Israël, Hamas en Obama's buitenlandse beleid
Israel, 29 juli 2014
door Caroline Glick
Toen de Amerikaanse president Barack Obama zondagavond premier Binyamin Netanyahu belde, middenin een Veiligheidskabinet-vergadering,
beëindigde hij daarmee alle resterende twijfel over zijn beleid ten aanzien van Israël en Hamas.
Veiligheidsoverleg
Obama belde Netanyahu terwijl de premier in overleg was met zijn leidinggevende ministers over hoe verder te gaan in Gaza. Sommige ministers adviseerden dat Israël moet doorgaan met het beperken van onze strijdkrachten in de specifieke lokaliseer-operaties die gericht zijn op het vernietigen van de doodstunnels die Hamas in de hele Gazastrook en op Israëlisch grondgebied heeft gegraven.
Anderen stelden echter dat de enige manier om de tunnels echt te vernietigen, en ze vernietigd te houden, is dat Israël de controle over de Gazastrook herovert.
Niet een van de ministers adviseerde dat Israël haar operaties in Gaza volledig zou beëindigen. Hoe langer onze soldaten vechten, hoe meer we leren over de enorme afmetingen van het Hamas terreur-arsenaal, en over de plannen van deze groep van de Moslim Broederschap; maar ook over haar strategie om dat te gebruiken bij het destabiliseren, demoraliseren en uiteindelijk vernietigen van de Israëlische samenleving.
De ontdekking door de IDF van het Rosh-Hashana-plan van Hamas was de laatste druppel voor elke Israëlische Linkse om nog fantasieën te koesteren over het oppakken van onze knikkers en naar huis te gaan. Hamas' plan om de tunnels te gebruiken om honderden terroristen tegelijk naar meerdere Israëlische grensgemeenschappen te sturen en het uitvoeren van een slachting van ongekende omvang, afgerond met de ontvoering van gijzelaars naar Gaza, was het wrede ontwaken dat Links had vermeden sinds het in 2005 aangedrongen had op de terugtrekking van Israël uit Gaza.
Met andere woorden, in hun discussie zondagavond waren Netanyahu en zijn ministers zonder illusies over de ernst van de situatie en de noodzaak om te winnen - ongeacht hoe de gedefinieerd zou worden.
Maar toen ging de telefoon
En Obama zei tegen Netanyahu dat Israël moet verliezen. Hij wil een onvoorwaardelijk "humanitair" staakt-het-vuren, dat zal leiden tot een permanent staakt-het-vuren.
En hij wil het nu.
En tussen haakjes, de uiteindelijke voorwaarden van dat staakt-het-vuren moeten bevatten de opening van door Hamas gecontroleerde grenzen van Gaza met Egypte en Israël, en de beëindiging van de Israëlische maritieme blokkade van de Gazakust. Dat wil zeggen dat dit staakt-het-vuren Hamas moet toelaten om haar arsenaal van dood en vernietiging snel weer op te bouwen, met Amerikaanse politieke en financiële steun.
Tot het moment dat Obama belde, was er aanhoudende twijfel onder sommige Israëliërs over zijn bedoelingen. Sommigen dachten dat het had gekund dat de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, John Kerry, afgelopen vrijdagavond uit eigen beweging handelde, toen hij probeerde om Israël te dwingen de staakt-het-vuren-voorwaarden van Hamas te accepteren.
Maar toen kwam Obama's telefoontje. En alle twijfels werden weggenomen.
Kerry is gewoon een trouwe beheerder van Obama's buitenlandse beleid.
Obama staat aan de kant van Hamas; en zijn Moslim Broederschap bazen in Qatar en Turkije; tegen Israël, en tegen zijn soennitische aanhangers: Egypte, Saoedi-Arabië, Jordanië en de Verenigde Arabische Emiraten.
Het is Obama die eist dat Hamas open grenzen zal hebben, zodat het zich kan bevoorraden, en miljarden dollars ontvangen - te beginnen met de onmiddellijke kapitaalinjectie van $ 47.000.000 van de Amerikaanse belastingbetaler - en het dus Noord-Korea kan betalen voor meer raketten en import van bouwmaterialen voor het reconstrueren van zijn tunnels.
