Israelreis 2013 van Harry
Sleijster van 11 juni - 3 juli 2013
Mijn Facebook-verslagjes voor Niet-Facebookers
Hieronder vind je een aantal korte verslagjes die ik publiceerde op Facebook... voor familie en vrienden
..
1. Ons dagelijkse rustpunt in het centrum van de Oude Stad
Woensdag 12 juni 2013
Groeten uit Israel. Drie weken als wachter
op de muren van Jeruzalem... en veel andere leuke dingen. Zwerven door de stad en
de omgeving, enz. Hier op ons dagelijks rustpunt
in het centrum van de Oude Stad.
Wat is: Wachter op de muur?
...Hij komt op de Olijfberg terug. En Hij zal op de troon van Zijn vader David plaats nemen en als Koning heersen – in de
stad van de grote Koning. Zijn volk zal Hem begroeten als de Messias. En alle profetische woorden vallen op hun plek! Naar die
grote dag zien we uit. Intussen worden we geroepen als wachters op Sions muren om niet te zwijgen, maar om de HERE aan te
roepen totdat Hij Jeruzalem stelt tot een lof op aarde (Jesaja 62). Dat is een van de belangrijke taken van de gemeente des
Heren tussen hemelvaart en wederkomst: de HERE voortdurend herinneren aan Zijn belofte, en er bij Hem op aandringen, dat Hij
Zijn belofte vervult! Volgens Jesaja mogen we onszelf en de HERE daarin geen rust gunnen! Dat is de beste bijdrage aan de
vrede voor de wereld.
[ Uit: "Karel van Oordt overleden" - door J. de Vreugd - Israel en de Kerk, juni
2013 ]
2. Op de Olijfberg
Zaterdag 15 juni 2013
Deze
keer gaan we niet met Bart Repko,
maar met Albert de Hoop 'proclameren' op de muur. En daarnaast veel leuke dingen doen natuurlijk. Er zijn diverse gesprekken met
Joden georganiseerd, waardoor we over en weer veel van elkaar leren.
Met name gisteravond de voorbereiding voor de sabbat, thuis bij
Chaim Eisen was heel bijzonder. Vandaag o.a. de Olijfberg (met wat
onrust en een beginnend 'Palestijns'
brandje (foto).
3. Sderot, waar nog steeds raketten vallen
Woensdag 19 juni 2013
Vandaag, 19 juni 2013, was ik in Sderot.
We spraken met een moeder van getraumatiseerde kinderen. Ook zij had familie verloren bij dit misdadige Gazaanse geweld. En ook
vandaag werden er weer 3 raketten uit Gaza afgeschoten.
Let maar eens op of je er vandaag of morgen iets van hoort in het nieuws in Nederland.
Hierna vertrok de groep naar Nederland en bleef ik zwervend achter
in Jeruzalem op een goed Airbnb-adres.
4. De Tunneltour onder langs het tempelplein
Donderdag 20 juni 2013
De Tunneltour in Jeruzalem
is een indrukwekkende tocht van ruim een uur langs de fundamenten van het tempelplein.
We kregen een boeiende uitleg van de geschiedenis van de Tempelberg, die door David werd gekocht en betaald, en waar Abraham zijn offer van zijn zoon
bracht, en waar God wilde wonen in een tempel. We zagen o.a. een
steen van 14 meter lang en ruim 500 ton (zie de foto), en kregen een mooi beeld van de opgravingen.
Na de 6-daagse oorlog van 1967, toen Jeruzalem werd bevrijd, begon dit graafwerk
en werden allerlei ontdekkingen gedaan.
Nogmaals: boeiend!
5. De grot van Zedekia onder de islamitische wijk
Vrijdag 21 juni 2013
Dit is echt een leuke belevenis.
Zedekia's grot onder het noordelijke deel van de islamitische wijk is een ca. 200 m. lange afdaling. Het heet ook wel: Salomo's
Steengroeven. Zij hebben er eeuwenlang de stenen voor muren en gebouwen uitgebeiteld. Dat is vooral dieper in de grot nog mooi
te zien in de wanden.
De ingang is bij de Damascuspoort. Een half uur ronddwalen door de gangen en 'zalen' was zeer de moeite waard.
