www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

2 RECENSIES

God en de pandemie
Een theologische reflectie op het coronavirus en wat volgt
Tom Wright
KokBoekencentrum, 2020
ISBN: 9789043535564
107 blz.
€ 14,99
Paperback
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl

Sommigen zien in het coronavirus een bewijs dat we leven in de eindtijd. Anderen zien het virus als een manier van God om ons wakker te schudden. Weer anderen vinden dat het de schuld is van de Chinezen, de regering, de WHO. Tom Wright onderzoekt deze reacties op het virus en vindt dat ze tekortschieten. In plaats daarvan nodigt hij je uit om na te denken over een andere manier van kijken en reageren – een manier die put uit de leringen en voorbeelden van de Schrift, en vooral over de manier van leven, denken en bidden die Jezus ons heeft geopenbaard.

..

2. Uitdaging - oktober 2020 -  www.uitdaging.nl 

God en de pandemie

Boekrecensie door Klaas Kuijper

Is de wereldwijde Corona crisis een straf van God? Is het een boodschap van God, teken van de eindtijd? In "God en de Pandemie" gaat Tom Wright op deze vragen in en gaat hij op zoek naar een Bijbels antwoord. Hij begint in het Oude Testament en constateert dat God zonden straft, maar dat dit in een kader staat van een verbond tussen God en het volk Israël: Israël zal gezegend worden als ze zich aan Gods geboden houden en hen zal rampspoed treffen als ze andere goden gaan dienen. Ook betrekt Wright het verhaal van Job erbij: Er is geen pasklaar antwoord op het kwaad in deze wereld. Dan gaat Wright naar de evangeliën: Vele oproepen tot bekering heeft het volk Israël gehad. Vele profeten hebben gewaarschuwd. Jezus is echter het laatste ultieme teken.

Wright geloofd niet in tekenen die aangeven dat de eindtijd is aangebroken. "De oproep tot inkeer en de aankondiging van Gods koninkrijk op aarde zoals in de hemel, komen voortaan niet meer door oorlogen, aardbevingen, hongersnoden of ziekten. Ze komen via Jezus." Jezus zelf is hét teken van alles wat God heeft gedaan en nog zal doen. Het virus is geen boodschap van God, een oproep tot bekering. Bekering is noodzakelijk vanwege Jezus, niet vanwege een rampspoed. 

In het hoofdstuk over het Nieuwe Testament kijkt Wright hoe het werkt om de gebeurtenissen in de wereld in het licht van Jezus' dood en opstanding te zetten. Dit hoofdstuk bevatte voor mij de kern van het boek: het gaat er niet om achteruit te kijken naar wat een probleem veroorzaakt zou kunnen hebben, maar het gaat erom dat we kijken naar wat er gedaan moet worden. We leven allemaal in een "zuchtende schepping" (Paulus), en Wright besluit met de centrale vraag: wat is de roeping van de kerk in deze pandemie? Zijn oproep is dat we als kerk aanwezig moeten zijn in de ellende, niet verstopt in online vieringen. De kerk moet zichtbaar en hoorbaar zijn, met de mogelijkheden die er zijn (en voldoende afstand). Met dit heldere, toegankelijke en diepzinnige boekje helpt Wright ons vooruit te kijken naar wat komen gaat en praktisch en biddend in deze wereld te staan, zonder dat we ons vertwijfeld hoeven af te vragen wat God toch wil zeggen met deze crisis.
 

1.   indekerk.be - 28 juli 2020 - indekerk.be...

God en de pandemie

Boekrecensie door Raymond R. Hausoul

In dit boek past Tom Wright de actuele corona-pandemie toe voor een theologische reflectie over God en het lijden. Zijn hoofdargument is dat we ons moeten verzetten tegen de voorspelbare reacties die gemakkelijk in de maatschappij bovenkomen. Dat zijn reacties als: ‘De goden zijn toornig en straffen ons’, ‘De goden willen dat we ons bekeren en hen aanbidden’, ‘Het virus is de schuld van dit land (bijv. China), deze organisatie (bijv. WHO) of dat individu (bijv. Bill Gates)’, ‘Het virus kondigt de eindtijd aan’, enzovoorts. In zijn boek pleit Tom Wright juist om even te stoppen, antwoorden te zoeken op het waarom van de pandemie. De mens moet eerst gaan zuchten over het leed. Pas dan is er ruimte voor bezinning.

