20 basisvragen over de Heilige Geest | 40 vragen over Israël | 8 vragen over de Doop
2x9 voor- en tegenargumenten over de Opname: voor, in of na de Grote Verdrukking?

FAQ - Veertig vragen over Israël

Iedereen heeft een mening over Israël en de Palestijnen. Om inzicht te krijgen in dit vraagstuk, hebben we 40 vragen geformuleerd, die we voorlegden aan prof. dr. Willem J. Ouweneel, over de geschiedenis, de politiek en de religie van Israël. Hij geeft zijn visie en bedankt drs. Aad Kamsteeg voor adviezen.

 Geschiedenis

1. Waar zijn de tien stammen na hun verstrooiing gebleven?

Het rijk ging ten onder, de tien stammen werden verstrooid onder de volken (2 Kon. 17). Ze raakten gedeeltelijk vermengd met de twee stammen toen die in de Babylonische ballingschap waren gegaan, en keerden gedeeltelijk met hen terug naar het beloofde land (bijv. Lucas 2: 36: stam Aser).

2. Welke volken hebben in de vorige eeuwen allemaal in Palestina gewoond?

Joden (alle eeuwen door!), Grieken, Romeinen, Arabieren, Turken enz. Geleidelijk namen alle niet-Joden de Arabische taal aan.

3. Waar komen de Palestijnen vandaan?

De Palestijnen zijn de Arabisch-sprekende inwoners van Palestina. Er zijn moslim-, christen- en druzische Palestijnen, ze zijn van Arabische, Griekse, Turkse afkomst enz. Tegenwoordige 'Arabieren' hebben etnisch en historisch slechts één ding gemeen: de Arabische taal. Vóór 1948 hadden de Palestijnen nauwelijks een eigen identiteit: het waren eenvoudig Arabieren die in het Palestijnse deel van Jordanië woonden. Dit land had eeuwenlang tot het Ottomaanse rijk behoord en werd vanaf 1920 Brits mandaatgebied. De Palestijnen waren achtereenvolgens Turkse, Britse en Jordaanse onderdanen. Er heeft nimmer een 'Palestijnse' staat bestaan.

4. Wat is er in 1947 door de Verenigde Naties besloten over Palestina?

Op 29 november 1947 keurden de VN een plan goed waarbij Palestina verdeeld zou worden in twee staten: een Arabische ('Palestijnse') en een Joodse staat ('Israël'). De Joden aanvaardden het plan - hoewel de echte Zionisten uiteraard altijd het hele land wensten - maar de Arabieren wilden aan een verdeling niet meewerken, aangezien ook zij het hele land opeisten.

5. In hoeverre is aan dat plan gevolg gegeven?

Toen het Britse mandaat afliep en op 15 mei 1948 de Joodse Nationale Vergadering de staat Israël uitriep, werd deze prompt door zijn Arabische buren aangevallen, waarbij Jordanië een groot deel van het oude Judea veroverde. De situatie werd verergerd door het probleem van de 'Palestijnen', enerzijds doordat veel Israëliërs de vlucht van maar liefst honderdduizenden Palestijnen graag een handje hielpen, anderzijds doordat de Arabische buurstaten de gevluchte Palestijnen niet in hun midden integreerden, maar hen onderbrachten in erbarmelijke vluchtelingenkampen.

6. Welke oorlogen zijn er sindsdien in het Midden-Oosten geweest?

Na de oorlog van 1948-'49 brak in 1956 een tweede uit (de Suez-crisis) en in juni 1967 een derde (de Zesdaagse Oorlog). In deze laatste oorlog veroverde Israël de Golan-hoogvlakte, Oost-Jeruzalem, de 'Westoever' en de Gaza-strook, plus het deel van de Sinaï-woestijn dat aan Egypte toebehoorde. In 1973 volgde de Jom-Kippoer-Oorlog. In 1979 sloot Israël vrede met Egypte en gaf daarbij het bezette gedeelte van de Sinaï-woestijn terug. In 1982 bezette Israël, dat voortdurend vanuit Libanon bestookt werd, dat land; vanaf 1985 alleen nog het zuidelijk deel. In 2000 trok het zich daaruit terug. Van 1987 tot 1993 vond de Eerste Intifada plaats, d.i. de opstand van de Palestijnen in de bezette gebieden; In 2000 begon de Tweede Intifada.