Het feit dat de huidige voorkeur van de VS voor genocidale, Jood-hatende jihadisten ten aanzien van de enige positieve pro-Amerikaanse stabiele bondgenoot van de VS in het Midden-Oosten nu het Witte Huis-standpunt is - en niet slechts van een onbenullige staatssecretaris - was feitelijk al blootgelegd vóór Obama's telefoontje.
CNN
Op zondag interviewde CNN's Candy Crowley de plaatsvervangend nationaal veiligheidsadviseur Ben Rhodes. Zij vroeg hem wat de regering denkt dat Israël kan doen om burgerslachtoffers te voorkomen in Gaza, meer dan wat het al doet. Rhodes antwoordde: "Ik denk dat je altijd meer kunt doen."
Met andere woorden zei Rhodes dat het niet uitmaakt welke voorzorgsmaatregelen Israël ook neemt om te proberen om het aantal Palestijnse burgerdoden in Gaza te minimaliseren, de regering zal nooit tevreden zijn. Het Witte Huis zal nooit erkennen dat Israël in zijn recht staat, of dat het een morele oorlog vecht tegen een barbaarse vijand. En aangezien de administratie nooit tevreden zullen zijn, kan Israël verwachten te worden veroordeeld door verschillende VN-organen, waaronder de Veiligheidsraad, want ongeacht wat het doet om te proberen de steun van de overheid verdienen, het zal nooit een dergelijke steun ontvangen.
De ontdekking dat de regering-Obama is geheel in Hamas ruimte hit heel Israël hard. Maar het druk op de linker het hardst. Paar op het Recht, die vijandigheid Obama vanaf het begin van zijn presidentschap erkend, waren verrast.
Als de politieke leiders, kan de overheid niet het risico het geven van de administratie rechtvaardiging voor haar anti-Israël beleid, hebben dus senior ministers al zei niets.
Bijgevolg is de zwaarste kritiek van pro-Hamas de positie van de administratie werden gehoord van wijken waar zelden een kik van kritiek voor Obama is gehoord.
Israëlische Links wond zich enorm op.
Haaretz
Haaretz, de extreem linkse grootformaat-krant, die zelden een punt heeft gemaakt van zelfs de zwaarste afwijzingen van Israëls rechten, werd hysterisch nadat verslaggever Barak Ravid de details ontving van Kerry's staakt-het-vuren-overeenkomst. Zoals Ravid het stelt had Kerry's document "net zo goed geschreven kunnen zijn door Khaled Mashaal. Het was alles waar Hamas op had kunnen hopen."
Ravid vervolgde: "Wat Kerry's ontwerp betekent voor de interne Palestijnse politieke arena is zelfs eng: Het kroont Hamas en overhandigt aan de Palestijnse president Mahmoud Abbas een doodvonnis."
En dat is echt de kern van het probleem. De vriendenkring bij Haaretz is veel meer verknocht aan de PLO en Mahmoud Abbas dan aan de regering van Israël. En de regeringssteun van de VS voor Hamas legt de PLO bloot als irrelevant.
Zo schreef Amos Harel van deze krant de volgende dag, dat Kerry's pro-Hamas gedrag de Egyptenaren en andere spelers overtuigd had dat de regering "haar geheime liefdesaffaires met de Moslim Broederschap in de regio voortzet."
De Linksen begrijpen dat het gedrag van de regering het heeft vernietigd.
De Linksen kunnen niet langer zeggen dat de Israëlische terugtrekkingen uit gebieden internationale steun zal winnen.
Ze kunnen niet langer zeggen dat Israël de steun van de VS zal krijgen als het het accent legt op de veiligheid van de Palestijnse burgers boven de veiligheid van haar eigen burgers en het leger.
Ze kunnen niet langer zeggen dat de PLO het antwoord is.
