Nederlands Dagblad - 11
mei 2002 - www.nd.nl
Een gedeelte uit een artikel van Rien van den Berg en Galiëne
Gerritsen in het ND:
Henk Binnendijk,
lange tijd presentator van EO-programma fifty-fifty',
over Pim Fortuyn:
Ik zat een aantal jaren geleden met Pim Fortuyn in een programma. Naderhand sprak ik hem zeker anderhalf uur. Vooral over
geloven. Vanaf het eerste moment
mocht ik hem graag. Dat heb ik gauw met zulke persoonlijkheden: markante figuren, eenlingen, erg origineel. Het type mens dat
niet gauw in clichés praat. Prachtig vind ik dat. Rechtstreeks zeggen wat je denkt, zonder eerst te bedenken: ik moet niet die
woorden zo gebruiken. want dan val ik me een buil. Het maakt ze aantrekkelijk toegankelijk.
Inderdaad, alsof ze dagelijks bij je aan de keukentafel zitten. Maar die toegankelijkheid maakt je ook kwetsbaar, en dat had Pim
Fortuyn. Hij had behoefte aan waardering, kreeg dat wel, maar ook een hoop kritiek. Het onbegrip maakte hem eenzaam.
Zodra ik bekende Nederlanders wat langer dan tien minuten spreek, zie ik mooie personen voor me, maar zie ik ook dat wat ik bij
Pim Fortuyn zag. Herman Brood had dat, André Hazes heeft dat, en ik denk - maar nu moet ik voorzichtig zijn - Paul de Leeuw
ook. Allemaal mooie, originele mensen, maar met een eenzame wortel.
Pim hield van het debat, was filosoof en denker. Hij hoorde gretig aan wat ik te vertellen had over mijn geloof in God. Dat
maakte het gesprek zo prettig. Hij stond ervoor open, wilde ook in Fifty-fifty komen als de gelegenheid zich voordeed. Dat kwam
er dus niet meer van. Jammer, ik vind het erg dat we een figuur als Pim Fortuyn kwijt zijn, hoe je ook denkt over zijn
denkbeelden." |
|