door onze redacteur Daniël Gillissen

SCHOONHOVEN - Wappen of zappen? staat er op de laatste affiches van stichting Bushalte Evangelisatie. Over de tekst en het ontwerp was voorzitter Jan van Dijk eerst nogal huiverig. Wappen of zapen? gaat over het contact met God. Heb je contact met iemand (wappen) of schiet je er zomaar even langs (zappen). De tekst was bedacht door jongeren en Van Dijk vroeg zich af of het zou gaan werken.

,,Het affiche hing een maand en we hadden nog steeds geen reactie gekregen. Was het dus fout geweest?'' Het bestuur had het nog niet gedacht, of de reacties stroomden binnen. ,,Geen enkel affiche heeft de afgelopen 25 jaar zoveel losgemaakt bij het publiek als deze.''

De toestand rond Wappen of zappen? illustreert hoe lastig stichting Bushalte Evangelisatie het vindt een goede tekst te vinden die mensen aanspreekt. Dit jaar bestaat de organisatie 25 jaar. Momenteel hangt bij vijfhonderd bushaltes net boven de vertrektijden de kleine mededeling van de stichting. ,,Het primaire doel is mensen te bekeren.''

Adverteren bij een bushalte is een goede methode, vindt Van Dijk, bedenker van deze manier van evangeliseren. ,,Jarenlang heb ik traktaten verspreid, maar ik vroeg mij af of mensen die ook lezen.'' Daarom ging hij op zoek naar een andere methode. ,,Ik zocht een plek waar mensen nog tijd hebben en zo kwam ik bij de bushalte. Passagiers moeten daar wachten en gaan uit verveling iets lezen.'' De boodschap hangt er een jaar. ,,Het houdt mensen wakker.''

De affiches bestaan meestal uit een afbeelding en wat tekst. Daaronder staat een telefoonnummer waar geïnteresseerden een gratis bijbel kunnen bestellen of met hun vragen terecht kunnen. Tachtig procent van de mensen die reageren, zijn jongeren tussen de 15 en 25 jaar. ,,Ze reageren vaak direct. Meestal staan ze nog bij de bushalte als ze bellen.''

De meeste contacten leiden tot de aanvraag van een bijbel. Per jaar worden zo'n 150 tot 200 bijbels verspreid, aldus Van Dijk. ,,Er zijn ook mensen die juist heel erg anti-christelijk zijn en dit via de telefoon 'vertellen'.'' In sommige gevallen lukt het zo'n reactie om te zetten in ,,een positief gesprek en is het mogelijk iets van het evangelie mee te delen''. Naast de telefonische gesprekken zijn er soms schriftelijke contacten. De stichting kan ook een beroep doen op de nazorgafdeling van de Evangelische Omroep.

Schriftelijke reacties komen vaak van vluchtelingen, Turken en Marokkanen, vertelt Van Dijk. ,,Wij hebben in geselecteerde gebieden affiches gehad in het Turks en Arabisch, die speciaal ontworpen en gericht waren op deze doelgroepen.'' Een keer was er een brief geadresseerd aan 'Heilige halte' in plaats van de naam van de stichting. ,,Dit geeft aan dat de afzenders heel serieus met deze zaken omgaan.''

Sinds een half jaar beheert de organisatie een internetsite ( www.bijbelindebus.nu ). Dat heeft inmiddels geleid tot 1500 aanvragen voor een bijbel. Ook via internet zijn het vooral jongeren die reageren.

Bushalte Evangelisatie haakte 25 jaar geleden aan bij Stichting Stations Evangelisatie, dat al enkele jaren bestond. ,,Maar zij werken op een andere manier. De affiches zijn groter, ze hangen er twee weken en de kosten zijn veel hoger.'' Daarom blijven de twee stichtingen gescheiden opereren.

Mensen die een boodschap bij de bushalte een zinvolle manier van evangeliseren vinden, kunnen een plek in de buurt adopteren, legt Van Dijk uit. Voor 38 euro per jaar hangt daar dan de evangelieboodschap. ,,Het lukt niet altijd de halte die iemand op het oog heeft ook te krijgen, omdat de plek soms al is verhuurd.'' In Groningen, Friesland en Drenthe is evangeliseren bij de bushalte helemaal niet mogelijk omdat het bedrijf dat de lijnen exploiteert, geen reclame wil hebben.

http://www.nd.nl/newsite/artikelen/20030227/dinp0580016.xml

Reformatorisch Dagblad - www.refdag.nl - 20 maart 2003

De bushalte, de Boodschap en de bellers 
Stichting Bushalte Evangelisatie bestaat 25 jaar 
Eunice Hoekman-Van Stuijvenberg 

ZOETERMEER - Het miezert en de bus laat op zich wachten. Een puber murmelt in zijn mobieltje. Op het bankje suft een bejaarde dame. Bij de bushalte staat iedereen zich te vervelen. Dit is bij uitstek de plaats om aandacht te vragen voor een affiche. Vijfentwintig jaar geleden hing de Stichting Bushalte Evangelisatie haar eerste poster op. 

Ze hangen van Vlissingen tot Den Helder. Affiches met teksten als: ”Wappen en zappen” of ”Jesus is the Answer”. Volgens de voorzitter van de stichting, J. van Dijk, moet de tekst bij lezers blijven hangen én uitnodigen tot een reactie. „We willen mensen tot nadenken dwingen. Want daar is weinig rust voor in deze voortjagende wereld.” 