6. Mijn verjaardagsfeestje
Zaterdag 22 juni 2013
Shalom uit Jeruzalem. Alle
dagen 30 graden en zon. Vandaag, op Shabbat, ben ik jarig. Mijn feestje was vanmorgen in de Christ Church. Zelden zo'n mooie
aanbiddingsdienst meegemaakt. En toen een prachtige (vergaderings)preek over Johannes 17 als toegift. Dat was toevallig een goede voorbereiding voor mijn geplande Mattheus-26-28-wandeling: van
de Bovenzaal naar Gethsemane, na het verraad werd Jezus geboeid teruggebracht naar het huis van Kajafas, en toen naar het huis
van Pilatus. Speciaal zo'n route lopen is toch wel heel bijzonder.
(Foto's v.l.n.r.: de weg naar Gethsemané - 1000 jaar
oude vijgebomen in Gethsemané - de trap naar Kajafas' huis)
7. De toeristische bus- en tramtour
Zondag 23 juni 2013
Vanmorgen heb ik met de
toeristische bus een rondrit van 2 uur door Zuid- (en west-) Jeruzalem gemaakt; en vanmiddag met een Lightrail-tramkaartje van
€ 1,40 naar het noordelijkste deel van Jeruzalem geweest. Het zijn allemaal "bezette" gebieden, volgens sommigen. En er wordt over gepraat dat de Palestijnen dat gebied
Jodenvrij "terug" willen hebben (hoewel het nooit hun eigendom was). Nou, dan moet je deze ritjes met de bus en de tram eens
maken. Dan weet je 100% zeker dat
dit onmogelijk is, zo volgebouwd is heel Jeruzalem en zo uitgebreid, over bijna alle bergen en dalen rond Jeruzalem.
Vroeger was ik gek op westerns. Amerika en de indianen, ze werden
overspoeld door de Europese wereld, en... de indianen mochten in reservaten wonen. Alleen... hier in Israel is het anders: dit land is Gods
land, oftewel: van de Joden, en zij gaan hun eigen land bewonen. Dit is vervulling van de profetieën. En ik heb het gezien, het
is niet tegen te houden.
8. De zelfmoordaanslag in de Jaffastraat
Zaterdag 23 juni 2013
Vanmiddag heb ik een
broodje en drankje genuttigd in het restaurant in de Jaffastraat dat in 2001 bij een aanslag werd opgeblazen, waarbij naast 10
anderen ook 5 Nederlanders gedood werden. Plus 130 gewonden. Een verschrikkelijk bloedbad.
Je kent haar vast nog
wel, die Palestijnse dame die vorig jaar met haar smalende glimlach op tv was en hoopte dat er meer kinderen waren omgekomen.
Zij had de aanslag georganiseerd en keek op een afstandje toe of haar moslimvriend, de zelfmoordterrorist, het wel goed deed.
Het is nu weer een mooi restaurantje. Ik kan het iedereen aanraden, een mooi uitzicht, én wat om over na te denken. Want wat
voor 'mensen' doen zoiets toch? En klik gerust op "Leuk" als je dit
berichtje kunt waarderen.
Wat gebeurde er toen:
http://likud.nl/2011/10/interview-vrijgelaten-ahlam-tamimi/
http://likud.nl/2012/03/palestijnse-terroriste-krijgt-eigen-tv-show/
(Foto's v.l.n.r.: peinzend in de pizzaria in de Jaffastreet
- zicht op de
pizzaria)
9. Het moslimheiligdom op het tempelplein
Maandag 24 juni 2013
Nou, vandaag heb ik wat
leuks meegemaakt: ik moest in rok rondlopen, en ik ben de Omar-moskee uitgegooid (lees verderop).
Ja, vandaag naar het tempelplein. De plek waar God zijn diepe relatie startte met Abraham, die daar zijn zoon offerde (zou hij het begrepen hebben?) En daar kocht(!) David dit gebied (toen een
dorsvloer) van Arauna. (Bij de tunneltour krijg je er een goed beeld van (uitleg en video).
Helaas, de tempel werd verwoest. En Mohammeds moslims pikten deze door David gekochte en betaalde grond in. Maar dat zal ze niet
glad zitten, want binnenkort komt de Messias op de Olijfberg neerdalen en dan zal Hij via de nu nog dichtgemetselde Oostpoort
(Gouden Poort) deze plaats terugnemen.
Op dit plein liep Jezus rond en deed er zoveel bijzondere dingen. Dat gevecht met de geldwisselaars spreekt me nog altijd
bijzonder aan. Zou dat weer ongeveer zo gaan? Ja! Met groot machtsvertoon zal Hij dan orde op zaken stellen. Ik zie ernaar uit.