Israëlisch Links was Obama's troef achter de hand vanaf het moment dat hij aantrad, vers uit de kerkbanken van de antisemitische kerk van Jeremiah Wright. Zij waren de smeerolie die de anti-Israël pressiegroep van de regering, J Street, legitimeerde. Zij waren degenen op wie kon worden gerekend om de Amerikaanse media en de Amerikaanse Joden te vertellen dat Netanyahu de schuld is van Obama's vijandigheid.
Maar nu, in plaats van terug te krabbelen en te proberen Israëlische Links te redden, verdubbelde de regering maandag haar inzet met het vrijgeven van een reeks verklaringen die de veroordelingen van het pro-Hamas standpunt van Kerry van de Israëlische media veroordeelden.
Op maandagmiddag ging de regering zelfs zo ver om te zeggen dat met het bekritiseren van Kerry, de Israëlische media de alliantie van hun land met de VS in gevaar brachten.
Met andere woorden, door zijn daden toonde Obama dat zijn "liefdesavonturen met de Moslim Broederschap in de regio" zo centraal staan in zijn buitenlands beleid berekeningen, dat hij bereid is om Israëlisch Links te vernietigen ter versterking van de Broederschap.
Waar staat Amerika?
En dit leidt ons naar het grotere punt in het buitenlands beleid van Obama, dat door zijn telefoongesprek met Netanyahu van zondagavond werd onthuld. Hoe van streek als de Israëliërs zijn over het besluit van Obama om Hamas te steunen tegen Israël, maakte Netanyahu duidelijk in zijn uitspraken maandagavond: dat Israël geen andere keuze heeft dan te blijven vechten totdat we deze barbaarse vijand verslagen hebben.
Netanyahu vermeldde Obama niet, maar het was duidelijk dat hij respectvol weigerde om Israëls hoofd op een schotel aan Hamas' vriend in het Witte Huis te overhandigen.
En hoewel het moeilijk voor Israël is om Obama te negeren, is het voor de Amerikanen onmogelijk om hem te negeren. Hij regelt hun buitenlandse beleid.
De Amerikanen zijn degenen die het meest verontrust behoren te zijn door
de acties die Obama ten behoeve van Hamas onthult betreffende de algemene richting van de Amerikaanse Midden-Oosten politiek onder zijn leiding.
In de afgelopen vijf jaar hebben de Amerikanen van alle kanten geconcludeerd dat de veelvuldige mislukkingen van het Midden-Oostenbeleid van Obama - van Irak tot Iran, Libië, Afghanistan, Egypte, Syrië, Israël, de Palestijnse Autoriteit en daarbuiten - te danken zijn aan een combinatie van Obama's persoonlijke desinteresse in buitenlandse zaken en zijn vermoedelijke voorkeur voor terugtrekking en isolationisme boven betrokkenheid.
Obama zelf heeft vaak deze waarneming aangemoedigd met zijn eindeloze golfspelen en zijn toespraak over het bestrijden van "de oorlog thuis".
Obama's open en publieke betrokkenheid bij de oorlog van Hamas tegen Israël toont dat de geliefde betrokkenheid verkeerd is.
Obama is net zo betrokken bij het Midden-Oosten als al zijn directe voorgangers waren. Hij is persoonlijk toonaangevend in het Amerikaanse beleid op alle fronten. Kerry is geen onafhankelijke speler.
Het probleem is dat in elke oorlog, in elk conflict en in elk wilskracht tonend gevecht dat zich heeft voorgedaan in het Midden-Oosten sinds Obama aantrad, hij de kant van Iran en de Moslim Broederschap heeft gekozen, tegen Amerika's bondgenoten.
Onder Obama is Amerika van partij gewisseld.
[ Oorspronkelijk gepubliceerd in The Jerusalem Post. ]
| De Amerikanen moeten worden gealarmeerd
door de acties die Obama ten behoeve van Hamas onthult betreffende de algemene richting van de Amerikaanse Midden-Oosten politiek onder zijn leiding. |
Bron: http://carolineglick.com/israel-hamas-and-obamas-foreign-policy-2/
(Vertaald door Harry Sleijster)