7. Heeft de Zesdaagse Oorlog iets meer te zeggen dan alleen Israëls overwinning?

De Zesdaagse Oorlog is van grote brtekenis doordat Israël sindsdien de hegemonie voert over het grondgebied van het aloude Israël. Veel Joden en christenen beschouwen dit als een vervulling van de bijbelse profetieën (maar zie vraag 8). Puur juridisch gezien dient Israël volgens het internationale volkenrecht de door haar bezette gebieden aan de voormalige beoogde bezitters terug te geven (niet de Jordaanse veroveraars, maar de Palestijnen) - maar dan billijkerwijs wel in het kader van een algeheel vredesplan, dat van Arabische zijde de erkenning van de staat Israël en de garantie van veilige grenzen dient in te houden. In de in 1967 mede door Israël aanvaarde VN-resolutie 242 werd het befaamde beginsel 'vrede in ruil voor land' geformuleerd.

8. Mag Israel - christelijk gezien - aanspraak maken op de bijbelse grenzen?

Ruwweg bestaan er op deze vraag drie christelijke antwoorden:

(a) De bijbelse 'landbelofte' is vervuld na de Babylonische ballingschap; voorzover er nog een toekomstig aspect is, moet dit niet letterlijk, maar geestelijk opgevat en op de Kerk betrokken worden.

(b) De bijbelse 'landbelofte' moet letterlijk worden opgevat; onder Gods bestiering beleven wij vandaag hoe die belofte inderdaad vervuld wordt. God heeft in 1967 het hele land aan Israël teruggegeven, en derhalve mag Israël dat land of gedeelten ervan niet aan Arabieren teruggeven.

(c) De bijbelse 'landbelofte' moet letterlijk worden opgevat en gaat in de 'eindtijd' volledig in vervulling. Beloften van Gods kant betekenen echter nog geen aanspraken van 's mensen kant. God maakt Zijn beloften altijd waar als er van de kant van Zijn volk verootmoediging en schuldbelijdenis is (vgl. Daniël 9: Daniël claimt Gods belofte niet, maar belijdt de schuld van het volk). Daarvan is in het grotendeels a-religieuze Israël helaas weinig te merken. Gods toelating dat Israël de Westoever veroverd heeft, is niet hetzelfde als dat God dat land aan Israël gegeven heeft. Op Zijn tijd (d.i. de tijd van de wederkomst van de Messias en van Israëls geestelijke herstel) zal God het hele land aan Israël geven.
Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat alleen deze derde opvatting waarlijk schriftuurlijk genoemd mag worden.

9. Hoe lagen die grenzen en zijn er profetieën die daarover iets zeggen?

Al aan Abram heeft God grenzen beloofd die Israël nog nimmer heeft gehad (Genesis 15: 18>: van de Wadi el-Arish (of zelfs de Nijl?) tot aan de Eufraat. De volkomen vervulling van deze profetie wordt in de Schrift altijd verbonden met de wederkomst van de Messias en de vestiging van het Messiaanse rijk van vrede en gerechtigheid (één duidelijk voorbeeld: Zacharia 14:3-11).

Politiek

10. Hoe zit Israëls politiek in elkaar?

Alle belangrijke partijen in Israël streven naar een staat die wel ruimte heeft voor een Arabische minderheid, maar toch Joods gestempeld is, en naar veilige grenzen en naar vrede met hun Arabische buurlanden. Zij zijn het er echter niet over eens hoe die vrede en veiligheid het beste bereikt kunnen worden.

