgd door geestelijk herstel - Jesaja 43: 5-8. In vers 8 staat: 'Doet het volk uitgaan dat blind is, al heeft het ogen, en dat doof is, ook al heeft het oren'. Dus blind en doof wordt het volk uit de vier windstreken van de aarde verzameld en teruggebracht naar het land. Dan zullen ze Hem zien Die ze doorstoken hebben. Door de uitstorting van de Geest worden de ogen geopend." Steenhuis: „Dan zullen ze weeklagen en rouw bedrijven en dan is er ontzondiging en heling. Daar zie ik op dit moment nog niets van." Op welke landsgrenzen kan Israël in bijbels licht op het ogenblik aanspraak maken? Glashouwer: „Er wordt wel eens gesproken over de groot-Israëlgedachte en dan denkt men aan de grenzen onder koning David en Salomo. Ik houd me altijd maar aan de eerste intocht van Israël in het beloofde land onder Jozua en de verdeling van het land die via Mozes al in de woestijn aan de twaalf stammen beloofd werd. Dat houdt in dat ook toen tweeënhalve stam aan de overzijde van de Jordaan woonden: Ruben, Gad en de halve stam van Manasse. Dat wil zeggen dat de Golan die in de Bijbel Basan heet, er ook bij hoorde. Dus dan is het alles ten westen van de Jordaan, ook een stukje aan de noordoostkant van de Jordaan en uiteraard de hele stad Jeruzalem. Dat ooit het gebied zich zal uitstrekken tot aan de Eu-fraat en in het zuiden tot aan de Nijl, dan denk ik eerder aan het koninkrijk dat komt. Dat zal pas in vervulling gaan als de Messias gekomen is." Steenhuis: „Het claimen van rechten past Israël eigenlijk niet, omdat het land dat ze gekregen hebben, van God is. Maar de grenzen die er in de toekomst zullen zijn, die zijn zo wijd, zoals ze zelfs in de dagen van Salomo, de bloeitijd, niet geweest zijn. Dat betekent dus inderdaad tot de Nijl en de Eufraat." Resumerend merkt ds. Glashouwer nog op: „Het is ten diepste een geestelijke strijd en ik denk dat de gemeente van Jezus Christus op de knieën moet om te bidden voor Jood en Palestijn beiden. Bidden om de vrede van Jeruzalem." Ar Sikking