Barack Obama's antisemitisme-test
Israel, 29 mei 2015
door Caroline Glick
Is de Amerikaanse president Barack Obama een antisemiet? Deze vraag is in de lucht blijven hangen sinds zijn eerste
presidentiële aankondiging in 2008. Het eerst ontstond de vraag als gevolg van de antisemitische preken door Jeremiah Wright, die
zijn voorganger was gedurende meer dan 20 jaar, terwijl Obama en zijn familie daar in de kerkbank zat.
Gedurende de zes-en-een-half jaren van zijn presidentschap heeft Obama gelachen over deze zorgen. Maar hij heeft ze niet
weggenomen. En dit falen slaat nu op hem terug.
Dus vorige week ging Obama verder en ging uitgebreid in op de vraag over zijn gevoelens jegens Israël en het Joodse volk, om die
vraag voor eens en voor altijd te beantwoorden. De timing van zijn charme-offensief was niet toevallig.
Obama is duidelijk van mening dat hij de twijfels moet verjagen over zijn bedoelingen betreffende de Joden en Israël bij de
uitvoering van zijn centrale beleid in zijn tweede ambtstermijn. Dat beleid draait natuurlijk om zijn nucleaire deal met Iran.
Obama's overeenkomst met de mullahs wordt verondersteld te worden gesloten aan het einde van de volgende maand.
Obama beweert dat zijn deal zal voorkomen dat Iran een kernmogendheid wordt. Maar zoals premier Benjamin Netanyahu heeft
uitgelegd in zijn toespraak voor het gemeenschappelijke Congres in maart - voor zover voor hem geopenbaard is over de nucleaire deal
die Obama wil sluiten - zal het verre van te voorkomen zijn dat Iran nucleaire wapens krijgt. En de deal zal in de verschillende
trajecten Iran minimaal tot een drempel-nucleaire-staat maken, die al heel snel in staat is tot de ontwikkeling van nucleaire
wapens. Als Iran ons misleidt in de deal, kan het al nucleaire wapens ontwikkelen terwijl de overeenkomst nog steeds van kracht is.
Als het zich houdt zich aan de overeenkomst, kan het wel nucleaire wapens ontwikkelen, zodra de overeenkomst is afgelopen.
Behalve
zijn verlangen om een nucleaire deal te sluiten, zal het wel een regime emanciperen dat heeft toegezegd om Israël te vernietigen,
en dan zijn er de gerapporteerde plannen van Obama voor het veranderen van de manier waarop de VS betrekkingen onderhoudt met
Israël in de VN-Veiligheidsraad.
In de afgelopen halve eeuw heeft de VS zijn vetorecht in de Veiligheidsraad gebruikt om te voorkomen dat er inhoudelijke
anti-Israël ontwerpresoluties passeren. Maar Obama en zijn hoogste adviseurs hebben laten doorschemeren en hebben berichten aan de
media verstrekt met details over zijn voornemen om dit 50-jarige beleid te beëindigen.
Obama is naar verluidt voornemens om het passeren toe te staan van een Franse ontwerp-resolutie die eist dat Israël zich terug
zal trekken naar de onverdedigbare 1949-wapenstilstandslijnen.
Als deze twee beleidsvormen, die rechtstreeks Israëls mogelijkheden treffen om zich te verdedigen en om zelfs maar om te
overleven, in de buurt komen van hun uitvoering, dan wordt Obama geconfronteerd met het feit dat hij een geloofwaardigheidsprobleem
heeft waar het gaat om kwesties in verband met het overleven en bestaan van de Joodse staat.
In een poging dit geloofwaardigheidsprobleem aan te pakken, heeft hij vorige week veel tijd en moeite geïnvesteerd in het
opbouwen van zijn geloofwaardigheid over Joodse kwesties. Hiertoe gaf hij een uitgebreid interview aan Jeffrey Goldberg van The
Atlantic, en hield een toespraak in Adas Israël, een grote, liberale conservatieve synagoge in Washington, DC.
Tot op zekere hoogte was Obama succesvol. Hij stelde de kwestie over zijn al dan niet antisemitisch zijn.
In zijn interview met Goldberg gaf Obama een redelijke hoewel onvolledige definitie van wat antisemitisme is. Obama zei dat een
antisemiet iemand is die weigert de 3000-jarige verbinding te erkennen tussen de Joden en het Land Israël. Een antisemiet is ook
iemand die weigert de lange geschiedenis van vervolging te erkennen die het Joodse volk leed in de Diaspora.
Volgens Obama is een antisemiet ook iemand die weigert te begrijpen dat deze geschiedenis van vervolging samengaat met de Joodse
duizendjarige verbinding met het Land Israël, wat het bestaan van Israël in het Land Israël rechtvaardigt.