Ter onderbouwing verwijst Tom Wright naar het bijbelse getuigenis. Hij noemt de profetessen en profeten die over het onheil nadachten in de poëtische boeken van het Oude Testament. In Psalmen, Job en Klaagliederen geven zij bij levensrampen ruimte aan het wenen en klagen.
Vanuit het Nieuwe Testament stelt de auteur het getuigenis van Jezus Christus centraal. Jezus roept zijn leerlingen op om bij rampen niet in paniek te raken (Mt24:6). Wat er gebeurt is niet meteen een teken van de eindtijd. Tom Wright pleit om juist geen nieuwe tekenen voor het koninkrijk van God te zoeken (p.34,78). Het koninkrijk is vanaf de dood en opstanding van Christus al aanwezig. We hoeven er niet naar uit te zien. Christus regeert nu door zijn Geest in de gelovigen.

Een sleutel voor deze benadering van het koninkrijk van God en de wereldgebeurtenissen ziet Tom Wright in de parabel van de landheer en de landpachters. Jezus vertelt deze parabel in Mattheüs 21. Nadat de landpachters de zoon van de koning om het leven hebben gebracht, is er geen teken meer voor hen te verwachten (Mt21:33-44). Er blijft enkel nog een zuchten in de moeilijkheden over, zoals Gods Geest dat al doet (p. 66, 78). De beschrijving van dat zuchten in Romeinen 8 geeft Tom Wright een speciale plaats in hoofdstuk 4 van zijn boek. De schepping zucht in de moeilijkheden die over haar komen. Zij erkent dat ook God door het leed en onheil op aarde bedroefd is. Dat is God zonder rekenschap te moeten geven van het hoe en waarom van elke ramp (vgl. Gn6).

Tegelijk wil Tom Wright dat mensen zich actief tegen het onrecht en onheil op aarde verzetten. Zijn boek is geen oproep voor een passieve berusting in het zuchten. Zijn actieve reactie wil hij echter niet op het doemdenken van de aan het begin genoemde voorspelbare reacties baseren. De actieve reactie is verbonden met het voorbeeld van Jezus. Dat leidt ertoe dat de kerk niet tot een doemprediking is geroepen, zoals de volgelingen van de goden dat zijn. Juist de afgoden verlangen ernaar om alle onheil en rampen aan God toe te schrijven. Die bewering staat echter haaks op het getuigenis van de ware God die begaan is met zijn schepping en dat het meest krachtig laat zien in het leven van Jezus Christus. Dat is het getuigenis van hoop en niet van doemdenken en onheil. De kerk is zo geroepen om hoop in de schepping te brengen en te erkennen dat er een zuchten van de schepping is. Zij blijft nuchter en werkt plannen uit om anderen in de moeilijkheden te helpen (vgl. Hd11:28-30).

Aan het slot wijst Tom Wright op het maatschappelijke belang van het kerkgebouw. Waar het kerkgebouw gesloten is en christenen in huiskringen of virtueel bijeenkomen, ontstaat snel de indruk dat geloof in Jezus een privé-hobby is. Het kerkgebouw als zichtbaar getuigenis moet dit bestrijden en de maatschappelijke relevantie van de kerk aantonen. Het moet zichtbaar maken dat de kerk niet in de categorie van culturele ontspanning valt. Juist dan moeten christenen in de maatschappij present zijn en Jezus Christus als voorbeeld nemen in hun spreken en handelen.

De theologische reflectie van Tom Wright op de omgang met de corona-pandemie voelt goed aan. Het beschermt tegen complottheorieën en fake gospelnews. Soms kan bij het lezen wel de vraag opkomen hoe de kerk zich kan beschermen tegen het gevaar van een ongevoeligheid voor Gods ingrijpen in de geschiedenis. Dat God dat doet, ontdekken we namelijk eveneens in het getuigenis van de Bijbel en het leven van Jezus. Het duiden van de geschiedenis blijft daardoor aanlokkelijk voor de profeten. Dit blijkt uit de profetische Bijbelboeken. Voor deze duiding van de tijden door profetessen en profeten heeft Tom Wright echter weinig aandacht. Ook de vraag hoe we om moeten gaan met de oproep van Jezus om de tekenen te duiden, blijft onvermeld (Lc21:29-31). Vermoedelijk is dat voor de auteur overbodig, omdat hij de vervulling van al die tekenen in de eerste eeuw plaatst. Er zijn dan geen tekenen meer om naar uit te zien, zoals gebeurtenissen in het Midden-Oosten, in de kerk of bij de wederkomst van Christus. Het toekomstperspectief bepaalt dan sterk de accenten van het boek. Dit gegeven mocht sterker worden uitgewerkt. Mogelijk zorgde de actualiteit van het onderwerp ervoor dat het boek snel moest verschijnen en deze verdieping ontbrak. Het boek krijgt daardoor de vorm van een korte overdenking.