Bron: Caroline Glick - www.carolineglick.com

Het onvriendelijke bezoek van paus Franciscus

Israel, 28 mei 2014

door Caroline Glick

Premier Benjamin Netanyahu en minister van Buitenlandse Zaken Avigdor Lieberman hadden gelijk toen ze kritiek gaven op de welig tierende schadelijke anti-Israël aansporingen in Europa voor de moorddadige schietpartij zaterdag bij het Joods Museum in Brussel en de aanslagen en verwondingen van twee joodse broers buiten hun synagoge in een Parijse voorstad later op die dag.

Anti-Israël opruiing is alomtegenwoordig in Europa en verschijnt in steeds wijdere kringen van de hele westerse wereld.

Tot deze week bleef de katholieke kerk buiten de campagne om Joden te ontmenselijken en de Joodse staat te belasteren.
Paus Benedictus XVI werd gezien als een vriend van Israël, ondanks zijn jeugdlidmaatschap van de Hitlerjugend. Zijn verzet tegen het islamitische afwijzen van de oorzaak, welsprekend uitgedrukt in zijn toespraak op de Universiteit van Regensburg in 2006, maakten hem tot religieus kampioen van de rede en individuele verantwoordelijkheid en recht - de belangrijkste bijdragen van het Jodendom aan de mensheid.

Zijn voorganger Paus Johannes Paulus II was minder bereid om islamitische geweld te confronteren. Maar zijn verzet tegen het communisme maakte dat hij Israël als voorpost van vrijheid in het Midden-Oosten respecteerde. Johannes Paulus' bezoek aan Israël in 2000 was in sommige opzichten een historisch gebaar van vriendschap aan het Joodse volk van Israël.
Zowel Benedictus en Johannes Paulus II waren uitgesproken voorstanders van het Tweede Vaticaans Concilie en bleven leerstellig trouw aan de afwijzing van het anti-judaïsme van de Kerk, met inbegrip van de lading van Deicide (godsmoord) en de afkeuring van de vervangingstheologie.

Jezus sprak Hebreeuws
Helaas, de Gouden Eeuw van de katholiek-joodse relaties lijkt ten einde te zijn gekomen tijdens het bezoek van Franciscus aan het Beloofde Land deze week.

Bij een van zijn oppervlakkige uitspraken tijdens het pauselijk bezoek, vermeldde Netanyahu op maandag dat Jezus Hebreeuws sprak. Er was niets verkeerd aan de verklaring van Netanyahu. Jezus was immers een Israëlische jood.
Maar Franciscus kon de waarheid niet aan. Dus hij onderbrak nogal onfatsoenlijk zijn gastheer en bracht in: "Aramees".
Netanyahu werd waarschijnlijk wat onrustig. Toegegeven, destijds spraken en schreven goed opgeleide joden in het Aramees. En Jezus was opgeleid. Maar de taal van het volk was Hebreeuws. En Jezus predikte aan de mensen in het Hebreeuws.
Netanyahu antwoordde: "Hij sprak Aramees, maar hij kende Hebreeuws."

Reuters werkte het incident wat bij en probeerde de grofheid en het historisch revisionisme van de paus weg te verklaren en beweerde: "Hedendaagse uitwijding over Jezus is ingewikkeld en vaak politiek." Het verslag ging verder door heel delicaat te vermelden: "Palestijnen beschrijven Jezus soms als een Palestijn. Israëli’s maken daar bezwaar tegen."

Israëli "maken daar bezwaar tegen", want het is een leugen.

De Palestijnen - en hun islamitische en westerse supporters - ont-Judaïseren Jezus en verkondigen dat hij Palestijns is om de Joden te smaden en de Joodse staat illegaal te maken. Het lijkt alsof het de taak van de bisschop van Rome was om de zaak even recht te zetten. Maar in plaats daarvan gaf Franciscus' onbeleefdheid aan dat hij op z’n minst denkt dat het feit van Jezus' Jodendom niet in een beleefd gezelschap behoort te worden vermeld.

Franciscus’ gedrag tijdens zijn openbare ontmoeting met Netanyahu had kunnen worden afgedaan als gedoe over niks, als het niet was gebeurd de dag na zijn symbolische omhelzing van enkele van de ergste anti-joodse lasterpraatjes van onze tijd, en zijn schijnbare goedkeuring van de vervangingstheologie tijdens zijn preek in Bethlehem.

Overweeg eerst het gedrag van Franciscus bij de muur
Redelijke mensen zijn het oneens zijn over de bijdrage die het veiligheidshek levert aan de veiligheid van de Israëli's. Maar niemand kan er redelijkerwijs aan twijfelen dat het werd gebouwd om de Israëli's te beschermen tegen Palestijnse terroristische moordenaars. En Franciscus moet dit weten. Het besluit van Franciscus om een ​​foto-stop te maken bij de veiligheidsbarrière was een daad van extreme vijandigheid tegen Israël en het Joodse volk.

Als voormalige kardinaal van Buenos Aires kan Franciscus hebben gehoord van het bloedbad van november 2002 in Kibboets Metzer. Metzer werd opgericht door de Argentijnse communisten in de jaren 1950. Metzer ligt op 500 meter van de 1949-wapenstilstandslijnen, wat het tot een voor de hand liggende locatie maakte voor het veiligheidshek. Maar trouw aan hun radicale wortels hielden de leden van de kibboets in 2002 een publiciteitscampagne tegen de geplande route van het veiligheidshek. Zij vreesden dat het, in de woorden van Metzer lid Danny Dovrat, "de vijandigheid zou doen ontbranden en problemen creëren" met de Palestijnse buren van de kibboets.