Bovendien weigeren volgens Obama antisemieten te begrijpen dat Israël in levensgevaar blijft als gevolg van het voortbestaan van
de antisemitische krachten, die streven naar zijn vernietiging.
En dat is niet alles. Zoals hij het ziet, zelfs als je de legitimiteit van het bestaan van Israël begrijpt, en de voortdurende
bedreigingen voor haar voortbestaan herkent, zou je nog steeds een antisemiet kunnen zijn.
Zoals Obama uitlegde aan Goldberg, is er nog het probleem van de dubbele moraal.
In zijn woorden: "Als je die dingen erkent, dan moet je in staat zijn om voor jezelf op rij te zetten waar Israël en haar
veiligheid op het spel staan. Je moet in staat zijn om jezelf met Israël op een lijn te stellen wanneer het erom gaat ervoor te
zorgen dat het niet met een dubbele norm wordt beoordeeld in het internationale forum. Je moet jezelf op een lijn stellen met
Israël als het erom gaat ervoor te zorgen dat het niet geïsoleerd wordt."
In zijn voordeel verstrekte Obama een duidelijke, goed onderbouwde en constructieve definitie van antisemitisme.
Maar er is wel een klein probleem. Direct nadat Obama ons voorzag van zijn definitie van antisemitisme, bevestigde hij dit zelf
en begaf hij zich in het antisemitisme dat hij zojuist had gedefinieerd.
Zoals Goldberg - die in zijn sympathie neigt naar Obama - het neerzette: Obama "beoordeelt Israël aan een hogere norm dan
hij andere landen doet".
Zowel in zijn interview met Goldberg als in zijn toespraak in de synagoge beoordeelde Obama Israël in overeenstemming met wat
hij heeft omschreven als Joodse waarden.
Volgens Obama vereisen de Joodse waarden dat de Joden de belangen van anderen de voorkeur geven boven hun eigen belangen teneinde
de "wereld te herstellen".
Zoals Obama de Israëlische geschiedenis leest, zochten de oprichters van de staat niet alleen het opbouwen van een Joodse staat.
Zij zochten het bouwen van Utopia.
Obama verklaarde: "Ik ben diep bezorgd over het behoud van de Joodse democratie, omdat, wanneer ik eraan denk hoe ik Israël
leerde kennen, was dat gebaseerd op beelden van ... kibboetsen, Moshe Dayan, Golda Meïr, en het gevoel van niet alleen een veilig
Joods thuisland te creëren, maar ook: wij zijn bezig met het herstel van de wereld. Wij zijn bezig die te herstellen. We gaan het
op de juiste manier doen. We gaan ervoor om te zorgen dat de lessen die we hebben geleerd van onze ontberingen en onze vervolgingen
zullen worden toegepast op hoe wij regeren en hoe wij omgaan met anderen. En dat gaat terug naar de vragen over de waarden waar wij
eerder over gesproken hebben - dat zijn de waarden die mij geholpen hebben om mijn politieke overtuigingen te voeden."
In zijn toespraak in de synagoge maakte Obama zijn verwachtingen van Israël expliciet. Zoals hij het ziet, zo moeten de
Israëliërs hun zorgen voor de Palestijnen zwaarder laten wegen dan de bezorgdheid voor zichzelf.
"De rechten van het Joodse volk... dwingen mij om na te denken over de Palestijnse kinderen in Ramallah die zich gevangen
voelen zonder mogelijkheden. Dat is wat de Joodse waarden mij leren."
Met andere woorden, wanneer Obama over Israël denkt, kan hij er niet omheen Israël te beschuldigen vanwege de gevoelens waarvan
hij denkt hoe de Palestijnse kinderen zich voelen.
Het is belangrijk hier te vermelden dat in geen van zijn pogingen om zijn zorgen te verwoorden over zijn waargenomen afwijkingen
met betrekking tot de Joden, Obama geen opmerking maakt over het gedrag van de Palestijnse autoriteit. Hij negeerde totaal haar
endemische corruptie en autoritaire gezag.
Hij negeerde het wilde antisemitische ophitsen en de indoctrinatie die beoefend wordt op alle niveaus van het bestuur van de
Palestijnse Autoriteit. Hij negeerde de jarenlange Palestijnse weigering om een onafhankelijke staat te accepteren, die vreedzaam
naast de Joodse staat zou bestaan.
Dus op het einde verstrekte Obama's charme-offensief een duidelijk antwoord op de vraag of hij antisemitisch is.
Overwegende het feit dat Obama zijn eigen antisemitisme-test niet doorstond, betekent niet noodzakelijkerwijs dat hij een hekel
heeft aan Joden. Het is zeker mogelijk dat hij van Joden houdt.
Maar Joden liefhebben en een antisemiet zijn is niet wederkerig uitgesloten.
