Obama's nieuwe plan voor Hamas
Israel, vrijdag 8 augustus 2014
door Caroline Glick
President Barack Obama heeft een plan.
Hij wil de wapenstilstandsgesprekken in Cairo gebruiken ter versterking van Fatah.
In een toelichting woensdag, zei Obama: "Ik heb geen sympathie voor Hamas. Ik heb veel sympathie voor enkele van de werkzaamheden die in samenwerking met Israël en de internationale gemeenschap zijn gedaan door de Palestijnse Autoriteit. En ze hebben zelf aangegeven verantwoordelijk te zijn. Zij hebben Israël
erkend. Ze zijn bereid om verder te gaan en te komen tot een tweestatenoplossing. Ik denk dat [PA voorzitter en Fatah leider Mahmoud Abbas, alias] Abu Mazen oprecht is in zijn verlangen naar vrede."
Het nieuwe plan
Obama's plannen voor de wapenstilstand werden de dag ervoor in detail uiteengezet in een artikel van Washington Post columnist David Ignatius. Daarin beweerde Ignatius dat staatssecretaris John Kerry zijn vorige standpunt op het staakt-het-vuren heeft verlaten. Dat standpunt werd fel bekritiseerd door de Israëlische leiders en door de Amerikaanse media-zwaargewichten, waaronder Ignatius zelf,
vanwege zijn duidelijke partijdigheid ten gunste van Hamas.
In tegenstelling tot Kerry's eerdere goedkeuring van alle eisen van Hamas als het officiële Amerikaanse standpunt, schreef Ignatius: "De afgelopen week
is [door Kerry] een staakt-het-vuren plan vervaardigd dat ernaar streeft Gaza te stabiliseren onder leiding van Abbas en het gematigde Palestijnse gezag. ... [De PA] (met de steun van de internationale gemeenschap) zou de algehele verantwoordelijkheid voor de rehabilitatie van Gaza hebben."
Ignatius vervolgde: "De strekking van het nieuwe plan van Kerry is om het Hamas-eenheidspact met Fatah en zijn belofte te benutten, om de autoriteit in Gaza over te dragen [aan de PA]. Als een eerste stap zouden de Palestijnse Autoriteit en haar in de VS opgeleide veiligheidsdienst verantwoordelijkheid nemen voor het toezicht op de grensovergang bij Rafah vanuit Gaza naar Egypte, evenals de doorgangen naar Israël."
"Fatah," zei Ignatius, "zou beginnen met het betalen van de salarissen van Palestijnse ambtenaren in Gaza,
veronderstellend dat de details zouden kunnen worden uitgewerkt. De overeenkomst kan
zich ook verplaatsen in de richting van ontwapening van alle terroristische groeperingen in Gaza."
Door Fatah op deze manier macht te geven, legde Ignatius uit, zijn Kerry - en Obama - "nu in de juiste richting geleid - weg van het versterken van Hamas, en in de richting van het verlenen van autoriteit aan de gematigden, van wie de hoop op een meer stabiel en veilig Gaza afhankelijk is"
Ignatius wendde zich vervolgens tot premier Binyamin Netanyahu en daagde hem uit om samen met Kerry
verder te gaan en akkoord te gaan "om Gaza echt te openen voor het vrije verkeer van mensen en goederen, in ruil voor ontwapening van de terroristische groeperingen."
Het nieuwe plan klinkt mooi
Hoewel het nieuwe plan van de regering mooi klinkt, in theorie, heeft het een fundamenteel probleem.
Hamas en Fatah zijn partners. De eisen van Hamas zijn de eisen van Fatah. De doelen van Hamas zijn de doelen van Fatah. Het aan Fatah geven van de controle over de grenzen, betekent het geven van de controle over de
grenzen aan Hamas.
Abbas zei hij in een toespraak die in december 2009 werd uitgezonden op de officiële zender van de PA, toen hij probeerde om de soort van Fatah-Hamas regering van nationale eenheid te vormen, die hij
nu in april oprichtte: "Er is geen meningsverschil tussen ons [Fatah en Hamas]: Over geloof? Geen! Over het beleid? Geen! Over de tegenstand? Geen! "
Eerder deze week heeft Khaled Abu Toameh van de Jerusalem Post uitgelegd, dat bijna vanaf het begin van de oorlog, Hamas en Fatah in perfecte harmonie hebben gewerkt.
Fatah-ambtenaren hebben gediend als Hamas-woordvoerders richting de westerse media.
Toen Hamas zijn terroristische oorlog tegen Israël voerde, leidde Abbas de diplomatieke oorlog tegen Israël.
Bovendien meldde Abu Toameh dat in de loop van de vijandelijkheden Fatah de salarissen van Hamas-leden betaalde.
Als gevolg van het aanmerken van Hamas als een buitenlandse terroristische organisatie, is de doorgaande financiering door de PA illegaal volgens de Amerikaanse contra-terreurwetten. Uit angst dat het Congres
die wet zou handhaven en de Amerikaanse hulp aan de PA zou stoppen, weigerde Fatah voor de oorlog het lidmaatschap van Hamas te betalen.
