Meer over The Passion of the Christ...

Bode - Magazine voor bijbelstudie - april 2004  www.medema.nl/tijdschr/bode.htm 
Magazine voor bijbelstudie

The Passion: een ervaring

door Joost de Jager

Zojuist heb ik de hierboven genoemde film gezien. Het was meer dan dertig jaar geleden dat ik in een bioscoop ben geweest. En deze bioscoop was (tijdelijk?) eigenlijk een kerk door de honderden christenen om je heen. Een kerk kan in een bioscoop veranderen, maar andersom kan dus ook. Van tevoren had ik niet veel gelezen over de film. Hier en daar wat kreten. 'k Heb me er expres niet in verdiept', want ik wilde gewoon zo open mogelijk naar de film kijken.

Een christen met een hart voor het evangelie had me attent gemaakt op de mogelijkheid een voorvertoning van de film te zien.'We moeten ons erop voorbereiden,' zei hij. 'Als dit iets losmaakt waardoor mensen vragen gaan stellen, meer willen weten, dan moeten we er niet achteraan hobbelen, maar alert zijn en het gebruiken.'

Als je er zo naar kijkt, hoef je je niet druk te maken of de film er wel of niet moet komen een feit is: de film is er! We hoeven ons ook met meer druk te maken over wat er wel en niet in de film is opgenomen: de film komt er aan zoals hij is. Daar moeten we het mee doen. En de uitdaging wordt dan: hoe gaan we het dan gebruiken, zeker als je weet dat het veel bij onze medemensen kan losmaken (zoals nu al blijkt uit de vele reacties uit de USA).

En daar zit ik dan naar een metersbreed scherm te kijken. Blijkbaar is er gekozen om het deel van het leven van de Heer Jezus te verfilmen dat bij uitstek gaat over het lichamelijke lijden vanaf de hof van Gethsémane tot en met het Kruis. Daar gaat de negen kwartier durende film dan ook helemaal over. Misschien daarom zijn er geen beelden gemaakt over het geestelijke lijden dat de Heer onderging op het kruis, de straf van God over mijn zonden. Waarschijnlijk is dat ook helemaal niet te filmen (maar ik miste dit eigenlijk wel). Maar wat je ziet is indrukwekkend. Ik kon niet aldoor kijken, gewoon omdat het me afschrikte. Op deze manier wordt het wel heel aanschouwelijk gemaakt, anders dan rustig een hoofdstuk lezen. Je beeld over hoe erg het geweest zou kunnen zijn, hangt zo af van wat je begrijpt en weet over geselingen, verhoren, en een Romeinse kruisiging. De mensen die de Evangeliën schreven, wisten hoe erg dit was. En ook uit andere publicaties krijg je een indruk hoe gruwelijk men mensen kon behandelen.

Sommige scènes duren lang. Maar minder lang dan dat ze voor de Heer duurden. Hoe lang kan ik met Hem waken? Of verveelt het me al na een paar minuten? Soms gebeurt er iets dat wel heel erg zelf bedacht is. Maar als je op deze manier kijkt naar wat het voor de Heer Jezus was om letterlijk zijn leven te geven voor zijn schapen, hoe er is omgesprongen met zijn lichaam, het bloed dat door ongelofelijke door mensen aangebrachte verwondingen vloeide, de lichamelijke pijn, dan moet dit je wat zeggen. Het doet je wat.
Het was muisstil na afloop van de film.
Hier en daar hoorde je 'amen'.
Maar het was vooral stil.

Wat zou het geweldig zijn als er mensen door geraakt worden die de Heer nog niet kennen. Misschien kun je een ongelovige kennis meenemen naar deze film. Een wat dieper gesprek over wie de Heer Jezus is lukte misschien tot nu toe niet. Misschien na de film wel.

Maar ook voor christenen die alles al zo goed weten, wie het vaak nauwelijks nog iets doet als ze lezen wat de Heer voor hen overhad, kan het best nog weer een eye-opener zijn dit door je heen te laten gaan. Voor mij was het dat tenminste wel. Onbegrijpelijk dat Hij zo met Zich het omgaan, Hij de Koning en de Schepper van alle dingen! Hij koos ervoor om te zeggen 'niet mijn wil maar de uwe geschiede' met als gevolg zo'n intens lijden.
Daar wil ik Hem steeds weer voor bedanken! Zeker ook na deze film!