Overweeg hoe het was met de anti-zwarten dwepers. In de loop der jaren hebben tal van racisten tevens een liefde gehad, en
misschien zelfs echt gevoeld, voor zwarte mensen.
Zij discrimineerden de zwarten niet omdat zij hen haatten, maar omdat zij geloofden dat zwarten inferieur aan blanken waren. Het
was juist te wijten aan hun "liefde" voor zwarten dat zij aandrongen om hen lagere normen toe te rekenen dan de blanken,
of om hen te scheiden van de blanken, opdat zij niet zouden worden beschaamd, of mislukken zouden.
Met andere woorden, het feit van hun "liefde" maakte hen niet minder dweepziek.
Insgelijks, de mogelijkheid dat Obama houdt van Joden maakt zijn drang om Israël te beoordelen met een aparte standaard, die
anders is dan voor andere staten en volken, met inbegrip van de Palestijnen, niet minder dweepziek.
Aan de andere kant gaf Obama, zowel in zijn interview met Goldberg als in zijn toespraak bij Adas Israël, redenen tot
bezorgdheid dat hij weinig goodwill voor de Joden bezit of gevoeligheid voor de unieke gevaren waarmee zij worden geconfronteerd.
Goldberg wierp de zorg op dat het antisemitisme in de kern van het wereldbeeld van de Iraanse dictator Ali Khamenei, hem wat
irrationeel maakt. Obama wees dit punt niet alleen van de hand, doordat hij de lange geschiedenis van het elimineren van het
antisemitisme ontkende, Obama verwierp ook het idee dat antisemitisme kan opwegen tegen rationele belangen, zoals het overleven van
een regime en economische welvaart.
In zijn woorden: "Wel, het feit dat je antisemitisch bent, of racistisch, zal je niet beletten geïnteresseerd te zijn in
overleven. Het belet je niet rationeel te zijn over de noodzaak je economie drijvende te houden; het belet je niet in strategische
beslissingen over hoe je aan de macht blijft. Dus het feit dat de Opperste Leider antisemitisch is, betekent niet dat dit de
overhand heeft op alle andere overwegingen."
Als dit nog niet genoeg was om te laten zien dat Obama het idee verwerpt dat antisemitisme kan dienen - en vaak dient - als een
gestoord ankerpunt in de beleidsvorming bij antisemieten, ging hij verder met het gelijkstellen van het vernietigings-antisemitisme
van Iran aan een club antisemitische Amerikaanse Joden die ooit onderworpen waren aan hun Amerikaanse landgenoten.
"Als je kijkt naar de geschiedenis van het antisemitisme... er zitten diepe sporen van antisemitisme in dit land," zei
hij.
Door het verwerpen van een politiek beleid van antisemitisme voor het Iraanse regime, stelde Obama nog een ander antisemitisch
gedrag ten toon. Obama beweerde dat als je niet het gevaar erkent dat antisemitisme voor Israëls overleving vormt, dan ben je een
antisemiet.
Obama's verklaringen over de Palestijnen wijzen erop dat hij weinig liefde voor Joden voelt. Zoals het zijn consistente praktijk
is, sinds de ambtsaanvaarding, ook in zijn charme-offensief van vorige week, bleef Obama voorbijgaan aan het feit dat als de
Palestijnen vooral zijn geïnteresseerd in een staat, eerder dan in de vernietiging van de Joodse staat, ze die op bijna elk moment
hadden kunnen krijgen, sinds het uitbrengen van verslag van de Geschillen Commissie in 1937, die als eerste heeft voorgesteld om het
land ten westen van de rivier de Jordaan te verdelen in een Joodse en een Arabische staat. Zijn consistente weigering om met dit
simpele feit om te gaan, en zijn aandringen met beschuldigingen naar Israël voor de ellende van de Palestijnen, ondanks Israëls
herhaalde aanbiedingen om het land te verdelen in ruil voor vrede, verhogen de ernstige vragen over zijn bedoelingen met de Joodse
staat.
Zoals Obama terecht begrijpt - in de komende maanden, als hij probeert zijn nucleaire deal met Iran en zijn anti-Israël
standpunten bij de VN te verkopen aan het Amerikaanse publiek, is het de vraag of hij meer opvallend een antisemiet is dan ooit
tevoren.
Nu hij de vraag heeft beantwoord, moet Israël handelen in overeenstemming met Joodse waarden, en kiezen voor het leven, zelfs
ten koste van de goede betrekkingen met de Obama-regering.
Oorspronkelijk gepubliceerd in The Jerusalem Post.
De schrijver is de auteur van The Israeli Solution: A One-State Plan for Peace in the Middle East [De Israëlische
Oplossing: Een Eén-Staat-Plan voor vrede in het Midden-Oosten].
(Vertaald door Harry Sleijster)