www.vergadering.nu De Leesmap www.vergadering.nu

Nederlands Dagblad - www.nd.nl - 2 april 2004
 

Moeders leren taal van hun kinderen
'Mensen lachen hier meer dan in Kosovo'

door onze redacteur
Piet H. de Jong


DEN HAAG - Midden in de Schilderswijk staat de Koningin Beatrixschool, een school met de Bijbel. Deze basisschool is al oud. In 1883 werd hij opgericht door een aantal mensen van de 'Vergadering der Gelovigen'. Nog altijd vormt die groep het bestuur van de school die 330 leerlingen telt. De opzet destijds was bijbels onderwijs aan te bieden in een typische arbeiderswijk.

Vandaag de dag is het eigenlijk niet veel anders, zegt directeur Koos van Gaalen. Wat wel drastisch is gewijzigd is de samenstelling van de wijk. Tal van nationaliteiten bevolken de Haagse wijk. De klaslokalen weerspiegelen dat. Een flink aantal ouders dat islamitisch is, kiest bewust voor de Beatrixschool. In een gesprek met de ouders verschaft de directeur vooraf altijd duidelijkheid. Als de ouders christelijk onderwijs op prijs stellen, zijn hun kinderen van harte welkom.

Elke week is er op maandagochtend een christelijke weekopening. Deze week is de beurt aan directeur Van Gaalen. In de gymzaal verzamelen zich alle klassen, van klein tot groot. Een band van meesters en juffen begeleidt de liederen met keyboard, gitaren en panfluit. Van Gaalen staat onder meer stil bij de dood en begrafenis van oud koningin Juliana. Voor christenen is het leven met de dood niet voorbij, vertelt bij. Wie in Jezus gelooft, heeft eeuwig leven. Een korte bijbellezing uit het evangelie van Johannes over leven en opstanding van Jezus Christus onderstreept die woorden. Onder de swingende begeleiding van de band bij het spelen van een gospellied marcheren de kinderen groepsgewijs naar hun lokaal. De Koningin Beatrixschool wil een veilige school zijn met duidelijke basis- en gedragsregels. Ouders stellen dat op prijs. Leerkrachten en leerlingen gaan respectvol met elkaar om is zo'n basisregel. je houden aan afspraken is een andere. Niet rennen of schreeuwen in de gang en op de trap is een gedragsregel. Scheldwoorden zijn uit den boze en snoepen in de school mag alleen als er vanwege een verjaardag wordt getrakteerd.

De school heeft zich ontwikkeld tot een 'Brede Buurtschool' en werkt samen met de 'stichting ondernemend welzijn', de bibliotheek van de Schilderswijk, de politie Haaglanden, de Dienst Stadsbeheer en de stichting Mondriaan. Die laatste stichting verzorgt Nederlandse taalles aan moeders die hun kinderen op de peuterspeelzaal hebben, de zogeheten Voorschool. De moeders krijgen onder meer les van Martine de Vries. Ze leren dan over dezelfde onderwerpen als hun kinderen, maar dan op volwassenenniveau.

Moeders leren taal van hun kinderen
'Mensen lachen hier meer dan in Kosovo'

DEN HAAG - Drita uit Kosovo, Lidwina (*) uit Litouwen en Yasemin uit Turkije zijn drie moeders die taalles volgen op de Voorschool. Na enig overleg met de docente en vooral met het thuisfront willen ze wel over zichzelf vertellen.

door onze redacteur
Piet H. de Jong


Lidwina is blij wanneer haar dochtertje na schooltijd bijvoorbeeld zegt: 'God maakt de bloemen'. Het sluit aan bij haar eigen geloofsovertuiging. ,,Ik ga naar een gereformeerde kerk en mijn kind is gedoopt." Haar twee gesprekspartners zijn moslim. Ook zij vinden het christelijke karakter, waar de school echt werk van maakt, geen enkel probleem. Drita: ,,Ik ben moslim, maar het maakt mij niet uit dat de kinderen hier iets anders leren. Er gelden goede regels. Dat is goed. Al zijn er kinderen van veel landen op school, toch gaat het hier prima op school."