Dankzij die zorg was er in de nacht van 10 november 2002 voor een schutter van de 'gematigde' US- en EU-ondersteunde Fatah-terreurorganisatie geen fysieke hindernis om de kibboets binnen te komen. Eenmaal daar doodde hij twee mensen op straat en ging toen het huis van Revital Ohayon binnen en executeerde Revital en haar twee zonen, Matan, 5, en Noam, 4 jaar oud.
Fatah prees de aanval op haar website en beloofde meer aanvallen op "zionistische kolonisten" uit te voeren, en beloofde zich te blijven "richten op hun kinderen".

Had hij werkelijk zorg over de zaak van vrede en geweldloosheid die hij beweert te verdedigen, dan zou Franciscus niet gestopt zijn bij die barrière, in het besef dat hij daarmee de herinnering besmeurde aan de Ohayons en de honderden andere Israëlische Joodse families die werden omgebracht door Palestijnse bloeddorst en antisemitische verdorvenheid.

In plaats daarvan stapte Franciscus "spontaan" uit zijn pausmobiel, liep naar een gedeelte van de barrière, en raakte het eerbiedig aan en kuste het alsof het de Klaagmuur was.
De graffiti op het gedeelte van de muur waar Franciscus was gestopt, versterkte zijn antisemitische standpunt. Een van de slogans riep op tot de omhelzing van de BDS-campagne.

Hoewel de economische gevolgen van de campagne voor economische oorlogvoering tegen Israël in het Westen te verwaarlozen zijn geweest, is het doel van BDS niet economisch. Het doel van de beweging is om Israëli's te ontmenselijken en iedereen apart te zetten voor sociale uitstoting die weigert de anti-joodse laster te omarmen dat Joden geen recht hebben op zelfbeschikking en dat zij moreel inferieur zijn aan elke andere religieuze, etnische en nationale groep in de wereld .

En dat is nog niets vergeleken met die andere slogan op de muur. Die stelde de Palestijnen in Bethlehem gelijk aan de Joden in het getto van Warschau. Met andere woorden, die ontkende de Holocaust.

Door daar te staan, en de barrière met zijn holocaust ontkennende slogan te kussen, gaf Franciscus het Vaticaan vergunning tot Holocaustontkenning.

En dat was nog maar het begin
Paus Franciscus had een ontmoeting met Fatahleider Mahmoud Abbas in zijn presidentiële paleis in Bethlehem. Toen Israël de controle over Jezus' geboorteplaats overgedroeg aan Abbas’ voorganger Yasser Arafat in 1996, nam Arafat het Grieks-orthodoxe klooster naast de kerk van de Geboorte in beslag en veranderde het in zijn - en later Abbas’ - officiële residentie.

Staande, daar naast Abbas, op de in beslag genomen kerkelijke goederen, noemde de paus Abbas "een man van vrede".
Abbas keerde de goede daad om door Israël op te roepen om alle Palestijnse terroristen te bevrijden uit de Israëlische gevangenissen. En de paus - die Netanyahu had onderbroken toen hij een historische waarheid sprak - zei niets.

Tijdens de mis op zondag in de kerk van de Geboorte van Christus bad paus Franciscus met de Latijnse patriarch Fuoad Twal. In zijn preek beschuldigde Twal de Israëli's ervan dat ze de huidige versie van de moordenaars van Christus zijn door te verwijzen naar de Palestijnen die "in de voetsporen van het Goddelijk Kind" lopen, en de vergelijking van de Israëli's met Koning Herodes.
In zijn woorden: "We zijn nog niet klaar met de hedendaagse Herodessen, die vrede meer vrezen dan oorlog... en die bereid zijn om met het doden door te gaan."

In plaats van deze opmerkingen te veroordelen, echode Franciscus ze:
"Wie zijn wij, als we voor het Kind Jezus staan? Wie zijn wij, als we staan voor de kinderen van vandaag?” vroeg de paus.
“Zijn we als Maria en Jozef, die Jezus verwelkomden en voor hem zorgden met de liefde van een vader en moeder? Of zijn we als Herodes, die hem wilde elimineren?"

Mufti
Tijdens zijn bezoek maandag aan Jeruzalem, omarmde Franciscus de Palestijnse mufti van Jeruzalem, Sheikh Muhammed Hussein. Uitgaande van zijn opgeschreven opmerkingen verwees de paus naar de moefti en zijn medewerkers als 'beste vrienden’, en noemde Franciscus hen zijn ‘geliefde broeders’.

Hussein is door de VS en de EU veroordeeld voor zijn oproepen tot de vernietiging van de Joden in naam van de islam.

In 2012 zei Hussein dat het de bestemming van de moslims was om Joden te doden , die, beweerde hij, onmenselijke beesten zijn en "de vijanden van Allah". Hij heeft ook de zelfmoordaanslagen geprezen en zei dat hun zielen "ons vertellen hen te volgen op hun pad."

Franciscus veroordeelde hem niet.

Franciscus veroordeelde de anti-joodse aanslagen in Brussel en Parijs scherp. En tijdens zijn ceremoniële bezoeken aan Yad Vashem, de Klaagmuur en het gedenkteken voor terreurslachtoffers zei hij dezelfde juiste en gepaste dingen. Maar al zijn uitspraken klinken hol en vals in het licht van zijn daden.

Israëli's en Joden over de hele wereld moeten zich bewust zijn van wat er gebeurt. Franciscus leidt de Katholieke Kerk in een verontrustende anti-joodse richting.

[ Oorspronkelijk gepubliceerd in The Jerusalem Post. ]

Bron: http://carolineglick.com/pope-franciss-unfriendly-visit/
(Vertaald door Harry Sleijster)