Om wat voor reden dan ook zijn Abbas en zijn kameraden nu niet meer bang dat de financiering van hun terroristische partners met de jaarlijkse gift van $ 440.000.000 uit hun
gefinancierde donorbudget van de VS, in gevaar wordt gebracht.
Vanaf het begin van de campagne van Hamas tegen Israël hebben Fatah-milities in Gaza deelgenomen aan de mortier- en raketaanvallen tegen Israël. En verre van
te proberen dit feit te verbergen, genoot de Fatah leiding ervan. Ze plaatsten het nieuws van
de Fatah-mortieraanvallen op Israël op hun officiële social-media-sites.
Fatah publiceerde op 9 juli ook een poster op haar officiële Fatah-Facebookpagina onder de titel "Wapenbroeders". Op de poster stonden terroristen van Fatah, Hamas en de Islamitische Jihad - en
er was te lezen: "Eén God, één thuisland, één vijand, één doel."
Zo reisde, ook ten behoeve van de staakt-het-vuren-gesprekken vorige maand,
Abbas af naar Qatar, waar hij een ontmoeting had met Hamas'
meester-terrorist Khaled Mashaal. Het resultaat van de bijeenkomst was een gecoördineerd Palestijns standpunt betreffende wapenstilstandsvragen. En die vragen, die eisen dat Israël en Egypte de grenzen
openen, zwijgen over de kwestie van de demilitairizering van Gaza. Dit is het eensgezinde standpunt van de Palestijnse delegatie bij de wapenstilstandsgesprekken in Caïro, waarbij Obama hoopvol opmerkte, dat het wordt geleid door Fatah.
Met andere woorden, het nieuwe standpunt van Obama op de staakt-het-vuren-voorwaarden is hetzelfde standpunt dat hij had vanaf het begin. Hij steunt de afpersingseisen van Hamas dat Israël en Egypte de grenzen van Gaza zullen openen om de terreurgroep in staat te stellen te bevoorraden en haar terreurinfrastructuur weer op te bouwen.
Het enige dat nieuw is in zijn huidige standpunt, is dat hij nu het inbrengen
ondersteunt van de zogenaamd gematigde partners van Hamas in Fatah, als 'window dressing'.
De acties van Fatah
Voor wie bereid is aandacht te besteden aan de acties van Abbas en die van zijn Fatah kameraden: er is niets in hun gedrag gedurende de oorlog dat enigszins verrassend is geweest.
Sinds de PA werd opgericht in 1994, hebben Fatah en Hamas een coöperatieve relatie gehad. De enige keer dat Fatah
vocht met Hamas, zijn die momenten geweest dat Fatah zich direct bedreigd voelde door Hamas. En op het moment dat
het ervaren van die dreiging afnam, beëindigde Fatah haar activiteiten en herstelde de samenwerking met Hamas.
Abu Toameh meldde dat in de laatste oorlog, Abbas zijn veiligheidsleiders instrueerde om hun operaties tegen Hamas in Judea en Samaria op te schorten. Immers, zij zijn zijn partners, niet zijn rivalen.
Buiten dat steunt Fatah de wapensmokkel over de Egyptische grens. Met Fatah's verantwoordelijkheid
over de grensovergangen zou dat niet verhinderen dat Hamas en de Islamitische Jihad hun arsenalen aanvullen en
hun doodstunnels weer opbouwen. Het zal hen juist in staat stellen om dit te doen.
En nogmaals, we weten dit uit de eigen tv-opnamen van PA/Fatah.
Vanaf het begin van de Palestijnse terreuroorlog in september 2000, totdat Fatah
in juni 2007 door Hamas uit Gaza werd geworpen, had Fatah de controle van de grenzen met Israël en Egypte. Tijdens
die periode ontwikkelde het de wapensmokkeloperaties naar Gaza. Het Iraanse wapenschip Karine-A, dat
door de Israëlische marine-commando's onderschept werd in de Rode Zee, op weg naar Gaza in januari 2003, stond onder leiding van het plaatsvervangend hoofd van de PA Zeemacht, een lid van Fatah.
Die wapendeal werd onderhandeld met Yassir Arafat's penningmeester, Fuad Shubaki.
De tunnelbouw begon al tijdens de periode dat Fatah de controle over de Gazastrook had. Toen vervolgens Corporaal Gilad Shalit werd ontvoerd, vanuit Israël naar Gaza in juni 2006, kwamen de terroristen zijn basis binnen via een ondergrondse tunnel die de grens kruiste, terwijl Fatah, geleid door Abbas, de Gazastrook controleerde.
Wat betreft de Fatah-strijdkrachten die getraind zijn door het Amerikaanse leger, die zijn niet beter dan de Iraakse strijdkrachten die
door de Amerikanen getraind zijn.
Toen Hamas Fatah uit Gaza gooide in 2007, waren de door de VS getrainde Fatah-manschappen en officieren de eersten om te vluchten.