De Turkse Yasemin, ook moslima, vertelt dat vanuit haar geloof onderwijs in de profeten, waaronder Isa (Jezus), voor haar en haar man geen probleem vormt. Islamitisch onderwijs dat volgens de Nederlandse vrijheid van onderwijs een mogelijkheid is, is voor deze vrouwen geen optie. Drita heeft zelf in Kosovo geen islamitisch onderwijs gehad en kleine kinderen gaan in haar geboorteland ook niet naar een islam school. Yasemin draagt geen hoofddoekje. In Turkije, vertelt ze, mogen vrouwen op school en universiteit zelfs geen hoofddoek dragen. In Nederland moeten de vrouwen dat zelf weten." Dat vond ze vreemd toen ze twaalf jaar geleden hier naar toe kwam om te trouwen met een Turkse man die al langer in Nederland woonde. Haar schoonmoeder draagt wel een hoofddoekje. Dat levert in de familiekring nog wel eens discussies op, verklapt Yasemin besmuikt lachend. Drita denkt dat het een kwestie van tijd is. Haar grootmoeder in Kosovo had nog wel een hoofddoek op, haar moeder al niet meer. "Gelukkig is het voor ons geen verplichting", zegt ze. Toch kan de discussie over de sluier best lastig zijn. Yasemin: "De ene professor in de leer van de Koran zegt dat het moet en de ander zegt dat het hoofddoekje niet verplicht is."

Streng is goed
De drie vrouwen laten weten goed uit de voeten te kunnen met de duidelijke gedragsregels op school. "Een beetje streng is goed", zegt Drita. Lidwina beaamt dat. Met zo veel kinderen moeten ze ook regels leren. Het onderwijs dat de moeders krijgen, helpt hen hun kinderen beter te volgen in hun schoolloopbaan. "Soms zegt mijn dochter tegen mij: jij zegt het niet goed", zegt Drita. Laatst had ze familie over de vloer en die viel het op dat toen ze haar kroost in het Albanees toesprak ze antwoordden in het Nederlands. "Mijn man spreekt goed Nederlands en leest boekjes met de kinderen", zegt Yasemin. Ook via de televisie wordt de Nederlandse taal opgepikt. Behalve de Turkse zender stemt Yasemin regelmatig af op het kinderprogramma Z@ppelin.

Drita en Lidwina verblijven beiden al zeven jaar in Nederland en wachten nog op een verblijfsvergunning. Allebei hebben ze goede hoop dat ze die vergunning krijgen. Wel geven ze aan dat de procedures in Nederland erg lang duren en dat dat veel onzekerheid en onrust geeft. ,,Ik hoop dat ik in Nederland mag blijven", zegt Drita. Na de recente onlusten in haar vroegere land is ze ervan overtuigd dat zelfs de NAVO in Kosovo niet de rust kan garanderen. "Mijn toekomst is hier, daarom wil ik goed Nederlands leren." Vergeleken met Kosovo viel het Drita op hoe veel nationaliteiten er in haar Haagse wijk rondlopen. ,,In het begin moest ik daar wel aan wennen." Als haar familieleden uit andere landen op bezoek komen, weten die niet wat ze zien. Voor het contrast neemt Drita hen ook mee naar het een paar kilometer verderop gelegen Scheveningen. Ook Lidwina noemt de vele nationaliteiten als een groot verschil met haar geboorteland. Wat haar minder bevalt, is de typisch Nederlandse overmaat aan regeltjes. De druk van de bezuinigingen die zij en haar vriend merken in de belastingen en verzekeringen stemt haar niet vrolijk. Ook heeft Lidwina de laatste tijd de idee dat sommige Nederlanders bewust afstand tot haar houden. Anderzijds wordt er op straat meer gelachen dan in Litouwen. Drita stemt met die waarneming in. "De mensen zijn vriendelijk, in Kosovo zag ik altijd alleen maar boze gezichten." De drie vrouwen van de Voorschool zeggen dat ze met hun docente van alles bespreken tot en met de Nederlandse keuken en de eetgewoonten. "Wij willen van alles wat proeven: Turks eten, maar ook Surinaams en Chinese loempia's", zegt Yasemin. Drita combineert de Kosovaarse keuken met Hollandse kost. "Van alles wat, maar niet te veel", is haar parool. Lidwina, ten slotte, is het opgevallen dat aardappels koken veel sneller gaat dan het bereiden van een origineel Litouws recept.

(* Op verzoek van de Litouwse is een andere dan haar eigen naam gebruikt.)

De Leesmap-index


 

www.vergadering.nu