|
www.vergadering.nu Recensie-index www.vergadering.nu 2 RECENSIES
In Het Verval schetst Manfred Gerstenfeld hoe de problematische positie van de joden in Nederland een indicatie is voor het morele verval van de natie. Hij baseert deze visie mede op gesprekken die hij met tientallen Nederlanders over deze thematiek heeft gevoerd, van Frits Bolkestein tot Wim Kok, van Ayaan Hirsi Ali tot Afshin Ellian en van Leon de Winter tot opperrabbijn Binyomin Jacobs. Van de achttien meest opmerkelijke gesprekken is een verslag in het boek opgenomen. Recensie: Verwrongen beelden van de
holocaust... 2 RECENSIES 2. Dagelijkse Standaard - 19 december 2010 Israel is in Nederland geen land, maar een statement. Dat is het al zolang Israel bestaat. Israel staat
voor één doorlopende, immer hoog oplopende discussie over de Holocaust, over de islam, Jeruzalem, antisemitisme, de Palestijnen, enz
enz. Een verknoopte bol van emoties. Typerend ook voor de overgevoelige sfeer was de merkwaardige recensie van Anet Bleich in de Volkskrant over Het verval, afgelopen vrijdag. Bleich gaf het boek maar een schamele twee sterren, niet omdat ze het een slecht boek vond, maar omdat ze het ermee oneens was. Ze schreef onder andere............... 1. Nederlands Dagblad - 11 december 2010 - www.nd.nl ‘Joden doden is verboden’
Of hij kierewiet was geworden. Stevige commotie deze week over een uitspraak van VVD-zwaargewicht Frits Bolkestein. Echt Jood zijn, herkenbaar in godsdienst en kleding, wordt in Nederland onmogelijk, door de mislukte immigratie van moslim-immigranten, vindt hij. Orthodoxe Joden kunnen hun kinderen daarom het beste aanraden uit Nederland te vertrekken. Waarna GroenLinksleider Femke Halsema haar twijfel over ‘s mans denkvermogen twitterde.
niemand reageerde Het Verval komt voort uit een ritje in een Amsterdamse tram. Gerstenfeld, woonachtig in Israël, maar gezien zijn Nederlandse verleden regelmatig in ons land, zat achterin toen vier jongeren ‘met een mediterraan uiterlijk’ instapten. Zonder aanleiding zongen ze ‘Joden moet je doden, maar dat is verboden’. ‘Niemand reageerde’, noteert Gerstenfeld, ‘haatzingen was kennelijk gewoon’. Later leerde hij van de angst voor de gewelddadige reacties van ‘Marokkaanse straatschurken’ als je er wel iets van zegt. Gerstenfeld kijkt met de ogen van iemand die onze samenleving goed kent, maar er niet voortdurend in verkeert. Daardoor vallen hem veranderingen sneller op, net als de ook geïnterviewde Ayaan Hirsi Ali. Die veranderingen zijn vooral in Amsterdam, ‘de meest problematische stad’, in een negatieve spiraal gekomen. Het behoort bij ‘een breder proces van normvervaging in de Nederlandse maatschappij’ dat Gerstenfeld hard raakte. De behandeling van Joden, vooral de kleine groep die in het dagelijks leven herkenbaar is door bijvoorbeeld het dragen van een keppeltje, is daarbij volgens Gerstenfeld een belangrijk symptoom van het verval van het Nederlandse normbesef. Het Simon Wiesenthal Centrum deelt Gerstenfelds sombere analyse. Op 15 juni dit jaar zond het centrum een brief aan de EU-hogevertegenwoordiger voor het buitenland, Ashton, waarin het centrum haar vroeg ‘de om zich heen grijpende epidemie van antisemitische incidenten’ in Nederland te onderzoeken. Gerstenfeld geeft daarvoor een stevige voorzet. Het eerste deel van zijn boek is een soms onthutsend essay over de toegenomen intensiteit van verbale en fysieke aanvallen op de kleine groep Joden in ons land. niet verbaasd Wie die opsomming leest, kijkt niet verbaasd meer op van de conclusies van Bolkestein, De Winter, Serphos en anderen die in het boek zijn geciteerd of geïnterviewd. Tegelijk is dit ook een val, die eergisteren weer te zien was bij het optreden van Bolkestein in Pauw en Witteman. Dat vooral Marokkaanse moslimjongeren daar een rol in spelen, is de basis voor de conclusie dat met ‘de massale immigratie van moslims’ het tij niet meer valt te keren. Gerstenfeld en anderen richten hun woede daarover vervolgens op bestuurders die niet eerder hebben ingegrepen. Vooral Job Cohen, die als burgemeester van Amsterdam zo weinig mogelijk van zijn joodse afkomst wilde laten zien (‘onderduikjood’ noemt De Winter hem), is mikpunt van vlijmscherpe kritiek. In vrijwel alle in het boek genoemde incidenten zijn de daders de ‘Marokkaanse straatschurken’. En dat is toch wat anders dan ‘de 900.000 moslims in Nederland’. Dáár ligt het begin van het antwoord, waar Gerstenfeld niet aan toe komt, maar waar Nederland wel degelijk snel naar moet gaan zoeken. Zo snel mogelijk, stelde SGP-fractieleider Van der Staaij eergisteren terecht. En hoewel het boek van Gerstenfeld vooral een scherp geschreven pamflet is, zou het goed zijn dat de Kamerleden dit voor het debat lezen om vervolgens te zeggen ‘het mag allemaal waar zijn, maar het zijn ónze Nederlandse Joden, die willen we niet kwijt en we zullen ervoor zorgen dat dat ook niet gebeurt’. Wegkijken (‘dat vroeger wel eens is gebeurde’, zoals Bolkestein eergisteren zei) mag niet weer gebeuren en van een ‘onderwerpingsgedrag’ tegenover een agressieve, ontspoorde groep allochtonen jongeren kan geen sprake zijn. De waarschuwing van Gerstenfeld daarvoor is zeer terecht: de Joden zijn dan het eerste aan de beurt, maar het zal niet bij hen blijven. Bron: www.nd.nl Een gedeelte uit: Het Verval - Joden in een stuurloos Nederland Van der Laan, destijds minister van Integratie, sprak op de nieuwjaarsreceptie van Forum, Instituut voor Multiculturele Ontwikkeling,
op 22 januari 2009 in Theater aan het Spui in Den Haag. Hij citeerde auteurs die spraken over de Holocaust en de Naqba - weliswaar
zonder die gelijk te stellen - en die vonden dat beide kanten zich in het verdriet van de ander moesten verdiepen. Van der Laan
impliceerde dat dat ook in Nederland moest gebeuren. Hij manipuleerde de geschiedenis: de Holocaust betreft de Nederlands-joodse
gemeenschap direct en vond ook in Nederland plaats. Dat is niet het geval met de Naqba. Lees ook: 08-12-2010 - Trouw.nl ...Joodse_gemeenschap_is_klein_en_verwaterd...
|
Het Verval