Een kwarteeuw geleden deelde Van Dijk traktaatjes uit op straat, maar dat leverde weinig tot geen reacties op. „Ik had het gevoel dat ze allemaal in de vuilnisbak verdwenen en daarom ging ik op zoek naar plaatsen waar mensen gedwongen worden om ergens op te wachten, naar plaatsen waar men uit verveling gaat lezen.” 

In samenwerking met de Stichting Stations Evangelisatie werd de Stichting Bushalte Evangelisatie in het leven geroepen. Met als doel „het brengen van het Evangelie van de Zoon van God, die gestorven is tot redding van verloren mensen.” 

De platen met een boodschap worden bij de bushalte geplaatst volgens het zogenaamde adoptiesysteem. Iemand die in zijn woonplaats een halte weet waar vaak mensen geeuwend staan te wachten, kan zo’n bushalte adopteren. Hij verplicht zich voor ten minste drie jaar tot het financieren van de posters, die vervolgens bij de desbetreffende halte worden opgehangen. Op dit moment hebben ongeveer 250 mensen een ’eigen bushalte’ en steunen zo het evangelisatiewerk. 

De haltes met affiches staan verspreid door heel Nederland, uitgezonderd de provincies Groningen, Friesland en Drenthe. Daar verbieden de busmaatschappijen het maken van reclame. 

Volgens de voorzitter zijn het vooral jongeren die contact opnemen. Een paar maanden na het verspreiden van een poster die in samenwerking met jongeren is ontwikkeld, kwam een stroom van reacties op gang. Ze grijpen hun gsm en reageren spontaan op de tekening of de pakkende tekst. „Er bellen ook oudere mensen”, zegt Van Dijk, „maar die hebben het eerst vijf keer overwogen. Jongeren willen de leegte vullen. Ze voelen zich beroerd en vragen zich af wat ze nu eigenlijk zoeken.” 

Een van de recente posters van de stichting speelt hierop in. In vette letters gedrukt staan de woorden ”Wat zoek je?”. In een donkerblauwe lucht vormen zeven sterren samen het steelpannetje, met daarin de woorden gezondheid, rust, liefde, geluk, veiligheid, vriendschap en vrede. ”Jesus is the Answer”, staat eronder in het geel te lezen, samen met de tekst: ”Roep Mij aan en Ik zal u antwoorden”. 

Van Dijk: „Een tijdje geleden zochten veel mensen hun antwoord in oosterse godsdiensten. Dat is naar mijn idee op zijn retour. Jongeren gaan terug naar het christendom.” 

Een veelgehoorde reactie is volgens de initiatiefnemer van de stichting dat men afknapt op christenen. „Ik kan ze alleen maar gelijk geven. Wij zijn geen haar beter dan niet-christenen. Ik ben ook een zondaar die Jezus nodig heeft. Als je dat eerlijk zegt, respecteren de bellers je antwoord.” 

Mensen die reageren, krijgen desgewenst een Bijbel, of worden opgegeven voor een bijbelcursus in hun eigen regio. „Zodat ze kunnen groeien in kennis van het Woord van God”, zo verwoordt Van Dijk. 

De Stichting Bushalte Evangelisatie is opgericht vanuit de Vergadering der Gelovigen, maar is in principe interkerkelijk. Als bellers een kerk willen bezoeken, verwijst de stichting ze door naar een kerkelijke gemeente in de buurt. Dat is meestal een gemeente waarmee de stichting contacten onderhoudt. 

Bij verschillende bushaltes hebben ook posters in het Arabisch en het Turks gehangen. Dit vereist een heel andere aanpak. De stichting heeft daarvoor kenners van de islam in de arm genomen. Omdat het gebed bij moslims een belangrijke plaats inneemt, ontwikkelde men een poster met de tekst: ”Gij Hoorder van het gebed”. 

Het affiche leverde niet veel, maar wel wonderlijke reacties op. Zo viel er een brief op de mat die was geadresseerd aan ”De heilige halte”. Omdat een moslim problemen kan krijgen met zijn interesse voor het christelijke geloof, wordt de Bijbel niet zomaar opgestuurd. Die komt via omwegen op het gewenste adres terecht. 

Negatieve reacties zijn er niet veel. De voorzitter herinnert zich een reactie op een poster waarop een reddingsboei te zien was. Het affiche had enkele maanden bij de drukker gelegen en verscheen in de bushokjes op het moment dat de Maas buiten zijn oevers trad en gedeelten van Limburg onder water zette. „De poster viel daarom niet bij iedereen in goede aarde.” 

Het publiek dat reageert, is veranderd in de afgelopen 25 jaar, ziet Van Dijk. „De leeftijd van de bellers gaat omlaag. Een andere, belangrijke ontwikkeling is dat we nu te maken hebben met mensen zonder enige bijbelkennis. Vijfentwintig jaar geleden had de ontkerkelijking weliswaar ingezet, maar droeg men nog wel de herinnering aan een christelijke opvoeding of de zondagschool bij zich. Voor de huidige bellers zijn alle religies één pot nat.” 

Er zijn veel aanvragen voor een Bijbel via de website van de stichting. Zestienhonderd exemplaren vonden inmiddels hun weg naar nieuwsgierige buitenkerkelijken. Maar het voornaamste middel om hen te bereiken is volgens Van Dijk het gebed. „God moet werken in de harten van de mensen. Hij kan alleen de wasdom geven. Wat wij doen is zaaiwerk. De Heere is Heere van de oogst.” 

Binnenkort gaan Stichting Bushalte Evangelisatie en Stichting Stations Evangelisatie samen onder de naam Stevan.