11. Hoe denkt de Arbeiderspartij resp. de Likoed-partij over het Palestijnse vraagstuk?

Zowel de Arbeiderspartij als de Likoed-partij is een Zionistische partij en maakt in principe dus aanspraak op het hele land Israël! De Arbeiderspartij wil daarbij echter een 'normale' (sociaal-democratische) staat zijn, terwijl in de Likoed (hoewel ook een 'seculiere' partij) het conservatief-religieuze aspect veel sterker is. De Likoed-partij volgt (althans uiterlijk) een 'hardere' beleidslijn jegens de Palestijnen dan de Arbeiderspartij. Zo wil de Arbeiderspartij vrede vooral bereiken door (onder stringente voorwaarden) de Palestijnen binnen de grenzen van het Heilige Land een eigen staat toe te staan op de Westoever en in de Gazastrook, terwijl de Likoed een Groot-Israël wil, waarin de Palestijnen in de bezette gebieden wel een mate van onafhankelijkheid krijgen, maar onder Israëlische soevereiniteit blijven. Er zijn echter 'duiven' en 'haviken' zowel in de Likoed- als in de Arbeiderspartij. Soms denkt 'de' Israëliër dat het beter is vrede te krijgen door maar wat toegeeflijker te worden ('land voor vrede!'), dan denkt hij weer dat toegeeflijkheid voor de oriëntaal juist een zwaktebod is en dat vrede eerder te bereiken is via de keiharde lijn: 'Treed nog harder tegen de Palestijnen op, dan zullen ze wel inbinden'.

12. Welke etnische bevolkingsgroepen wonen nu in Israël?

De grote meerderheid is Joods (maar is dat een etnische of een religieuze aanduiding? Joden zijn er van blond-blauwogig tot negroïde, en van ultra-orthodox tot atheïstisch). Er is een Arabische minderheid met een grote moslim-meerderheid en een klein christelijk deel en een klein druzisch deel.

13. Wat zijn nederzettingen en wie wonen daar?

Zowel Likoed- als Arbeiderspartij-regeringen hebben meegewerkt aan de bouw van Joodse nederzettingen in de bezette gebieden, tussen de Palestijnse bewoners in. Daarmee hebben de Israëliërs op z'n minst de indruk gewekt dat zij niet werkelijk uit zijn op vrede in volkenrechtelijke zin' want die vrede kan er alleen komen als (onder strikte voorwaarden) de bezette gebieden (inclusief de nederzettingen) worden teruggegeven. Tegenwoordig zijn er ongeveer 150 nederzettingen, waarin 170.000 Joden (slechts 3% van de totale bevolking op de Westoever) wonen.

14. Wat willen de Palestijnen met hun aanslagen bereiken?

Zoals extreme Zionisten heel het Heilige Land willen, zo willen extreme Palestijnen heel Palestina. Hun aanslagen zijn onderdeel van een guerilla-oorlog die ernaar streeft dat doel te bereiken. Maar ook veel gematigder Palestijnen (die bereid zijn de staat Israël te erkennen, maar wel een eigen Palestijnse staat willen) staan vaak achter de aanslagen, vanuit de wanhoopsgedachte dat er geen ander middel is om Israël te dwingen de bezette gebieden terug te geven.

15. Welke groeperingen zijn er binnen de Palestijnen?

De belangrijkste overkoepelende organisatie is de PLO (Palestijnse Bevrijdingsorganisatie), waarvan Jasser Arafat sinds jaar en dag voorzitter is. El Fatah ('De verovering', in 1957 gesticht door o.a. Arafat) is de daarvan deel uitmakende paramilitaire organisatie. Veel extremer is bijv. de fundamentalistisch-islamitische Hamas, een terroristische organisatie, gesticht in 1987, die veel krachtiger de 'heilige oorlog' (Jihad) tegen Israël wil voeren en fel gekant is tegen vroegere Israëlisch-Palestijnse vredesprocessen.

16. Als de Palestijnen stoppen met geweld, komt er wellicht vrede. Waarom doen ze dat dan niet?

Ten eerste omdat de extreme Palestijnen heel Palestina willen en dus niets in onderhandelingen met de Israëliërs zien. Ten tweede menen nu ook de gematigde Palestijnen dat zij door middel van geweld meer kunnen bereiken dan aan de onderhandelingstafel. Belangrijk voor de Palestijnen is vooral dat Israël vooraf een harde toezegging doet de Joodse nederzettingen op geen enkele manier verder uit te breiden.