De Omar moskee is geen moskee. De voetafdruk die er is, zou van Mohammed zou zijn, maar eerder zal die van Abraham of David
zijn. Aan de zuidkant van het plein staat de El Aksa moskee met zijn grijze (zilveren) koepel. Daar werd in 1951 koning
Hoesseins grootvader vermoord. Je moet hier altijd oppassen. Je mag daar trouwens niet in.
In rok en uitgeworpen
Ik was
in "short", d.w.z. korte broek tot ruim over de knieën, grijze sokken hoog opgetrokken. Kom ik het plein op en komt
er direct een heftig gebarend persoon naar mij toe die mij naar een verkoper stuurt die me voor 20 shekel (4 euro) een
"rok" verkoopt, en op mijn vraag hoe dat moet, de lap ook nog aanmeet. Enfin, geen gezicht.
Aan het eind van mijn rondwandeling die achteraan langs ongelooflijke
puinhopen ging, wil ik de Omar rotskoepel binnen. Geen probleem, mijn
schoenen doe ik uit vanwege de mooie vloerbedekking. Maar bijna achterin de grote ronde ruimte gekomen, komt er in één rechte streep een oudere Arabier op me af, vriendelijk lachend, waar ik vandaan kom, en zo. En dan: Are you moslim? - No, I am
christian, zeg ik zo vriendschappelijk mogelijk. - Out, Go out! - Maar de man bij bij de ingang gaf me permissie, zeg ik nog. -
GO OUT!!
Nou ja,
zoveel geschreeuw, dan ga je maar. Weer een minpuntje.
Bij de uitgang van het tempelplein kijk nog even om... een mooi groot plein. Alleen het verhoogde gedeelte dan. Want voor de rest ziet alles
daaromheen er enorm verwaarloosd uit, zoals dat Arabieren eigen is.
Maar goed, dáár komt ie dus te staan, de nieuwe tempel, waarvoor alles reeds
gereed staat.
(Foto's
v.l.n.r.: 2x de puinhopen op de tempelberg - rechts: een
selfie voor de heiligste plaats van het jodendom)
10. Masada en Bethfagé
Donderdag 27 juni 2013
Vanmorgen om 7 uur naar
Masada vertrokken, met mijn deze week gehuurde auto. Al vroeg vanwege de warmte. Het was 37 graden toen ik om 13.00 uur weer vertrok. Een paar
jaar geleden was ik er ook geweest, maar toen slechts kort. Tijdgebrek, want
Qumran, Ein
Gedi, DodeZee-dobberen en Masada kun je niet goed
allemaal op 1 dag
doen. Nu had ik de tijd. Met de lift omhoog. Wandelen kan ook, maar dat is nu te warm. Het hele plateau en alle gebouwen
(gedeeltelijk gerestaureerde ruïnes) goed bekeken. Heel boeiend als je weet wat er gebeurd is. Daarvoor moet je
eigenlijk ook de lange speelfilm erover gezien hebben. Hij is een beetje oubollig,
gelukkig zonder al te grof geweld, maar wel een goede
historische verfilming van het drama op Masada (hier te koop (6,99 -
nu alleen tweedehands, maar veel te duur - hoewel, voor 100 euro zou
ik hem ook niet kwijt willen :-)
http://www.bol.com/nl/p/masada/1002004006408668/ )
In de namiddag nog even met de auto door Jeruzalem (het was daar zelfs even 41 graden), en
toen over en om de Olijfberg gereden, naar
Bethfagé en Bethanië. Mooi om even het heuvellandschap gezien te hebben waar Jezus wandelde. Maar achter de Olijfberg kom je
al gauw in Palestijnse wijken terecht waar de chaos steeds groter wordt. Dus maar
snel gedraaid.
(Foto: de oprit voor de
Romeinse ram + een deel van de helaas zeer noodzakelijke muur in
Oost-Jeruzalem)
11. Bidden bij de Klaagmuur
Vrijdag 28 juni 2013
De Klaagmuur is een
feestmuur. Ik heb geen foto's van het feest dat er dan plaatsvindt, want foto's maken op de sabbat mag niet. Voor mij is het
steeds weer het ontroerendste moment, als je al die om de komst van de Messias biddende Joden ziet. En al die feestende en dansende militairen met die zware geweren aan hun schouder. En maar hun
Israelische liederen zingen, die doordrongen zijn van hun God.
Adonai, Messiach - als niet Hebreeuwskenner hoor ik die woorden
steeds weer.
