|
www.vergadering.nu Recensie-index www.vergadering.nu 1 RECENSIE
Dertig eenvoudige, maar indringende boodschappen over vreugde en pijn, twee wezenlijke bestanddelen van
het dienen van God. Uitbundige vreugde - de christen die nooit iets van de bergtoppen van blijdschap gekend heeft, kan zich nauwelijks
een christen noemen. Verdriet en tranen - geen christen moet denken dat die ervaringen er niet óók bij horen, zolang je leeft, zolang
je de Heer dient. Meer recensies van Ajith Fernando: 1. EO-Visie - 30 mei 2009
Hij ontmoet veel christenen die zich uit het lood laten slaan door moeilijke ervaringen in hun leven. Ze beschouwen woestijnperiodes als nutteloos, want ‘God wil toch dat het goed met ons gaat?’ Hoe kan Hij dan toch een verschrikkelijke ziekte toestaan? Of waarom grijpt God niet in als een broeder of zuster mij pijn doet? Voor Fernando zijn het typische voorbeelden van een halve waarheid. “God wil inderdaad dat we een rijk en voorspoedig leven leiden, alleen kijken wij vaak heel anders tegen het begrip voorspoed aan dan Hij. God wil ons juist – dwars door moeiten heen – rijkelijk zegenen. Er is dus helemaal niets mis met je als lijden je pad kruist. Je kunt pas spreken van een probleem als in die perioden de vreugde van Christus ontbreekt.” Narigheid Of het nu gaat om rijke christenen in bijvoorbeeld Nederland, of de allerarmsten in zijn eigen land, de weg van de minste weerstand prikkelt elke gelovige, weet Fernando. “Een makkelijk leven lijkt de norm en het ultieme teken van Gods zegen. Dat zie ik ook om me heen en bij mezelf. Het is voor mijn vrouw en mij heel verleidelijk om het gevaarlijke evangelisatiewerk in Sri Lanka naast ons neer te leggen, of water bij de wijn te doen in onze boodschap. Maar we willen onze roeping trouw blijven! Helaas zie ik dat veel christenen mijn land verlaten, omdat ze de narigheid niet meer kunnen verdragen. Er is de afgelopen decennia namelijk veel gebeurd: van de vreselijke strijd tussen het regeringsleger en de Tamil Tijgers, tot de tsunami, en van epidemieën tot vervolging van christenen die het Evangelie verkondigen.” Fernando doelt bij het laatste voorbeeld op een antibekeringswet waar het parlement zich ieder moment over kan buigen, waardoor de godsdienstvrijheid in Sri Lanka ernstige deuken oploopt. “Het maakt veel gelovigen bang en de dreiging ontneemt hen de vreugde. Fanatieke boeddhisten kunnen de wet aangrijpen om christenen en kerken aan te vallen, wat nu soms al gebeurt.” Zo roofden overvallers op Eerste Paasdag alle waardevolle bezittingen uit een 150 jaar oud Methodistenkerkje in de hoofdstad Colombo. Begin april bedreigden gewapende mannen een predikant in een zuidelijke provincie met de dood, en halverwege diezelfde maand bestormden milities diverse kerkjes in het land. Paradox In Vreugde vermengd met pijn verhaalt Fernando van een toespraak van een 90-jarige zendeling. “Aan het begin van zijn prediking herhaalde hij talloze malen dezelfde woorden, in de trant van: ‘Ik wil dat jullie dit onthouden. Voor mijn part vergeten jullie alles wat ik zeg, maar vergeet dit niet.’ Dit bleef hij een minuut of wat telkens opnieuw zeggen en de jongeren raakten ongeduldig; ze wilden dat hij nou eens verder ging en liet weten wat dat was. Eindelijk zei hij dan wat hij zo graag wilde vertellen: ‘De vreugde van de Heer is jullie kracht. Als de vreugde verdwijnt, verdwijnt ook de kracht.’ Na deze woorden ging hij zitten; zijn toespraak zat erop!” De bijbelleraar beaamt dat er in de Bijbel sprake lijkt te zijn van een paradox. “Zo zegt Jezus enerzijds dat ‘al die andere dingen je erbij gegeven worden’ als je Zijn Koninkrijk en gerechtigheid zoekt (Mattheüs 6:33). Anderzijds roept Hij op tot zelfverloochening en verzekerde Hij Zijn discipelen dat ze met lijden te maken zouden krijgen. Van de Duitse theoloog Dietrich Bonhoeffer kunnen we leren dat God en het lijden geen tegenstellingen zijn, maar zelfs een noodzakelijke eenheid vormen. Het lijden is overigens geen doel in zichzelf, zoals martelaren uit de vroege kerkgeschiedenis dachten. In je leven met God draait het bovenal om de liefdesrelatie die wij door Jezus Christus hebben met God. Vervolgens is het de vraag of er middenin moeilijke momenten ruimte is voor de vreugde van de Heer. Want blijdschap maakt het dragen van een knellende rugzak vol zorg of pijn de moeite waard. Het helpt je om verder te gaan, zoals ook Nehemia 8:10 zegt: ‘De vreugde die de Heer u geeft, is uw kracht.’” Peddelen Fernando koppelt de hoogst haalbare vreugde in God doelbewust aan het lijden, en meent dat geestelijke groei vooral ontstaat op de ogenschijnlijk zwarte bladzijden van het leven. Realiseert hij zich dat deze grote woorden schuldgevoelens kunnen oproepen bij mensen die geen lijden in hun leven kennen en blijkbaar die ultieme vreugde mislopen? “Dat is niet mijn boodschap,” reageert hij. “God kan ons tijden geven waarin we rustig door een aangenaam stroompje peddelen. Geniet van zo’n periode in de luwte! Stel jezelf wel de vraag, zeker als lijden je volledig vreemd is, of je voldoende in gehoorzaamheid aan God leeft. Ontdek je geen ongehoorzaamheid, streef dan totale overgave aan Christus na en geniet extra van het kabbelende beekje, vooral omdat je weet dat het slechts tijdelijk is. Voor je er erg in hebt, vaar je de bocht om en kom je in een woeste stroomversnelling terecht. Maar weet dan dit: als Jezus alles voor je betekent, hoef je van het lijden geen onoverkomelijke hindernis te maken.” Trooster Als westerse christenen vermoeden we misschien dat Fernando de christenvervolging in zijn land als de zwaarste vorm van lijden zal noemen. Maar nee, de ergste pijn in zijn leven komt voort uit zijn toewijding aan mensen in zijn werk voor Youth for Christ. “Dit is geen gewone baan. Ik verbind me intens met broeders en zusters, en juist daardoor sneden enkele conflicten met boze of rebellerende medewerkers dwars door mijn ziel. In die situaties moest ik er bewust voor kiezen niet mijn gram te halen, maar de minste te willen zijn en mijn kruis te dragen. Kijk ik er nu op terug, dan lach ik van blijdschap, want allemaal kwamen ze – soms pas na jaren – terug om vergeving en herstel te zoeken. God wil dat we, ongeacht de situatie, volharden. Alleen dan kunnen we volledig afhankelijk van Hem worden.” Hoe ervaart hij in dat lijden de vreugde waar hij zo vol van is? “Altijd op een heel rustige wijze met een volmaakt gevoel van vrede. Dit kan in een volle zaal zijn tijdens de aanbidding, als anderen misschien luid in tongen spreken. Maar meestal ervaar ik dit thuis in mijn eigen tijd met Hem. Met Pinksteren staan we stil bij de komst van de Heilige Geest. Hij is de Parakleet, de Trooster en Bemoediger, Die naast mij en ons wil staan. Alleen Hij kan pijn vermengen met vreugde, en zo beleef ik dat ook echt. Soms spreekt Hij direct via Zijn Woord tot mij, soms hoor ik een mooi verhaal over een wonder, maar meestal ervaar ik Zijn aanwezigheid als een constante stroom van vrede in mijn binnenste. Dat zit heel diep en lijkt mij te zeggen: ‘Wat er ook gebeurt, welke moeilijke momenten je ook tot eer van Hem moet doorstaan, het is goed.’ Het is mijn wens dat meer christenen durven te ontdekken dat deze vreugde onvervangbaar is.” |