17. Is het te rechtvaardigen dat de Palestijnen strijden voor hun zaak?

Naar internationaal volkenrecht (nl. het internationaal erkende recht op zelfbeschikking van volken) - christenen zouden de eersten moeten zijn dat recht te eerbiedigen! - strijden die Palestijnen die de staat Israël willen erkennen en hem veilige grenzen willen garanderen, en van hun kant eisen dat Israël zich terugtrekt uit de bezette gebieden, voor een rechtvaardige zaak. Overigens: strijden de 'haviken' onder de Israëliërs, die het hele land opeisen, wel voor een rechtvaardige zaak?

18. Willen Arafat en de zijnen nog altijd de vernietiging van de staat Israël?

De gematigde Palestijnen willen met het feitelijke bestaan van Israël genoegen nemen - dat is ook in de Oslo-akkoorden uitgesproken - zolang ze maar hun eigen staat krijgen. Wat hun 'verborgen agenda' is, weet ik niet - maar dat weet ik ook niet van de 'haviken' onder de Israëliërs. Wel blijkt uit veel in het Arabisch gehouden toespraken van leiders van het Palestijnse Gezag dat zij hun achterban nog altijd voorhouden dat 'heel Palestina' moet worden 'bevrijd', dat wil zeggen ontdaan van zijn Joodse karakter.

19. Zijn de slechte leefomstandigheden van de Palestijnen te wijten aan Israël of aan zichzelf?

De Palestijnen hebben al eeuwen onder armelijke leefomstandigheden geleefd, zonder dat de Israëliërs daar part of deel aan hadden. Maar wat is 'slecht'? De ene Palestijn zal erkennen dat hij onder de Israëliërs veiliger en welvarender leeft. Voor de andere Palestijn echter is leven onder een bezetter altijd slechter dan leven in vrijheid, al is het ook in de grootste armoede.

20. Is het optreden van Israël goed te keuren?

Wat is 'het' optreden? Het keiharde repressieve optreden van Ariël Sharon, dat alleen maar tot grotere escalatie lijkt te leiden? Of het toegeeflijke optreden van Ehud Barak, dat op totaal niets is uitgelopen? Het lijkt erop dat wat Israël ook doet, tot mislukken gedoemd is. Uiteindelijk zal Israël terug naar de onderhandelingstafel moeten en de bezette gebieden geheel of grotendeels moeten teruggeven. Maar het zal niet als toegeeflijke zwakkeling naar die tafel willen - wat te begrijpen is voor wie de oriëntaalse mentaliteit kent. Vandaar de diep tragische patstelling die aan het ontstaan is.

21. Moeten christenen Israël altijd blijven steunen?

Christenen moeten te allen tijde het volk Israël steunen, omdat het Gods oogappel is en omdat Israël eeuwenlang in met name het 'christelijk' Europa vervolgd is, met de holocaust als dieptepunt, zodat elke christen zal meehelpen de Joden een veilige staat in het aloude land Israël te garanderen. Maar steun voor het volk Israël betekent niet dat christenen alle besluiten en handelingen van de staat Israël moeten goedkeuren, integendeel.

22. Is er sprake van onderdrukking van de Palestijnen en racisme?

Zolang zich geen omvattend vredesplan voor het Heilige Land aandient, kan Israël niet eenzijdig de bezette gebieden opgeven; dat zou zelfmoord zijn. De handhaving van de bezetting is daarom niet mogelijk zonder een zekere mate van onderdrukking van opstandige Palestijnen. Er zijn echter helaas ook vormen van een echt vernederende onderdrukking geweest die boven dit minimum aan onvermijdelijke onderdrukking zijn uitgegaan. Hier van racisme te spreken, is onzin; Joden en Arabieren zijn beiden 'Semieten' (wat dat ook moge betekenen). Trouwens, Israël werkte bijv. mee aan de komst van Ethiopische (negroïde) Joden naar het Heilige Land.