Ik loop ook altijd even naar de muur. Even aanraken en tot mijn God bidden. Als "vergaderingsbroeder"
hoor je dat eigenlijk niet te doen, zeggen
ze, want "we"hebben immers onze geestelijke(!) dienst? Maar... ik
ervaar daar bij de muur Gods aanwezigheid; en dat Hij er niet is weggegaan. Hij is volop bezig met zijn volk naar zich toe te trekken.
Zijn land en zijn stad Jeruzalem en zijn Woonplaats geeft Hij niet op. En dus ook dat Joodse volk niet, dat wij zo vaak niet
zien staan. Genadig en barmhartig is Hij, ook (en vooral) voor zijn geliefde uitverkoren oogappel.
Foto: De gouden kandelaar voor de tempel + de (klaag)muur
12. Naar de Middellandse Zee
Zondag 30 juni 2013
Vandaag, zondagmiddag, in
Netanya aangekomen. Een mooie autorit vanuit Jeruzalem. Wat een bergen, en wat zijn ze volgebouwd. Overal wordt gewerkt aan
woningbouw. Prachtig om te zien. God plant Zijn volk.
En dan rijd je het moderne 'westen' in, Tel
Aviv, Herzliyya. Grote
steden,
veel
groter dan ik in gedachten had. En dan
Netanya, een grote ruim 10 km lange stad.
Ik kwam in een klein (goedkoop) maar fijn hotelletje, Orit, aanbevolen door Harry
Nihom. Het ligt nog geen 5 minuten lopen van
de Middellandse Zee. En wat is dat een heerlijke zee, schoon, het water smaakt er lekker zout, heel anders dan de Noordzee, je
hoeft er ook niet "door" -
wat altijd mijn reden
is
om er maar niet in te gaan - hoge golven - het waaide een beetje. Dus...
een heerlijk verfrissende duik...
13. De toeristische treinreis naar Jeruzalem
Maandag 1 juli 2013
Weer een
prachtige belevenis.
Simpeler kan het haast niet. Je koopt voor een tientje een retourtje voor de trein Tel Aviv-Jeruzalem (of andersom). En je dag
is weer gevuld. En hoe!
Eerst was het nog een beetje als Nederland, veel landbouw. Links zie je al
de bergen van Samaria. Maar dan halverwege, na Bet
Shemesh, gaat het slingerend de bergen in en wordt het
uitzicht steeds mooier. Langzaam kruipt ie hoger. 30 km/u.
Kinderen mogen met papa of mama even in de cabine van de machinist kijken, echt Joods: alles voor de
kinderen!
Ver van de snelweg. Dwars door de natuur. Prachtig! En ik stel me voor hoe dat 2000 jaar geleden allemaal gelopen werd...
of in 1948 bij de
strijd om Jeruzalem. Lees
de boeken van Thoene...
14. Shiloh, waar 369 jaar lang de Tabernakel stond
Dinsdag 2 juli 2013
Vandaag reed ik met Harry
Nihom naar het hartland van Israel. Het gebied is niet 100% veilig, maar wel bijna. En toen zuidwaarts over de
Weg van de Aartsvaders, waarover Abraham, Izaak en Jakob gelopen hebben, naar Shiloh (Silo). De bergen
van Samaria zijn prachtig. Je weet pas wat het is als je het ziet. Wat gaf God zijn volk een mooi land.
In Shiloh stond ik boven op de berg, op de plek waar de Tabernakel werd neergezet, en waar God
woonde toen
Israel in het land was aangekomen. Daar stond hij 369 jaar. Jozua woonde daar, en later
Eli, de priester, en Samuel die er
werkte en daar Saul tot koning zalfde. Daar is dus heel veel gebeurd.
Nu woont daar David Rubin, de oprichter van de huidige gemeenschap van nu 1200 Joodse pioniersgezinnen. Er zijn daar heel veel
kinderen. Vaak met hun trauma's. Ik sprak nog even met een Nederlands jongetje, die heel blij was dat hij zomaar even met mij
Nederlands kon spreken! Ik ook trouwens.
Vanwege alle ellende van veel aanslagen met veel doden en gewonden, is David Rubin
daar een aantal jaren geleden gestart met een
centrum voor traumatherapieën. David is een gelovige Jood die op wonderlijke wijze, samen met zijn zoontje, een aanslag heeft
overleeft. Zijn boek "God, Israel & Shiloh" is m.i. juist voor christenen een erg mooi en boeiend boek, om daarin
te lezen hoe hij zijn geloof en vertrouwen op God stelt. En te lezen hoe
hij door de bijbelse geschiedenissen heen wandelt en die op bijzondere wijze overbrengt naar deze tijd.
