www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

2 RECENSIES

De boeken van Willem J. Ouweneel

HOOGTIJDEN VOOR HEM Willem J. Ouweneel Uitg. Medema, Vaassen fraai uitgevoerde paperback met flappen 208 pag. Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)... of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl Wist u dat de bijbelse feesten al op de eerste bladzijde van de Bijbel aangeduid worden? En dat de laatste en grootste ervan, het Loofhuttenfeest, zelfs nog op de laatste bladzijde van de Bijbel te vinden is? Denk maat aan de 'rivier van levenswater', de 'boom van het leven, die twaalf vruchten draagt en elke maand een vrucht geeft', en de oproep; 'laat hij die dorst heeft, komen; laat hij die wil, het levenswater nemen om niet'. De hele Schrift is doortrokken van de feesten die God heeft ingesteld, zoals zij ook doortrokken is van hem in Wie alle feesten hun vervulling vinden; Jezus de Messias, het zijn hoogtijden voor Hem.

2 . Biblion - 2012 - www.deboekensalon.nl 

1 . Reformatorisch Dagblad - 9 april 2002 - www.refdag.nl

Betekenis bijbelse feesten toegelicht
door Ds. W. Chr. Hovius

Wanneer er weer een boek verschijnt van Willem Ouweneel, zou men bijkans aan het woord van de Prediker denken: „van veel boeken te maken is geen einde.” Dat bedoel ik niet onaardig, en zeker niet negatief. De schrijver beschikt over een vruchtbare pen. In ”Hoogtijden voor Hem” behandelt Ouweneel in kort bestek de betekenis van de bijbelse feesten. Daarbij maakt hij onderscheid tussen Joden en christenen. Een schat van gegevens stelt hij ons ter beschikking.
 
.
In zijn voorwoord legt Ouweneel de lezer uit wat de bedoeling van dit werkje is. In de eerste plaats wil hij aantonen dat de feesten, geestelijk gezien, in Jezus hun vervulling hebben gekregen. Vervolgens hoopt hij duidelijk te maken dat de Joodse traditie vormgaf aan de viering ervan.
.
Duidelijk laat de auteur het verband zien tussen de agrarische en de heilshistorische zin van de feesten. Voor wie alleen maar afgaat op de bijbelse gegevens blijft zeker van de nieuwtestamentische bijzonderheden veel onduidelijk en verborgen. En dat is jammer. Ouweneel pleit er ook voor de bijbelse feesten samen met Messiasbelijdende Joden mee te vieren.
.
In zes hoofdstukken bespreekt Ouweneel de verschillende feesten die in de Bijbel voorkomen. Met instemming noem ik hier de nadruk die hij legt op het feit dat die niet allereerst bedoeld zijn voor de Joden of de christenen, maar voor God. Het gaat om „feesttijden voor de HEERE.” Een mooie opmerking in dat verband is die over de beeldspraak van schaduw en lichaam.
.
Nadat hij de bijbelse hoogtijden met de kalender en de zin ervan besproken heeft, met de sabbat als eerste, gaat de auteur op een aardige, overzichtelijke en goed te volgen manier in op Pasen en de ongezuurde broden, de eerstelingfeesten, zomer- en herfsthoogtijden en Loofhutten en de winterfeesten.
.
Sabbat
Laat ik enige punten noemen waarover ik met Ouweneel zou willen doorpraten. Allereerst de sabbat. Met belangstelling nam ik kennis van wat hij daarover schrijft. Hij bespreekt enige theologische noties, waaronder schepping, verlossing, verbond en voleinding. De streng-Joodse viering bleef niet vrij van ritualisme en wetticisme!
.
De schrijver gaat in op het ’dilemma’ sabbat en zondag. Hij maakt onderscheid tussen de Messiasbelijdende Joden en de christengelovigen uit de volken. Ik denk dat hij daar terecht de vinger bij legt. Naar mijn besef komen de viering van de sabbat en die van de eerste dag der week in het Nieuwe Testament naast elkaar voor. In elk geval worden de gelovigen uit de heidenen in Handelingen 15 niet verplicht de sabbat te vieren - en Ouweneel voegt daaraan toe: „het wordt hun ook niet verboden.”
.
Zijn bewering dat de zondag als verplichte rustdag teruggaat op de antisemitische geboden van de keizer en van de kerk in de vierde eeuw lijkt me wat te kort door de bocht. Overigens ziet de auteur daar geen verplichting in voor christenen van nu om de sabbat te houden. Een en ander zal wel verband houden met verschillen in de invulling van de rustdag tussen orthodox-kerkelijke en evangelisch gerichte gelovigen. Wel is het zo dat onze zondagsviering niet alleen door de Reformatie, maar ook door de Engelse puriteinen sterk is gestempeld.
.
Een ander punt is het Paaslam. Uitlegkundig is de vraag: waaraan dacht Johannes de Doper met zijn boodschap van het Lam van God? Alleen maar aan het Paaslam? Niet aan de lammeren die elke dag werden geslacht of aan het Lam uit Jesaja 53? Ook de apostel Petrus verwijst naar Hem, zeker in zijn eerste zendbrief. Ouweneel kan dat niet ontkennen en doet dat ook niet. Ook daarover zou ik met de auteur willen doorpraten.
.
Hooglied
Verder is er Ouweneels interpretatie van het Hooglied. Bij de uitleg daarvan blijkt dat reformatorische christenen een verband zien tussen Christus en Zijn Kerk; evangelische daarentegen tussen Christus en (het gelovige overblijfsel van) Israël.
.
Ten slotte noem ik Pasen en avondmaal. Ouweneel legt daar mooie verbanden tussen. De vaststelling van de sterfdatum van de Heiland, op de veertiende of de vijftiende Nisan speelt hierbij een rol.
.
In ”Hoogtijden voor Hem” wordt in kort bestek veel geboden. Ook voor de prediking over de bijbelse feesten vinden we hier bruikbaar materiaal dat nadere doordenking en verwerking waard is, zonder dat we het met de geleerde schrijver in alles eens hoeven te zijn.
.
Waardevol zijn afsluitende opmerkingen zoals: „Het Nieuwe Testament keert zich om te beginnen tegen elke vorm van wetticisme, ritualisme, verheerlijking van het joodse volk en huichelarij.” En inderdaad: „de profetische en apostolische Schriften gaan als gezaghebbend uit boven (elke) traditie.”