De contra-terreurtraining die Amerikaanse militaire trainers rijkelijk aan hen verspilden, had geen invloed op hun bereidheid om hun mannetje te staan tegen Hamas. Ze probeerden niet eens om te vechten.
Het plan van Obama voor Hamas
En nu is er het plan van Obama, om deze zelfde Fatah-strijdkrachten terug naar Gaza te brengen. Hij en Kerry (en Ignatius) willen Israël laten geloven dat deze strijdkrachten van Fatah Hamas
zullen demilitariseren, in ruil voor open grenzen die zij zullen beveiligen, en
zij zullen voorkomen dat Hamas het gebruiken zal als een middel om zijn arsenalen te herbouwen en zijn financiering weer bij te vullen.
Niet dat ze van te voren al niet duidelijk waren, maar twee dingen werden zonneklaar tijdens de oorlog. Ten eerste: Hamas is erg slecht. Ze zijn echt en werkelijk toegewijd
aan de vernietiging van Israël. Ze zijn bereid om deel te nemen in Palestijnse kinderoffers ten einde Joden te vermoorden. Ze gebruikten alle steun die zij ontvingen, al het geld, en al het beton om een terreurinfrastructuur en een rakettenarsenaal op te bouwen, toegewijd om Joden te doden.
Niets anders is belangrijk voor hen, niet in Gaza, niet Palestina, niet hun moeders en kinderen.
Er is voor Israël geen enkele manier om een lange termijn niet-aanvalsverdrag met Hamas te bereiken. Het kan alleen worden verslagen, door directe militaire operaties en natuurlijk verloop.
Het tweede ding dat we leerden was dat Israël gewoon onder geen enkele omstandigheid kan overwegen terug te trekken uit Judea, Samaria en Jeruzalem. Netanyahu stelde dit punt expliciet in zijn persconferentie aan het begin van de oorlog. Volgens het verslag van zijn opmerkingen in de Times of
Israel legt Netanyahu uit: "Als we vertrekken uit Judea en Samaria, zoals ze ons vertellen, dan zou er een mogelijkheid zijn van duizenden tunnels," die gegraven worden om Israël aan te vallen.
Netanyahu merkte op dat de Palestijnen 1200 tunnels groeven onder Gaza's 14 kilometer lange grens met Egypte.
Judea en Samaria, vervolgde hij, zijn twintig keer de grootte van Gaza; en Israël is niet bereid "om nog eens 20 Gaza's te creëren."
Zodra het staakt-het-vuren begon, keerde Israëlisch Links terug naar het typen. De media begonnen Netanyahu aan de schandpaal te nagelen voor het niet bekijken van de oorlog met Hamas als een kans voor een diplomatieke doorbraak met Abbas en Fatah.
Netanyahu, zo beschuldigden zij hem, bedroog hen. Hij was niet bezig Hamas te verzwakken om Abbas te versterken. Hij was eenvoudig Hamas aan het verzwakken, zodat het niet Israël zou kunnen schaden.
Netanyahu vergiste zich tijdens de gevechten toen hij de demilitarisering van Gaza tot een oorlogsdoel verklaarde. Door dit te doen opende hij de deur voor Links, het Witte Huis, en de EU om
weer te beginnen met het spuwen van hun absurde leugens over Fatah als een geloofwaardige, gematigde strijdkracht waarop vertrouwd kan worden
om - met de dollars en euro's van hun belastingbetalers - Gaza te demilitariseren.
In zijn toespraak gaf Obama aan dat de wereld - dat is de VS en Europa -
moet worden betrokken bij een eventuele wapenstilstandsdeal met betrekking tot Gaza. En
vanwege het voorrecht dat we hen aan boord hebben, moet Israël de vraag van Hamas-Fatah naar open grenzen accepteren.
Maar de waarheid is dat de VS en de EU volledig overbodig zijn. Israël en Egypte kunnen de grenzen beveiligen. En als de Amerikanen en Europeanen bezorgd zijn over het welzijn van de bevolking van Gaza, dan kunnen ze hun hulp overbrengen naar Israël, dat het kan verdelen onder degenen die hulp nodig hebben, in plaats van het te overhandigen aan Hamas.
De reden dat Netanyahu niet probeert om de oorlog in Gaza gebruiken om een bredere vrede met Fatah te bevorderen, is omdat Fatah is niet is geïnteresseerd vrede met Israël. Zoals het tijdens de oorlog weer toonde, dat Fatah
de partner van Hamas is, en niet die van Israël. En een deal met Fatah is een deal die Hamas versterkt.
Ignatius heeft het verkeerd. De regering steunt nog steeds de eisen van Hamas tégen Israël. Ze hebben
alleen de gesprekspunten wat bijgewerkt om aan te sluiten bij de volledig onjuiste vooroordelen van Ignatius over de aard van Fatah.
De schrijver is de auteur van The Israeli Solution: A One-State Plan for Peace in the Middle East [De Israëlische Oplossing: Een Eén-Staat-Plan voor vrede in het Midden-Oosten].
[ Oorspronkelijk gepubliceerd in The Jerusalem Post. ]
(Vertaald door Harry Sleijster)