23. Zijn de (internationale) media wel objectief?

Elk medium en ieder mens, ook elke christen, beziet 'de feiten' altijd vanuit een bepaald perspectief (vgl. weer antwoorden 8a, 8b en 8c!). Het is unfair bepaalde media van partijdigheid te beschuldigen als die terechte kritiek op Israëls beleid uitoefenen. Bovendien: Israël claimt een democratische, fatsoenlijke en in de Bijbel gewortelde staat te zijn en daarmee ver boven zijn dictatoriale en terrorisme steunende buurstaten te staan - maar dan moet Israël ook naar strengere maatstaven beoordeeld worden dan zijn buren.

24. Zijn er oplossingen denkbaar voor dit conflict?

Een tweezijdig staakt-het-vuren kan leiden tot een afkoelingsperiode, waarna de partijen weer naar de onderhandelingstafel moeten komen. De moeilijkheid is dat de emoties zo hoog opgezweept zijn, dat een staakt-het-vuren nauwelijks haalbaar lijkt. Bovendien (en dat is nog veel erger) willen de 'haviken' onder zowel de Israëliërs als de Palestijnen nog altijd niets minder dan het hele land.

25. Wat kan het buitenland hierin betekenen?

De Verenigde Staten, de Europese Unie en Rusland zouden zowel Israëliërs als Palestijnen militaire en economische steun kunnen onthouden om hen terug te dwingen naar de onderhandelingen. Enerzijds echter is de Joodse lobby in de westerse wereld zeer machtig, anderzijds genieten de Palestijnen als 'underdog' veel sympathie in met name Derde-Wereldlanden. Het dreigt dus een echt wereldprobleem te worden, nog verergerd (economisch) door de enorme oliebelangen, (militair) door de wapens die in het Midden-Oosten gepompt worden en (religieus) doordat Jeruzalem een Joods, een christelijk en een islamitisch heiligdom is.

26. Wat zijn de Oslo-akkoorden?

In de veel bepalingen omvattende Oslo-akkoorden (1993, 1995) erkenden Israël en de PLO elkaar en stemde Israël in met terugtrekking uit de Gazastrook en het gebied in en om Jericho, die volledig onder Palestijns gezag werden geplaatst. Tevens werden plannen gemaakt voor de geleidelijke overdracht van andere bezette gebieden aan het Palestijns gezag.

27. Hebben onderhandelingen en akkoorden wel zin als niemand zich eraan houdt?

Akkoorden veronderstellen een zekere mate van beschaving bij beide partijen, je kunt er elkaar op aanspreken; schending betekent gezichtsverlies in de ogen van de buitenwereld. In de kookpot van het Midden-Oosten is er echter voor schending helaas altijd wel een excuus te vinden.

28. Heeft Arafat de Palestijnen nog wel in de hand?

Zeker niet alle extreme Palestijnen. Maar de vraag is ook of hij niet in zekere mate met de activiteiten van de extreme Palestijnen instemt, om zijn eigen verborgen plannen te verwerkelijken. Wie is Arafat werkelijk en wat wil hij werkelijk? Maar ik heb die vraag net zo goed ten aanzien van Sharon.

29. Moeten de 300.000 Palestijnse vluchtelingen terugkeren naar Israël?

Zij zouden deels moeten integreren in de Arabische landen waar zij nu al meer dan een halve eeuw wonen, deels opgenomen moeten worden in de komende Palestijnse staat, en deels door Israël.

30. Leveren de Arabische buurlanden gevaar op voor Israël?

Voorzover zij geen vredesovereenkomsten met Israël gesloten hebben, of zelfs maar hun bereidheid in die richting hebben uitgesproken - absoluut. Militair zijn zij weliswaar nauwelijks of niet tegen Israël opgewassen, maar waanzin en haat kunnen Israël toch onnoemelijk veel schade doen (denk maar aan de recente grote terroristische aanval op New York en Washington).