Kort geleden stond er een artikel in het RD over het bezoek dat Mr. Donk aan hem bracht in
Shiloh: http://www.refdag.nl/nieuws/buitenland/david_rubin_ontsnapte_door_een_wonder_van_god_aan_de_dood_1_726389
Het boek is
er ook in het Nederlands: https://vergadering.nu/boekrubin-god-israel-shiloh.htm
Voor groepen is het een aanrader om een bezoek aan deze
plaats te brengen!
Foto's v.l.n.r.:
1.
Rubins
Bijbel gaat open in Shiloh - 2. Harry in de 'woning' van Eli - 3. De plaats waar de tabernakel 369 jaren stond.
15. De zon in de Middellandse Zee zien zakken
Woensdag 3 juli 2013
Een symbolische foto van
mijn laatste avond hier in Israel. Met weemoed neem ik vandaag afscheid van dit land.
Het viel me op dat God hier overal in het dagelijkse leven aanwezig is. De keppeltjes worden hier met trots gedragen. De mannen laten ermee zien dat ze zich
"onder God" stellen. Wíj hebben geleerd dat de man zich juist niet moet dekken omdat hij Gods beeld is, hoewel hij
onder Christus staat. Da's wel makkelijker. Een Jood laat zo altijd zien dat hij God wil dienen.
Jeruzalem is dan wel het meest een orthodoxe stad. Maar ook in Netanya zag ik van alles gebeuren.
Gewoon op straat biddende
groepjes
Joodse mensen. Voor hun stad? Of voor de mensen van hun stad?
Natuurlijk, er zijn allerlei soorten Joden, zoals er allerlei soorten christenen zijn. Maar ik heb deze weken meerdere Joden
ontmoet die een brandend hart voor God hebben. En God heeft dat voor
hén. Zijn Woord zegt dat vele malen op vele wijzen.
Zijn uitverkoren volk. En Hij gaat zijn beloften aan hen
vervullen.
16. Weer thuis - Nabetrachting
5 juli 2013
Weer thuis. Vanavond begint
de sabbat. Graag wil ik jullie ook nog laten delen in de bijzondere diensten die ik in de Christ Church meemaakte. Drie
sabbatten achtereen ben ik er geweest. De eerste keer viel ik er halverwege binnen. We zaten na een vroeg bezoek aan de Grote Joodse synagoge, buiten met de groep aan de koffie. En toen was daar prachtige muziek en
aanbiddingsliederen te horen. Waarom waren wij daar
niet? Ik ging naar binnen en heb ouderwets genoten van God en de Heer Jezus te aanbidden onder leiding van een
zuster-zangeres.
Ook de preek die volgde was mooi. Nu vind ik preken niet zo vaak mooi, maar deze was het.
Alles gaat in het Hebreeuws. Bezoekers kunnen via een koptelefoon een Engelse (of Russische) vertaling krijgen.
De liederen zijn Hebreeuwse liederen, de vertaling in het Engels staat eronder. 't Is even wennen, maar je zingt al gauw de
Hebreeuwse woorden mee.
Nog twee keer ben ik er geweest. Want hier wilde ik wel vaker bij zijn. Goede
preken, over goede onderwerpen, over de eerste gemeente in Jeruzalem, over de komst van en de doop met de Heilige Geest. Over de
groei en het leven van die jonge gemeente. Preken alsof je erbij bent, het meebeleeft. De derde sabbat was er na afloop
avondmaal. De meeste mensen waren al vertrokken. Ja, de diensten duurden lang, 2 1/2 uur. Maar na die mooie diensten wilde ik ook daar bij zijn.
Indrukwekkend was het. Heel anders. De mensen komen naar voren, staan in een kring en ieder krijgt van een van de oudsten een
afgebroken stukje brood uitgedeeld en dan de beker. 1Kor.11 wordt gelezen, dit is mijn lichaam, dit is de beker van het verbond
in mijn bloed, t/m het gedeelte over weten wat je eet. Goed om dat altijd te doen.
Ook goed was het om het op de sabbat te doen. Waarom houden we toch vast aan die Constantijnse regel van zondag vieren, in
plaats van Gods rustdag?
|