31. Welke rol speelt water in het Midden-Oosten?

Een grote rol. De staat Israël betrekt momenteel maar liefst 30% van zijn broodnodige water van de Golan-hoogvlakte. Alleen al dat feit, plus het veiligheidsargument, maakt het erg onwaarschijnlijk dat Israël ooit bereid zal zijn de Golan terug te geven. En zo blijft de geweldsspiraal in stand.

Religie

31. Is de Tempelberg belangrijk in het conflict?

Geweldig belangrijk, doordat de Tempelberg voor de religieuze Joden de heiligste plaats op aarde is en voor de moslims de op twee na heiligste plaats (na Mekka en Medina). Bovendien is de Tempelberg ook voor minder religieuze Israëliërs en Palestijnen allang een enorm nationalistisch prestige-object geworden. Het is nauwelijks voorstelbaar hoe over de Tempelberg ooit overeenstemming kan worden bereikt.

32. Wat zijn Messiasbelijdende Joden, hoeveel zijn er en hoe denken die over het Palestijnse vraagstuk?

Messiasbelijdende Joden zijn Joden die Jezus aanvaarden als de Joodse Messias en als hun Heiland en Heer, maar Joods blijven leven. Wereldwijd wordt deze beweging geschat op zo'n 100.000 à 300.000 personen en ettelijke honderden Messiaanse gemeenten. In Israël variëren de schattingen tussen 3000 en 7000 Messiasbelijdende Joden. Het zou me niet verbazen als zij t.a.v. het Palestijnse vraagstuk politiek even verdeeld zijn als de rest van de Israëliërs.

33. En de christen-Palestijnen?

Wat de bijbelgetrouwe christenen betreft: sommigen steunen antwoord 8a en velen 8c. Voor de extreme Palestijnen hebben zij weinig goede woorden over - maar voor de tegenwoordige staat Israël eveneens!

34. Welke stromingen kent de Joodse religie in Israël?

a. Ultra-orthodoxe Joden aanvaarden de Talmoed als de door God geautoriseerde uitleg van de Torah; bovendien aanvaarden zij talloze post-talmoedische tradities, vooral in hun uiterlijke kleding en levensstijl.

b. Orthodoxe Joden aanvaarden de Talmoed als de door God geautoriseerde uitleg van de Torah, maar gedragen zich qua kleding en levensstijl moderner (bij de mannen in Israël is het keppeltje het teken van religiositeit, ook bij gematigder religieuze Joden).

c. Meer liberaal-religieuze Joden bestuderen de Talmoed als gids en inspiratiebron, maar kennen die geen goddelijk gezag toe; zij leven modern.

d. Messiasbelijdende Joden variëren van orthodox tot 'liberaal'.

35. Hoe denken de orthodoxe Joden over de staat Israël?

Er zijn nog steeds ultra-orthodoxe Joden die de staat Israël niet erkennen; hun visie lijkt veel op antwoord 8c. Orthodoxe Joden die de staat wel erkennen, wijzen de idee van een Palestijnse staat af en claimen het hele land Israël. Gematigder religieuze Joden kiezen gewoonlijk de Likoed.

36. Komt er een derde tempel?

Ook op deze vraag worden door bijbelgetrouwe christenen verschillende antwoorden gegeven:

a. Ja, en dat zal de tempel van de Antichrist zijn (vgl. Matt. 24:15; 2 Thess. 2:4; Openb. 11:1v.). Pas de vierde tempel, die beschreven wordt in Ezech. 40-44, zal de tempel van de Messias en het Messiaanse rijk zijn (vgl. ook Jes. 56: 4-7; Zach. 6:13>.

b. De Gemeente van God is de (zo men wil) 'derde tempel' (vgl. 1 Kor. 3:16; 2 Kor. 6:16; Ef. 2: 2022); de Gemeente is de vervulling van de tempel die in Ezech. 40-44 voorzegd wordt.

Persoonlijk geef ik de voorkeur aan opvatting a.

37. Is het Israël van vandaag Gods uitverkoren volk?

Ja, maar met zekere restricties. Gods uitverkoren volk is vandaag in de eerste plaats de Gemeente, die Hij vergadert uit alle volken (Hand. 15:14; Tit. 2:14). Tot de uitverkorenen die God tot de heerlijkheid zal voeren, behoort ook het overblijfsel van Israël, de ware vromen onder de Joden (Jes. 10: 20-22), die, als Christus wederkomt, Hem zullen aanvaarden en over Hem en hun zonden zullen weeklagen (Zach. 12: 8-14); dat overblijfsel zal behoren tot het ganse Israël dat behouden wordt (Rom. 11: 26).

38. Wat is de twee-wegenleer en is die bijbels?

In haar strengste vorm betekent deze leer dat christenen uit de volken aan Joden niet het Evangelie zouden mogen brengen, omdat God met het Joodse volk een 'eigen' weg des heils zou gaan. De Messiasbelijdende Jood David Stem zegt terecht dat dit (onbedoeld) een vorm van antisemitisme is, want wat is erger dan juist de Joden het Evangelie van Christus te onthouden? In alle fasen van de heilsgeschiedenis is er maar één heil: vergeving op grond van Christus' verzoeningswerk. In dat opzicht is er maar één weg, niet twee wegen. Dat mogen we echter niet verwarren met het feit dat God met de aartsvaders een andere weg ging dan met Israël, met het oude Israël een andere weg dan met het Israël van na het kruis, en met de Gemeente een andere weg dan met Israël in de Verstrooling, en, in de eindtijd, met Israël in het Heilige Land.

39. Moeten christenen evangeliseren onder de Joden in Israël?

Verreweg de meest geschikte personen om te evangeliseren onder de Joden in Israël zijn de Messiasbelijdende Joden aldaar. Christenen uit de volken hebben twee geweldige nadelen: ten eerste kunnen zij nauwelijks de valse indruk vermijden dat zij de Joden een niet-Joodse godsdienst komen verkondigen. Ten tweede hebben christenen na vele eeuwen van Jodenvervolgingen ('in de naam van Jezus'!) zoveel boter op hun hoofd dat zij zich tegenover Joden slechts uiterst bescheiden en terughoudend mogen opstellen. Anderzijds: talloze heden-daagse Messiasbelijdende Joden betuigen met dankbaarheid dat zij het Evangelie voor het eerst gehoord hebben van niet-Joodse christenen.

40. Wat gaat er volgens de profetieën met Israël in de toekomst gebeuren?

Ook hier weer verschillende antwoorden:

a. 'Israël' in de profetieën is het volk van God, en dat is in onze tijd de Gemeente van God; de profetieën omtrent Israël worden niet fysiek-letterlijk vervuld, maar worden geestelijk vervuld in de Gemeente (bestaande uit zowel Joodse als niet-Joodse christenen). De heerlijke toekomst van de Gemeente ligt op de nieuwe aarde.

b. 'Israël' in de profetieën is het letterlijke Israël. Dat volk zal nog door een zware weg moeten gaan, in Jer. 30: 7 omschreven als een 'tijd van benauwdheid voor Jakob', elders de 'grote verdrukking' genoemd (Matt. 24: 21; Openb. 7:14). Uit die verdrukking zal het gelovig overblijfsel van Israël gelouterd tevoorschijn komen (Zach. 13: 8v). Bij de wederkomst van de Messias op de Olijfberg zal daaruit het nieuwe Israël gebouwd worden, dat in het Messiaanse rijk in vrede zal wonen. Uit Sion zal de Torah uitgaan (Micha 4:1-4), en de volken zullen optrekken naar Jeruzalem om daar de Here te aanbidden (Zach. 14:16-19). En wat vaak vergeten wordt: ook de Arabische nabuurvolken van Israël zullen in de zegen delen (Jes. 19: 24v.).

Persoonlijk geef ik de voorkeur aan opvatting b.  

20 basisvragen over de Heilige Geest | 40 vragen over Israël | 8 vragen over de Doop
2x9 voor- en tegenargumenten over de Opname: voor, in of na de Grote Verdrukking?